Groot probleem! Wat te doen?

het goede nieuws is een schijnzwangerschap is van tijdelijke aard, en na gesterilliseerd geen schijnzwangerschap meer.

ja helaas kun je het zoals bij een reutje niet eerst testen wat het effect zou zijn door eerst chemisch te casteren, dacht ik.

(ik heb 1 hond waarbij na sterillisatie de situatie erger geworden is kwa gedrag , maar veronderstel wel dat het eerder  zeldzaam is - ze had reeds op voorhand zware hormonale problemen (wat we niets wisten op voorhand))

Ik ben optimistisch en zou dat ook blijven als een sterilisatie minder bijdraagt aan gedrag. Te meer dat ik Dyuna niet laat steriliseren vanwege het gedrag maar in de eerste plaats vanwege gezondheid, het risico niet willen lopen op pups (Dyuna is een schat van een hond maar hier moeten echt geen pups uit voort komen)

Daarbij op de 3de plaats wil ik geen teef net zoals Dyuna welke steeds enorm zou kunnen gaan schommelen in humeur.

Hallo Tiamo en Dyuna 

Ik ga heel erg mee in datgene wat Blondie zegt. 
Ik denk dat jouw zwarte dame veel meer begrensd mag worden in wat wel en niet de bedoeling is. 
Ik lees dat ze best veel ruimte krijgt en de keuze heeft om wel of niet te luisteren. 
Op de een of andere manier heb ik het idee dat ze vindt dat ze gelijk staat aan jouw en boven jouw kind. 
En dan mag je de baas helpen in het corrigeren van het kind. 

Een herder die teveel ruimte krijgt gaat wel even regelen of helpen met regelen... en de dame heeft niets te regelen. 

Ik heb ook een vraag... ik las dat ze nog steeds tegen jouw kind opspringt als die beneden komt... waarom wordt ze hierin door jouw niet gecorrigeerd, jouw zoontje is hier niet toe in staat dus mag hierin geholpen worden door jouw. 
Dit is geen kritiek hoor maar vraag ik me even af. 

ik denk oprecht dat als ik je verhaal lees en de foto's zie dat je kanjer veel meer grenzen mag hebben en mag leren wat de bedoeling nou echt is... en dat is niet de baas laten wachten omdat madam niet van plan is om aan de kant te gaan. 

Bedankt voor je reactie! Wat betreft de baas laten wachten, dat was die ene foto waar ze op de grond lag? Hier had ze een tantrum en weigerde haar mand op te gaan. Dan gooit ze zich op de grond, zo van, bekijk jij het je eens ff. Maar dat heb ik inmiddels al anders aangepakt en ze lijkt nu door te hebben dat ze niet met me moet spelen.

Wat betreft zoontje: Zeker corrigeer ik Dyuna, begrijp dat niet verkeerd, het is echter ook zoontje die af en toe Dyuna uitlokt met een piep stemmetje en haar dus niet kan negeren. Tja, sta je dan, hond 'laag' gezegd, zoontje zegt: Oenaaaaa Boenaaaaaa....dan zou ik als jonge herder ook een dolmomentje krijgen!. Tja, en dan springt ze wel eens op! Kan niet eeuwig de politie agent spelen. Dyuna kan prima luisteren op 'laag' maar kan geen wonderen van haar verwachten. Dat Dyuna keuze heeft of ze wel of niet hoeft te luisteren, kan ik niet met je delen. Er is en er gaat wat meer aan vooraf waardoor 'afdwingen' van luisteren, druk dan wel prikkels opvoeren niet altijd gewenst is bij Dyuna.

Moeilijk uit te leggen, nee is in elk geval nee, net zoals ieder commando ze van mij krijgt..

oke... top dan je dan ff doorpakt... 

en top dat je je zoontje helpt met Dyuna, dat haalde ik niet helemaal uit je tekst (kan ook niet alles in staan natuurlijk) 
Zeker kan je niet altijd politie agentje spelen, daar neem je ook geen hond voor natuurlijk. Het is ook de combinatie : jong kind en jonge hond. 

Qua moeilijk uitleggen, geen problemen mee hier, je bent heel duidelijk in hoe je het schrijft. 

Mag ik vragen of je ook iets doet qua speuren of trainen met haar. 
Ik denk nog ff verder of met je mee. 

Fijn dat we mekaar begrijpensoms kunnen getypte woorden anders over komen waardoor ook ik wel eens 'vast' loop hoe eea uit te leggen zodat het voor iedereen begrijpelijke taal is.

