Geadopteerde hond(en)

Hallo iedereen,

Mijn naam is Richard, wij zijn trotse eigenaar van een stafford/pitbull van 6jaar oud. Wij hebben ons Kyra in huis gehaald omdat we altijd al een hond wilde maar ook omdat de omstandigheden waar ons kyra in leefde niet optimaal waren. De band die we met ons Kyra hebben is enorm sterk. ze luistert perfect is ongelofelijk lief tegen mensen maar durfde soms tegen andere teefjes uithalen als het om eten of speelgoed ging. (ik beschouwde dit altijd als "normaal" aangezien er iemand aan jou bord eten komt je er ook wel iets van zult zeggen. Bij het scrollen op Fb kwamen wij een andere stafford tegen die al 1,5 jaar in het asiel was, Scott genaamd. Ons hard brak bij het luisteren van deze rakker zijn verhaal en we besloten om toch maar eens contact op te nemen met het asiel. We waren twee kaar naar het asiel gegaan om te kijken of het goed klikte met ons Kyra, Ze waren samen lekker aan het spelen en crossen. Bij het wandelen ging alles vlot en er was nooit een grom of knap gevallen op de paar uur de honden bij elkaar waren. Dus wij dachten dat dit dik in orde zat tussen die twee en besloten hem te adopteren. Niets is minder waar dan het lijkt. Toen we thuis kwamen ontdekte we dat Kyra extreem jaloezie gedrag vertoont tegen over Scott (toch zeker de eerste twee dagen). Dit was zelfs één keer met een beetje bloed want voor ons enorm schrikken was (al een geluk was dit een klein sneetje aan zijn lip).Als Scott in de living loopt probeert Kyra zijn richtingen af te snijden (drijf gedrag) hij mag niet naar de manden gaan (ook niet zijn eigen) , hij mag niet naar de keuken gaan want ons Kyra drijft hem terug de living in, Ook als hij te dicht bij mij en mijn vrouw komt zal ons Kyra haar best doen om dit af te schermen. Nu liggen ze samen op de zetel en kunnen ze bij elkaar zijn. Maar het drijf gedrag blijft een probleem. Ook als er nieuwe mensen komen eist Kyra het gedrag op en kan het moeilijk verkroppen dat Scott ook aandacht krijgt.

Gaat dit verbeteren aangezien met de tijd een betere band krijgen? Welke bijdragen kan mijn vrouw en ik hierbij hebben?

Graag tips en tricks!

Alvast bedankt!

De 2 de hond Scott is er pas als ik het correct begrijp  - snel terug naar van waar hij komt zou ik zo zeggen! waarom zou je iets anders willen als dat. uw andere hond is stafford/pitbull  ... waarom zou je een van beiden dit willen aandoen ? Wat een dom asiel moest het daar geen begrip voor hebben. Moet ook wel duidelijk zijn dan dit asiel met de plaatsing bij een pitbull wel een zwaar (berekend?) risico heeft genomen.

denk niet dat die beseffen wat voor een soort van emotionele druk jullie nu moeten afzien.

Moest je labradors of poedels hebben zou ik het nog even aankijken maar met een stafford of bull ras zou ik het risico niet nemen. Het is ook de nieuwe hond die moeilijk doet dus breng deze terug naar het asiel. 

Wil je toch graag een tweede hond zou ik kijken voor een andere hond erbij te nemen van een ras wat niet gekend staat voor hond agressie .

Het is niet de nieuwe hond die moeilijk doet, hij aanvaard het gedrag juist. Ons Kyra die wij al 6 jaar hebben doet het drijfgedrag. En even een opmerking op u antwoord er bestaan geen "gevaarlijke rassen" kijk maar eens naar de bijt incidenten welke honden er bovenaan staan.. je zult aardig verschieten, mensen met zo een opmerking als jou doen deze rassen de nek om..

Graag in de toekomst rekening houden/oppassen met zulke uitspraken.

Correct, Scott is er nu nog maar net. Mijn menig geldt nog altijd, liever wij emotionele druk en het geprobeerd te hebben dan dat Scott zomaar terug naar het asiel moet om daar zijn dagen te verslijten terwijl onze hond aanvallend is. Ik kan niet geloven dat er geen manieren zijn om de honden met elkaar samen te laten leven. Nu liggen ze samen op de zetel en spelen ze, het is vooral als wij aan het koken zijn in de keuken dan denkt ons Kyra dat de "nieuwe" hond eten krijgt en zei niet en wordt ze drijvend en durft ze een knap te geven. Is dit dat de mening van mensen om de hond zomaar pardon terug te sturen naar het asiel? Vindt ik niet ...

