Advies nodig.

Ik heb advies nodig want ik weet het niet meer.

Het gaat over Willow, mijn jongste hond van nu 15 maanden.

Zoals sommige van jullie weten klikt het tussen haar en het hondje van mijn zusje niet. Er is een aantal keren een 'gevecht' ontstaan tussen hen. Een hoop herrie en geschreeuw, geen schade, maar Willow klapt er vol bovenop. Vanaf 4 juni, zitten Willow en het hondje van mijn zusje áltijd gescheiden. Met wandelingen lopen wij wel eens samen, en dat gaat goed. Ze spelen dan zelfs af en toe maar negeren elkaar grotendeels.

Nu is het zo dat Willow ontzettend haar grenzen aan het testen is bij Kahlúa. Ook heb ik het idee dat zij mij erg aan het 'claimen' is.

Voorbeelden: 2 weken geleden ongeveer, zat ik op de grond met Willow te knuffelen. Kahlúa kwam ook even kijken. Willow gromde naar haar, en Kahlúa liep netjes weg. Ik stond snel op want schrok een beetje van Willow's reactie. Terwijl Kahlúa weer weg liep, viel Willow haar van achteren aan. Hoop herrie, geen schade, en Kahlúa zette haar even goed op haar plek. Op dat moment heb ik besloten niet in te grijpen. Achteraf gezien had ik dat misschien moeten doen, maar ik zag aan alles dat Willow niet bepaald wist waar ze mee bezig was.

Deze week heeft Kahlúa haar poot gebroken, en laten we het zo zeggen, Willow neemt het er nogal van. De eerste 2 dagen is Willow echt een beetje van slag geweest. Vond het gek dat Kahlúa zich zo zielig gedroeg, en ze was ontzettend lief en rustig naar haar toe. Maar gisteren is ze vol op Kahlúa geklapt. Ik zat op de bank, Willow lag tegen mij aan. Kahlúa komt vanuit haar mand ook aanlopen. Ik voel Willow verstarren, ik wil ingrijpen door haar vast te pakken maar het was te laat. Kahlúa kon zich lastig verweren, ik kwam er niet tussen en heb de kattenkrabpaal moeten pakken, haar een mep moeten geven wilde het stoppen. Hier ben ik absoluut niet trots op, maar ik kon alleen maar denken aan Kahlúa en haar gebroken voet.

Vandaag lag Willow weer tegen mij aan. Kahlúa liep gewoon rond en weer voel ik Willow aanspannen. In plaats van meteen ingrijpen schrok ik, ik vond het eng, zo'n grommende hond tegen je aan. Na een paar sec toch opgestaan, Willow van de bank gestuurd, naar haar mand. Daar moest ze blijven totdat ik het vrij commando gaf. Dit accepteerde ze ook, en hoewel ze Kahlúa nauwlettend in de gaten hield, deed ze niets.

Vorige week stond ik bij een dierenwinkel waar een heel klein herderpupje was. De mensen wilde dit 7 weken oude pupje laten snuffelen aan Willow. Willow was onwijs voorzichtig, liet het pupje zijn gang gaan en Willow was de rust zelve. Totdat dit pupje tegen mij opsprong. Willow ging van 0 naar 100 en hing echt grommend in de riem. Naar een 7 weken oude pup..

Ik heb het er met iemand over gehad die zelf veel Hollandse herders heeft. Zij denkt, dat het probleem voor het grootste deel bij mij ligt. Willow heeft niet het idee dat ik het wel oplos, en neemt het heft dus maar in eigen handen. Ze heeft veel meer structuur en duidelijkheid nodig. Maar ik weet even niet wat ik daar het beste voor kan doen.

Ik ben bang dat Willow net zo'n haat gaat ontwikkelen naar Kahlúa als dat ze voor het hondje van mijn zusje heeft. De fokker denkt dat dit niet het geval gaat zijn, aangezien Willow óók ontzettend veel respect heeft voor Kahlúa. Maar ze heeft wel gewoon echt duidelijke grenzen nodig. Ze voelt nu waarschijnlijk aan dat Kahlúa even niet zo sterk is, en dat geeft haar een mooie gelegenheid de boel eens uit te testen. Kahlúa is ook gewoon totaal geen vechter, het is zo sneu.