Dyuna hoeft hier binnen in elk geval niet veel, met dien verstande, ze kan haar gang gaan, spelen, slapen, lopen, op de bank liggen. Dat wat ze niet mag en waar ik al een tijdje (al zeg ik het zelf) consequent in ben is niet opspringen tegen aanrecht (dat doet ze echt al heeeeelll lang, frequentie is wel al afgenomen) niet opspringen op de stoelen/eettafel omdat er iets staat wat zij wilt onderzoeken, ook dat is in frequentie al verminderd. Dat gebeurt hoogstens nog 1 a 2x per dag tov maanden terug was dat bijna doorlopend.

Ze mag op de bank, zodra ik s'avonds op de bank zit mag zij alleen op een bepaalde gedeelte op de bank liggen. Niet daar waar ik zit/lig. Dit omdat zij in het verleden letterlijk over alles heen walste, beter gezegd, letterlijk boven op mij ging zitten. Een 'af' en een voertje als beloning is leuk, maar niet voor deze poes....Zij heeft inmiddels geleerd, ik doe alleen wat voor je als ik er iets voor krijg. Ondanks dat ik de beloningen omgezet heb ik Goedzo, en steeds langer uitstelde totdat ze iets kreeg. Jaja, zo intelligent is ze wel.

Dus om dat over mij heen walsen af te leren, ben ik wat daadkrachtiger geweest (ten spijt van de mensen die het liever anders zien, dat zij dan zo) 

Steeds als Dyuna ook maar een stap op of richting mijn plek zette, heb ik haar terug verwezen naar 'haar' plek op de bank. Natuurlijk stak ze haar middelvinger op. Prima poes, dan maar wat harder! Door elke keer haar fysiek terug op haar plek te duwen en bij niet luisteren van de bank af te sturen, maakt wel dat ze zich nu weet te gedragen.

Weken lang heb ik met een bakje brokjes op de bank gezeten om de 'lig' op de bank te bevestigen. Jaja, Dyuna heeft een dikke stijfkop, dus dat duurt wat langer.

En nu, nu gaat ze iedere avond standaard op 'haar' plekje klaar liggen totdat ik eraan kom. Tuurlijk probeert ze wel eens een poot op mij te leggen en te gaan staan maar voordat ze die kans ook maar krijgt moet ze alweer liggen.

En dat, incl dat over mijn zoontje 'heen lopen' mag ze echt niet. Ware het niet dat zoontje ook echt in een fase zit van Dikke l*l drie bier. Ik corrigeer Dyuna, zij kijkt mij aan op de bank zo van Whutt, terwijl zoontje eronder zit ergens onder de hondzegt hij tegelijk doodleuk terwijl hij haar vast pakt, O nee hoor mama, laat haar maar, ik vind het leuk! en dat zijn van die momenten dat ik het Dyuna niet kan kwalijk nemen dat het luisteren dan niet echt lukt, tegelijk neem ik het mijn zoontje ook niet kwalijk, hij ziet immers niet dat dit gedrag niet kan.

Ik ben dan wel zo'n moeder welke op een gegeven moment zegt, prima kerel, dan ga je zo zelf ervaren dat dit niet zo fijn is. Zodoende heeft zoontje ook helaas moeten ervaren dat een opspringende herder echt niet prettig is. Dit heeft er toe geleid dat hij Dyuna nu veel beter onder controle heeft. Hij draait zich om zodra zij aan komt, zegt Laag, negeert haar aan de eettafel en net zoals gisteren heeft hij haar volledig bij de bank genegeerd. Gevolg: Dyuna zag zoontje nog niet eens zitten!

Om aan te geven: Ik kan nog zo hard mijn best willen doen maar jong kind icm jonge hond, beiden in een recalcitrante fase is vragen om probs. Voor de mensen die denken: Aohhh arm kind, die moet zelf ondervinden wat het gevolg is, geloof mij, het betreft hier een kind welke zeer complex is in opvoeding en met mate moet ook hij leren Vallen en Opstaan! Dit gaat allemaal onder begeleiding van mij natuurlijk.

Wat betreft speuren ed;

Ik wilde zo graag iets ondernemen met Dyuna. Het werd mij alleen sterk afgeraden gezien haar prikkelverwerking. Bijkomend is het de afgelopen periode nou niet bepaald een stabiele situatie, denk aan corona/lockdown, kind dat thuis zit, nu weer omdat ie verkouden is en niet naar school mag...en ik ben met momenten écht moe. 

Ik hoop dat er snel perspectief komt wat betreft die hele lockdown, het weer wat beter word. het was gisteren nl echt opletten geblazen met Dyuna en zoontje buiten. Beiden continu moeten begeleiden ivm gladheid.Kan je zeggen, dat was alles behalve ff fijn wandelen Als Dyuna uit het niets een hond schiet, had ik omgelegen, ik moet dan echt bewust goed opletten waar ik loop en hoe ik loop.

