Slaap zacht Mickey 
Onze Mickey is gisteren ochtend overleden op weg naar de DA hij was net 13 geworden.
Hij was al van vorige week terug aan het sukkelen.
Twee jaar geleden heeft hij plots pancreatitis gekregen, deze was chronisch geworden.
Maar al bij al was hij er goed terug bovenop gekomen.
Vorig jaar dan weer eens hervallen waar zijn lever en gal ook ontstoken waren.
Dit waren moeilijke tijden, maar onze vechterd kwam er toch maar weer boven op.
Vorige week was het weer allemaal terug. Hij at nog gecombineerd met wat voeding in een spuit.
Maar hier kreeg hij plots ook nog eens suikerziekte bij.
En hij was plots heel erg slecht te poot(heel erg zwak), maar opgeven werd nog niet aan gedacht.
Hij wilde nog eten, spelen, wandelen en opgeven stond net zo min in zijn woordenboek als in het mijne.
Als je een huisdier hebt dan kijk je niet naar de kosten je doet wat je moet doen.
Uiteindelijk kijk je er ook niet meer naar als een huisdier maar als een kind.
Maar van maandag op dinsdag ging het dramatisch slechter.
Zijn hartklep probleem dat hij al 5 jaar had maar volledig onder controle was was plots ook erger geworden.
Eten en drinken was echt een belasting geworden zelfs met spuit.
En we waren klaar voor DE beslissing te maken.
We waren op weg naar de DA gisteren ochtend en op enkele minuten van aankomst stierf hij in mijn armen.
Het is een enorm gemis en het beeld van het laatste moment spookt me continue door mijn hoofd.
Heb ik te lang gewacht met de beslissing te maken omdat ik hem toch maar niet kwijt wilde.
Ben ik de egoist geweest en heb ik meer aan mijn eigen gedacht dan aan hem.
Ik weet het niet, hopelijk vergeeft hij het mij dat ik toch ben blijven proberen.
Maar nu kan hij terug samen met zijn broer spelen.
Heel veel sterkte. Je bent beslist geen egoïst geweest. Je had de beslissing genomen maar Mickey heeft je het afschuwelijke moment van inslapen bespaart. Hij is uit zichzelf gegaan en wees daar blij om.
Je bent zeker geen egoïst geweest, beslissen wanneer het genoeg is geweest is zo moeilijk. Heel veel sterkte.
Heel veel sterkte met hetverlies, een keuze maken is altijd heel moeilijk, je hebt het beste voor gehad met Mickey.
Nee je bent geen egoïst. Je probeerde het zo goed mogelijk te doen en de beslissing is gewoon enorm moeilijk. Heel veel sterkte de komende tijd.
Heel veel sterkte.
Zoals ik lees was het zijn tijd om te gaan en kon je daar niks tegen doen. Mijn grootste wens is dat mijn honden uit zichzelf komen te overlijden, helaas gebeurd dat bij weinig hondjes. Ik geloof echt dat je hondje je een hoop hartzeer heeft bespaard. Sterkte x
Bedankt allemaal.
Spijtig dat ze ons niets kunnen zeggen, beetje oneerlijk maar zo is het nu eenmaal.
Zoals al gezegd is krijgen we meestal niet de keuze hoe ze gaan.
Boris de grote broer van Mickey is 5 jaar geleden gestoren.
Hem hebben we moeten laten inslapen omdat van de eene dag op de andere zijn nieren waren stil gevallen.
Maar ook hier hadden we niet echt een keuze, laten afzien doe je niet.
Dus je moet de keuze maken, hoe hard ze ook is.
Maar toen dacht ik altijd van, was hij maar mooi in zijn slaap gestorven.
Met Mickey was dat ook altijd mijn hoop maar heeft ook niet mogen zijn.
De situaties zijn altijd anders, de DA vertelde me ook al dat hij ons niet gegund heeft om dit te moeten meemaken.
Maar de laaste minuten/seconden blijft een akelige ervaring.
En dat is het geene dat mij het meeste bezig houdt en waar ik mezelf schuldig door voel.
Zoals al gezegd is krijgen we meestal niet de keuze hoe ze gaan. Boris de grote broer van Mickey is 5 jaar geleden gestoren. Hem hebben we moeten laten inslapen omdat van de eene dag op de andere zijn nieren waren stil gevallen. Maar ook hier hadden we niet echt een keuze, laten afzien doe je niet.Dus je moet de keuze maken, hoe hard ze ook is.Maar toen dacht ik altijd van, was hij maar mooi in zijn slaap gestorven.Met Mickey was dat ook altijd mijn hoop maar heeft ook niet mogen zijn.De situaties zijn altijd anders, de DA vertelde me ook al dat hij ons niet gegund heeft om dit te moeten meemaken.Maar de laaste minuten/seconden blijft een akelige ervaring. En dat is het geene dat mij het meeste bezig houdt en waar ik mezelf schuldig door voel. "
Weet hoe jij je voelt. Vandaag ook afscheid moeten nemen van mijn Laila die is 14,5 geworden. Ook in laten slapen. Zo heftig:(
Wat verdrietig, sterkte...
Je moet je niet schuldig voelen, je hebt al die jaren super goed voor hem gezorgd. Dat hij nog wou spelen enzo is toch een goed teken?
Het is okee
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?