Elke hond verdient een gouden mandje, en ik zal mij niet neerleggen tot het ondragelijk blijft voor ons dan zal er een keuze gemaakt moeten worden maar zomaar opgeven DOE IK NIET...

ik zou het gaan begeleiden, niet zelf uit laten zoeken, en de honden als ze alleen zijn niet bij elkaar laten.

Op zich is dit normaal gedrag of gedrag wat je vaker ziet als er een nieuwe hond in huis komt, daar is Kyra dus geen uitzondering op.

Met een pittig ras is het waarschijnlijk wel een goed idee om er een goede gt bij te halen die positief werkt (anders zit je met een tikkende tijdbom) om de honden te leren ontspannen.

Kyra moet nog gaan leren dat er voor haar niets verändert is. 

Laat de honden apart eten, daarna de etensbak weghalen, botjes apart geven en geen restjes laten liggen. Ook oppassen met speelgoed e.d. laten slingeren. 

En goed naar de honden kijken, dingen voorkomen op een rustige manier en niet pas achteraf ingrijpen.

Zelf zou ik ook niet overdreven de nieuwe hond gaan aanhalen oid of heel druk gaan oefenen oid. Gewoon rustig aan doen en laten wennen.

Het is echt mogelijk om ook pittige rassen aan elkaar te laten wennen, maar dat vergt wel inzicht en kennis. Dus nogmaals een goede positief werkende gt inschakelen is waarschijnlijk wel een goed Idee. Als je iemand op het oog hebt vraag dan eerst even hier na, of iemand ervaring heeft met hem of haar.

Een neef van mij heeft drie herplaatsers van dat kaliber en dat gaat na een moeilijke start inmiddels heel goed.

Dit is geen drijfgedrag, dit is claimgedrag. Kyra claimt alles wat zij in haar leefwereld belangrijk vindt: slaapplekken, mensen, aandacht, ruimtes,....

Of dit gaat beteren, hangt af van de karakters van de honden zelf en van jullie handelen.

Je schrijft dat Kyra vroeger ook al bepaalde dingen (eten, speelgoed) claimde, dus het is geen verrassende karaktertrek van haar. Jij kent je hond het beste, denkt je zelf dat dit iets is waarin ze te sturen valt?

Hoe reageert de andere hond?

Wat je zelf kan doen: een duidelijk kader voor de honden uitzetten, je zou het omgangsregels kunnen noemen. Daarin laat je geen ruimte voor claimgedrag. Of ander ongewenst gedrag zoals bijvoorbeeld treiteren, opdringerig zijn, e.d.

Qua eten: zorg dat de honden hun eigen eetplaats hebben (uit elkaar), hou toezicht tot ze beiden gedaan hebben en haal dan de eetbak meteen weg.

Laat geen speelgoed of botjes rondslingeren.

Je kan opteren om hen elk een slaapplek te geven, of je kan uitgaan van het idee dat elke hond zelf mag kiezen waar ie slaapt, maar àls ie ergens ligt dan mag de andere hem daar niet gaan storen of wegjagen.

Hou het aandacht geven fair. Niet de ene gaan voortrekken of privileges geven. Oneerlijkheid leidt tot wrevel en boosheid, dat moet je dus niet willen, want dat is een aanleiding tot ruzie.

Is een hond opdringerig? Vraag dat ie afstand houdt, leren zijn/haar beurt afwachten. 

Bij claimgedrag grijp je meteen in. Niet wachten. Meteen maak je de hond duidelijk dat je dit gedrag niet tolereert. En dan bedoel ik niet roepen of agressief zijn, maar duidelijk en kordaat ingrijpen. Je blokkeert de hond die claimt en vraagt hem/haar afstand te nemen. Pas als de spanning wegvloeit, mag de hond zich weer vrij bewegen.

Dat ga je zelf aanvoelen: wanneer er spanning hangt tussen de honden, en dan zet je jezelf er meteen tussen. Met duidelijke lichaamstaal: hier wordt niet geklierd, geclaimd, getreiterd!

Nooit de honden het zelf laten uitzoeken: eerst hen zelf de regels goed aanleren en elke keer begeleiden dus.

" ik zou het gaan begeleiden, niet zelf uit laten zoeken, en de honden als ze alleen zijn niet bij elkaar laten.
Op zich is dit normaal gedrag of gedrag wat je vaker ziet als er een nieuwe hond in huis komt, daar is Kyra dus geen uitzondering op.
Met een pittig ras is het waarschijnlijk wel een goed idee om er een goede gt bij te halen die positief werkt (anders zit je met een tikkende tijdbom) om de honden te leren ontspannen.
 
