Traumatische aanrijding

Mathijs De jong

Ik moet even mijn verhaal kwijt. Wij zijn in diepe rouw na het overlijden van ons maatje Guus. Zaterdag was mijn vriendin in het land foto's maken, Guus stond er vrolijk bij en nadat ik een foto van ze had gemaakt liep ik met de post terug naar onze woning. Toen ik bij bij huis was hoorde ik mijn vriendin met paniek in haar stem Guus roepen. Het duurde even want eerst dacht ik Guus loopt op die schapen af en loopt wat te spelen daar, en toen pas kwam die paniek over bij mij van m'n lieve vriendin.. Ik rende zo hard als ik kon die kant op en zag mijn vriendin ook met alle macht naar het hek richting de weg proberen te komen. Ze had een regenpak aan en kon moeilijk over het hek klimmen. Toen zag ik dat Guus aan de overkant van de weg stond bij andere mensen die een hond bij zich hadden, vrolijk kwispelend. En toen gebeurde de ellende, hij kwam weer opgewekt terug en op dat moment kwam er een auto, ik was nog te ver weg en mijn vriendin ook. Hij slingerde na de zijkant van de weg en het gejank en de misère wat we toen hoorde was zo naar. Mijn vriendin pakte Guus op toen was ik ook bij haar. Guus beet haar uit frustratie heel hard in haar vinger en de tanden zaten er diep in, maar ze liep door en merkte er niets van. Haar oerkrachten kwamen boven.. Ik rende snel richting huis om ook maar iets te doen, dus belde ik op zaterdag middag de dierenarts. Ze waren bezet en er was een storing in het systeem. Daarna kreeg ik een andere dierenarts te pakken, deze was nog een eindje bij ons weg en moest eerst naar een ander noodgeval. Pas een uur later konden wij terecht bij onze dieren praktijk. In dit uur had Guus het heel zwaar, er kwamen geluiden van mijn en paniek uit ons lieve vriendje wat wij alletwee maar niet van ons kunnen afzetten. We probeerden hem stil te laten liggen en we waren bij hem. Hij had geen beheersing meer over zijn achterlijfje.. Het duurde zo lang en het was zo naar en onbeschrijfelijk erg. Toen wij aankwamen werden er foto's gemaakt. Hij had een grote zwelling en kreeg eindelijk pijnstilling. Er werden foto's gemaakt en eerst was het redelijk positief omdat zijn pootje niet gebroken was, toen werden er nog foto's gemaakt van zijn heup en deze bleek bij de kom gebroken te zijn plus nog een breuk alleen weet ik niet meer waar. Dit zou betekenen dat hij bij herstel altijd een mankement zou houden en een pijn. Wij hadden altijd met elkaar gezegd een hond moet gezond zijn en vol van zijn leven kunnen genieten, en ons gevoel was al dat het zo erg was dat hij het niet zou halen. Mijn vriendin zij tussen alle tranen door laat hem maar inslapen, de dierenarts zei toen maak niet deze beslissing zo snel en wacht tot maandag, het zijn taaie beestjes en maandag bespreek ik met de chirurg een plan van aanpak. Het zou heel goed kunnen dat hij het goed kan hebben en we hebben voldoende pijnstilling zodat Guus geen pijn zou hoeven hebben. De zwelling moest eerst afnemen en dan kon er verder worden gekeken. Wij lieten ons in alle verdriet en paniek overhalen. We zaten ook alletwee in een roes en voor ons was het ook duidelijk dat dit een dierenarts is die hier ervaring mee heeft en we waren tot alles toe bereid om Guus te helpen. We gingen weer naar huis met pijnstillers zodat hij niet meer hoefde te lijden. Hij moest in een kleine bench zodat hij weinig bewegingsvrijheid meer zou hebben. Maar na een kwartier werd hij weer onrustig en we probeerden hem rustig te houden, hij begon weer wat te janken en wou blijven verliggen. Na weer een periode van pijn en narigheid konden we hem weer pijnstilling geven wel iets eerder maar we hadden de dierenarts weer gebeld en die zei geef maar weer wat pijnstilling.. hij werd weer rustig, ik zei tegen mijn vriendin laat hem maar even rustig liggen want hij sloot zich ook voor ons af. Ik ging in de keuken bezig om maar wat te doen, en mijn vriendin zei ik wil toch even kijken.. ik zei hij is nu eindelijk rustig, of hij slaapt nu of hij is overleden en dan is het ook goed. Mijn vriendin wou toch even kijken en zei toen heel verdrietig hij is overleden.. en toen was hij er niet meer.. we hebben hem nog de nacht en ochtend in een mooie doos in een soort van bedje gelegd, Guus lag er heel vredig bij.. er kwamen nog familieleden langs om ons te troosten en afscheid te nemen van Guus. Zondag moesten wij eerst nog naar het ziekenhuis voor een tetanusprik voor mijn vriendin, haar vinger was opgezet rood en warm.. toen wij terugkwamen hebben wij op ons terrein op een mooie plek onder een grote eik een grafje voor hem gegraven en hem samen begraven. We hebben het beide heel moeilijk, het is stil we missen zijn vrolijke aanwezigheid en savonds zijn knorrige karakter. Het had niet zo moeten gaan, hij was 6 jaar oud en had het fantastisch met ons en wij met hem. Hoop dat het verdriet een plekje krijgt en dat wij ons kunnen verwarmen met mooie herinneringen en niet meer met deze ellende van zijn laatste uurtjes..

Sheltieduo_ 3 doggies

Heel veel sterkte met dit verlies!

Willemijn _ baasje van Ogin (Ozjin) _ Bams ¥ . 3 doggies

honden foto van Willemijn _ baasje van Ogin (Ozjin) _ Bams ¥ .

Jee wat triest, zoveel sterkte gewenst.

Marijke - Aila, Dinja & Evi 3 doggies

honden foto van Marijke - Aila, Dinja & Evi

Wat een nachtmerrie heel veel sterkte met het verwerken hiervan.

Dutchshepherdteam 3 doggies

Heel veel sterkte

Lineke & Saar(tje) 3 doggies

Wat een verdriet nu, heel veel sterkte met dit verlies.

Aurelia 3 doggies

Oh wat verschrikkelijk... ik wens jullie heel veel sterkte. Wat ontzettend naar om niet alleen hem te missen maar ook om hem zo veel pijn en angst te hebben zien lijden. Hij heeft nu rust... maar wat verschrikkelijk moeilijk.