Mocht die vraag komen wat betreft losloopgebied, ik heb dit gisteren met Blondie besproken waarom dit helaas niet kan. Ga er maar van uit dat ik het geprobeerd heb, het gevaarlijk is en ik het risico niet kan en wil nemen. Spijtig maar het is niet anders!

Ik doe wat ik kan om hier thuis alles en iedereen tevreden en verzadigd te houden. En vast en zeker zal de ene wat minder 'aandacht' hebben gehad als de anderen..of de ene dag is het wat minder intensief als de andere dag...het zij helaas maar zo! Ik roei met de riemen die ik heb en zolang Dyuna vooruit blijft gaan en happy oogt, en dat doet ze ook wel, dan ben ik voor nu tevreden. Daarin tegen verheug ik mij wel op het betere weer, ik werk graag met haar buiten (Dyuna en ik helemaal alleen) en dan is het een geweldige hond. 

Niet voor nu maar misschien voor de toekomst een tip. Ook honden die moeite hebben met prikkelverwerking hebben uitlaatkleppen nodig. Mantrailing is dan bijvoorbeeld een goede sport om op te pakken. De hond speurt dan in alle rust, zonder andere honden, naar een mens die ergens verstopt zit. In onze groep zitten veel stuiterbal jonge herders die totaal veranderen als ze aan het werk gaan en echt groeien in hun gedrag. Ze zijn echt even mentaal aan het werk en doen waar ze voor gemaakt zijn. Het is ook een sport waar je je hond heel goed leert lezen en werkt aan je onderlinge band. 

En een ander ding. Ik lees dat je veel eigenschappen op Dyuna plakt: recalcitrant, koppig. Maar hoe ik herders ken zijn ze gewoon altijd op zoek naar duidelijkheid. Op het moment dat ze dat niet krijgen gaan ze zoeken naar de grens. Zeker honden die wat meer onzeker zijn. Want die hebben nog meer behoefte aan regels. Dat maakt de eerste jaren ook altijd zo pittig qua opvoeding. Hier Aussies en die hebben dat ook. En ook ik ben de eerste jaar een enorme politieagent maar dat hoort ook een beetje bij het ras. Inderdaad is dat niet altijd even makkelijk en ik maak bij nummer 3 nog steeds  fouten. Maar probeer er niet te veel menselijke emoties of karaktereigenschappen op te plakken. Het is heel normaal dat ze de eerste 2/3 jaar pittig zijn en het komt echt goed. En alle begrip dat het nu met corona en je zoontje super lastig is.

hoi hoi 

Ik denk dat je zo te lezen eigenlijk het antwoord op een heleboel dingen al hebt... je mag in een aantal zaken nog even daadkrachtiger worden. Even duidelijker de grenzen stellen. 
Je vertelt dat je weken op de bank gezeten hebt met een bakje brokjes... wat een superleuk spelletje is dat geweest voor Dyuna. 

je hebt een duitse herder uit werklijnen en zo te lezen het hectische type (weet ik niet zeker ) deze honden zijn druk... druk in hun hoofd. Juist deze honden moeten hun begrenzing hebben. Anders blijven ze bezig en blijven ze eigenlijk tegen je zeggen... ja maar. 
Stop alsjeblieft met het woord prikkelverwerking. Deze honden zijn met drie dingen tegelijk bezig in hun hoofd... ze hebben een actie momenten nodig en hun rust momenten. Rust die gecreëerd mag worden door duidelijkheid. Dit mag wel en dit mag niet. En alles wat niet mag, moet soms op een wat hardere manier duidelijk gemaakt worden dat het echt niet mag... dat is een combinatie van fysiek (niet schoppen en slaan) en stem... een boze stem die kort en krachtig zegt dat iets niet mag. Soms moet je zelfs de braaf achterwege laten... want zodra ze braaf horen is de oefening voor hun klaar en gaan ze verder met iets nieuws of met datgene wat niet mocht. Ook stil zijn is voor hun de bevestiging dat ze het goed doen. 
Het mooiste zou nog zijn als je haar net voor bent in de actie die niet mag... 
Welke lichaamshouding neemt ze aan voordat ze op de aanrecht springt... dan kan je namelijk meteen al met stem aangeven dat dat not done is. 

Ze klinkt als een heerlijke hond, een creatieve hond... deze honden zijn niet koppig of dwars. Maar zien in eigenlijk alles een leuk spelletje met de baas. 