Ik vind Willow verder heel sociaal, ze ziet veel honden, kent de hondentaal onwijs goed, wanneer wij honden tegenkomen loopt ze hier met een grote boog omheen. Willen honden snuffelen, snuffelt ze, willen ze niks, loopt ze door, willen ze spelen, speelt ze. Ze neemt hier eigenlijk nooit zelf het initiatief in maar straalt naar mijn mening wel een zelfverzekerdheid uit. Maar kwa signalen afgeven gaat het bij haar zo snel, waardoor ik bijna geen tijd heb om in te grijpen.. Kahlúa is hier een stuk duidelijker in!

Voorbeeld van een paar maanden geleden. We hadden de nestwandeling en ik zat in het gras bij een pauze. Willow zat naast mij. Ineens kwam een broer langs lopen, de fokker sprong op en stuurde haar broer bij haar weg. Ik had nog niets door, maar de fokker vertelde mij dat Willow al signalen afgaf dat ze hem niet in haar buurt wilde hebben. Klein tongetje laten zien, dat was het, en dat had ik dus gemist. Zo snel gaat dat.

Ik heb zelf het idee dat het ook aan haar hormonen ligt. Ze moet over +- 2 weken loops worden, en ze weet gewoon niet wat ze met zichzelf aan moet, zo lijkt het. Maar dit moet geen excuus zijn natuurlijk.

Ik ben heel benieuwd of jullie tips voor mij hebben. Hoe laat ik Willow merken dat ze op mij kan vertrouwen? Dat zij niet constant overal bij moet zijn en alles in de gaten moet houden? Dat ik problemen zelf wel oplos? Ik weet dat velen een GT zullen aanraden, maar ik ben vanaf volgende week een tijd niet in Nederland en ben met beide honden in Portugal voor +- 3 maanden. We gaan daar héél veel tijd hebben, en ik wil heel graag met ze aan het werk om dit zo goed mogelijk op te lossen.

Verder is Willow ook écht heel lief naar Kahlúa. Ik kwam net terug van de dierenarts, om het verband en spalk te controleren. Bij binnenkomst is Willow dolblij Kahlúa weer te zien, haar bek wordt afgelikt, ze blijft laag en kwispeld, en voor mij heeft ze even geen oog. Maar.. ze kan dus echt van 0 naar 100 gaan..

Wat ontzettend vervelend voor je. Ik heb niet veel tips voor je, maar in jouw plaats zou ik naast nadenken over begeleiding bieden, ook nadenken over dat claimgedrag, dat is niet oke en loopt snel uit de hand.

Onze GT heeft voor mijn vechtende honden aangeraden om te desensibiliseren. Dus nagaan wat de triggers zijn en van daaruit te trainen. In jouw geval zou ik dan bijvoorbeeld denken aan kalhua aanhalen terwijl iemand anders bezig is met willow. Ik denk dat je honden wel heel erg gericht zijn op jou en niet zomaar luisteren naar andere mensen, of ben ik mis? Dan is het misschien nogal een moeilijke oefening. Is er iemand die zij superleun vindt? Of iets waarvoor ze moord zou doen, een speciaal speeltje, iets lekkers? Het idee achter de oefening was dat de hond een aangename associatie maakt met de trigger.

Aangezien je verhaal met de nestwandeling, denk ik dat het misschien ook nuttig zou zijn als je met willow ergens gaat zitten en af en toe belonen terwijl iemand aan de lijn voorbij komt en dan steeds verder uitbouwen naar bvb even blijven staan, doorlopen, langer blijven staan,.... Ik weet niet of je er wat aan gaat hebben, maar wil je alvast even een hart onder de riem steken. Ik hoop echt dat het aan de aankomende loopsheid ligt, honden moeten gescheiden houden is geen pretje. 

Willow geeft NIKS om andere mensen. Als mijn moeder, zusje, buren, familie wie dan ook binnen komt lopen, gunt zij ze geen blik waardig. Mijn moeder was laatst 2 weken weg, komt thuis, Kahlúa is dolblij, Willow doet niet eens de moeite haar mand uit te komen. Bedankt verder voor de tips! Ik denk eigenlijk zeker te weten, dat ik de trigger ben. Deze incidenten gebeuren alleen in mijn bijzijn. Helaas. 

Wat moeilijk, ik meen wel dat je deze problemen al in meer of mindere mate hebt, sinds Willow er is.

