Nieuw hier met oud besje

Ik heb me zojuist aangemeld op dit forum. Geprobeerd een foto te plaatsen maar dat gaat nog niet helemaal goed. Foto is gedraaid.

Mijn allerliefste Shep is afgelopen oktober alweer 14 jaar geworden. Zij is een tervuerense herder teefje. Ouderdom komt met gebreken en er zijn wel wat dingetjes waar ik mee zit en wat ik af en toe eens van mij af wil schrijven. Lijkt me ook fijn contact te hebben met anderen die ook een oud besje als maatje hebben.

Shep is mijn allesje. Wij zijn maar met zijn tweetjes en doen alles samen. Maar de laatste tijd worden mijn avonden nogal verpest door het constante gehijg van haar. Ik weet dat het onrust en soort angst is en komt doordat haar ogen en oren en hersenen toch echt wel achteruit gaan nu. Ik vind het moeilijk. Word weleens boos op haar terwijl ik dat helemaal niet wil want zij kan er ook niets aan doen. Maar pfff wat is het vaak moeilijk om je hond die anderhalf jaar geleden nog over muurtjes van een meter hoog heen spring nu toch echt oud te zien worden.

Caroline welkom hier, met je mooie dame.....probeer nimmer boos te worden op dr, juist nu heeft ze je heel hard nodig, jouw oren en jouw ogen, als ze ernstig hijgt, waarom niet even met dr naar de dierenarts, wie weet krijgt ze iets wat het hijgen verminderd, dr longen kunnen wat uitgerekt zijn door de ouderdom, laat het even nakijken...

        Caroline welkom hier, met je mooie Shep.

Wat een mooie hond heb je.

Ben je al bij de DA geweest voor dat gehijg? Misschien is dit wel te verhelpen. 

Welkom op het forum!

Ouderdom en de daarbij horende kwalen, ja, het is niet altijd makkelijk. Maar boos worden op de hond helpt niet, integendeel, dat is extra spanning en daar wordt je hond nog onrustiger van. Dus probeer andere kanalen te vinden, om je boosheid even eruit te gooien, waar de hond niet bij is zodat die er alvast geen last van heeft. 

Misschien kan je ook proberen te focussen op al wat nog wél fijn is, ipv al datgene wat ze niet meer kan. En probeer daar de waarde en vreugde in te vinden: samen op de bank liggen, een appeltje delen, het geluid van haar pootjes op de vloer, de zachtheid en warmte van haar vacht. Kijk naar wat je haar nog kan schenken, hoe klein dat ook is: een massage van haar rug, een snuffelrondje, wat lekkers verstoppen,...

Zelf vind ik oude honden erg aandoenlijk. Het doet pijn te beseffen dat het einde nadert, maar het geeft ook zo immens veel ontroering en voldoening te weten dat je ten volle hebt samengeleefd en alles hebt gegeven wat je in je had. 

Dus geniet van je oude besje, zolang het nog kan. 

Mooi  oud Tervuerens besje.

Hijgen kan ook op long- en/of hartproblemen wijzen

Heeft je dierenarts deze gecontroleerd?

Nou het is me net gelukt een andere foto wel recht op het forum te zetten. Die zou ik graag als profielfoto willen maar heb nog niet gevonden hoe dat moet. Ben nu ook op mijn werk. Morgen thuis eens rustig kijken.