Je zoon heeft het super opgelost, wegdraaien en een commando... echt top. Hij gaf duidelijkheid aan je hond. 

ik vind het doodzonde dat je het advies hebt gekregen om niet iets met haar te gaan doen. Juist elke vorm van speuren of zoeken geeft voor deze honden een geweldige uitlaatklep voor hun energie... een energieniveau wat heel hoog ligt. 
Die heeft een uitlaatklep nodig en juist speuren of zoeken maakt ze moe en voldaan. 

Tip... als je nou met haar buiten loopt... geef haar een bal in haar bek, liefst een touwbal. zodat jij dat touwtje kan pakken, hierdoor kan je haar afleiden. Niet alleen kan je dan samen spelen maar door de bal kan zij haar spanning ontladen.  Herders hebben het liefst iets in hun bek tijdens het wandelen, dit kan een bal zijn of een knuffel vinden ze  ook vaak leuk. Maar met een touwbal kan jij ook meer controle over haar krijgen mbt andere honden. 

We hebben leuk contact via PB gehad , en naar mijn idee heb je voldoende ervaring met herders, alleen vergt deze dame een wat andere aanpak. En daar ga je ook wel uitkomen!

Oh wat Carla zegt over het braaf of goed zo, dat is ook zo herkenbaar. Mijn huidige herder en Bluffie moesten met kalmte beloond worden, anders schoten ze weer in de hyperstand en was de hele oefening om in rust dingen te doen alweer naar de maan geholpen. Bluf was trouwens pas 2,5 jaar toen we de gehoorzaamheid e.d. gingen trainen, voor die tijd was haar fokker er wel al mee begonnen maar zat er geen progressie in. Toch heb ik examen met haar kunnen doen en zijn we geslaagd. Maar uiteindelijk gestopt omdat het om verschillende redenen duidelijk was dat haar passie niet daar lag.

Sommige trainingen zijn net even te veel van het goede. Ik kon dus niet echt agility doen, want veel te hyper en continue uitkijken dat ik niet in mijn armen werd gebeten, belonen moest ik met een bijtrol 

Met onze huidige herder is gekkigheid en laten springen ook soms lastig, hoe leuker hij iets vindt hoe zotter hij wordt. Dan moeten we weer even terug naar een zit en een af om hem weer op aarde te laten landen.

In diverse provincies worden er speurlessen gegeven. Dat zou best een goede uitlaatklep voor haar kunnen zijn. En wat speuren zijn er diverse varianten, misschien interessant je daar eens in te verdiepen.

Bedankt voor je bijdrage wederom.

Ik heb al reeds geprobeerd om Dyuna iets tijdens het wandelen vast te laten houden. Dit wilt zij niet. Zij heeft alleen oog voor haar omgeving. Tenzij na ong een uur wandelen en snuffelen buiten, dan merk je dat ze wat ontvankelijker word. Ik kan dan buiten bijv wel met haar oefeningetjes doen echter zodra zij iets ziet ben ik haar 'kwijt'. Afleiden heeft nooit iets uitgehaald. Aanraken was destijds al helemaal niet geoorloofd, ze hapte per direct naar mijn hand uit frustraties. Toen de tip gekregen om niks te zeggen als ze zo gefixeerd is, alleen hand te leggen op haar zij om aan te geven dat ik er voor haar ben maar meer niet.

Tijdje terug: We kwamen terug van een wandeling, staan bij de voordeur en ze schiet een hond veraf...ze gaat weer behoorlijk uit d'r plaat en ik zweeg en moest de tijd uitzitten. Hond was weg, Dyuna weer stil en ik wilde een grote tak welke voor de deur lag even weg pakken. Ik pak de tak en toen beet Dyuna in mijn hand, helaas tot bloedens toe.

Ik heb reeds zoveel adviezen en tips gehad en vele konden en kunnen niet geloven wat ik soms type. Er zijn dagen geweest dat als ik Dyuna mee nam met de auto, zeg pak 'n beet 20 tot 30min max en we gingen erna nog wandelen, was ze helemaal over de zeik, in mijn woorden: Overprikkeld! Ze kreeg teveel indrukken die ze niet kon filteren en ik had een Dyuna welke continu al happend tegen mij opsprong....Door juist eea te doseren is dit nu zodanig over gegaan dat Dyuna mij niet meer buiten gehapt heeft. 

Ik snap oprecht wat jullie bedoelen hoe een herder opgevoed moet worden en ik begrijp ook zeer zeker dat dit soort honden grenzen nodig hebben icm duidelijkheid. Toch vermoed ik sterk dat niet iedereen echt door heeft dat Dyuna echt een hond is wat moeite heeft met filteren qua indrukken die zij krijgt. En dat noem ik, door ervaring met zoontje, prikkelverwerking!