Echt een advies heb ik niet, aangezien hier met 2 honden ze nog nooit een grom naar elkaar gegeven hebben.

Maar blijft Khalua wel vriendelijk tegenover Willow?

Ik kan me voorstellen dat ze er een keer genoeg van krijgt?

Willow moet toch leren dat zulk gedrag niet gewenst is.

Misschien moet je een keer flink boos worden, of zal ze dat niet begrijpen?

Oh daar heb je dan helaas niks aan... Wat gebeurt er als je ze tegelijk aanhaalt? Gaat ze dan ook claimen, kahlúa wegduwen, ertussen staan...? Als ze goed voor je werkt, kan je mss er een oefening van maken? Vraag willow bvb een 'plaats' dicht bij je in de buurt en haal kahlúa even aan, beloning voor willow. En dan omgekeerd, kahlúa plaats, willow aanhalen etc etc...? 

@Sylvia. Het probleem voorheen was dat Kahlúa Willow niet accepteerde. Andersom, had, en zelfs heeft, Willow altijd enorm veel respect voor Kahlúa. Kahlúa is altijd vriendelijk naar Willow, accepteert Willow's signalen. Máár als Willow haar dan aanvliegt, verdedigd Kahlúa zichzelf absoluut en wordt Willow op haar plek gezet. 

@L. Tegelijk aanhalen is geen probleem. Ik heb ze geregeld beide naast me op de bank, ze genieten ook echt van elkaars aanwezigheid. Ze zoeken elkaar zo vaak op. Elke nachts slapen ze naast elkaar, terwijl ze genoeg ruimte hebben om afgezonderd te liggen. 

Dat over die oefeningen doen we geregeld. Ik doe dan met 1 hond een hersenspelletje, de ander krijgt dan het blijf commando. Dit gaat goed, al kan Willow soms ook dan nogal claimen. Als Kahlúa aanstalten maakt om toch van haar plek te komen, kan Willow grommen. Daarom doe ik er meestal 1 in de tuin als ik met de ander bezig ben. Beide honden werken enorm graag voor mij. Over dat aanhalen kan, ik ben alleen bang dat ik er dan teveel een 'ding van ga maken' terwijl ik vind dat dit iets normaal is en moet zijn. 

Oke da's toch al een opluchting dat dat allemaal goed gaat!

Misschien kan je die oefening met het hersenwerk dan met beide honden in de tuin doen op een afstand dat willow niet gaat grommen en steeds dichterbij? Ik ga er ook van uit dat je kahlua terugstuurt naar haar plaats als ze er van af wil, dat is zeker al een vorm van laten zien dat jij het regelt! Ik zou dan juist die situatie niet te veel mijden en dan gecontroleerd laten voorvallen en zelf het voortouw nemen. Hoe je dan precies moet omgaan met dat grommen, weet ik niet. Kent ze een commando voor stil zijn/geen geluid maken? Wellicht dat beter dan een corrigerende 'NEE!' ? Aangezien ze dan een commando uitvoert en dus voor je werkt :)

En over dat aanhalen, ik snap je twijfels en ik wil me er ook niet over uitspreken. Het is zo moeilijk om in te schatten waar je nu goed aan doet of niet. 

Even een woordje specifiek hierover. Ik had ook bepaalde ideeën over wat gewoon moet kunnen maar heb echt moeten leren dat het eigenlijk niet uitmaakt wat ik ervan vind, het gevoel waar mijn hond mee zit is voor hem wel reëel. Voorbeeld: ik vond dat mijn hond zich niet moest aanstellen als ik naar mijn andere hond boven ga (ze zitten echt helemaal gescheiden), maar dat paniekerige geblaf bleef maar erger worden, intussen bleef ik dus op en af lopen omdat het gewoon moet kunnen in mijn eigen huis, toch? Nadat ik het meer vanuit zijn perspectief ben gaan zien, is dit steeds beter en beter aan het gaan. Voor hem is het een ramp als ik hem buiten sluit, hoe normaal ik het ook vind dat ik naar mijn andere hond moet kunnen gaan. Nu zorg ik ervoor dat hij zich prettig en betrokken voelt, voor ik ga, en dat helpt echt. Ik vertel hem bvb wat ik ga doen, zorg ervoor dat hij rustig is,.... Misschien vermenselijk ik dit veel, maar ik heb het gevoel dat hij zich meer gehoord voelt op deze manier?

