Zoektocht naar een nieuwe rashond

Zoo... Inmiddels begint mijn buik te kriebelen en wil ik graag nog een hond erbij. Dit is een plan voor over 1,5-3 jaar.

Ik blijf sowieso bij de Tibetaanse mastiff, maar ik wilde de TM toch al gaan combineren met een meer allround gezinshond zodra ik verhuis naar een geschiktere plek voor meerdere waakhonden, zodat ik de TMs kan laten werken op het land en eropuit kan gaan met het andere ras.

Hoewel ik wel wat rashonden op het oog heb, ben ik toch benieuwd of jullie andere suggesties hebben.

De Finse lappenhond en de kleinspitz spreken me erg aan en voldoen aan het plaatje dat ik in gedachte heb. Ook de Alaskan malamute vind ik geweldig, ik heb er veel mee gewerkt, maar gezien het een werkhond is die actief bezig moet zijn, weet ik niet of dat wel zo'n slimme keuze is. Ik kan namelijk heel actief zijn, maar er zijn ook dagen dat ik tot weinig toe in staat ben. In dat geval zou de hond tevreden moeten zijn met de tuin of korte/beperkte wandelingen. Dit kan soms een dag of twee duren, maar in extreme gevallen zelfs een paar weken. De AM kan prima rustdagen hebben, maar vrijwel niet voor zo'n lange periode. Ik heb uiteraard al gesproken met mensen van de andere twee rashonden waarbij werd aangegeven dat hun aanpassingsvermogen goed is. Alleen één dingetje: dit zijn kleinere rashonden. Ergens hoop ik ook op een goed speelmaatje voor Norbu. Hij is voorzichtig met kleinere honden en past zich aan aan hun spel, maar zelf houdt hij van een lomp en fysiek spel. Een grotere hond zou voor hem daarom wellicht leuker zijn. Het voordeel aan een kleiner formaat is dat ik een reu kan nemen (een reu heeft altijd mijn voorkeur), gezien Norbu niet met reuen kan die een mogelijke bedreiging vormen. Hij is erg agressief als het om grotere reuen gaat. Een teef zal gecastreerd moeten worden en helaas worden bepaalde vachten hierdoor geruïneerd of veranderen van structuur. Dat zou ik erg jammer vinden. Reizen is ook wel makkelijker met een kleinere hond natuurlijk, en reizen doe ik graag. Dus ergens neig ik toch naar een kleiner formaat, al geniet ik ook zo erg van Norbu's formaat. Dubbel dubbel... Een leonberger en Pyrenese berghond passen in principe ook in mijn plaatje. De Zwitserse sennenhond kwam ook even in mij op. Ik betwijfel alleen of een hond met een waaks karakter (hoe mild ook) een slimme keuze is. Olly is heel sociaal en open en dit heeft een heel goede invloed op Norbu. Hierdoor kan hij naar het pension en functioneert hij in de westerse samenleving. Zou Olly een (licht) waaks karakter hebben, dan zou Norbu veel explosiever zijn naar zijn omgeving denk ik. Dit wil ik dus voorkomen... Meer gekkies als Norbu zijn welkom zodra ik geschikter woon. Ik heb ook even nagedacht over de Afghaanse windhond en de barzoi. De Italiaanse windhond vind ik ook geweldig. De Havanezer en de Chinese naakthond (powderpuff) zijn ook rassen die ik wel kan waarderen.

Ik hoop dat jullie nog wat leuke, wellicht onverwachte, suggesties hebben.