Hoe meer ik van Dyuna vraag, hoe meer ik haar begrens, hoe gefrustreerder ze word. En nogmaals begrenzen is goed, maar Dyuna is geen hond die je constant bijv tijdens het wandelen, moet begrenzen. Het voorbeeld van blaffen en trekken naar anderen honden? Ik heb daar nog niet de ultieme oplossing voor...Wat wel al geholpen heeft, is doorlopen verbonden met het commando 'door'....hierdoor loopt ze bij sommige honden net wat sneller door. 

Maar een hond zoals Dyuna, welke letterlijk op haar achterbenen gaat staan voor die hond, en bij doorlopen nog steeds achterom blijft kijken en zich niet laat afleiden, noch laat aanraken, is zo gezegd niet het gemakkelijkste om daar door heen te komen. 

Ook de hondentrainster welke hier is geweest vermoedde eerst andere dingen omtrent opvoeding en begeleiding. Totdat ze Dyuna echt ontmoette...en ook zij moest constateren dat Dyuna moeite had met filteren en snel uit haar doen was.

Nog een voorbeeldje: we liepen deze week buiten, zoals iedere dag natuurlijk, het begon te waaien, en de wind kwam in haar oren, ze schudde haar hoofd en per direct begon ze steeds zenuwachtiger gedrag te vertonen, ze trok harder, was niet meer ontvankelijk, kortom ze was niet op haar gemak.

Ik heb dit Blondie bijv ook al uitgelegd: Dyuna is, ondanks alles wat ik reeds gedaan heb, niet altijd op haar gemak buiten. Haar behoefte doen durft ze dan niet, vooral niet op een vreemde plek. Dit bewaart zij totdat we weer in de tuin komen. Hoe dit komt en waar vandaan? Durf het niet te zeggen! Aan socialisatie geen gebrek. Op bekende routes durft ze nu al te plassen en de rest te doen zodra er niet iets spannends is gebeurd.

Loopt zij samen met haar hondenvriendinnetje, dan lopen ze soms letterlijk zij aan zij. Waar het vriendinnetje gras gaat happen, gaat Dyuna dat ook doen. Dat zegt mij meer dan genoeg over haar onzekerheid. 

Maar goed, ik denk dat we dagen vol kunnen typen over hoe en wat het beste is, en iedereen heeft natuurlijk zijn of haar zienswijze vanuit ervaringen. Ik ben er inmiddels achter dat er een balans moet zijn tussen waken van onder en overvraging..en dat lukt aardig! Derhalve het in de praktijk niet altijd gemakkelijk uitvoerbaar is vanwege bijv zoontje of andere zaken die net ff niet gelegen komen.

Om weer on-topic te gaan:

Zoontje is zich er nu van bewust dat hij Dyuna meer moet negeren. En gelukkig lukt het hem de afgelopen dagen wat beter. Hem uitgelegd waarom negeren beter is gezien het gedrag wat Dyuna vertoonde. Ze heeft het ook niet meer gedaan.

Wel heb ik haar getest gisteren. Taimo was aan het blaffen en wilde hem 'corrigeren' middels stil en liep naar de bench, het eerste dat Dyuna deed was naast mij komen staan en tegen Tiamo joele en blafgeluidjes maken. Toen had ik mijn antwoord dat Dyuna idd probeert te regelen. Dus dat gaan we snel eens ombuigen. 

Ben er niet bang voor dat het goed gaat komen, het heeft alleen soms wat nieuwe inzichten nodig om je bij de les te houden.

Waar Dyuna helemaal in kan opgaan is een trekspelletje, dit is bij uitstek een 'spelletje' waar ze met beleid helemaal in op kan gaan.

Ook hierin zullen vast voor en tegenstanders zijn maar dit is wel echt 'ons' spelletje. En uiteraard beeindig ik het spelletje net zoals dat ik 'm start.

Wat is bij uitstek een goede sport voor Dyuna waarbij oa dit terug komt? Ze vind het geweldig om met mij mee te rennen terwijl ik die friemel vast heb en op lichaamstaal reageert zij met mij mee. Hier kan ze dan ook helemaal in op gaan. Spring ik omhoog, springt zij met mij mee enz enz. Hierin zie ik dat ze echt 'plezier' heeft en zich helemaal kan uitlaten.

IGP is natuurlijk fantastisch, daar is ze ook op gefokt.  Maar goed, dat kost je meer tijd dan dat jij kan opbrengen vrees ik, dus dat wordt niet echt iets.