Ja ik heb tegenwoordig een "abonnement" op de dierenarts. Vroeger gingen we zelden. Haar hart en longen zijn oké. Overdag is er ook niets aan de hand. Het begint zodra de avond valt. Het is in ieder geval duidelijk dat het onrust is, toch wel samenhangend met beginnende dementie en dat ze steeds slechter gaat horen. En ik wil ook helemaal niet tegen haar uitvallen maar op een gegeven moment word je er helemaal gek van. Maar ik doe juist alles voor haar hoor. Ik slaap inmiddels al maanden op de bank omdat haar onrust in de nacht nog veel erger is en ze rustiger is als ik bij haar slaap. Daar heb ik met liefde pijn in mijn rug voor over. Zij heeft haar hele leven voor mij klaar gestaan. Dan heb ik het er voor over om de laatste maanden (of hopelijk jaren) beneden te slapen. Verder krijgt ze ook diverse supplementen ter ondersteuning. Soms helpt cholodin goed voor haar avond onrust. Maar als ik dat een aantal avonden achter elkaar heb gegeven, lijkt het minder te werken. Ik geef per maand een paar honderd euro aan supplementen uit. Allemaal geen probleem. Ik hou zoveel van haar. De laatste 9 jaar van haar leven zijn we met zijn tweetjes geweest. Moet er niet aan denken dat er een dag komt dat zij er niet meer zal zijn.

Ik moet accepteren dat ze oud is maar het was altijd de perfecte hond. Mee op vakantie, naar Marokko en de halve wereld, met mij mee naar het werk en lief zijn voor de bewoners daar. Zo flexibel en altijd perfect luisteren. Zo anders nu allemaal.

Hoi Caroline,  welkom 

Ik herken je verhaal . Ik heb nu weer een jonge hond . Maar ik heb dr laatste jaren ook 4 oude besjes naar hun einde begeleidt . En dat kan best pittig zijn . Wat je al benoemd , de achteruitgang.  En wetende dat het afscheid dichterbij komt.  Een hond die zo lang deel van je leven heeft uitgemaakt,  

Het was in mijn geval ook de strippenkaart bij de da steeds meer kwalen  , en dan drie van de vier die kanker kregen 

En eentje die fysiek niet stuk te krijgen was,  maar wel dement 

Dat was heel zwaar , de intensieve begeleiding . Je eigen leven wat stil ligt  Ze kon niet meer alleen , ze kon  niet meer mee op vakantie,  snachts was ze vaak zeer onrustig.  Portier spelen , er waren er nog drie,  niet meer in je eigen bed . Medicatie sloeg op een gegeven moment niet meer aan . 

Bezoek ontvangen ging niet meer,  op straat moest ik heel goed opletten   , ze hapte.  Ik heb er heel wat in laten slapen,  maar met haar vond ik het heel moeilijk omdat ze fysiek nog on orde was  , maar het werd een slopende opgave.  Ook voor haar werd het leven steeds minder leuk . Uren en uren onrust   , ze begon ons ook te bijten het arme schaap.  Dus ja,  ik herken je verhaal maar al te goed , en zeker als je de zorg alleen moet doen,  van je afschrijven is denk ik altijd fijn . Hondenbezitters begrijpen elkaar toch ? 

" Welkom op het forum!
Ouderdom en de daarbij horende kwalen, ja, het is niet altijd makkelijk. Maar boos worden op de hond helpt niet, integendeel, dat is extra spanning en daar wordt je hond nog onrustiger van. Dus probeer andere kanalen te vinden, om je boosheid even eruit te gooien, waar de hond niet bij is zodat die er alvast geen last van heeft. 
Misschien kan je ook proberen te focussen op al wat nog wél fijn is, ipv al datgene wat ze niet meer kan. En probeer daar de waarde en vreugde in te vinden: samen op de bank liggen, een appeltje delen, het geluid van haar pootjes op de vloer, de zachtheid en warmte van haar vacht. Kijk naar wat je haar nog kan schenken, hoe klein dat ook is: een massage van haar rug, een snuffelrondje, wat lekkers verstoppen,...
 
Zelf vind ik oude honden erg aandoenlijk. Het doet pijn te beseffen dat het einde nadert, maar het geeft ook zo immens veel ontroering en voldoening te weten dat je ten volle hebt samengeleefd en alles hebt gegeven wat je in je had. 
Dus geniet van je oude besje, zolang het nog kan. 
  "

Alaska's Finest!