Met onze GT was het trouwens zo dat ze langskwam en dan tweede sessie over 2 à 3 tal maanden, eventueel opvolgsessies online ook mogelijk, tussendoor opvolging via email... Zou een gt in jouw situatie dan misschien niet toch lukken? :) 

Ik quote dit even uit je OP:

Ik heb het er met iemand over gehad die zelf veel Hollandse herders heeft. Zij denkt, dat het probleem voor het grootste deel bij mij ligt. Willow heeft niet het idee dat ik het wel oplos, en neemt het heft dus maar in eigen handen. Ze heeft veel meer structuur en duidelijkheid nodig. Maar ik weet even niet wat ik daar het beste voor kan doen.

Ik vind zelf dat zulke dingen te snel gezegd worden. Misschien heeft het namelijk niks te maken met structuur, duidelijkheid, en of jij wel/niet dingen oplost. Soms heeft een hond gewoon een pittig karakter. Ik denk eigenlijk dat vooral dát de oorzaak is. Herders zijn enorm baasgericht en vaak geen honden-honden. Willow wil jou het liefste voor zichzelf. Je hebt daarin wel het voordeel dat ze je waarschijnlijk wil pleasen. Maak daar gebruik van. Eerst inderdaad de triggers in kaart brengen, zodat je het op tijd voor kan zijn. Als je ziet dat de spanning van Willow oploopt, gelijk ingrijpen / een commando geven, wegsturen. 

Houd in de gaten of het afneemt na de loopsheid. Eigenlijk zou ik daar heel erg op hopen want dan kun je er concreet iets mee doen. 

Ik heb geen praktische tips voor je, heb hier geen ervaring mee. Ik vrees dat het toch veel management gaat zijn en dat je daarin streng moet zijn. 

Ik ken één iemand die dit ook met haar herders heeft gehad. De jongste wilde enorm claimen en was fel naar de oudste. Uiteindelijk is de jongste herplaatst. Die woont nu op een plek waar ze de enige hond is en allebei de honden zijn hier erg van opgebloeid. Hier wil je nu niet aan denken natuurlijk. Maar als het écht niet gaat kan het wel hierop uitlopen. 

Wat de situaties tussen Willow en Kahlua thuis betreft: kordaat zijn en dit soort claimgedrag niet dulden. Maar dan ook instant: not done!

Als ze naast je ligt en ze trekt haar lip op naar Kahlua als die nadert, dan heeft dit m.i. niets te maken met een gebrek aan vertrouwen (van Willow naar jou toe), maar alles met opeisen. Ze wil Kahlua er niet bij, en dus gaat ze die afschrikken.

De boodschap is dan een niet mis te verstane: 'dit is niet hoe wij in ons gezin met elkaar omgaan'. Willow aan de kant dus, meteen.

En dat hoef je niet op een agressieve manier te doen, maar wel onverschrokken en direct. Zodat ze heel duidelijk weet dat er daar geen grijze zone is waar ze zich toch nog wat kan permiteren of toeëigenen. 

Nu je weet dat ze zo claimerig kan zijn als ze naast jou zit en Kahlua nadert, kan je ook al meteen (nog voor ze verstijft of gromt) haar aandacht vragen en waarschuwen. Als je graag met commando's werkt, kan dit bijvoorbeeld een 'kijk' zijn. Of een 'eh-eh' of 'let op!'. Zodat ze dan al weet: oh ja, er wordt van me verwacht dat ik dit tolereer.

Geen tips verder, maar wel een hart onder de riem ! 

Kan mij voorstellen dat het wel even flink schrikken was, helemaal toen je niet goed in kon grijpen. 

Kan mij goed voorstellen dat het mede door de pubertijd/loopsheid komt. Ook een goed moment om aan de bel te trekken. Hopelijk kun je het met de tips die je krijgt het in betere banen leiden en stabiliseert het naarmate ze ouder wordt 

@L. Ik snap je, ik geloof ook echt wel dat Willow er bepaalde gevoelens bij heeft. Maar het liefst heb ik dat zij dit gewoon op een duidelijke manier aangeeft zodat ik hierop kan anticiperen, niet dat zij meteen vol bovenop Kahlúa springt.

