Marscha

Op 20 november stierf mijn lieve dwergkeesje op 9 jarige leeftijd aan een hartaderbreuk. Al heel de dag deed ze raar, ik was aan het werk in de living en ze zat altijd maar in mijn ogen te kijken. Om 16 uur ging ik bij haar zitten, ik streelde door haar zachte pels en het voelde zo goed. Een kwartier later kwam er schuim uit haar mondje en neus en reageerde ze niet meer, nog 1 keer had ze in mijn ogen gekeken en dan was het gedaan.  Sinds haar overlijden ben ik zo verloren, ik verloor al 10 kg op 3 maanden tijd, mijn vrouw kocht vlak voor Kerst een nieuw pupje om me op te vrolijken, het ging enkele dagen beter maar nadien stortte ik opnieuw in. Ik doe mijn uiterste best om mezelf weer op de rails te krijgen maar telkens weer denk ik aan mijn Marscha. 

Ach wat vreselijk om mee te maken. Ik kan me voorstellen dat je daar nog niet overheen bent. Sterkte hoor.

Verdriet voor jullie, zo afscheid moeten nemen, dat is moeilijk om het een plekje te kunnen geven...nu een pupje met de kerst, hoe ga je er mee om, ? Kan je er toch blij mee zijn ? En je verdriet een plekje geven kan hier, praat er veel over, hier zijn eigenaren die het zelfde hebben meegemaakt die kunnen je steunen...

Ik kan genieten van het nieuwe hondje maar niet altijd, soms kruip ik weer mijn hoekje in en kijk ik foto’s of video’s van Marscha, waarschijnlijk verkeerd maar die drang om haar nog even bij me te voelen is zo groot. Tijd heelt alle wonden zeggen ze, ik hoop dat het klopt ????

Nee dat is niet verkeerd. Rouw kent geen grenzen. Je hoeft je ook niet schuldig te voelen naar het nieuwe hondje. Daar ga je vanzelf van houden.

Allereerst gecondoleerd met je verlies. Ik herken je verhaal. In het begin storten alles in en moesten we hier dwang eten. Hoe minder eet en slaapt hoe erger je wegzakt. Dus blijf goed voor jezelf zorgen! Wij hebben een aanloper nu en was voor ons te eigenlijk te snel. Had gelukkig wel het één en ander gelezen over de rouwverwerking. Bij een verhaal van een trainer en een vrouw stond voor mij een belangrijke tip. Misschien helpt dat jou ook om een betere band met je pup op te bouwen. Klinkt heel stom maar praat over Marscha met je pup, hoe een geweldige hond het was. Dingen die je meegemaakt met haar. Al begrijpt een hond niet helemaal je taal, voelen ze het wel. Het heeft mij in ieder geval geholpen om een band op te bouwen met Botty en zal daarbij zeker Peanut nooit vergeten. Dat is denk ik wel normaal. Duurt allemaal even voor het verdriet dragelijker wordt. Vergeten doe je het iig nooit. Sterkte.

Dank je wel lieve mensen voor de tips en troostende woorden. 

Niets verkeerds aan, dat doe ik nog steeds, een advies en vat het niet verkeerd op, de nieuw huisgenoot heeft niets mee gekregen van je overleden hond, probeer leuke dingen met het nieuwe hondje te doen, en heus je overleden hond vergeet je niet daardoor hoor...en geef het de tijd om te rouwen daar staat geen tijd voor.

Wat verdrietig, heel veel sterkte.