Ja precies, dat doe ik allemaal ook hoor. Ik merk dat ik nu juist veel meer stil sta bij momenten samen die ik voorheen als vanzelfsprekend nam. Vooral het genieten van een boswandeling. Als ze dan los kan lopen en de honden van een vriendin zijn erbij, dan is ze helemaal blij en loopt nog 3 kwartier tot een uur mee. Ook de kliko aan straat zetten vindt ze nog steeds een feestje. Masseren doe ik inderdaad ook.

He Thara, dank voor je lieve reactie en je begrip. Jij snapt het helemaal. Mijn leven is inderdaad best veranderd maar nogmaals heb het er graag voor over maar neemt niet weg dat het vermoeiend is en ik ook maar een mens ben en inderdaad de zorg met niemand kan delen. Ik ben er ook wel heel erg veel mee bezig hoor. Net als nu. Zit ik op mijn werk maar ben ik om het half uur op de camera aan het kijken of het thuis wel goed gaat. Aan de ene kant vind ik haar vaak aandoenlijk maar ook weleens sneu. Omdat ze in haar koppie nog zo jong is. Dan gaat ze achter een bal aan racen en valt vervolgens om omdat ze niet meer zo kan afremmen als vroeger. Haar gedrag is vooralsnog gelukkig niet veranderd. Behalve dan die onrust in de avond en nacht maar gelukkig nog geen snappen.

Welkom op het forum. Je hebt veel voor haar over. Hier ook een met een oudere hond. Dat hijgen kan irriteren maar je moet niet boos op haar worden. Hijgen kan ook een teken van pijn zijn. Mijn hond Eefke wordt drie maart dertien en krijgt elke dag wat metacam. Ze heeft wat artrose in de achterhand. Soms kan ze nog wel eens een stuk hard lopen, met speuren rent ze er nog over. s' Avonds is het soms sjok sjok. Sinds ik haar dagelijks lijnzaadolie en magnesium geef gaat het wel veel beter. Voor het uitlaten masseer ik haar ook nog wel eens. Ze is altijd mee op vakantie geweest. Met haar kun je niet verdwalen. Ze weet altijd de weg terug. Zeker als je zoveel met haar beleefd hebt en je ziet je maatje achteruitgaan doet dat pijn. Daarom, niet te veel piekeren maar genieten van de tijd die je nog met elkaar hebt.

He Paul leuk dat je ook een oudje hebt. Shep krijgt onsior voor haar artrose en vorige maand is sponsylose geconstateerd. Geen metacam omdat die schadelijker is voor de lever en haar leverwaarden zijn nogal hoofd.

Super dat jouw hond overal de weg weet. Wij verdwalen echt altijd op onbekend terrein. Shep let alleen op mij en niet op de weg en ik ben absoluut geen tomtom.

Ik heb in mijn profiel een foto banner gemaakt maar ik zie in mijn posts nog steeds geen profielfoto. Weet iemand hoe dat dan moet?

Wij kennen dat hijgen en zou  toch even een echo van lever, mild en darmen bij de DA te laten maken. Zou geen narcose rontgenfoto's laten maken tenzij het zonder kan. Dan weet je snel genoeg wat je moet doen. Hoop het niet voor je want het is echt een heel moeilijke beslissing om te maken maar het kan echt van de 1 op de andere dag ontzettend hard achteruit gaan. Dat moet je haar besparen en jezelf. Heel veel sterkte toegewenst. Ik weet hoe het voelt machteloos te zijn.

Nogmaals het hijgen is van de stress. Overdag wordt er namelijk helemaal niet gehijgd. Het begint zodra het avond wordt. Een jaar geleden is al echo van haar lever en milt gemaakt. Ik ga haar nu geen stress van allerlei onderzoeken aandoen want mochten ze nu opeens wel iets vinden kan ik daar op deze leeftijd toch niets meer mee.

Vandaag weer 50 minuten gewandeld, lekker gegeten en een puzzle met snoepjes gedaan. Ze is echt nog niet klaar met leven hoor. Ik vind voornamelijk dat gehijg s avonds vervelend omdat ik er gek van word en omdat het rot is dat ze die onrust ervaart. Op dit moment ligt ze gelukkig wel rustig te slapen. In de nachten als ik beneden slaap is het ook oké. Bij iets lichamelijk zou ze overdag en s nachts ook hijgen.