Iglo, Ik kan mij eerlijk gezegd wel vinden in wat zij zei. Willow heeft echt enorm veel duidelijkheid nodig, en zelfs met die duidelijkheid, probeert ze nog een hoop. Ze mag eigenlijk best veel van mij, en ik wil beginnen met haar hierin wat te remmen. Zulke dingen worden echt niet snel gezegd. Zij heeft Willow een aantal keren gezien tijdens een training, zowel bij mij thuis, als buiten met vreemde honden. Ik ken haar al ruim 7 jaar, zij bezit de vader van Kahlúa, en ik hecht veel waarde aan haar meningen en adviezen. Zij is iemand die weet waar ze over praat. Echter gaf zij aan dat duidelijkheid creëeren haar ook niet altijd makkelijk afgaat met haar Hollanders, vandaar dat ik hier om tips vraag.

Het neemt absoluut af na de loopsheid. De eerste loopsheid was Willow ook zo, alleen had ze het toen dus gemunt op het hondje van mijn zusje, al was dat al een langere tijd haat en nijd naar elkaar. Willow is voor, tijdens, na haar loopsheid ook een stuk onvoorspelbaarder in gedrag. Echter ben ik van mening dat zij het juist nodig heeft de kans te krijgen tot een stabiele hond uit te groeien, en dus ga ik haar nog niet laten castreren. Bij Kahlúa deed een castratie in gedrag ook meer kwaad dan goed. Ik wil dit echter best overwegen, na een leeftijd van 2 a 3 jaar. Ik ga niet in op het herplaatsen, dat is hier totaal niet aan de orde. Dan is er altijd nog de optie tot volledig scheiden, en juist dat wil ik voor zijn.

" Wat de situaties tussen Willow en Kahlua thuis betreft: kordaat zijn en dit soort claimgedrag niet dulden. Maar dan ook instant: not done!
Als ze naast je ligt en ze trekt haar lip op naar Kahlua als die nadert, dan heeft dit m.i. niets te maken met een gebrek aan vertrouwen (van Willow naar jou toe), maar alles met opeisen. Ze wil Kahlua er niet bij, en dus gaat ze die afschrikken.
De boodschap is dan een niet mis te verstane: 'dit is niet hoe wij in ons gezin met elkaar omgaan'. Willow aan de kant dus, meteen.
En dat hoef je niet op een agressieve manier te doen, maar wel onverschrokken en direct. Zodat ze heel duidelijk weet dat er daar geen grijze zone is waar ze zich toch nog wat kan permiteren of toeëigenen. 
 
Nu je weet dat ze zo claimerig kan zijn als ze naast jou zit en Kahlua nadert, kan je ook al meteen (nog voor ze verstijft of gromt) haar aandacht vragen en waarschuwen. Als je graag met commando's werkt, kan dit bijvoorbeeld een 'kijk' zijn. Of een 'eh-eh' of 'let op!'. Zodat ze dan al weet: oh ja, er wordt van me verwacht dat ik dit tolereer. "

Alaska's Finest!

Dankje voor je antwoord! Ik begrijp je helemaal, echter heeft dat tot nu toe niet geholpen. Ook niet met Malibu. Zodra ik 'NEE' zeg, of haar van de bank stuur, wordt ze op de een of andere manier juist boos, en vliegt er net zo goed op af. 

Kahlúa lag net als eerste op de bank, Willow wilde op mij en heb dit niet toegestaan, toen ging ze naast Kahlúa liggen, en nu liggen ze tegen elkaar aan te slapen, ze vinden elkaar dus ook gewoon heel lief. 

Ik vind het lastig om erachter te komen op welke manier ik haar het beste kan corrigeren. Afleiden helpt zeker, maar vaak gebeurt het dan vroeg of laat toch wel. Met Malibu ook. Ze verstart, ik geef haar het 'touch' commando. Willow voert dit vrolijk uit en meteen daarna klapte ze er nog op.. Dit is met Kahlúa nog niet gebeurd hoor, maar ik heb het idee dat als ze eenmaal iets in haar kop heeft zitten, zij dit plan toch wel doorzet. 

En.. trok ze maar haar lip op. Gisteren voelde ik haar lichaam in een fractie van een seconde aanspannen, en metéén stromde ze erop af. Het gebeurde allemaal in minder dan een halve seconde. 

