In loving memory of....2020

" Veel sterkte voor iedereen die een huisdier verloren heeft dit jaar. "

Kath

Heel lief, wij hondenbezitters komen er altijd eens voor te staan, dan is die arm om je heen zo nodig...bedankt ieder.  En in coronatijd mag die arm niet even, hier krijg je toch die arm om je heen.

ik wil iedereen heel veel sterkte wensen die zijn of haar maatje dit jaar heeft moeten laten gaan.

Ook wij hebben onze diva moeten laten gaan????. Ze is 12,5 geworden... veel te jong..
Lang verhaal maar uiteindelijk in moeten laten slapen door verschrikkelijk pijn in haar rug.

Het is al een hele tijd geleden dat ik hier actief was. 5 jaar geleden sowieso of misschien wel langer.

Ik wilde eigenlijk geen hond meer, maar mis het heel erg, morgen gaan we dan ook naar een Fokker toe op bezoek. Vandaar dat ik de pagina weer opzocht. En als allereerste zie ik dit bericht...

Alsof het zo moest zijn ?

Diva 12,5 jaar het is altijd te Jong met je verstand weet je het is een mooie leeftijd maar het hart is daar niet mee eens.

Heb hier 10 maanden geen hond gehad,dat verdriet iedere keer maar sinds mei loopt hier weer een hondenkind rond.

Veel plezier morgen.

Sterkte iedereen, ik heb gelukkig geen afscheid moeten nemen dit jaar, hopelijk blijft dit nog een paar jaar zo.

Monique,  hier hetzelfde,  na Sadi  wilde we geen hond meer. 

Maar toen kwam deze Duitser op ons pad .... 

ja het is ergens een mooie leeftijd maar zij was altijd zo druk en quik zelfs op deze leeftijd schrokken mensen van haar leeftijd.. het is zo snel gegaan..

maart werd ze ziek en wisten niet waar het vandaan kwam, antibiotica en prednison kuren deden haar goed, tot ze haar rug verdraaide met het spelen van de kat..

binnen 2 maanden... de laatste dag was verschrikkelijk, 2 dagen voor we naar de orthopeed zouden gaan had ze zoveel pijn gilde het echt uit en die paniek...

Maar wij grapten altijd dat zij wel 18 jaar zou worden.. minstens..

en dank je wel... vind het wel heel spannend

We zijn mensen met een hondenhart,fijn dat een lieve hond je ook weer plezier bezorgt.

Met Vigo een soortgelijke ervaring gehad,verdriet is zo groot geweest en is er nog, heb al meer honden laten gaan maar het nare eind van Vigo ,de da kwam te laat om hem in te laten slapen,wat had ik hem dat graag bespaard.

Ik begrijp je heel goed.

Mijn huisdieren - Immemoriam

Toby - Border Collie - overleden op 12 jarige leeftijd aan (aars)kanker

Mikkie - Duitse staander - overleden op 14,5 jarige leeftijd aan hartfalen (ouderdom)

Frits - Huiskat - overleden op 16,5 jarige leeftijd - overleden aan een fatale blaasontsteking (ouderdom)

Lady - Poedel - overleden op 3 jarige leeftijd wegens panische angstaanvallen (blind geboren)

Korra - golder retriever - overleden op 9 jarige leeftijd aan zéér ernstige epileptie

Joey - Huiskat - overleden aan goedaardige tumoren in de schildklieren op 12 jarige leeftijd

(Jack - Jack Russell Fox / Foxy Russell - nog in leven - 16 jaar oud)

Opmerking: We hebben maar liefst DRIE honden gehad met aarskanker. De eerste is eraan overleden. Zowel Mikkie (finaal overleden aan ouderdom) als Jack (nog in leven) zijn er beiden van genezen omdat we de signalen herkenden en tijdig actie hebben ondernomen.

Komt aarskanker dikwijls voor bij honden of is dit eerder toevallig ??