Nogmaals het hijgen is van de stress. Overdag wordt er namelijk helemaal niet gehijgd. Het begint zodra het avond wordt. Een jaar geleden is al echo van haar lever en milt gemaakt. Ik ga haar nu geen stress van allerlei onderzoeken aandoen want mochten ze nu opeens wel iets vinden kan ik daar op deze leeftijd toch niets meer mee.

Vandaag weer 50 minuten gewandeld, lekker gegeten en een puzzle met snoepjes gedaan. Ze is echt nog niet klaar met leven hoor. Ik vind voornamelijk dat gehijg s avonds vervelend omdat ik er gek van word en omdat het rot is dat ze die onrust ervaart. Op dit moment ligt ze gelukkig wel rustig te slapen. In de nachten als ik beneden slaap is het ook oké. Bij iets lichamelijk zou ze overdag en s nachts ook hijgen.

Ja dat kan ook. Ik vertel alleen mijn ervaring. Onze had een milt verwijdering en de tumor kwam goedaardig terug en een jaar later zaten er 8 kleine tumoren op zijn lever, die waren kwaadaardig.  We hebben hem binnen 2 dagen zo hard achteruit zien gaan en onze DA had die tweede dag na werktijd de testresultaten al binnen (duurt nu een week of meer)

Derde dag was echt niet leuk, we hadden al besloten na het lab resultaat euthanasie maar dan moet je ook nog op je DA wachten die meer patiënten heeft. Derde dag was echt niet fijn, hij kon echt niets meer en dan kijk je naar een klok die te langzaam gaat en voor jezelf te snel. Was gewoon allemaal heel heftig in de nacht. Wij hebben gelukkig mooi afscheid kunnen nemen de dag daarna maar de pijn wordt er niet minder om.

Pfff dat is heftig ja. Vreselijk om je lieverd zo te moeten zien lijden. Honden worden echt niet oud genoeg.

 Even foto uit de oude doos opgezocht. Shep was nog jong en kon erg hoog springen. Vooral voor ballen en frisbees was the sky the limit voor haar. Tegenwoordig moet ik haar over hoge omgevallen boomstammen heen tillen. Wat een verschil.

Ja den onze (16 jaar en een Jack Russel), heeft ook artrose en hij krijgt om de 6-8 weken daar een spuitje voor. Hij krijgt nu een jaar lang spuitjes en als ik hem nu vergelijk met een jaar geleden, dan is hij nu zelfs terug beter geworden. Hij heeft duidelijk véél minder pijn en zijn levensmoed is er eigenlijk terug op vooruitgegaan.

Hij is wel bijna blind maar toch weet hij nog perfekt de weg te vinden. Momenteel is hij ook kankervrij. (volledig genezen verklaard)

Dat hijgen, is dat echt van de stress? Onze hond hijgt wel in de zomerperiode maar nu het winter is zie ik hem quasi nooit echt hijgen. Maar goed, onze hond is altijd een zelfzekere hond geweest, dat hij blind wordt lijkt hem dan ook géén angst aan te jagen.

Ik ben soms ook wel ongerust nu hij ouder wordt. Hij voelt zich momenteel kiplekker maar ja met een oude hond kan het soms erg snel gaan. We weten allemaal dat dat moment er ooit zal aankomen. Hopelijk voor jou en voor mij is dat nog een eindje verwijderd in de toekomst hé.

Hersenen die achteruitgaan? Ik ben gerontologist en ik kan je al zeggen: Dat is in praktijk eigenlijk nooit van ouderdom zelf. Dat dacht men vroeger wel, maar dat is een mythe en dit heeft quasi altijd een onderliggende oorzaak. Maar misschien heeft ze een lichte vorm van dementie?

(Oren en ogen die achteruitgaan kan wel van ouderdom zijn)

Ik zou zeggen: Probeer de tijd die je nog hebt met je hond, er samen nog maximaal van te genieten. Kijk naar wat je hond nog wel kan want wat weg is, is toch weg en daar kan je toch niets meer aan veranderen. 

