Ik herken Beau niet meer

Sowieso, dit verhaal kun je toch niet serieus nemen op het account staat weer een ander verhaal van hoe "die arme Patricia" overleden is haha

Dit topic is opgeschoond

Dank ik gooide HP al open met z'n blik o.O

Ik wil iedereen die een reactie gaf heel erg bedanken! Door omstandigheden is het me niet gelukt om sneller te antwoorden. Ik begrijp ook niet helemaal goed hoe het werkt hier en wat bv. Doggies zijn die je kan geven, laat staan waarvoor en wat je daar dan mee kan doen weet ik ook niet. Ik vind het heel onduidelijk en ik weet ook niet hoe ik op een antwoord kan reageren. Ik weet dat dit veel vragen zijn, maar als ik ze niet stel, weet ik het nooit hé... Beau is een kruising van een pekinees en een Japanse Shiba inu, hij is geboren op 10 December 2019. Hij heeft gebeten naar de dierenarts, dat is een vriendin van mij en hij kent haar goed. Ook naar mijn mama, die kent hij ook zeer goed en ook naar de vrouw van mijn papa, en de 2 laatste was telkens toen ze zijn eten wou wegnemen. Ik heb ze gezegd dat ze het dus beter laten staan tot hij weg is, in de tuin ofzo en dan zijn potje wegnemen. Terwijl ik dat wel kan wegnemen en zelfs tijdens het eten. Dat zijn dingen die ik hem heb geleerd van dag 1. Maar blijkbaar is er iets serieus misgegaan toen ik in het ziekenhuis lag. En ik heb echt geen idee wat... Het enige dat ik weet is dat Beau heel gewoon deed tot ze een half uurtje naar boven was gaan eten. Ze heeft letterlijk gezegd dat het een andere hond was toen ze terug naar haar praktijk kwam. Hij heeft een half uurtje alleen geweest waar hij het niet goed kende en sindsdien is het een andere hond. Ik begrijp er niets van... Vreemden die ons passeren bij schemer op straat, zou hij aanvallen moest ik hem niet dicht bij mij houden. Net als kinderen... en dat baart me serieuze zorgen 

Hoe ging het precies met je vriendin, waar zat Beau in de praktijk, los of in een bench? En heeft hij echt gebeten of gehapt? En in welke situatie?

Is het uitgesloten dat hij ergens pijn heeft?

Ik ben geen professional, maar ik denk dat de combinatie alleen in een vreemde ruimte, en daarna naar de moeder, genoeg is geweest om iets te triggeren. Iets van "mijn voedsel!" en "okee, ik vind dit eng dus ik val maar uit" en misschien later met nog een dosis "baasje is niet in orde, ik snauw alles weg".

Een zekere hond zal dit zo snel niet hebben, dus ik vermoed dat de hond zelf juist redelijk onzeker is en daarom de grote mond de manier is om alles te regelen.

Ik heb niet direct een oplossing, maar ik denk zomaar dat dit de insteek is. Eigenlijk is de hond gewoon overvraagd: alleen in een vreemde omgeving terwijl die gewend was altijd bij baasje te zijn.

Wat een vreemd verhaal.  

Hoe oud was Beau toen dit gebeurde en hoelang geleden is het gebeurd?

Voor een Shiba vind ik het geen vreemd verhaal hoor. Degene die ik ken zónder trauma grijpen al iedereen om hen heen. Shiba 's zijn allesbehalve vriendelijk voor je vingers 

Deze mening deel ik totaal niet. Ik ken er ook een paar en ik ben helemaal fan, wat een leuk ras. Totaal geen uitvalgedrag en eenkennigheid. 

Wil je het aanpakken, dan kan je toch beter een deskundige in de hand nemen. Wb de financiën,  ja het kost iets en het is een investering in je hond. Hoeveel zal het kosten als je hondje straks echteschade maakt, want zo te horen is hij op de weg daarnaartoe. 

Een kennis is bezig met een stichting "Stichting sterk voor dieren", voor mensen die hulp kunnen gebruiken met hun dieren (financieel/welzijn/etc). Kijk daar ook eens na. 

Maar als je niks doe, dan word het van kwaad tot erger. 

Hier ook 2 in de wijk die niet erg vriendelijk zijn nee..

Nooit problemen gehad als mens ermee, qua honden ander verhaal