Kyra moet nog gaan leren dat er voor haar niets verändert is. 
 
Laat de honden apart eten, daarna de etensbak weghalen, botjes apart geven en geen restjes laten liggen. Ook oppassen met speelgoed e.d. laten slingeren. 
En goed naar de honden kijken, dingen voorkomen op een rustige manier en niet pas achteraf ingrijpen.
Zelf zou ik ook niet overdreven de nieuwe hond gaan aanhalen oid of heel druk gaan oefenen oid. Gewoon rustig aan doen en laten wennen.
 
Het is echt mogelijk om ook pittige rassen aan elkaar te laten wennen, maar dat vergt wel inzicht en kennis. Dus nogmaals een goede positief werkende gt inschakelen is waarschijnlijk wel een goed Idee. Als je iemand op het oog hebt vraag dan eerst even hier na, of iemand ervaring heeft met hem of haar.
 
Een neef van mij heeft drie herplaatsers van dat kaliber en dat gaat na een moeilijke start inmiddels heel goed.
  "

Dobry

Klopt, ze eten namelijk apart en alle speelgoed hebben we verwijderd. we proberen als we ze aaien altijd samen te aaien en niemand voorrang te geven op een of ander. Het is inderdaad geen slecht idee om een gt in te schakelen, de honden moeten getraind alsook mijn vrouw en ik. (wij hebben naar mijn zeggen toch de eindverantwoordelijkheid)

Bedankt voor de uitleg!

" Dit is geen drijfgedrag, dit is claimgedrag. Kyra claimt alles wat zij in haar leefwereld belangrijk vindt: slaapplekken, mensen, aandacht, ruimtes,....
Of dit gaat beteren, hangt af van de karakters van de honden zelf en van jullie handelen.
Je schrijft dat Kyra vroeger ook al bepaalde dingen (eten, speelgoed) claimde, dus het is geen verrassende karaktertrek van haar. Jij kent je hond het beste, denkt je zelf dat dit iets is waarin ze te sturen valt?
Hoe reageert de andere hond?
Wat je zelf kan doen: een duidelijk kader voor de honden uitzetten, je zou het omgangsregels kunnen noemen. Daarin laat je geen ruimte voor claimgedrag. Of ander ongewenst gedrag zoals bijvoorbeeld treiteren, opdringerig zijn, e.d.
Qua eten: zorg dat de honden hun eigen eetplaats hebben (uit elkaar), hou toezicht tot ze beiden gedaan hebben en haal dan de eetbak meteen weg.
Laat geen speelgoed of botjes rondslingeren.
Je kan opteren om hen elk een slaapplek te geven, of je kan uitgaan van het idee dat elke hond zelf mag kiezen waar ie slaapt, maar àls ie ergens ligt dan mag de andere hem daar niet gaan storen of wegjagen.
Hou het aandacht geven fair. Niet de ene gaan voortrekken of privileges geven. Oneerlijkheid leidt tot wrevel en boosheid, dat moet je dus niet willen, want dat is een aanleiding tot ruzie.
Is een hond opdringerig? Vraag dat ie afstand houdt, leren zijn/haar beurt afwachten. 
Bij claimgedrag grijp je meteen in. Niet wachten. Meteen maak je de hond duidelijk dat je dit gedrag niet tolereert. En dan bedoel ik niet roepen of agressief zijn, maar duidelijk en kordaat ingrijpen. Je blokkeert de hond die claimt en vraagt hem/haar afstand te nemen. Pas als de spanning wegvloeit, mag de hond zich weer vrij bewegen.
Dat ga je zelf aanvoelen: wanneer er spanning hangt tussen de honden, en dan zet je jezelf er meteen tussen. Met duidelijke lichaamstaal: hier wordt niet geklierd, geclaimd, getreiterd!
Nooit de honden het zelf laten uitzoeken: eerst hen zelf de regels goed aanleren en elke keer begeleiden dus.
  "

Alaska's Finest!

Correct,

De honden eten, slapen elders anders. We proberen ze zo fair mogelijk aandacht te geven. We hebben met ons werk kunnen regelen dat er de komende 2 maand elke dag iemand thuis is , ik hoop op deze manier de basis te leggen. Als ons kyra af en toe een grom geeft om haar eten te beschermen of haar mand vindt ik dit niet zo erg, zolang ze niet alles probeert af pakken van Scott. ze moeten elks hun eigen mandje hebben etc. Ik krijg het gevoel dat het goed gaat komen mits de nodige inspanning van ons thuis hier (niet erg, doe ik al te graag). Scott verdraagt al en geluk alles heel goed, ons Kyra heeft de leiding en hij gaat mee met de flow.