" En dat verdriet snappen buitenstaanders zonder hond vaak niet,zij denken het is maar een hond maar voor ons is het een  geliefd gezinslid waar we alles voor over hebben. "

Monique

M'n oom snapte het niet echt zo goed, maar nu zij Rakker (Medium Australian Labradoodle van 6 maanden oud) hebben snapt hij het heel goed.

Minion

6 april 2014 - 26 november 2020

Hij is heel erg plotseling gegaan, en niemand had dat verwacht.

In februari dit jaar heb ik onverwacht en veel te vroeg afscheid moeten nemen van mijn meisje Pepper. Ze heeft nog geen 9 jaar mogen worden. Het gemis is niet zo scherp meer als eerste maanden na haar overlijden maar toch nog net zo groot.

Ik wens eenieder die dit jaar een huisdier heeft verloren heel veel strekte toe. 

Velen....nee geen huisdier meer na het afscheid van een dierbare hond en altijd zie ik weer de eigenaar een hond liefde geven en het van zich afzetten straks komt weer het afscheid aan..........afscheid hoort bij het leven, ook de tranen en het een mooie plek geven, hoe moeilijk dat ook is....ik Heb Ogin er bij genomen met de gedachte, als Bams er niet meer is, heb ik Ogin en moet door....door moet je voor de andere hond die er is...maar het verdriet veranderd niet...het zal met de tijd gaan helen, Bams heeft een goed leven gehad en is gegaan in alle rust zonder dat ze ziek was......ze heeft een hoge leeftijd behaald..maar o wat een groot gemis...Ogin lijkt op Bams en heb soms het gevoel dat Bams toch nog heel dichtbij me is.

Dit is ook nog zo kort geleden,Minion vaak had je het over hem. 

Inderdaad de scherpe randjes gaan ervan af maar het gemis dat blijft.

De herinneringen blijven gelukkig altijd levendig.

Hier praten we nog wel eens met liefde over onze eerste hond ruim 35 jaar geleden,je vergeet ze nooit.

" Dit is ook nog zo kort geleden,Minion vaak had je het over hem.  "

Monique

Het is erg wennen nog als ik naar m'n moeder ga, en hij er niet meer is.

Ik heb geen foto, maar de hond van de buren waarmee ik ben opgegroeid is 2 maanden terug overleden. Ik was daar bijna elke dag, ik trainde met hem, beleefde avonturen met hem. In plaats van naar vriendinnetjes ging ik naar Guus de golden.Door hem is mijn enorme liefde voor honden ontstaan.

Heel anders dan jullie verliezen natuurlijk, het was niet mijn eigen hond.  Maar die hond symboliseert vele prachtige herinneringen en mijn liefde voor honden. Ik wil hem daarom toch een plekje geven hier want het was echt een schat van een beest. Rust zacht Guusje  Gelukkig kan ik al onze avonturen nog teruglezen in een dagboek wat ik heb bijgehouden over hem

Verder wil ik iedereen een dikke knuffel toezenden en heel veel sterkte!

Raya ... als manneke van 12 weken wandelde je mijn leven binnen. Ik was op slag verliefd en dat is altijd gebleven. Je was zo zacht en mooi. Kroop het liefst op schoot en knorde dan genoegelijk ... met je 43 kilo was je gewoon een schoothondje in een veel te groot lijf. 

Op 5 november ging je naar de dierenarts omdat je opeens last kreeg met poepen... bezorgd dat je misschien een eikel haf doorgeslikt die voor een verstopping zorgde...

Maar het werd mijn ergste nachtmerrie toen het een snelgroeiende kanker bleek te zijn op een niet te opereren plek...

Mijn hart brak toen je op 6 november in mijn armen insliep. 

Boos op het leven en boos op de mensen die zeiden dat je een mooie leeftijd had .... Je was nog veel te jong, zo vol levenslust en zo actief en genietend van het leven.

De 'troost^ was dat je voor het grote lijden vredig was gegaan.

Ik mis je waanzinnig en het doet nog zoveel pijn. Kan het soms nog steeds niet geloven.