Misschien ben ik niet genuanceerd genoeg geweest. Ik bedoelde vooral dat ik denk(!) dat het niet aan jou ligt, maar aan Willow. Dat zij gewoon een fel karakter heeft. Deze dynamiek zie je vaker in een huishouden met herders of bijvoorbeeld staffords. Zijn al die bazen onduidelijk of ongestructureerd? Denk het niet. Bij honden met een enorm baasgericht karakter zie je gewoon sneller dit claimgedrag. Uiteraard kan je altijd duidelijker zijn richting je honden. Ik bedoelde het vooral in de trant van: dit is niet jouw schuld. Je moet het niet op jezelf of je kunde betrekken. Het is gewoon lastig!

Heb je al eens geprobeerd een commando te geven waar ze langer mee bezig is? Wellicht kan je achterhalen hoeveel tijd ze nodig heeft om dat uit haar hoofd te zetten? Ze werkt graag voor je dus dat is echt een groot voordeel. Ik heb geen idee wat voor commando's ze allemaal kent, maar als ze enkel verstart en nog niet is uitgevallen, mag dit best een leuke oefening zijn lijkt mij, ipv een saaie 'plaats' voor een half uur. Houdt ze graag dingen vast? Kan je een reeks van oefeningen doen en de wachttijd steeds wat uitbreiden, zodat het eerst leuk en dynamisch begint en daarna wat saaier wordt zodat ze terug kan kalmeren? Wellicht vergeet ze op deze manier dat ze wou uitvallen? 

Haha, ze heeft zeker een fel karakter, niet te doen! Dankjewel! Vind ik fijn om te horen 

Heel veel succes en sterkte! Bij mijn vader thuis hadden we ook een hollandse herder teef met vergelijkbaar gedrag. Claimend en beschermend tegenover mijn stiefmoeder naar andere honden. Is tot op het einde goed opletten en managen geweest. Maar het was uiteindelijk wel te managen. Signalen micromanagen en duidelijk zijn wat wel en niet kan in huis.

Het is zo lastig, maar er is ondertussen al zoveel meer bekend over honden gedrag! Kan je verder niet helpen of bruikbare tips geven, maar ik hoop dat je een goede oplossing vindt!

Het is moeilijk -zoniet haast onmogelijk- om via geschreven tekst een situatie als deze goed in te schatten en daar dus vervolgens zinnig op te reageren (hehe!), maar als ik het naar mijn eigen situatie van 8 jaar geleden trek (toen de tweede hond erbij kwam) zou ik zeggen: hou je grens vast! Zodat je Willow geen opening geeft om opnieuw op de andere hond te klappen. 

M.a.w. het stopt niet bij een 'nee', of bij een plaats aanwijzen. Jouw tussenkomst stopt pas als de claimende hond ophoudt met claimen. Punt.

Je staat dus lijfelijk tussen de twee opgesteld, en er wordt geen poot verzet (door niemand) voor de spanning er bij iedereen helemaal uit is. En pas dan mag er weer vrij bewogen worden. 

Nogmaals: ik zie jullie situatie niet, maar het lijkt (lijkt!) voor mij alsof Willow te snel weer haar eigen ding gaat doen. Een commando geven volstaat niet, dat is niet meer dan een handeling vragen. Wat je van haar vraagt moet dieper gaan en doordringen.

En pas als het doordringt en ze aanvaardt, gaat de grens weer open, geen seconde eerder. Daar zorg je lijfelijk voor.

Ik besef dat dit misschien 'raar' overkomt, zoals ik het schrijf, maar ik bedoel hier absoluut niks akeligs of agressiefs mee.

Maar wel kordate eigen lichaamshouding die je vasthoudt, tot de stemming bij iedereen weer goed zit. 

Laat ik allereerst zeggen dat ik absoluut geen verstand heb van het karakter van een Herder, maar ik heb met de bullen wel in een soort van zelfde schuitje gezeten. En nog wel wat erger met veel schade aan Wopper en ook aan mijzelf door er verschillende keren tussen te moeten springen om ze uit elkaar te halen. Peer stopte ook niet, al lag Wopper op haar rug te gillen als een mager speenvarken. Was echt heel erg. 

En ja, ze konden ook zo leuk zijn met elkaar, vaak lekker bij elkaar liggen of zitten, spelen, wandelen. 

Maar als het om eten ging, aandacht van de baas, visite....