Even mijn wensen op een rijtje:

• De hond moet een goed aanpassingsvermogen hebben en tevreden kunnen zijn met een luie en actieve dag.
• Het liefst een open en sociaal karakter. Eventueel gereserveerd, maar niet verder dan dat.
• Knusse gezinshond. Ik vind het fijn als de hond graag knus bij de baas wilt liggen. Olly vind ik te afstandelijk bijvoorbeeld, Norbu's kleefgehalte is perfect. Hij ligt graag tegen me aan of op mijn schoot, en vindt het geweldig om te knuffelen en omhelst te worden. Hij heeft echt contact met me, terwijl Olly het liefst op afstand gezelschap biedt.
• Vocaal geen probleem, al zou het wel fijn zijn als de hond stopt wanneer ik het vraag.
• Formaat maakt niet uit.
• Liefst lang haar. De hoeveelheid vachtverzorging maakt niet uit, maar bezoekjes brengen aan de trimsalon is geen optie. Ik wil het zelf graag onderhouden.
• Jachtinstinct maakt niet uit.
• Geen slaafse hond. Eigenwijs, eigenzinnig en zelfstandig zijn eigenschappen waar ik erg van houd. Een lichte vorm van will-to-please is ook wel prima, zolang de hond niet constant achter me aan hobbelt en dingen voor me wilt doen zonder dat ik het vraag. Daar word ik kriegel van.
• Gezond en functioneel-gebouwd ras. Geen korte poten, platte/korte snuiten... Najah, jullie kennen me goed genoeg om te weten dat ik niet van afwijkingen houd.
• Een uniek uiterlijk en/of een minder-voorkomend/zeldzaam ras is een pluspunt.

Als je een “gezond” ras wil valt denk ik de kleinspitz toch wel af. SM/CM komt niet alleen bij de dwergkees voor maar ook bij kruisingen van en de kleintjes. Was voor ons de reden om naar ander ras te kijken. Over de middel spits is het moeilijk te zeggen daar lijkt het op eerste zicht minder bij voor te komen maar dan zou ik zoeken naar de “authentieke”. 

" Als je een “gezond” ras wil valt denk ik de kleinspitz toch wel af. SM/CM komt niet alleen bij de dwergkees voor maar ook bij kruisingen van en de kleintjes. Was voor ons de reden om naar ander ras te kijken. Over de middel spits is het moeilijk te zeggen daar lijkt het op eerste zicht minder bij voor te komen maar dan zou ik zoeken naar de “authentieke”.  "

Sheltieduo_

Bedankt voor je reactie.
Ja, als die ook nog steeds onder de risicocategorie valt, dan houdt het direct op voor mij. Ze zien er functioneler uit en volgens een paar fokkers en eigenaren die ik gesproken heb zie je het terug in de gezondheid. Maar goed, dat is geloven op hun woord natuurlijk. Over SM/CM heb ik ze niet over gehoord, dus ik verwacht ook niet dat daar naar gecheckt wordt. Dat wordt al niet gedaan bij de dwergkeeshondjes. Ik moet inderdaad wel zeggen dat sommige types die ik voorbij heb zien komen meer weg hebben van de structuur van een dwergkeeshondje, maar er zijn ook exemplaren met langere snuiten en minder bolle hoofden. Ik heb alleen geen zin om extra alert te moeten gaan zoeken om maar niet de "ongezondere" variant in handen te krijgen. Zeker gezien niet altijd alles van buitenaf te zien is, dat is onnodig risico's nemen. 

Misschien is de Welsh Terriër het overwegen waard, hele grote honden in een klein jasje. Je wensenlijstje sluit hier in iedergeval goed op aan.

Sommige klein Kees fokkers testen daar wel al op hoor. 

Er is een Facebookpagina: “syringomyelie/chiari malformatie bij honden.” Daar zie je dat het ook niet enkel bij de raszuivere zit (ook kruisingen van). 

Ik heb een bijscholing gevolgd (5 tal jaar geleden) en toen vertelde Paul mandigers (neuroloog) dat het voornamelijk de 2 kleinste varianten betreft (dwerg en klein). Maar bij middenslag wordt nog minder gescand dus moeilijk te zeggen. 