Maar de nachtmerrie hield hier niet op. Vrijdag was jij in geslapen en maandag waren we weer bij de dietenarts met Shyra en hoorde dat ook hij kanker had die niet genezen kon..

Shyra mooi , stoer manneke . Kwam toen hij 5 mnd was als mishandeld hondje in mijn leven. 

Zo lief maar zo bang voor het leven. Veiligheid zoekend bij Raisa onze toen 13 jarige hond en bij ons.

En je werd steeds vrijer en voelde je steeds veiliger. Na jaren kon je gewoon langs vrouwrn lopen zonder ze in de enkels te hangen en werd je en  redelijk onbezorgd manneke die lol in leven had en gek op knuffels en ons.

Stoer,lief en grappig.

Je was al bij de dierenarts geweest omdat je somber leek en pijn leel te hebben in je rug. Spit ... zei de dierenarts. Maar daar geloofde we weinig van. Maar door de medicatie knapte je op. Maar toen werd je weer ziek. Levenlust leek weg .. maar ja misschien in de rouw voor Raya. Maar ik vertrouwde het niets. Dus maandag naar de dierenarts en daar kwam uit het bloedonderzoek en de echo die ze meteen maakte dat je lever helemaal vol tumor zat. Niets aan te doen. Medicatie mee die je misschien zonder pijn nog wat mooie weken kon geven... en wie weet wat langer.

Je reageerde er fantastisch op... vrolijk en weer zin in leven. Tot je donderdag weer doodziek werd. En zo zaten we op vrijdag precies 1 week en 1 uur later weer bij de dierenarts waar je insliep. 

Ik mis je vreselijk. Je was zo vol leven en zo ondernemend. Veel te snel ook al was je 12.

Een hart kan 2 x breken heb ik gemerkt. En ik probeer troost te vinden in dat jullie samen zijn. Maar dat is tot nu toe een verstandelijke redenering.

Maar meer pijn is jullie bespaard gebleven en dat geeft iets troost.

Kiya mist jullie ook ontzettend.  Ze loopt nog steeds af en toe te zoeken. Huilen doet ze niet meer maar naar jullie mandje en kleed loopt ze nog steeds af en toe om er aan te ruiken. 

Oo het matras ligt ze sinds paar weken weer. Het komt wel goed met haar !

Voor altijd in mijn hart

We'll meet again! 

Marianne, wat een verdriet...ik heb de kamer veranderd......wat anders ingedeeld, Ogin ging steeds op de plek liggen van Bams, ze heeft gerouwd, heb niet de indruk dat het nog zo is, ben ook met Ogin op aanraden van de dierenarts ergens anders vaker gaan wandelen en van een stille rustige hond is ze weer de oude...rouw is er niet alleen voor ons...Marianne heel veel sterkte.    Ja het komt goed .

dat herken ik goed al is het niet je eigen dier het doet toch pijn.

Dit jaar is Mia overleden, een katje dat niet van ons was maar van de verhuurder van het huis waarin we wonen, maar ik had zo'n goede band met haar, ze zat me altijd op te wachten als ik van mijn werk kwam, dan kroelden we even en kreeg ze wat lekkers, ze zat vaak in de vensterbank de keuken in te kijken. Ik mis haar enorm. 

Marianne wat heftig 2 hondjes zo kort op elkaar te verliezen,ik weet wat je bedoelt als mensen zeggen een mooie leeftijd. 

Aan mij werd gevraagd bij Tosca hoe oud ze was,ik zei nog maar 12 maar besefte dondersgoed dat het een mooie leeftijd was maar niet voor een hond die nog zo fit,actief en volop van het leven genoot, een half jaartje voor haar dood,zei de da nog,die wordt stokoud waarop ik antwoordde zo iets kan je beter niet hardop zeggen,de da zal het vast ook nooit meer tegen iemand zeggen.

Lotte Guus verdient ook een plekje,verdriet hebben om het verdriet van een maatje hoeft niet persé een eigen hond te zijn.