I

Ik sluit mij aan bij de vorige reacties de nieuwe hond terugbrengen,daar moeten ze een huisje zoeken waar geen andere hond aanwezig is. De honden moeten allebei zorgeloos in huis kunnen leven,zonder dreiging.

De andere was eerst die blijft in huis.

Je nu ook even niet aangevallen voelen over het woord 'gevaarlijke rassen'.

Ik als staffordliefhebber snap wat er bedoelt wordt en voel mij daarom niet beledigd.

Staffordeigenaren goed op de hoogte van het ras, beseffen als  ze een 2e hond bij hun eerste stafford zetten dat het gigantisch fout kan gaan en dat de honden de rest van hun leven gescheiden moeten worden.

Staffords die al jaren vreedzaam met elkaar leven en op oudere leeftijd dat de baas thuiskwam en het bloed aan de muren hing.

Mijn ervaring met mijn vorige staffordteef was,als ze een hond niet mocht dat kwam het nooit meer goed en als ze de kans zou krijgen dan zou ze de hond gegrepen hebben en ze ging dan tot het gaatje.

Dat is wat er hier bedoelt met gevaarlijke rassen maar geen enkele hond is gevaarlijk als een baas het karakter van zijn hond erkent en daar naar handelt.

Kijk hierbij goed naar de reden waarom ze dit doet, of dit gerechtvaardigd is en waar je daarin kan sturen.

Bijvoorbeeld als Kyra gromt om haar voedsel te beschermen, is de vraag: kwam de andere hond dan te dichtbij? Is hij opdringerig? 

In dat geval ga je de andere hond begeleiden: aanleren dat hij afstand moet houden als Kyra eet. Daar leren ze allebei van: Kyra dat jij ervoor zorgt dat zij rustig mag eten, en Scott leert dat hij haar eet-moment moet respecteren en haar met rust moet laten.

Dan hoeft Kyra niet te grommen en niet in verdedigingsmodus te schieten, want jij hebt al geanticipeerd en het zover niet laten komen.

" Ik sluit mij aan bij de vorige reacties de nieuwe hond terugbrengen,daar moeten ze een huisje zoeken waar geen andere hond aanwezig is. De honden moeten allebei zorgeloos in huis kunnen leven,zonder dreiging.
De andere was eerst die blijft in huis.
 
Je nu ook even niet aangevallen voelen over het woord 'gevaarlijke rassen'.
Ik als staffordliefhebber snap wat er bedoelt wordt en voel mij daarom niet beledigd.
 
Staffordeigenaren goed op de hoogte van het ras, beseffen als  ze een 2e hond bij hun eerste stafford zetten dat het gigantisch fout kan gaan en dat de honden de rest van hun leven gescheiden moeten worden.
Staffords die al jaren vreedzaam met elkaar leven en op oudere leeftijd dat de baas thuiskwam en het bloed aan de muren hing.
 
Mijn ervaring met mijn vorige staffordteef was,als ze een hond niet mocht dat kwam het nooit meer goed en als ze de kans zou krijgen dan zou ze de hond gegrepen hebben en ze ging dan tot het gaatje.
 
Dat is wat er hier bedoelt met gevaarlijke rassen maar geen enkele hond is gevaarlijk als een baas het karakter van zijn hond erkent en daar naar handelt. "

Monique

Je opmerking snap ik niet goed

"Staffords die al jaren vreedzaam met elkaar leven en op oudere leeftijd dat de baas thuiskwam en het bloed aan de muren hing."

wat wilt u nu insinueren? dat stafford nooit samen kunnen gaan? Ik heb met ons Kyra 2 jaar hondenschool gedaan waarbij er meerderen baasjes meerdere stafford hadden, nooit deze cowboy verhalen gehoord...

Zullen toevallig allemaal heel heel heel brave honden zijn zeker?

En ik voel mij niet aangevallen over het feit van de "gevaarlijke rassen" maar jij als stafford eigenaar zult al meerdere keren opmerkingen hebben gekregen van mensen waarbij mensen naar u toe komen en vragen, zijn ze niet gevaarlijk?

In mijn ogen is er maar één gevaarlijk ras -->de mens.

zoals de andere comments, dieren hebben begeleiding nodig, ik ben totaal geen expert hierin zeker niet anders had ik niet hulp gevraagd op de forum. maar ik zal het nog eens uit leggen, ik geef niet op.. Scott heeft 1.5jaar in het asiel moeten leven en ik zal er alles aan doen om dit niet in herhaling te laten brengen of zoals ik al zei als het echt ondragelijk wordt zal er toch actie genomen moeten worden maar om zomaar een andere hond het "gouden mandje" te ontnemen vindt ik zelf kortzichtig..