Het is heel pijnlijk en verdrietig om de ouderdom genadeloos toe te zien slaan. Dat is voor mij heel herkenbaar in jouw verhaal. Wat eerder kon kan steeds minder. Onze Jack Russel zusjes Speedy en Tessa mochten samen 17 jaar worden, maar konden steeds minder.

Toch zagen we de wil om te leven bij allebei, Speedy wilde in haar hoofd nog avonturierster zijn maar de ouderdom had haar zicht weggeroofd. En Tessa wilde me nog steeds helpen met de was, maar het ging niet meer. Doof, slechtziend, blind, dement en incontinent werden ze allebei. Mijn handen werden hun ogen, ik leidde ze daarmee naar hun eten en snackjes en de drinkbak. De vloer kreeg een vinyl vloer eroverheen en de ruimte werd geheel leeggemaakt en lag vol met dekjes, kleedjes en hun mandjes.

Ik heb vaak letterlijk met de handen in het haar gezeten als ik Speedy rondjes zag lopen en hoopte dat ze snel weer in het mandje zou gaan liggen bij haar zusje. Toch wilde ze nog. In de nacht was Speedy op haar best, ze was een hele trotse hond en ook heel stoer. Dan zat ze midden in de nacht zo trots als een leeuwtje overeind in haar mandje, terwijl Tessa rusteloos heen en weer drentelde. En Tessa, hoe slecht het ook met haar ging, als ze voelde dat ik verdrietig om ze was kwam ze klappertandend op me af lopen om me te troosten, want zo was ze. 

Het was een afdeling geriatrie hier, ik paste alles steeds aan. Totdat Tessa ons vertelde dat het klaar was voor haar en haar grote zus. We hebben ze daarop gelijk laten gaan, samen.

Als ik terugkijk zie ik een pijnlijke tijd, maar ook een tijd die ik koester. Ik heb ze vertroeteld, laten voelen dat er van ze gehouden werd en heb ze naar beste weten verzorgd met hulp van de dierenarts.

Ik hoop dat je samen met Shep nog een heleboel dierbare herinneringen zult mogen maken en dat de ouderdom niet teveel ongemakken zal veroorzaken. Probeer de boosheid (= onmacht) om te turnen naar liefde, mededogen en onmetelijk geduld. Dat zal deze periode draaglijker maken voor jullie allebei. Geef haar maar een knuffel van mij en sterkte voor jou.

Bedankt voor je lieve reactie. Jij hebt ook heel veel voor je lieffies over gehad. Ik ben precies zo. Heb ook overal kleden neer gelegd omdat ze uitglijdt op het laminaat. Anderhalf jaar geleden had ze gvs en kon ze niet meer opstaan en lopen. Toen heb ik me 2 weken ziek gemeld op mijn werk zodat ik bij haar kon zijn en haar steeds kon optillen en naar buiten dragen. De dierenarts wilde haar al laten inslapen omdat ze dachten aan hersenbloeding maar ik zag gelukkig direct dat het om gvs ging. Dat is helemaal goed gekomen. Alleen haar koppie is ietwat scheef blijven staan maar daar heeft ze geen last van. Toen het net was gebeurd stond haar kop zo scheef dat ze niet eens kon eten en drinken. Ik heb 4 verschillende soorten eten omdat mevrouw opeens kieskeurig is geworden. Voor honderden euro's aan supplementen iedere maand. Een orthopedische hondenmand waar ze bijna nooit in ligt (natuurlijk niet). En ben nu inderdaad wat bewuster geduldig en dat ik niet tegen haar ga schelden. Ik heb chronisch migraine en dan kan ik weinig prikkels hebben en werkt dat gehijg op mijn zenuwen maar daar kan zij niets aan doen.

Als ik straks thuis ben zal ik je knuffel geven. Ben nu op mijn werk maar zie op de camera dat Shep al de hele tijd naar de deur kijkt waar ik blijf.