Daarnaast wil ik even op het puntje “eigenwijs”, geen “Will-to-please”, “zelfstandig” inspringen. 

daar past een keeshond in het algemeen niet echt in. Keeshond behoord tot klassen spitzen en oertypen maar mijn kleinkees was enorm op mij gericht en wilde echt alles voor mij doen. Op dat vlak zie ik zelfs weinig verschil met mijn shelties. Bij de agility was het enige verschil dat hij de snelheid van een sheltie niet aan kon maar kwa Will to Please deed hij niet onder! :D verschil met shelties is dat onze klein Kees meer eenkennig was (en dus vooral op mij gericht). Terwijl mijn shelties heel open zijn naar iedereen (wat niet voor alle shelties op gaat want er zijn lijnen die terughoudend zijn). 

Een samojeed? 

De Zwitser; waaks, zonder uitzonderingen op het eigen erf. Verder is het een allemansvriend. En past verder wel perfect in je plaatje. Een teef is dan de enige optie begrijp ik. Weet wel dat veel teven incontinent worden na steralisatie. Dit is wel goed met medicatie onder controle te krijgen. 

" Daarnaast wil ik even op het puntje “eigenwijs”, geen “Will-to-please”, “zelfstandig” inspringen. 
daar past een keeshond in het algemeen niet echt in. Keeshond behoord tot klassen spitzen en oertypen maar mijn kleinkees was enorm op mij gericht en wilde echt alles voor mij doen. Op dat vlak zie ik zelfs weinig verschil met mijn shelties. Bij de agility was het enige verschil dat hij de snelheid van een sheltie niet aan kon maar kwa Will to Please deed hij niet onder! verschil met shelties is dat onze klein Kees meer eenkennig was (en dus vooral op mij gericht). Terwijl mijn shelties heel open zijn naar iedereen (wat niet voor alle shelties op gaat want er zijn lijnen die terughoudend zijn).  "

Sheltieduo_

Ik doe natuurlijk veel met fotografie en daarbij train ik graag mijn honden en leer ze leuke truukjes aan. Dat graag willen doen vind ik natuurlijk ook leuk. Echter kan ik niet tegen het drammerige, zoals je snel ziet bij herders en border collies. Echt die overgrote behoefte om de baas te pleasen, mag nog wel wat "eigens" in zitten. Olly is bijvoorbeeld wel zelfstandig, maar zodra ik koekjes pak, doet hij alles voor me. Daar kan ik zeker wel mee leven.

Ze zijn inderdaad niet zo zoals een border maar onze Max was wel enkel op mij gefocust. Als ik weg was kwam hij niet af mijn schoenen af bijvoorbeeld. Hij bleef daar liggen tot ik terug was. 

Hier zie je trouwens mijn overleden keeshondje. De 3 kleurige was onze max

 http://www.dscb.be/nl/galerie_petit_spitz.php

De Finse Lap voldoet wel in al jouw punten zoals ik ze lees  knuffelen kunnen ze als de beste, ze kruipen zowat op mij tijdens het bankhangen 

Ben benieuwd wat voor suggesties er nog meer langs gaan komen ! 

Ik kan ook echt niet wachten om die van jou straks te ontmoeten. Ben heel benieuwd!

Ik lees echt een en al vlinderhond in je beschrijving!

Allemansvriendjes, knuffelaars, graag uren mee op stap gaan maar paar dagen amper iets doen is ook goed. Enooooorm slim en lekker eigenwijs. Niet alle vlindertjes hebben dit, maar een van mijn vlinders heeft echt een mening over àlles, heeft 1000 gezichtsexpressies en is niet te typische spring-in't-veld. Grote work to please voor dingen die leuk of zinnig zijn voor hem. Zo kan hij bvb perfect een reeks oefeningen doen of van op 10 m afstand aanstormen om high 5 te geven, maar komen als ik roep? Ho maar. Omkopen met een snoepje moet ik ook niet proberen. Verder is hij echt een gesophisticeerde hond met een 'graceful' verschijning, lijkt het principe van uitgesteld genot te kennen en eet lekkers deels op en laat wat over voor de dag erna. Hij trippelt me ook niet achter na, komt niet kijken als ik een plastieken verpakking open doe, etc etc... Hij wordt graag aangehaald door bezoek maar laat ze ook gewoon gerust als ze ermee stoppen. Nadeel: ze zijn fragiel en ik maak me wel snel zorgen om ze