Toch bedankt voor u opmerking!

" Kijk hierbij goed naar de reden waarom ze dit doet, of dit gerechtvaardigd is en waar je daarin kan sturen.
Bijvoorbeeld als Kyra gromt om haar voedsel te beschermen, is de vraag: kwam de andere hond dan te dichtbij? Is hij opdringerig? 
In dat geval ga je de andere hond begeleiden: aanleren dat hij afstand moet houden als Kyra eet. Daar leren ze allebei van: Kyra dat jij ervoor zorgt dat zij rustig mag eten, en Scott leert dat hij haar eet-moment moet respecteren en haar met rust moet laten.
Dan hoeft Kyra niet te grommen en niet in verdedigingsmodus te schieten, want jij hebt al geanticipeerd en het zover niet laten komen. "

Alaska's Finest!

Ik begrijp wat je bedoelt , we geven de honden apart eten om dit voorval te vermijden. dit is ook bij het koken, als wij koken (en oke dit is onze fout geweest) kreeg Kyra soms eens iets van tafel, dit is nu gedaan natuurlijk maar zei denkt nog altijd dat ze iets krijgt en wilt dit zoals in vorige comments (opeisen) dit zal een leer proces zijn voor beiden honden.

Vandaag hebben ze 2 uur op de zetel bij elkaar gelegen zonder een grom te geven aan elkaar.. Je kan natuurlijk niet in de toekomst kijken maar als we de honden kunnen aanleren dat ze bevoordeeld niet in de keuken mogen komen als wij koken denk ik dat dit probleem opgelost moet geraken, wat denk jij hiervan?

ja voorkomen van dingen scheelt al ontzettend veel, door spullen weg te halen en op tijd in te grijpen, op zo'n manier dat je rust en duidelijkheid in huis krijgt dat geeft ontspanning bij iedereen.

tips van Alaska's Finest zijn precies waar het om gaat trouwens, ik sluit me er helemaal bij aan.

trouwens top dat jullie voor deze Scott gegaan zijn met zo'n ellendige achtergrond en al anderhalf jaar in een asiel.

Na een tijdje als hij zich wat beter thuis voelt zou hij misschien ook niet meer alles pikken van Kyra. Dus goed dat je nu al gelijk begint met goed begeleiden. Dan weet iedereen wat hij/zij aan elkaar heeft.

Ik ken heel wat mensen met meerdere staffords. En ook een deel waarbij de honden gewoon weg niet samen kunnen. Ook genoeg waar de honden ineens na jaren samen ineens flink in elkaar hingen. Dat zijn geen cowboy verhalen, komt vaker voor dan men denkt. 

Ze worden niet voor niets als gevaarlijk gezien want het gaat nog steeds regelmatig mis met "stafford-achtigen". Mensen die denken dat het puur en alleen training en opvoeding is. Totaal voorbij gaan aan het feit dat deze honden jaren lang geselecteerd zijn op bepaalde gedragingen. Bij dit type honden is het belangrijk dat je kritisch naar je hond kunt kijken en ook daarop gaat inspelen. Ik zelf zou deze honden niet samen laten. Puur en alleen omdat ik niet altijd 100% aandacht erbij heb. Een ongeluk gebeurt vaak in een seconde en waar het dan aan lag? Ze staan gewoon niet bekent om hun sociale gedrag naar andere honden. Het kan dus goed zijn dat Scott het gedrag van Kyra niet meer gaat pikken. 

Dat zou je idd bijvoorbeeld als nieuwe regel kunnen stellen. Het hangt ook allemaal een beetje af van jullie 'setting': hoe de ruimte eruit ziet (kleine of open keuken, weinig of veel bewegingsruimte), welke sfeer er bij jullie thuis heerst (bijvoorbeeld is het druk bij het koken of hangt er net een heel gemoedelijke relaxte sfeer), jullie eigen stemming op dat moment, enz.

Indien de keuken ruim genoeg is, en het er rustig aan toe gaat, zou je ook beide honden in de keuken kunnen toelaten, en dan vooral gaan werken rond zelfbeheersing en geduld bij de honden. Dan ga je bewust aanleren welke stemming je wenst tijdens het koken. Zo weten ze wat je van hen verlangt en hoe jullie willen dat zij zich gedragen (weerom: die omgangsregels of het leefkader uitzetten)

Maar je kan, zoals je zelf aanhaalt, ook opteren om in te zetten op begrenzing, en de honden dus tijdens het koken volkomen uit de keuken te weren. Let dan wel op hun gemoedsstemming, dat dit niet zorgt voor spanning, onrust of frustratie, maar ze zich hier beiden goed bij voelen en dit aanvaarden.

