Bijtende hond

Hallo wij hebben een berner teefje van 11,5 maanden en bij het wandelen springt ze dan vaak op mij of mijn moeder en dan begint ze te bijten, ze bijt niet door maar er zit toch een agressief kantje aan want het gebeurt zeer plots.

ze doet het alleen bij mij en mn moeder. Wij zijn wel het meeste met onze berner bezig maar ik vind het redelijk raar.

we dachten eerst dat het puber gedrag was maar we denken dat er wat agressie in zit maar we weten totaal niet wat de oorzaak zou kunnen zijn. Ze doet dit wel alleen tijdens het wandelen. Meestal geeft ze zo een blik dat je weet dat ze gaat beginnen bijten en springen maar we hebben geprobeerd met zeer luid auwch te roepen maar dat werkt niet meer of haar negeren en groot maken of onze stem verheffen en meestal lukt het na een tijdje wel maar ik heb er wel blauwe plekken aan over en kleine wondjes terwijl ze buiten dit echt een perfecte hond is ze wandelt super mooi mee, ze is super sociaal naar andere honden en binnenhuis luistert ze super goed. We denken dat ze baas probeert te zijn over ons en dat het iets heeft te maken met dominantie maar we weten niet echt meer wat we moeten doen.

Klinkt echt als puber gedrag. Als het een volle berner is (dus goede fokker) zou ik mij er zeker niet druk om maken dat het agressie zou zijn. Uiteraard moet je dit gedrag niet toelaten maar probeer haar af te leiden en probeer het vooral te voorkomen. Bij pubers is dat sowieso het meest handige, gedrag wat je niet wilt voorkomen en goed gedrag belonen! 

Wat doen jullie zoal op een dag met haar? Wanneer vertoont ze dit gedrag precies? Zijn er triggers? 

Dominantie theorie is sowieso al heel lang achterhaald hoor, dus ook daar hoef je je niet druk om te maken 

We gaan met haar elke dag gaan wandelen en deze week komt het meer en meer voor dit gedrag en ik vind dat het door de maanden heen wel al verergerd is vroeger stopte ze vroeger en beet ze minder hard en nu pakt ze soms mn hand en wilt ze eraan trekken als een trektouw. Ik denk (en stiekem hoop) dat dit niet echt slecht bedoelt is maar het kan zoveel pijn doen.

omdat we in het stad wonen dacht ik eerst dat het misschien lag aan dat er te veel prikkels waren en dat het te druk is maar als ik met haar naar het bos ga of naar het park waar er dan niemand is doet ze dit ook.

Ze komt van een goede fokker met stamboom dus ze is 100% berner

Ik zou dit gedrag direct afkappen door haar volledig te negeren, omkeren en naar huis gaan. Als ze niet normaal doet, dan maar naar huis. Je zegt dat je het ziet aankomen. Kun je daarop anticiperen? Bijvoorbeeld door duidelijk 'nee' te zeggen voordat ze daadwerkelijk begint ipv corrigeren wanneer ze al bezig is? Je kunt haar dan desnoods aan de dichtbijzijnde boom of paal vast binden en haar even een time out geven. Ik zou er voor zorgen dat dit gedrag haar geen enkele aandacht oplevert, want ook negatieve aandacht is aandacht. 

Je ziet het gedrag aan komen, dan kun je dus proberen om het allemaal zo voor te zijn dat je hond dus niet gaat springen en bijten.

Geef een flostouw op dat moment, kan ze daar in bijten.

Of geef wat leuke commando's of doe spelletjes zodat je haar kan afleiden en ze het gedrag niet laat zien.

Hoe zien jullie wandelingen eruit?

Gewoon strak aan de voet door wandelen of mag de hond ook nog gewoon hond zijn en lekker uitgebreid snuffelen en zelf zn plan trekken?

We hebben al geprobeerd om speeltjes mee te nemen en balletjes maar ze negeert deze dan.

wij laten haar tijdens het wandelen altijd snuffelen maar ze loopt wel gewoon mee zonder te trekken.

Je hond gaat happen op een manier die je zelf als agressief beschouwt, dus niet speels. Ze doet dit alleen op een wandeling, en je ziet aan haar blik wanneer ze dit gaat doen.

Dat klinkt voor mij (op basis van je tekst, want ik zie het natuurlijk niet) als protesthappen. Ze ergert zich, ze voelt zich gefrustreerd, je ziet het aankomen in haar blik, en dan uit ze die emotie door opstandig gedrag.

De vraag is dan natuurlijk: waar wordt ze chagrijnig van?

Dat kan vanalles zijn:

- pijn of ongemak (lichamelijk, halsband,...)

- verveling (te saaie wandelingen, oninteressante omgeving, weinig uitdaging,...)

- te drukke omgeving (te veel lawaai, opwinding, mensen en andere honden om haar heen,...)

- te weinig zelfbeschikkingsrecht (geen eigen keuzes mogen maken, te weinig ruimte krijgen, niet in eigen tempo mogen lopen,...)

- te weinig aandacht (mens loopt wel mee met zijn hond maar participeert niet in de beleving vd wandeling)

- enz.

Dus bekijk jullie wandelingen eens vanuit de hond, of ze zich daar voldaan en tevreden bij voelt, en dan kan je daarop anticiperen door je wandelingen anders in te vullen. Dan krijg je: geen chagrijn = niet happen.

Is het toch al zover en gaat ze in protest? Je kan ook je voet meteen op de lijn zetten zodat ze niet kan opspringen en happen, en wachten tot de hond weer rustiger wordt. En dan samen even wat leuks doen, een zoekspelletje tussen de struiken bijvoorbeeld.

Zelf zou ik dan kiezen voor tijdig ingrijpen en geen alternatief meer bieden. Ze is nu oud genoeg om te weten dat jullie het niet prettig vinden. Je geeft aan dat je het ziet ontstaan, zelf zou ik dan vlak voor ze omhoog gaat springen zorgen dat je haar bij de zijkant van de halsband vastpakt en laag houdt, met een NEE! 

Daarna een bepaald commando wat ze makkelijk vindt zoals een zit, en wellicht kun je een aandacht oefening doen en dat beloon je. Dan benader je het ene negatief, en dat wat ze goed uitvoert is positief en kun je belonen. Als ze speeltjes niet interessant vindt, zou je wellicht met een klein stukje voerbeloning kunnen werken.

In sommige situaties en op een bepaalde leeftijd ben ik van mening dat een hond begrensd kan en moet worden in zijn of haar gedrag, jullie hebben haar al van pup af aan. Dan mag een nee ook echt wel een keer een boze nee zijn, zonder dat daar afleiding voor wordt gezocht. (Afhankelijk van de situatie uiteraard, een hond die in bepaalde dingen nooit begrensd is en het nog moet leren zal ik anders benaderen, ongeacht leeftijd)