Qua fixatie en haar vocale kwaliteiten icm het spelletje wat ze hier het meest geweldig vind, inderdaad, zou dat zeker passend kunnen zijn..je zegt het alleen goed, daar moet je wel de tijd voor hebben en erop toe kunnen leggen. Dyuna is ook een echte springer dus wat dat betreft was al blaffend vliegen naar een pakwerker geen verkeerde sport voor haar.

Prikkelverwerking of niet maar Dyuna schreeuwt al vanaf 8 weken om werk en dat heeft ze gewoon nodig. Mijn Leonberger heeft al baat bij hondensport, moet je nagaan een werklijn Duitse herder. 

Daarbij is het ook een leuke manier om samen bezig te zijn. 

oh help  .. (zeg ik met humor ) alsof je Mica beschrijft met wandelen. Deze dame was 6,5 maand dat ze bij mij kwam. En de eerste wandelingen met haar gingen precies zoals jij beschrijft, grauwend en grommend, soms gillend op haar achterpoten staan en helemaal uit haar plaat gaan naar die andere hond. ik wist niet wat ik meemaakte de eerste paar keer. 

Nu 3 en een half jaar verder heb ik totaal opgegeven dat ze ooit los kan lopen met een wandeling. Ze wandeld dus aan een 4 meter lijn, dat is de ruimte die ze krijgt als het kan. Bij het zien van een andere hond hangt het net van de situatie af wat ik ga doen. Vaste rondjes heb ik dus niet, soms kan ik met een boog om de andere hond heen, soms sla ik af naar links of rechts en soms draai ik me om en loop ik weer terug. Het hangt dus ook van de situatie af hoe ik reageer. En het commando door(lopen) hanteer ik hier dus ook. Verder laat ik haar ook weleens gewoon zitten en kijken naar andere honden en kan ik haar nu afleiden met een bal of een voertje. Dat heeft ze ook echt moeten leren... maar ja... ik ben hier dus ook al 3 en een half jaar mee bezig. Loslopen voor haar heb ik opgegeven... want ze wil, moet en zal naar die andere hond en dat is veel te gevaarlijk. In parken kom ik dus ook niet, dat gaat gewoon niet. Maar dat is ook niet erg, ik vind parken helemaal niets. Op het trainingsveld kan ze los en na het speuren kan ze los en voor de rest maken wij lange wandelingen en ik weet hier in de buurt een veldje dat afgesloten kan worden en ook daar kan ze los.

Ipg zou een geweldig sport zijn voor haar...
Met Mica doe ik Ipg speurhond, dit omdat zij als pup haar poot gebroken heeft en dan is pakwerk niet helemaal goed voor haar.  

En natuurlijk gaat het goed komen... je leert de gebruiksaanwijziging van je hond al pittig kennen en dat gaat alleen maar meer worden. Jullie gaan elkaar al beter leren begrijpen. En ja we zitten in een rottijd qua corona en alles, dit heeft ook zijn weerslag op de hond. Ze pikken spanning supersnel op en sommige honden reageren hier niet of nauwelijks op en sommige honden geven een overreactie. 

Ik hoop wel dat je je humor behoudt met haar en dat je ook afentoe even lekker aan jezelf denkt... 

Komt zeker goed! 

Het is dus zeker geen uitzonderlijk gedrag van Dyuna buiten, nu ik lees dat mede jouw hond dit zelfde ongeveer doet. Dat helpt wel om te relativeren. Soms doet acceptatie meer met mens en dier ipv hopeloos maar proberen het te willen oplossen, waardoor het soms alleen maar erger word.

Maar jeetje, 3,5 jaar daar al mee bezig?! Petje af voor je doorzettingsvermogen. 

Vorige zomer ook veelvuldig met Dyuna buiten gezeten, gewoon kijken, niet meer niet minder. Gewoon relax alles in zich op laten nemen zonder druk. Ook nam ik de runderkophuid mee naar buiten om in het gras in het zonnetje lekker te knabbelen. Dit lukte haar gewoon echt niet! Alles was en is nog steeds interessanter. Ik doe mijn best er zo normaal mogen mee om te gaan en alles te benoemen, maar ze heeft een vertraging totdat het beklijft.

Wel kan ze makkelijk nu in verkeer gedijen, daar waar ze maanden terug nog opsprong naar fietsers ed, kijkt ze nu alleen om. Kinderen lijkt ze fantastisch te vinden. Zodra we deze tegen komen begint ze als een dolle te kwispelen. Wel weer leuk om te zien.

