Onzeker

Goedemorgen allemaal,

Hardstikke nieuw op dit forum en ik hoop dat jullie mij kunnen helpen. We hebben sinds 2 weken een pup, kruising Husky/Bordercollie. Voor mij niet de eerste hond, maar wel de eerste om op te voeden vanaf pup. De pup is nu 10,5 weken oud. 

Eigenlijk doet hij het hartstikke goed, alleen merk ik dat ik verschrikkelijk onzeker ben over hoe wij het doen met hem. Mijn vriend is veel relaxter, maar hij is dan ook overdag naar zijn werk terwijl ik nu nog thuis ben. Elke ochtend word ik met een nerveus gevoel wakker. Zijn er meer mensen die hier last van hebben gehad? Ondanks dat we het al 6 jaar over een hond hebben, twijfel ik nu zelfs of we er wel goed aan hebben gedaan. Dat vind ik dan ook weer heel erg, want ondanks de opstartdingen is hij echt heel braaf. 

Bedankt voor de reacties! 

Hoi. Welkom op het forum! Je bent zeker niet de enige hierin.

Als ik naar mijzelf kijk heb ik dat ook een hele tijd gehad. Een hond is toch afhankelijk wat jij hem/haar te bieden hebt. En ik heb het hele internet en boeken af gestruind naar informatie. Ik heb ook een hele tijd twijfels gehad over bepaalde handelingen of regeltjes, maar daar groei je echt wel in.

Het is wat lastig in deze tijd, maar zoek een goede hondenschool waar je achter staat en bericht ze wanneer je vragen of twijfels hebt.

Jij bent onzeker en niet de hond...  of je wel alles goed doet, niet doen, geniet gewoon van je nieuwe huisgenootje je rolt er vanzelf in, lekker mee gaan lopen een tiental minuutjes en thuis komend een goedbot geven..heus onzeker is echt niet nodig, en of je er goed aan gedaan hebt...je hebt al zolang er naar uitgekeken en ja je leven veranderd een beetje met een hond..straks lach je er om als de band met je hond groeit, en heb je onzekerheden..er zijn hondenscholen die online je advies kunnen geven...

Dank voor de reacties, ik ben blij dat ik niet de enige ben.
Je leest zoveel, maar ook zoveel tegenstrijdige dingen, dat ik er helemaal gek van word.

We beginnen zaterdag met de cursus, er is er gelukkig 1 die met 2 pups de cursus wel doet. Dan hoop ik ook wat handvatten te krijgen.

Geweldig dat je dat gaat doen, je zal zien als je wat goede handvaten krijgt dat het beeld heel anders wordt...een pup is altijd even aftasten en je moet niet vergeten om te genieten van het kleine ding, met vallen en opstaan...  en spreek je uit tegen de instructeur waar je mee zit...heel veel succes hoor.

Ik moet ook niet teveel en te snel willen. Nog steeds, hij is super lief en braaf!
Dankjewel voor het 'inspreken van de moed'

Haha super herkenbaar! Een halfjaar geleden haalden wij onze herplaatser in huis ( ook mijn eerste hond). Ik heb best lang last gehad van buikpijn en hoofdpijn van de spanning. Ik dacht steeds " heb ik hier wel goed aan gedaan? Kan ik dit wel? Wat als dit, wat als dat?". Op een gegeven moment ga je stappen zetten met je hond en raak je op elkaar ingespeeld. Je leert elkaar kennen. Dat zorgt voor meer vertrouwen. Het piekeren is helemaal weggegaan! Het is ook iets heel spannends en een grote stap, maar als je samen aan de slag gaat word het steeds leuker en meer ontspannen

Oja, en super fijn en mooi dat de pup zo braaf is!! Maar stel dat hij dat niet was, dan nog is er geen nood aan de man hoor! Honden kunnen nou eenmaal heel ondeugend zijn , vooral in de puberteit. Ook dat komt goed

Nee hoor , helemaal herkenbaar ! Ik kon de eerste week amper eten en viel af haha van de spanning. Mijn vriend is ook naar werk en ik thuis. Die eerste week was intens (voor mij) en sliep ook haast niet. Maar het wordt beter !!

Ik herken het totaal niet, maar het is een vrouwending volgens mij. Altijd onzeker zijn over alles.

En meestal is het nergens voor nodig

Herkenbaar en heel normaal! De eerste weken zat ik soms ook met mijn handen in het haar. Maar je leert de hond met de tijd steeds beter kennen en hij jou ook. Hij gaat beter begrijpen wat je van hem verwacht en andersom. Goed dat je op cursus gaat! Dat heeft mij ook veel handvatten gegeven. En je kunt hier op het forum ook altijd je vragen stellen, dat heeft mij ook erg geholpen. 

Whahaha dat zal best ja. Mijn vriend had nergens last van.

Haha, mijn vriend heeft ook nergens last van, maar die is net als TS overdag werken. Ik ben hier en daar ook nog onzeker of ik het wel goed doe en hij heeft zoiets van, gaat prima toch? (En dat gaat het ook hoor, maar hij ziet Zuko 3 a 4 uurtjes op een werkdag en ik de hele dag en avond).