Ik lees dat je de Italiaanse windhond ook leuk vindt, maar die zou ik in jouw geval afraden. Ze zijn té fragiel om te spelen met zo'n grote hond als de jouwe - hoe lief en rustig hij ook is. Een grote windhond (en dan eerder een greyhound) zou in jouw geval wel kunnen volgens mij. Dat zijn, net als mijn Italiaantje, geweldige bankhangers die er graag op uit trekken, maar geen probleem hebben met eens geen wandeling/uitdaging te krijgen. Ze zijn sociaal, kunnen tegen een stootje en doen meestal lekker hun eigen zin, al houden ze er ook van om te knuffelen en samen in de zetel te zitten. 

Eventueel past een Saluki ook in je rijtje? Daar kan ik wel niet veel over vertellen, haha, ik ken er maar één persoonlijk en dat is absoluut geen aangename hond (maar dat ligt volgens mij meer aan het baasje).

Ik begrijp je reactie. Dat geldt sowieso voor de vele kleinere honden waar ik interesse in heb. Uiteraard zijn Italiaantjes breekbaarder, maar een Havanezer of Chinese naakthond is in dit geval niet anders. Ook formaatjes als de Finse lappenhond vind ik te klein voor een spel met Norbu. Met Olly wordt ook niet meer mee gespeeld. In dit geval zijn die hondjes echt bedoeld als extra gezelschap, maar niet als speelmaatje voor Norbu en dat zal hij begrijpen.

Ik vertrouw die combinatie wel heel eerlijk gezegd, wetend hoe voorzichtig Norbu is. Sterker nog, Norbu is erg beschermend over zijn "gezinnetje" en ontfermt zich echt over de ander. Een fragiel diertje krijgt wat dat betreft nog eens extra veiligheid dankzij hem, iets wat ik ook erg fijn vind met Olly. Ook hij is kwetsbaar gezien zijn ielige bouw en hoge leeftijd.

De greyhound heb ik nog niet over nagedacht, dankje! De saluki kwam inderdaad ook in me op.

Dat percentage is best klein, daarnaast gaat dat vooral op voor teven die vroeg gecastreerd zijn.

Wat betreft het ras, hoe zit het met gasten (onbekend of bekend) verwelkomen aan de deur? Ik weet ook niet of Norbu zo'n goed rolmodel is en in hoe verre zijn karakter een milde waakhond weer kan beïnvloeden. Minder bekende mensen moet ik buiten de deur begroeten, en dat zijn alleen de mensen waarvan ik verwacht dat dat een goede combinatie is met Norbu. Dankzij Olly's open en vriendelijke karakter gaat dat goed, anders zou dat waarschijnlijk niet kunnen. Onbekende mensen háát hij. Met ongewenste gasten doe ik Norbu in de kennel, maar ik wil geen gedoe met de nieuweling. Ik wil dat die standaard gasten accepteert. Of dat met begroeten is, zijn tijd neemt of dat de hond zijn eigen weg gaat, dat maakt niet zoveel uit. 

Wat dacht je van een IJslandse hond?

De Ijslandse hond heb ik niet zulke leuke ervaringen mee helaas, dus daar gaat mijn hart niet naar uit.

Enkele rashonden heb ik nu ook laten vallen. Na een belletje met een dame, die ervaring heeft met windhonden, gaat de Afghaanse windhond en de barzoi van mijn lijstje. Een milde waakhond als de leonberger, Pyreneese berghond en de Zwitserse sennen gaan ook weg. Dat lijkt me gewoon niet de beste combinatie met Norbu in deze omgeving.

