Puber puppy

Onze toypoedel puppy van 7 maanden is flink aan het puberen. Trekken aan de riem, niet luisteren en echt naar elke voorbijganger willen. Met voorbijgangers vind ik nog wel het vervelendste. Hij is dan erg druk en begint te piepen en blaffen dat hij er heen wil. Er is dan geen contact meer met hem te krijgen. Wij proberen dan de “kijk eens” commando van onze cursus, maar ook hier luistert hij niet meer naar. Daarnaast heeft hij de laatste tijd heel vaak dat hij “zoomies” (dolle 5 minuten) krijgt nadat hij iemand heeft gezien. Wild rondjes rennen aan de riem met een lage houding. Dit heeft hij eveneens in het park als hij met hondjes speelt. Hebben jullie tips hoe wij dit in goede banen kunnen leiden? 

Hier hetzelfde voor gehad door het torle te laten als kleine pup en daarom werd hij steeds hieperdepiep van mensen en honden. Consequent doorlopen en geen contact maken heeft geholpen bij ons, dat duurde wel lang, was een oefening van lange adem. 

Bedankt voor je reactie! Er is dus nog hoop haha. Wij moeten inderdaad ook echt consequent daarin zijn. Hoe lang heeft het bij jullie geduurd tot dat je relaxed kon wandelen met jullie hond? 

Het is moeilijk te zeggen, als pupje was hij heel onbevangen en hebben we dat lang toegelaten. Hij reageerde precies zoals je het beschrijft en vooral heel vocaal, naast blaffen echt de gekste geluiden, maar toen hij ingeveer 1.5 jaar werd, werd hij aangevallen door een grote hond, sindsdien trekt hij nog steeds naar honden en maakt ook veel lawaai maar is dat angstgedreven. De oplossing is wel hetzelfde, afstand van andere honden en geen contact aan de lijn, en nu kan hij een dik jaar later best veel honden negeren of hooguit passeren met een grom, bij bepaalde honden valt hij nog uit. Ik denk wel dat het sneller gaat bij een hond die niet angstig is, maar elke hond is natuurlijk anders! 

Jouw hond zag als pup waarschijnlijk ook erg koddig uit? Ik heb zelfs gehad dat we langs een auto liepen waar iemand net instapte, die er weer uit kwam om Remi te bewonderen en te aaien, want ze was zo schattig... Ik heb het als pup gelaten; zelf geprobeerd wel mensen te proberen leren te negeren, maar als ze haar begonnen te lokken of op ons af kwamen, stopte ik daar meteen mee, en liet ik het maar. Zodra het ergste puppyachtige er af is, worden ze toch al meer genegeerd, en ging het langzaam maar zeker beter. Ook zorgde ik dat ze altijd bij mij kon schuilen, en dan liepen we door, of dat ik het zelf afkapte als ik merkte dat het haar teveel werd “we moeten door, sorry!”. Ze kan sinds ze 12-18 maanden is mensen best aardig negeren. Maar nu met 4,5 jaar, heeft ze nog steeds dat als mensen op een bepaalde manier oogcontact maken met haar, of haar lokken, of op hun hurken zitten, ze nog steeds op hen af wil. En als die ander dat wil, laat ik Remi ook. Soms gaat ze heerlijk slijmen bij ze, maar soms loopt ze kronkelend van enthousiasme/spanning op hen af, om na 1 aaitje al weer terug naar mij te rennen en achter me te blijven schuilen.

Maar zolang de andere persoon niks uitlokte, probeerde ik hard mijn best te doen dat zij dat ook niet deed. Dus bij elk persoon die we passeerde, kreeg ze iets heel lekkers. Daardoor waren we ook duidelijker in training, en een hond/pup die jou negeert zal je minder snel proberen aan te halen dan een hond die duidelijk al zijn charmes in de strijd gooit in de hoop op een aaitje. Ik moest vanaf het juiste moment dit snoepje aanbieden want te vroeg en ze probeerde alsnog naar de ander te gaan, en te laat, en ze had er geen interesse meer voor.