Gek genoeg is er nooit ellende geweest als zij met zijn tweeën waren en ik bv boven was, de was aan het vouwen of aan het stofzuigen of weet ik het wat.

Die confrontaties waren er altijd, vooral als mijn man in de buurt was. Ik zie het ook nog altijd als claimgedrag, jaloezie, het willen hebben van eten/kluif wat de ander heeft etc.   

Als eerste, laat ze het NOOIT zelf uitzoeken, maar grijp altijd in. 

Dat van 0 naar 100 gaan herken ik ook helemaal. Maar je gaat al sneller de signalen opvatten of eigenlijk, ik voelde de spanning in de lucht, niet eens aan Peer. Ik deed niet aan allerlei commando's, ik waarschuwde hem al voordat hij een grom liet horen (als hij al een grom liet horen hoor, meestal deed hij dat niet eens)  Het enigste wat ik zei als ik het aanvoelde was "waag het" en echt, je gaat dat voelen op een gegeven moment.

Maar ik had je bovenstaande teksten aangehaald. Hier mogen ze ook altijd heel veel, ze mogen eigenlijk alles, hier zijn bijna geen regels.

En dat is met 1 hond prima te doen, maar met 2 honden is de kans heel groot dat dit dus niet goed gaat.

Wij zijn toen begonnen met regels, hoe lullig sommige regels ook waren. Zo kreeg Peer alleen nog maar een snack/koekje op zijn plek. De bank waar wij zelf altijd zitten was verleden tijd, voor allebei. Hoe lullig ook voor Wopper die nooit voor ellende zorgde. Ze hadden beide hun eigen stoel. Dan wij maar bij hun zitten om even lekker te knuffelen. 

Ook zijn wij Peer gaan negeren, hij was een hond die constant aankwam voor aandacht en dat ook continue kreeg. Nu bepaalde wij wanneer hij de aandacht kreeg.

En Wopper lieten we hiermee ook merken dat we haar in bescherming namen tegen de "boze buien" van Peer. 

Het is gewoon heel lastig als je in dit soort situaties komt met je honden, maar zeer consequent zijn en duidelijke regels is een must en werkt echt. 

Ik denk dat het bij Willow niet aan haar loopsheid ligt, het kan het wel verergeren. Maar aangezien ze ook al signalen liet zien een paar maanden terug naar haar nestbroer...... Vrees dat het gewoon een hele pittige tante is, die je heel erg strak moet houden.

@ Je ziet haar reactie eigenlijk al in het laatste stukje wat je tikte. Je weigerde haar om bovenop je te gaan liggen, toen ging ze lief bij Kalhua liggen. Had je het wel toegelaten en Kalhua had jou even later ook opgezocht, dan had je waarschijnlijk weer een vervelende situatie gehad. 

" Het is moeilijk -zoniet haast onmogelijk- om via geschreven tekst een situatie als deze goed in te schatten en daar dus vervolgens zinnig op te reageren (hehe!), maar als ik het naar mijn eigen situatie van 8 jaar geleden trek (toen de tweede hond erbij kwam) zou ik zeggen: hou je grens vast! Zodat je Willow geen opening geeft om opnieuw op de andere hond te klappen. 
M.a.w. het stopt niet bij een 'nee', of bij een plaats aanwijzen. Jouw tussenkomst stopt pas als de claimende hond ophoudt met claimen. Punt.
Je staat dus lijfelijk tussen de twee opgesteld, en er wordt geen poot verzet (door niemand) voor de spanning er bij iedereen helemaal uit is. En pas dan mag er weer vrij bewogen worden. 
 
Nogmaals: ik zie jullie situatie niet, maar het lijkt (lijkt!) voor mij alsof Willow te snel weer haar eigen ding gaat doen. Een commando geven volstaat niet, dat is niet meer dan een handeling vragen. Wat je van haar vraagt moet dieper gaan en doordringen.
En pas als het doordringt en ze aanvaardt, gaat de grens weer open, geen seconde eerder. Daar zorg je lijfelijk voor.
 
Ik besef dat dit misschien 'raar' overkomt, zoals ik het schrijf, maar ik bedoel hier absoluut niks akeligs of agressiefs mee.
Maar wel kordate eigen lichaamshouding die je vasthoudt, tot de stemming bij iedereen weer goed zit.  "

Alaska's Finest!