Wel ben ik alsnog erg enthousiast geworden over de Italiaanse windhond, ze zijn precies wat ik zoek. Ik krijg een lijst door met fokkers, zodat ik daar wat verder ik kan duiken. De greyhound vind ik ook een goede optie, maar moet nog wat mensen vinden die er ervaring mee hebben. Ook ben ik nog steeds erg enthousiast over de Finse lappenhond, die ga ik ook ontmoeten begin volgend jaar, dus ik ben benieuwd.

En de Silken Windsprite? 

Hmm, ja, ook een optie. Je hebt ook de silken windhound, maar geen idee wat de verschillen in karakter zijn?

Hmm.. geen idee.. voor zover ik heel snel net even heb gelezen is dat de Silken Windsprite nog niet erkend is door de fci en de silken windhound wel? Maar ze lijken wel precies op elkaar haha. Ik heb er ooit 1 ontmoet bij een doggydate. Was een heel leuk hondje! 

Edit: beide zijn niet erkend, ik verwacht dat het om hetzelfde ras gaat dan? 

Ik las dat de silken windsprite een whippet x sheltie was en de silken windhound is weer een mix met whippet, barzoi en lurchers. Ze zien er inderdaad wel leuk uit ja.

Vergis je niet in het 'kleine' percentage. In de Nederlandse hobby groep waarin ik zit, zijn de meeste teven die gesteriliseerd incontinent, in welke vorm dan ook. 

Vreemde aan de deur worden vrolijk begroet. Bekende mensen krijgen de knuffeldood. Ze kijken altijd naar jouw reactie en anticiperen hier op. En hier zit de moeilijkheid voor jou denk ik, want ik acht de kans wel aannemelijk dat een Zwitser gewoon mee doet. Aan de andere kant bedenk ik nu; wij hebben hier wel eens een Saluki van vrienden in huis en die blaft naar alles wat beweegt buiten. Die van mij kijkt alleen maar, want waar blaf je naar? Met een huisgenoot is het wel anders dan bezoek, misschien. 

Wat dacht je van een Tamaskan ? 

van dat hele wolfhondenwereldje wil ik het liefst ver uit de buurt blijven 

Ik ben ook erg aan het dubben over het geslacht van een hond als de Finse lappenhond in combinatie met Norbu.
Norbu kan behoorlijk agressief zijn naar reuen van zijn formaat, denk aan herders en andere mastiffs. Honden die een mogelijke bedreiging voor hem vormen. Tot nu toe heeft hij geen agressie getoond naar kleinere, sociale reuen. Olly is er één van. Maar toch... Hoe zal het gaan als er bijvoorbeeld teven loops zijn in de buurt en ik zit met twee intacte reuen? Een teef geeft 100% garantie op een goede band, Norbu is geweldig met dames. Alleen dan zou ik haar na de eerste loopsheid moeten castreren en na meer contact te hebben gehad met andere eigenaren, is het duidelijk dat de kans erg groot is dat het de vacht behoorlijk gaat ruïneren. Hoewel veiligheid voorop staat, vind ik dat nog steeds erg. Ik zat zelf te denken om eens een veilige wandeling te maken met sociale Finse reuen, om te zien hoe Norbu reageert op ze. Al is dat niet hetzelfde wanneer er eentje bij hem opgroeit natuurlijk, Norbu gaat wel weer door het vuur voor hen die tot zijn familie behoren. 

Ja, en de Italiaanse windhond. Zo fragiel, maar voor mij zo perfect. Ik heb al gebeld met mensen en dergelijke, en ik ben daar ook zo enthousiast over. Maar toch, hun breekbaarheid is een probleempje. Inderdaad, hoe voorzichtig Norbu ook is, één kleine beweging kan wellicht toch een poot breken. Een Finse lappenhond zie ik wel als speelmaatje voor Norbu, en dat is dan wel weer een pluspunt. 