Honden waren en zijn nog wel een dingetje. Die moeten we echt met een boog passeren. Daar begon ze uiteindelijk gewoon ook bij te gillen tijdens het passeren. Dat je mensen hebt die uit hun achtertuin gerend kwamen, omdat ze op basis van het geluid dachten dat er een hond was aangereden... nee, sorry, mijn hond die een andere hond ziet...  Met behulp van B.A.T. is dat nu een stuk beter. Krap passeren gaat nog steeds niet, maar als ze al uitvalt, is het stil, of heel soms grommen/blaffen, en niet meer dat oorverdovende gillen. Vandaag een paar honden gepasseerd, en de meeste negeerde ze, liep een tandje harder door, soms wel deels hangend in de lijn. Bij eentje stil uitvallen, maar na 1-2 meter liep ze uit zichzelf snel vooruit. Ze doet het niet ‘perfect’, maar wel goed genoeg 

Ja bij onze hond lieten wij in het begin ook te veel toe.. Hij was net een klein teddy beertje en iedereen wilde hem natuurlijk aaien, waardoor hij denkt van iedereen aandacht te krijgen. Dat is onze fout geweest.. 

Een koekje geven op het juiste moment bij het passeren van mensen, is iets wat wij ook nog steeds lastig vinden. Want wat is het juiste moment? 

Voor de puberteit konden wij nog redelijk zijn aandacht vasthouden wanneer mensen hem passeerden. Nu kijkt hij hooguit een keer op en is vervolgens direct zijn aandacht bij ons weer kwijt.. We blijven hopen dat zijn gedrag van voor de puberteit weer terug komt. Toen was hij ook al wel erg enthousiast, maar toen konden we het nog redelijk in goede banen leiden. 

Het juiste moment is moeilijk uitleggen. Ik keek heel erg naar haar lichaamshouding en -taal, en ze moest nog niet te hyper zijn. Anders werken met meer afstand vergroten ook? Tot een afstand dat hij wel bereikbaar is? Ik heb Remi soms ook laten zitten in de berm bij mij en dergelijke. Ik weet niet meer in detail hoe en wat. Wel dat het uiteindelijk eigenlijk 9 van de 10 keer goed ging, en ik haar een keer iets meer vrijheid gaf terwijl we langs een vrouw liepen met een prachtige lange witte jas... Natuurlijk had ze toen plots weer bananen in de oren en sprong ze kwispelend op... gelukkig vond de vrouw het niet erg, maar ben toen Remi een tijdje weer korter gaan houden en beter naar de persoon gekeken die we gingen passeren om te peilen wat deze zou doen als ze wel zou gaan lopen slijmen en opspringen  Haha! Maar uiteindelijk gaat het nu altijd wel goed. Het is alleen nu nog opletten voor mensen die bang zijn voor honden en daarom staren; Remi ziet (lang) oogcontact als uitnodiging, dus dan moet ik haar snel terugroepen, of anders binnenhalen (ze loopt nooit los) en kort houden. 

Het opspringen bij vreemden is trouwens nog altijd wel een dingetje als ze haar wel aanhalen. Niemand die zich dan afwendt, en als ik Remi het commando ‘laag’ geef haar ook aan blijven halen en zeggen dat het niet erg is... Tsja, ze kan dus ontzettend netjes laag blijven bij mij en sommige bekenden, maar voor de rest springt ze wel op, want wordt altijd beloond XD Maar ze zit dus altijd aan de lijn, en ik geef een heads up bij degenen die haar aan willen halen; ze likt ontzettend veel en lang, en ze springt op.

@D, ja dat is lastig he met een kleine hond, mensen zeggen altijd dat je ze wel moet opvoeden en bij wijze van spreke terwijl ze dat zeggen, verpesten ze de opvoeding ;) ik heb het opgegeven, dat opspringen af te leren. Ik heb eigenlijk nog nooit iemand gezien die dat erg vond bij mijn hond en eigenlijk hou ik hem sowieso kort als we vreemden passeren, als ze hem zelf aanhalen of lokken dan laat ik hem dag zeggen. Als hij dan opspringt dan laat ik hem ook gewoon, er is geen beginnen aan... 'laag' en intussen 'oooh wat een mooie hond!' aai

Janine, je hebt geen zware hond, ik zou zeggen doorlopen, en als dat niet kan dan draai je om, zo dat je kleine boef er geen plezier in heb om vreemden te ontmoeten...leren negeren.  Doorlopen , loop jij tussen de hond en de vreemde.... hou dan de lijn wat kort, geen  lange lijn zodat tie de kans niet krijgt om naar iemand toe te lopen.