Hond gaat in de stress bij vertrek

Onze kleine keeshond Penny wordt deze week 1 jaar oud (hoera!) en de meeste puppy- en puberprobleempjes hebben we ondertussen samen overwonnen. Waar we echter blijven op vastlopen, is dat ze heel erg in de stress gaat op het moment dat ik of mijn vriend weggaan (blaffen, hijgen, opgewonden gedrag). Een keer het vertrek op zich voorbij is, wordt ze onmiddellijk weer rustig en is er niets meer aan de hand, dit checken we telkens we thuis weggaan op de camera. Als we niet thuis zijn, slaapt ze of ligt ze rustig naar buiten te kijken of op een speeltje te kauwen.

Ze vertoont dit gedrag overigens niet alleen als we allebei uit huis gaan, maar ook als één van ons beiden vertrekt, of zelfs gewoon maar naar de deur loopt om naar boven te gaan (waar ze niet mag komen), terwijl de ander gewoon in de woonkamer blijft. Een keer de vertrekkende persoon dan de trap op is, gaat ze weer gewoon haar gangetje. 

Wat we de voorbije weken/maanden al hebben geprobeerd:

- Het ritueel proberen doorbreken door regelmatig naar de deur te lopen maar niet naar boven te gaan, schoenen of jas aan te doen of sleutels te nemen maar dan gewoon op de bank te gaan zitten, enz. Na een tijdje reageert ze hier inderdaad minder op, maar van zodra ze merkt dat het 'voor echt' is, hervalt ze direct weer in haar opgewonden gedrag.

- Haar proberen afleiden (met spel, een kluifje,...). Dit werkt als één iemand vertrekt en de ander dan Penny kan afleiden, maar je merkt nog steeds dat ze veel stress heeft, en het werkt helemaal niet als we allebei weg moeten.

- Haar naar haar mand sturen, in de hoop dat ze minder stress zou hebben als ze weet wat er van haar verwacht wordt op zo'n moment - dit heeft nl.  erg geholpen bij andere zaken waar ze erg op reageerde, zoals de stofzuiger. Ook dit lukt alleen als iemand bij haar achterblijft, en soms weigert ze het commando zelfs helemaal omdat ze te opgewonden is. 

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat we hier nog voor kunnen proberen. Een echte halszaak is het niet omdat ze verder wel goed een paar uurtjes alleen kan zijn, maar ik vind het zo sneu voor haar dat ze telkens door dat stressmoment heen moet. Als er nog mensen hier tips of andere ideeën hebben, laat maar komen!

Hoe heb je het alleen zijn aangeleerd? 

Je schrijft: in de stress gaan. Maar misschien is het eerder een soort opdringerigheid (drammen) om mee te mogen?

Dus niet zozeer dat de hond zegt: Help, ik kan niet alleen zijn. Maar eerder: hey, ik wil ook mee!

In dat geval zou je misschien een onderscheid kunnen maken tussen de keren dat ze mee de deur uit mag, en de keren dat zij thuis moet blijven. Een soort herkenning, een ritueeltje, een gewoonte. Of een vaste zin die je telkens zegt: Jij blijft hier - jij mag mee. Zodat er een duidelijk onderscheid is voor haar en ze weet dat drammen geen enkel resultaat heeft.

@ Danielle: het alleen zijn hebben we haar als puppy geleidelijk aangeleerd (even de kamer uit als ze sliep, dan voor een minuutje naar buiten lopen, en zo opbouwen). Dit gedrag speelde toen nog niet, dat is pas begonnen toen ze een maand of 5 - 6 was en dus eigenlijk al heel goed alleen kon blijven. Ik schreef het toe aan een angstfase waar ze misschien in zat.

@ Alaska's Finest: da's inderdaad een mogelijkheid, daar had ik nog niet aan gedacht. Al denk ik dat we (onbewust) dat onderscheid wel al maken, 'Ga je mee?' en dan haar riempje aandoen, vs. 'Nee, jij moet even thuis blijven'. Maar misschien moeten we hier wat kordater in zijn en er wat meer de nadruk op leggen. Bedankt voor de tip!

Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar zo voelde ik het een beetje aan, op basis van je tekst. Omdat je schrijft dat ze eigenlijk wél goed alleen kan zijn van zo gauw jullie dan echt weg zijn. De drukte is er als jullie gaan vertrekken. 

Misschien kan je het in een oefeningetje gieten, een soort 'training' zeg maar? 

Kijk ook es goed naar haar lichaamstaal, of dit idd meer drammen en opdringen is naar jullie toe ( zo dat typische 'ik wil, ik wil, ik wil'), dan wel angst of onrust om de situatie. Misschien merk je daar een verschil, wat duidelijker maakt waar het precies om draait.   

Succes!