Ik ben tot dusver ook echt tevreden met Dyuna met de stappen welke ze wél gemaakt heeft..Dan doe ik toch iets goed. De rest is work in progress, ze is ook nog zoo jong, mag ik ook zeker niet vergeten!

Mijn kanjer is het waard, superleuke hond met hier en daar een dingetje maar ze hoeft ook niet perfect te zijn, dat ben ik ook niet. 

En echt hoor, soms is acceptatie het beste wat je doen kan, voorkomt een hoop frustratie wat ook weer zijn uitwerking heeft op je hond. Acceptatie en begeleiden in wat je wilt... langzamerhand gaat het hier een stuk beterder dan dat ze hier kwam. 
Mica blijft dus aan de lijn en mag soms ook kennismaken aan de lijn, los kennismaken is hier geen optie. Ik moet wel zeggen dat het beterder gaat als ze een hond een aantal keren gezien heeft, de nieuwsgierigheid blijft maar het achterlijke gedrag wordt ff beter. Wel loopt het op als ze teveel honden ziet in de wandeling die we maken, dan wordt het gedag weer erger en soms kan ik het nog afleiden met die bal of dat voertje en soms is het gewoon beter om lekker naar huis te gaan. 

Bij Mica is het pure spanning... ze wil zo graag kennismaken met die andere hond, alleen dat kan niet bij alle honden. En de manier waarop (zucht... de meeste mensen denken dat ik een hele agressieve hond aan de lijn heb, is ze niet maar dat zie je niet aan haar gedrag ) is ze eenmaal bij die andere hond dan is de hele agressieve houding ook weg. 
Hier kwam ik achter door de hond (labrador) van een vriendin van mij in de bench te doen en haar erbij te laten... helemaal happy om bij die andere hond te zijn. 

zoals je zegt is Dyuna nog heel jong en ze moet nog zoveel leren... en gelukkig zie je ook de leuke dingen aan haar. 
En ja het snel reageren zit in dit soort honden... ze zien alles, ze horen alles en ze willen alles weten... 

Jeetje, woord voor woord wat je zojuist getypt hebt over Mica is exact Dyuna.

Zij doet dit precies zo buiten. Aan de buitenkant agressief ogend waardoor mensen al krampachtig (begrijpelijk) hun eigen hond weg trekken terwijl Dyuna ook alleen maar wilt spelen. En hoe vaker ze betreffende hond gezien heeft, hoe sneller ze ontdooit.

Dyuna heeft ong 3 ontmoetingen nodig met een hond om daarna vol los te gaan in spelen. Maar omdat ze er idd niet bij kan gedraagt ze zich best onbehoorlijk en vocaal.

Ook voor Dyuna geldt, zodra ze meer honden op een wandeling tegen komt, hoe heftiger het gedrag en dan valt er geen land meer mee te bezeilen. Zodra we dan thuis komen is een slaapje of zoekspelletje een must, doen we dat niet reageert ze op ieder geluidje en vliegt ze net niet door het raam bij het zien van een hond. Helemaal opgefokt dus! 

Wat een herkenning zeg met jouw Mica...Dyuna is afterall zo gek nog niet

ik moet zeggen dat ook ik in Dyuna ook geen uitzonderlijk gedrag lees. Ik ken veel jonge herder die zo zijn en heb zelf ook zo'n figuur thuis. Maar minder doen werkt hier dus echt niet. Mentaal en fysiek uitdagen is echt nodig.  Ik kan natuurlijk geen adrenaline sport met hem doen of in een druk park vol honden gaan lopen. dan flipt hij. Maar ik speur twee keer per week, wandel veel en lang op rustige plekken (hij kan inmiddels na veel trainen wel los en ik lijn hem aan zodra ik een hond zie) en train ook nog eens wekelijks op rust en balans op een hondenschool. Kost zeeën van tijd maar hierdoor zijn de scherpe randjes er wel en is hij langzaam veel zekerder en rustiger geworden. Ik snap ook helemaal dat jij die tijd nu niet hebt met je zoontje. Ik ben ook niet alleen en heb geen kleine kinderen dus makkelijk praten. Maar ik denk wel dat Dyuna nu een uitlaatklep mist. 

Bedankt voor je reactie! 

Ik zou zowel Dyuna, maar ook zeker mezelf meer gunnen met elkaar. Dat waren nl ook toen de plannenik hoop snel weer in rustiger vaarwater te zitten en vooral tijd en motivatie te krijgen om eea te gaan verkennen.