Ik denk toch dat over het algemeen vrouwen zich drukker maken en meer onzeker zijn hierover dan mannen (en voor degene die nu gaan zeggen, ik maak me niet druk hoor, nogmaals, over het algemeen  Niet iedereen is hetzelfde en dat hoeft ook niet). 

Mijn vriend had inderdaad ook nergens last van hahahaha. Lekker confronterend Joop dankjewel 

Eerste keer dat ik een pup had had ik dat ook. Inmiddels weet ik dat fouten maken niet erg is en dat je alles weer kunt rechtbuigen. Wel een bijzondere kruising heb je. Zijn twee heel verschillende rassen met heel verschillende karakters. kan een pittig hondje opleveren lijkt me. Hoeft niet, maar kan. In ieder geval een hondje dat flink wat mentale en fysieke uitdaging nodig gaat hebben.  

Och jongens, wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! En Joop, ik denk ook zeker dat je gelijk hebt haha.
We moeten ook allemaal aan elkaar wennen en het de tijd geven. Het minder slapen door er midden in de nacht uit te gaan helpt ook niet mee.
En Klara, het is inderdaad een bijzondere combi, was ook niet de bedoeling. Maar we willen ook graag een bijzondere hond
Ik ben er van overtuigd dat het goed komt, maar bevestiging is even fijn!

Inderdaad heel herkenbaar, ik heb de eerste 2 weken dat Penny hier was zelfs een keer een zware huilbui gehad omdat ik zo onzeker was en bang was om haar te verpesten. Op voorhand maandenlang inlezen, opzoekingswerk,... en heel hard het gevoel hebben van alles perfect te moeten aanpakken, en dan was hier plots dat klein hummeltje en niets ging 'zoals het moest'  Ik zei zelfs tegen mijn vriend dat we maar een betere thuis voor haar moesten zoeken, bij mensen die wel wisten wat ze deden (lekker dramatisch ) Het helpt natuurlijk ook niet dat je die eerste weken gebroken slaap hebt, en wij zijn Penny nét de dag voor complete lockdown vorig jaar in België gaan ophalen, dus ons leven stond ook op andere vlakken opeens volledig op zn kop. 

Maar kijk, we zijn bijna een jaar verder, en ondanks veel medische toestanden met Penny die bij momenten ook best heftig waren, heb ik echt nooit meer die onzekerheid gevoeld als die eerste weken.

En oja, mijn vriend zat echt naar me te kijken van 'Waar heb je het over?' 

puppyblues heet dat en het is inderdaad een vrouwendingetje om zich zorgen te maken over de opvoeding mannen maken zich daar geen zorgen over waarschijnlijk omdat zij opvoeden sinds het bestaan van de mensheid al aan vrouwen overlaten

Lekker seksistisch jongens, hier thuis is de man onzekerder dan de vrouw hoor :P (Alleen niet over de opvoeding, daar zijn we allebei niet onzeker over. Maar hebben dan ook allebei ervaring, dat scheelt uiteraard.)

Hoi Wousie,

Je bent zeker niet de enige hoor! Wij hebben ook sinds twee weken een 9,5 weken oude pup in huis en ik heb al een paar keer met tranen in mijn ogen gezeten. Het is onze eerste hond en ik ben enorm bang om hem te "verpesten" omdat ik iets fout doe, niet consequent genoeg ben, etc.

Ik lees mee met de tips die je krijgt! Maar houd zelf altijd in mijn achterhoofd dat het uiteindelijk om jou en je hond gaat en hoe jullie het samen doen. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en er zijn zo veel verschillende theorieën, ervaringen en meningen over het opvoeden van het een hond dat je volgens mij vooral ook moet doen waar jij je samen met je pup goed bij voelt.

Zo herkenbaar. Wat weinig slaap en een kleine hummel al niet met je doen. Ik heb precies hetzelfde gehad en twijfel nog vaak genoeg of ik het allemaal goed doe. Maar als ik zie hoe blij mijn pup is en hoe goed zij het doet  Dan doe ik toch echt iets goed. ????

Wat een dom seksistische opmerkingen van de enkele man die reageert zeg.  'een vrouwendingetje'

Hou es op

Zorgzame mensen zijn heel normaal en extra zorgen voor een klein , hulpeloos hummeltje vind ik ook heel normaal. Het is abnormaal als je dat niet hebt!

Maar goed, afgezien daarvan: Wousie, laat het gewoon op je afkomen wat meer.....

Laat je pup nog maar een beetje bepalen wat er gebeurd en zolang hij vrolijk en tevreden blijft doe je het goed hoor!

Het is gewoon een vrouwending om je druk te maken om alles en in de stress te schieten omdat het niet 'perfect' is. Tuurlijk zijn er ook mannen die zich druk maken of vrouwen die deze eigenschap minder hebben, maar door de bank genomen zijn vrouwen onzekerder dan mannen. Tien van de tien topics hier over "help, mijn pup dit en dat" en "ik heb puppy blues" komen dan ook van vrouwen.

Maar onzekerheid hoeft helemaal geen slechte eigenschap te zijn. Mannen overschatten zichzelf juist vaak en dat is ook niet altijd ideaal