" Dat zou je idd bijvoorbeeld als nieuwe regel kunnen stellen. Het hangt ook allemaal een beetje af van jullie 'setting': hoe de ruimte eruit ziet (kleine of open keuken, weinig of veel bewegingsruimte), welke sfeer er bij jullie thuis heerst (bijvoorbeeld is het druk bij het koken of hangt er net een heel gemoedelijke relaxte sfeer), jullie eigen stemming op dat moment, enz.
 
Indien de keuken ruim genoeg is, en het er rustig aan toe gaat, zou je ook beide honden in de keuken kunnen toelaten, en dan vooral gaan werken rond zelfbeheersing en geduld bij de honden. Dan ga je bewust aanleren welke stemming je wenst tijdens het koken. Zo weten ze wat je van hen verlangt en hoe jullie willen dat zij zich gedragen (weerom: die omgangsregels of het leefkader uitzetten)
Maar je kan, zoals je zelf aanhaalt, ook opteren om in te zetten op begrenzing, en de honden dus tijdens het koken volkomen uit de keuken te weren. Let dan wel op hun gemoedsstemming, dat dit niet zorgt voor spanning, onrust of frustratie, maar ze zich hier beiden goed bij voelen en dit aanvaarden. "

Alaska's Finest!

Wij zijn zeer rustige personen en hopen ook rust uit te stralen naar de honden. wij hebben een grote plaatsen in huis (vindt ik zelf toch) zit+leef ruimte zijn samen 50m² en onze keuken is 30m² dit wordt gescheiden door een opening (grote van een deur). Ik heb op internet wat liggen opzoeken en vond een kinderrekje dat je kan plaatsen in openingen, dit is mss wel een goede barrieren om te zetten tegen de honden dat ze geen toegang hebben tijdens het koken. ze zitten nu naast elkaar voor de raam naar de straat te kijken. ik denk dat we het concept eten weg nemen dit goed komt.

Bedankt voor je opmerkingen/raadgeving heeft toch ook mijn invloed gehad op mijn gemoedsrust. Veel reacties waarbij wordt aangeraden de arme stakker terug te sturen van waar die kwam..

Hoi! Fijn dat jullie beide honden een warme mand hebben gegeven. Echter.. Verdiep je eens in het ras dat je hebt. Zowel de stafford als de pitbull vinden hun oorsprong in de pit. Dit is waar deze honden uitblonken en daar zijn bepaalde raseigenschappen voor nodig geweest waarop ze zijn blijven selecteren. Bepaalde eigenschappen blijven erin, zoals het niet willen delen met andere honden en het (vroeg of laat) niet uit de weg gaan van confrontaties. Bij de ene hond meer dan bij de ander, maar het is altijd opletten geblazen, zeker met meerdere honden en als je meerdere bull-achtige honden bij elkaar hebt (of is Scott geen  stafford-achtige?). Je schrijft dat Kyra Scott weg wil hebben wanneer je bezig bent met koken. Ik zou in zo'n geval beide honden uit de keuken wegsturen, desnoods allebei in hun eigen mand/bench. Als dat niet lukt bijv een hekje plaatsen. Voorkom zoveel mogelijk situaties waarin er geclaimd kan worden. Jullie zijn al op de goede weg door speeltjes e.d. weg te halen. Mocht je op zoek zijn naar een gedragstherapeut, neem dan zeker eens contact op met Arvid van Putten. 

https://www.arvidvanputten.nl/about/

Mijn oudste hond is ook een bazige, controlerende tante die er niet voor terugdeinst om haar statements duidelijk te maken, dus wij hebben ook heel erg moeten begeleiden toen de tweede hond erbij kwam. Nu was dat bij ons een pup en geen volwassen hond met onbekend karakter, dus dat scheelt. Maar het was een intensieve begeleiding, dat zeker, dat ging niet zomaar allemaal vanzelf perfect. 

Eens de honden goed weten hoe de omgangsregels binnen het gezin zijn en ze die ervaren als rechtvaardig en fair, dan hoef je er niet meer zo bovenop te zitten. Dan hebben ze die nieuwe regels aanvaard en vanaf dan zijn die ook voor hen 'de norm' geworden. 

Dat jullie zelf rustige en zelfzekere mensen zijn, zal absoluut helpen. Want honden pikken je stemming en lichaamstaal op. Hoe duidelijker en kordater je alles kan overbrengen, hoe beter ze zich hiernaar kunnen spiegelen.

Veel succes alvast! 