Het scheelt idd een boel als je niet alleen bent en geen kids hebt. Wat dat betreft heb ik altijd gezegd, dat als de fokker toen echt eerlijk was geweest, had ik het nooit gedaan, anderzijds had ik dan niet zo'n geweldige hond gehad. Want ondanks het roerig jaar en alle tegenslagen vind ik d'r echt 'n heerlijk beestje!

Vandaag ook met wandelen, zo relaxt, en natuurlijk is ze alert, maar gewoon met d'r neusje over de grond alles besnuffelen. Feit was wel dat we eens géén hond tegen kwamen. Dat maakt zo'n enorm verschil in wandelen. Dan zou de vraag gesteld kunnen worden: Waarom niet elders met de auto naar toe? Dat kan, als zoontje op school zit en dat doen we dan ook met regelmaat, echter zit zoontje weer thuis(jaja verkouden) en die houdt dergelijke intensieve wandelingen niet lang vol....#K*tcoronagedoe

Maar er is licht aan het einde van de tunnel. Er komt meer tijd aan, hopelijk lockdown snel opgeheven en we zitten tegen het voorjaar aan. Ik zeg GO! Hihi

Ik heb sterke twijfels of pakwerk voor een zeer gevoelige hond geschikt is.

Mijn ervaring, maar ja dat is natuurlijk anekdotisch, is dat ik met mijn jonge dh en een buurman met zijn dh beide op de duitse herderclub zaten met onze honden. Ik ben daar na een paar weken weggegaan vanwege dat ik een happerige nerveuze hond kreeg.

Wij zijn toen naar een gewone hondenschool gegaan, lekker veel samen gedaan ook, gewone lange wandelingen en later ook speuren, samen joggen, naar het strand e.d.

Mijn hond kon ook gewoon loslopen de buurhond niet, evenals veel andere herders indertijd (nou is dit al meer dan vijftien jaar geleden hoor, misschien gaat het nu anders) die op de herderclub pakwerk deden, die konden niet met andere honden, ze liepen altijd als je ze zag gespannen aan een strakke lijn,  en dat was indertijd en vast nog wel, het beeld dat men van een herdershond uit werklijn had helaas.

Ik bedoel maar, pakwerk is zeker geen must om een leuke blije hond te krijgen er zijn ook vele andere dingen die je samen kan doen. En daar gaat het eigenlijk om, in vriendschap met elkaar samenwerken. 

IGP is meer dan alleen pakwerk. Verder wordt het ook gezegd dat het sowieso voor hun niet zal passen, want met een half uurtje 2 maal per week, ben je er niet vanaf .

En verder ken ik de lijnen waar ze uit komt wel wat, en die honden passen uitstekend in het programma  maar nogmaals, verder is dat hier niet van toepassing want het wordt hem niet. Hoewel ik het wel als een uitstekend iets zou vinden voor de hond in kwestie. Alleen hoort bij een hond nu eenmaal nog een baas ook.

" Ik heb sterke twijfels of pakwerk voor een zeer gevoelige hond geschikt is.
 
Mijn ervaring, maar ja dat is natuurlijk anekdotisch, is dat ik met mijn jonge dh en een buurman met zijn dh beide op de duitse herderclub zaten met onze honden. Ik ben daar na een paar weken weggegaan vanwege dat ik een happerige nerveuze hond kreeg.
Wij zijn toen naar een gewone hondenschool gegaan, lekker veel samen gedaan ook, gewone lange wandelingen en later ook speuren, samen joggen, naar het strand e.d.
 
Mijn hond kon ook gewoon loslopen de buurhond niet, evenals veel andere herders indertijd (nou is dit al meer dan vijftien jaar geleden hoor, misschien gaat het nu anders) die op de herderclub pakwerk deden, die konden niet met andere honden, ze liepen altijd als je ze zag gespannen aan een strakke lijn,  en dat was indertijd en vast nog wel, het beeld dat men van een herdershond uit werklijn had helaas.
 
Ik bedoel maar, pakwerk is zeker geen must om een leuke blije hond te krijgen er zijn ook vele andere dingen die je samen kan doen. En daar gaat het eigenlijk om, in vriendschap met elkaar samenwerken.  "

Dobry

Gelukkig is dat totaal afhankelijk van de lijnen en de opvoeding. Van mijn 9 mechelse herders lopen er 5 iedere week 2 uur los on een druk bezocht losloopgebied zonder incidenten. En dat terwijl ze niet alleen KNPV doen maar ook praktijk dagen mee lopen.

Dat is ook waarom ik mensen die een herder willen altijd probeer uit te leggen dat ze goed naar de bloedlijn moeten kijken.

Maar een gevoelige hond en pakwerk hoeft geen probleem te zijn een onzekere hond en pakwerk echter wel.