Als kind was er bij mij altijd een hond in huis, ik denk dat de eerste er kwam toen ik een jaar of 3 was. Was een vuilbakje, hadden mijn ouders gekregen uit een nest ergens bij een boer. Daarna kwam er een Yorkie en daarna een Beagle. Toen de Beagle overleed, waren mijn zussen en ik aan het studeren en zo goed als het huis uit, dus daarna hebben mijn ouders geen nieuwe hond meer genomen - ze gingen meer reizen en wilden niet altijd maar opvang moeten zoeken voor de hond.
Ik heb lang getwijfeld over een eigen hond en wou er sowieso niet aan beginnen zolang ik nog echt in de stad woonde (zonder tuin) en mijn sociaal leven ook gewoon niet te combineren was met de zorg die een hond nodig heeft. Vier jaar geleden zijn mijn vriend en ik verhuisd naar een huis met een tuin in een rustige woonwijk, en dan zijn we serieus over een eigen hondje beginnen nadenken, en uiteindelijk heeft het dan nog geduurd tot maart vorig jaar (2 weken voor mijn 33ste verjaardag), dan is Penny er gekomen.
Ik was een jaar of acht toen mijn drie broers en ik onze eerste hond kregen. Mijn ouders hadden als cadeau een pup voor ons gekocht uit een nestje van een poedel in het plaatselijke dierenasiel. Toen wij de pup gingen bekijken hebben we met de beheerder van het asiel afgesproken dat we woensdagmiddag zouden komen om met een hond te gaan wandelen. Dit zijn we gaan doen en we zijn zo gek op die hond (een pup van een week of vijftien) geworden dat we aan onze ouders hebben gevraagd of we deze hond niet konden kopen, zo is Viktor in ons leven gekomen.
Bij mijn ouders thuis kwam onze eerste hond toen ik 4 jaar oud was. Die is gestorven toen ik 17 was, de hond werd 13. Mijn eerste eigen hond, op mezelf wonende, nam ik vorig jaar op mijn 25e.
Wat een snoetje
Toen ik 3 jaar oud was namen mijn ouders een hondje, een maltezer kruising. Echt een familiehondje maar voornamelijk van mijn moeder. Hij is 16 jaar oud geworden.
Toen ik 21 was, woonde nog thuis, wilde ik heel graag weer een hond, echt eentje voor mij dit keer. Ik was aan het zoeken naar een ras wat bij me pastte toen ik te horen kreeg dat mijn ex zwager zou vaan emigreren naar Mexico. Zijn Border Collie Loki niet mee, dit zou te heftig voor hem zijn en ze zochten een nieuw huis voor hem. Ik was stapelgek op Loki en heb hem geadopteerd. Ik had geen ervaring met Borders maar ik kon lezen en schrijven met Loki. Hij begreep me zonder woorden en ik heb me in de wereld van hondensport gestort om aan zijn behoefte te voldoen. Ik werd stapelverliefd op dit ras!
Hij is 8 jaar bij me gebleven tot ik hem moest laten inslapen.
Toen we Loki lieten inslapen was het ook niet moeilijk of en zo ja welk ras we weer een hond zouden nemen. Mijn man (die ook gek was geworden op Loki) en ik besloten weer een Border Collie te nemen, en dit keer een pup. We gingen op zoek naar een fijne fokker die fokt met goede lijnen en sneller dan verwacht kwamen we het perfecte nest tegen en kozen we de voor ons meest geweldige pup uit. We noemden hem Fenrir, in de noorse mythologie de zoon van Loki. Hij is dus mijn eerste eigen pup die we bewust hebben uitgekozen.
@puck leuke naam ook gekozen, Fenrir heb je toch nog een beetje puppy van Loki. Was net aan het zoeken naar foto's en heb er één van onze border, ik lig in dat karretje Kan me er niets meer van herinneren alleen verhalen dat ie ontzettend waaks was over mij als baby.
Lijkt me toch eerder een schotse herdershond te zijn :p
Kan ook weet ik niet, mij is verteld dat het een border was "De Lassie" Foto is van 1976 Mijn moeder en vader waren erg trending.
Lassie was een schotse herdershond
Owh hahahaha, weet ik veel lol, luister ook alleen maar naar me moeder. Tis dus een Schotste herder... Dat verklaard gelijk ook waarom ie zo waaks was
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?