Je wilt gewoon niet horen dat Pitbull-achtige vaak hond intolerant zijn. Dat heeft niks te maken met 'het ras ten gronde' brengen of 'gevaarlijk' of wat dan ook. Elk ras heeft zijn perikelen. We vallen hier je ras niet aan, we willen helpen. En voorkomen dat het fout gaat. 

Door te zeggen van " snel terug brengen van waar die kwam" zie ik niet in dat dat helpen is.

Alle info en tips/tricks zijn altijd welkom, andere (cowboy)verhalen graag achterwegen laten.

Je hebt gelijk,allemaal cowboy verhalen,staffordjes is gewoon een kwestie van opvoeden en leiderschap.

Heel veel succes,ik heb geen tips,heb geen bal verstand van een stafford.

Het heeft niks met cowboyverhalen te maken. Rassen zijn gefokt op bepaalde raseigenschappen, die ze vrijwel allemaal in meer of mindere mate hebben. Border collies drijven, beagles speuren wild op, windhonden jagen op zicht en vechtrassen zijn gefokt voor hondengevechten. Dat wil niet dat ze allemaal altijd non-stop met andere honden willen vechten, helemaal niet. Zoals je zegt heeft het veel met omgeving en opvoeding te maken, gelukkig. Maar een zekere mate van hond-intolerantie (en tegelijkertijd trouwens mens-tolerantie) is gewoon een karaktereigenschap van onder andere de stafford. Dat zal elke kenner van deze rassen je ook vertellen hier op het forum, en het is gewoon iets waar je rekening mee moet houden. Er is een topic voor bull-types, ga daar anders ook eens kijken en om ervaringen vragen :)

Er zijn genoeg staffords die hun leven lang samenleven met andere honden en er gebeurt niets. Maar er zijn ook genoeg gevallen waarbij er wél incidenten ontstaan, ook bij honden die hun leven lang bij elkaar hebben gewoond, en dat heeft niks te maken met 'slechte opvoeding' oid - dat is gewoon een risico dat bij het ras hoort. Net zoals je een jachthond kunt hebben die in principe altijd goed bij je blijft als je hem los laat lopen, prima getraind en alles, nooit wat aan de hand, maar dan opeens op zesjarige leeftijd tóch achter een hert aanvliegt en dat je hem dan 2 dagen later bij een boer 5 dorpen verderop weer op kunt halen.

Die eigenschap plús het gedrag dat Kyra laat zien, zijn een reden waarom mensen adviseren om Scott terug te brengen naar het asiel. Niet omdat dat gemakkelijker zou zijn voor jullie oid, of dat Scott geen kans verdient. Maar omdat het gedrag dat je omschrijft bij Kyra, in een oogwenk tot echte agressie kan leiden. En bij vechtrassen als deze is het risico groot dat áls er agressie is, het ook meteen heel extreem is. Ze zijn namelijk hartstikke sterk, en hebben flinke kaken die niet gemakkelijk loslaten. Je wilt al geen gevecht hebben tussen twee labradors. Maar tussen twee staffords kan het er nog veel harder aan toe gaan.

In ons geval een 'cowboyverhaal' over een border collie: Wij hebben dus een dame die dit gedrag ook vertoont. En het is de reden dat ze op negenjarige leeftijd bij ons is komen wonen. Toen zij een jaar of 5/6 was, is er een pup bij haar vorige huis bij gekomen. En dat is vanaf het begin niet goedgegaan, en ook nooit goedgekomen. Ze hebben een aantal keer op onbewaakte momenten heftig gevochten (gat in oor, gat in wang, gat in bil, dat idee). En ook nu nog, nu zij 16 is en de andere hond 10 en we gaan daar op bezoek, moeten we zorgen dat er geen claimsituaties kunnen ontstaan, want dan kan er nog stééds een gevecht uitbreken.

Hoewel ik de tips van Alaska's Finest heel goed vindt, moet je er rekening mee houden dat dit nooit overgaat. En bij border collies kan dit dus al tot fikse verwondingen leiden, maar bij staffords zijn de risico's vele malen groter. Je had dit niet voorzien (had je ook niet kunnen weten). Maar ik zou er héél goed over nadenken of je bereid bent om de rest van Kyra's leven de honden apart van elkaar te houden. Er bestaat een kans dat je al die tijd hun gedrag moet managen. En dat is niet relaxt. Er is een kans dat het helemaal goed komt. Maar mijn ervaring bij dit gedrag is, dat het er altijd in meer of mindere mate in blijft zitten. Dus de andere hond moet dan wel héél relaxt en zelfverzekerd zijn, wil het niet tot incidenten leiden.