Je hebt wel hele mooie herinneringen Guus.

" dat herken ik goed al is het niet je eigen dier het doet toch pijn.
Dit jaar is Mia overleden, een katje dat niet van ons was maar van de verhuurder van het huis waarin we wonen, maar ik had zo'n goede band met haar, ze zat me altijd op te wachten als ik van mijn werk kwam, dan kroelden we even en kreeg ze wat lekkers, ze zat vaak in de vensterbank de keuken in te kijken. Ik mis haar enorm. 
 
  "

Dobry

Dat snap ik zo goed Dobry,ik heb dat met een oppashondje gehad van mij,onze liefde reikt verder dan de liefde voor onze eigen dieren.

Marianne

Je verhaal over het verlies van je twee honden zo kort na elkaar bezorgt mij zelfs rillingen. Je verdriet moet immens zijn.

Je hebt door je oplettendheid beide honden zeker een lijdensweg bespaard en op tijd de moeilijkste beslissing genomen.

Ik wens je veel kracht om het grote verlies en vooral het gemis te verwerken.

" Marianne, wat een verdriet...ik heb de kamer veranderd......wat anders ingedeeld, Ogin ging steeds op de plek liggen van Bams, ze heeft gerouwd, heb niet de indruk dat het nog zo is, ben ook met Ogin op aanraden van de dierenarts ergens anders vaker gaan wandelen en van een stille rustige hond is ze weer de oude...rouw is er niet alleen voor ons...Marianne heel veel sterkte.    Ja het komt goed . "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Dank je wel.

Nee rouw is ook bij dieren. Dat zie ik duidelijk bij Kiya. Ze kwijnde echt weg. Gelukkig zagen we de laatste dagen opeens weer de oude Kiya.

" Marianne wat heftig 2 hondjes zo kort op elkaar te verliezen,ik weet wat je bedoelt als mensen zeggen een mooie leeftijd. 
 
Aan mij werd gevraagd bij Tosca hoe oud ze was,ik zei nog maar 12 maar besefte dondersgoed dat het een mooie leeftijd was maar niet voor een hond die nog zo fit,actief en volop van het leven genoot, een half jaartje voor haar dood,zei de da nog,die wordt stokoud waarop ik antwoordde zo iets kan je beter niet hardop zeggen,de da zal het vast ook nooit meer tegen iemand zeggen.
  "

Monique

Ik heb er niet zo bij stil gestaan dat ze allebei 12 waren, ik wist het natuurlijk wel maar hun gedrag was zo jong, actief, speels. Ze zagen er ook nog jong uit. Nooit ziek.

Dat denk ik ook niet dat de da dat nog zegt.

Dank je wel !

Beetje laat maar.... 

coco 19-11-2012 / 08-12-2020

helaas hebben we maar 8 jaartjes van haar kunnen genieten en was was ze toch speciaal ik groeide met haar op! dit jaar word ik 18 en zonder haar.... het is anders als je een oudere hond moet inslapen Want hij is oud maar ik denk dat altijd bij een jonger hond heftiger is! Ik hoopte maar dat ik haar als Oma zag! Helaas niet iedere dag doet het steeds meer pijn zonder haar! Voorlopig ook geen diertjes meer....

Gek dat ze binnen 5 maanden en daarvan binnen 2 weken zo slecht kan gaan dat je ze moet inslapen omdat Niks helpt meer en ze kunnen zelf Niks meer opstaan, drinken, eten etc.

Suus een hondje waar je mee opgegroeid bent dat doet ook zoveel pijn.

Heel veel sterkte,het is nog maar zo kortgeleden.

" Suus een hondje waar je mee opgegroeid bent dat doet ook zoveel pijn.
Heel veel sterkte,het is nog maar zo kortgeleden.
  "

Monique

Dankje wel! Maar het is wel mooi als je samen met een hond opgroeid ???? alleen jammer dat ik haar niet mocht/kon zien als een Oma ????