Ach ja, een leuke bezigheid is dit wel.

Die castratie zou met de bedoeling zijn de hond onvruchtbaar te maken?

Want daar hoeft je een hond niet voor te castreren, je kan ook steriliseren in de strikte zin van het woord. Dus bij een teef de eileiders onderbreken, of bij de reu de zaadleiders. Dan blijft de hormoonhuishouding op punt (en dus ook de vacht zoals ze is), maar nakomelingen krijgen is dan uitgesloten. 

" Die castratie zou met de bedoeling zijn de hond onvruchtbaar te maken?
Want daar hoeft je een hond niet voor te castreren, je kan ook steriliseren in de strikte zin van het woord. Dus bij een teef de eileiders onderbreken, of bij de reu de zaadleiders. Dan blijft de hormoonhuishouding op punt (en dus ook de vacht zoals ze is), maar nakomelingen krijgen is dan uitgesloten.  "

Alaska's Finest!

Klopt. Maar met sterilisatie zal ik dan alsnog met de loopsheid zitten met als gevolg dat ik met een super opgewonden beer zit en het risico op een koppeling met mogelijke gevolgen van dien.

Ja, hormonen kunnen veel beinvloeden. Als je meerdere honden hebt en je wenst ze niet te castreren, dan kan dit altijd een effect hebben op de onderlinge relaties en gedragingen. Bij alle combinaties eigenlijk: teef/teef, teef/reu, reu/reu... intolerantie, opwinding, haantjesgedrag, hitsigheid, opvliegendheid, enz.

Bij sommige honden merk je niks van hormonale sturingen, bij anderen is dit erg uitgesproken en bepaalt dit best veel binnen het gezin.

Dus het is een persoonlijke afweging qua risico's, wat je belangrijk vindt, eigenschappen waarvan je weet of je ermee kan dealen of niet, wat in praktijk moeilijk zou liggen en voor jezelf onprettig zou zijn, of waar 'rek op zit', zeg maar. 

" Ja, hormonen kunnen veel beinvloeden. Als je meerdere honden hebt en je wenst ze niet te castreren, dan kan dit altijd een effect hebben op de onderlinge relaties en gedragingen. Bij alle combinaties eigenlijk: teef/teef, teef/reu, reu/reu... intolerantie, opwinding, haantjesgedrag, hitsigheid, opvliegendheid, enz.
Bij sommige honden merk je niks van hormonale sturingen, bij anderen is dit erg uitgesproken en bepaalt dit best veel binnen het gezin.
Dus het is een persoonlijke afweging qua risico's, wat je belangrijk vindt, eigenschappen waarvan je weet of je ermee kan dealen of niet, wat in praktijk moeilijk zou liggen en voor jezelf onprettig zou zijn, of waar 'rek op zit', zeg maar.  "

Alaska's Finest!

Ja, precies. Bij Norbu zijn de hormonen erg sterk aanwezig. Hij heeft met Olly (gecastreerd) nooit gedoe gehad en dat is gewoon erg prettig. Geen ruzie, geen hitsig gedoe tussen die twee (oké, soms wel, Olly is nog wel eens een beetje homo bezig).
Ik zit sowieso niet te wachten op een loopse teef in huis, dat wordt gewoon dra-ma en mijn kennel zal niet werken. Norbu zit dan helemaal met zijn kop in de roze wolken en denkt maar aan één ding. De kennel zou wel kunnen dienen om tijdelijk ruziënde reuen te scheiden, maar dat is ook niet waar ik op zit te wachten natuurlijk. Veiligheid gaat boven alles, dus een castratenvacht zou ik voor lief moeten nemen denk ik. Ik hoop natuurlijk gewoon op een band zoals die van Norbu en Olly (of beter). Olly vormt nooit een probleem, zelfs als de teven in de buurt loops zijn. Dan hoef ik me enkel op Norbu te focussen om te voorkomen dat hij de boel op zijn kop zet en dat is prima te overleven.