Die honden bestaan heus wel. Er zijn honden, die zijn zo koel in de kop, die laten dit gedrag gewoon links liggen, draaien zich om, en negeren de claimende mafkees. Maar weet jij zeker of Scott zo'n hond is? Of pikt hij dit op een gegeven moment niet meer, als hij zich thuis is gaan voelen in jullie huis, en jou en je vrouw als zíjn mensen gaat beschouwen? Of gaat hij het dan de moeite waard vinden om de confrontatie met Kyra aan te gaan, omdat de eventuele winst hoog is?

En nogmaals, echt geen cowboyverhaal, puur mijn ervaring. Wij hebben op dit moment een buitenlandse hond als gastgezin in huis, die we heel graag zelf willen houden. Maar onze oude dame doet dit gedrag dus nog steeds, dus wij zitten precies bovenstaande vragen te overwegen. Willen we dit haar hele leven zo blijven managen? Of vinden we het risico op een incident te groot?  (En dan moet je meenemen dat onze oude dame dus bejaard is, dus zij kan in ieder geval niet veel schade meer aanrichten, behalve dan mentaal ;). Maar wat de andere hond bij haar kan doen, vind ik wel heel eng.) En is dit eigenlijk wel het beste nieuwe huis voor de nieuwe hond, of zou hij ergens anders beter tot zijn recht komen, met een hond die hem wel accepteert, of waar hij de enige hond kan zijn? En ook andersom: Onze hond was in haar oude huis dus supergestrest - daarom is ze bij ons komen wonen. Ja, haar claimgedrag is wangedrag. Maar het komt voort uit een heel diepe onzekerheid, die haar heel veel last bezorgt. Waar wij heel voorzichtig mee zijn, is dat we haar niet gespannen/gestrest willen laten zijn. Daarom hebben we haar nu juist in huis genomen.

Er zijn gewoon honden die 'de enige hond' moeten zijn. Is Kyra dat? En wil je haar die veiligheid afnemen?

Punt is dat het kan zijn dat dit nooit minder word. Staffords zijn echte mensen honden, die delen hun eigenaar over het algemeen niet graag met andere honden. Vandaar dat ik er voor zou kiezen om ze te scheiden om een incident te voorkomen. Het terug brengen van Scott dat andere mensen aanraden heeft niets te maken met het niet gunnen van een goed huis. Altijd met spanning tussen honden in huis leven is echt geen pretje. 

De verhalen die gedeeld worden zijn ook een stukje van de aard van dit type hond. Als je dat niet wil erkennen is dat naar mijn mening toch erg gevaarlijk. Deze honden zijn instaat om in korte tijd flinke schade aan te brengen. Dit in combinatie met de niet sociale aard is toch iets waar je rekening mee moet houden. 

Ik heb 5 staffords gehad tot nu toe waarvan er maar 1 echt sociaal was. Maar 1 die echt geen conflicten aanging en wegliep. 1 is nu 11 weken dus dat is nog afwachten. De rest was/is niet vies van een potje knokken. Dit is geen cowboy verhaal maar dat is nu eenmaal hoe het is. Mijn reu was tot een jaar of 2 heel sociaal, daar is nu weinig meer van over. Die zou het gedrag van jouw teef nooit pikken en dat zou tot een serieus conflict komen. Wij kunnen niet inschatten of Scott dit gedrag gaat blijven pikken. Het is dus beter om een veilig advies te geven via internet, dan een advies waarbij de kans dat het mis gaat nog steeds aanwezig is. Twee staffords uit elkaar krijgen die aan het vechten zijn is namelijk geen pretje. Ik zou ze dus ook nooit samen laten zonder toezicht. 

Het gaat maar onder bepaalde voorwaarden waarvan de meesten al genoemd zijn.

Je mag geen agressie dulden. Jij bent de baas. Wie het ook is, je treedt meteen op. Liever een keer te veel dan te weinig.

Zorg dat ze geen prikkels krijgen. Geen speeltjes, apart voeren etc.

Laat ze nooit alleen. Het kan jaren goed gaan maar het gaat eens mis.

Altijd een losse dunne halsband om. Ik gebruik liever geen breakstick.

Even ter verduidelijking, wij hebben er 3 (adoptie). Als je ze ziet spelen dan denk je dat zijn besten vrienden. Maar eens per half jaar vliegt de vlam in de pan en als er dan niemand bij is dan vallen er doden. 

Dus als je je aan die regels houdt dan komt het eigenlijk altijd goed. Maar het ligt aan de mens.

Het zijn gewoon lastige maar geweldige honden.

Een van onze schatjes met wat spoortjes op haar kopje.