Dankjewel! Ik snap wat je schrijft, Willow mag inderdaad snel weer haar eigen ding doen van mij. Als ik zeg: 'nee' en ze luistert hiernaar, vind ik het goed en mag ze weer 'vrij'. Dat moet ik dus inderdaad niet meer zo doen. Maar mijn vraag, hoe moet ik, wat ik van haar vraag, dieper laten gaan zodat het tot haar doordringt? Is dan haar een aantal commando's laten uitvoeren? Haar in haar mand leggen en blijven tot ik een vrij commando geef? Haar vastleggen aan de riem en pas losmaken als ze ontspannen aan het slapen is?

Bulleke, bedankt voor je antwoord. Ook een nare situatie bij jou zeg. Malibu lag ook als een gillend speenvarken op de grond, maar nooit was er schade. Denk ook door het snelle ingrijpen. Zo iets gebeurde inderdaad alleen als er iemand bij was. Maar ook zo laten we ze nooit meer bij elkaar. Als Malibu thuis is, is er áltijd een hekje, of ze zit boven.

Wat je schrijft over die spanning, dat herken ik, en dat voel ik ook. Alleen, gek genoeg wordt ik daar zelf ook bloed nerveus van. En dat zal Willow absoluut voelen. Ik moet zelf ook aan de situatie wennen, en ik denk dat, zodra ik weet hoe ik het kan voorkomen en oplossen, ik er ook sterker in sta. De afgelopen 2 keren 'deed ik maar wat'

Wel heb ik heb idee dat zodra ik het voel, en ik zeg 'laat het' oid, dit juist een trigger is voor Willow erop af te gaan. Maar, dat kan dus ook aan mijn zenuwen liggen?

Over de bank, ik heb nu besloten dat ze hier nog op mag, maar niet tegen mij aan. Gisteravond kroop ze op me, normaal logt ze dan languit op me en zijn we heerlijk aan het knuffelen. Toen ik haar wegstuurde, droop er echt een teleurstelling over haar gezicht. Dit vond ik wel heel zielig. Ik geniet er namelijk ook echt van als ze zo bij mij slapen. Maar Willow ging netjes aan de andere kant liggen, en vond het ook prima toen Kahlúa er bij kwam.

Willow bepaald ook best veel. Komt ze met een flowtouw aan racen, gaan we spelen, negeer ik haar, pakt ze eem handdoek oid om daar mee weg te rennen, dan moet ze wel aandacht krijgen. Negeer ik dat, trekt ze het mandje onder de kat vandaan, waardoor die van de vensterbank valt, en Willow met het mandje aan het spelen is. Ja, dat kan ik niet meer negeren en heeft zij haar zin. Maar ook wat knuffelen betreft. Ze komt zó vaak bij mij, springt op me, meestal knuffel ik haar dan automatisch, maar dit moet ik dus niet meer doen. Het is ook écht een knuffelkont..

Dan over de loopsheid, die nestwandeling was 1 maand na haar loopsheid en ze wat beginnend schijnzwanger. Juist de maanden dat ze niet loops of schijnzwanger is, is ze heel stabiel. Ook in huis. Wel druk! En dat ze pittig is, is 1 ding wat zeker is.. Ze is echt constant bezig met uittesten hoe ver ze kan gaan.

Ik ben zelf geen commando-mens dus ik doe het heel anders.

Bij ons draait het eigenlijk rond intentie en energie. Okee, dat klinkt nu weer heel new age, whaha.

Maar wat ik doe: ik plaats mezelf tussen de honden met een ferme "Ge-daan!". Die hoef ik zelfs niet hardop uit te spreken, het is mijn lichaamstaal die dit uitdrukt en de honden pikken meteen die energie op van: dat mens méént het, hier valt niet aan te tornen!

Ik moet zeggen dat dit ook wel mijn karakter is: de honden mogen veel zelf bepalen en krijgen veel vrijheid, maar als het over onze omgangsregels binnen het gezin gaat, ben ik geen halfzacht ei.  En dat weten ze.

Dus als ik daar dan zo sta tussen de honden, wacht ik tot ik voel dat de spanning wegvloeit. Dat is dus aanvoelen, je merkt aan je honden of ze nog 'scherp' staan, of dat de angel eruit in.

Als de spanning weg is, dan laat ik het los. Niet met commando's dus, maar weer door eigen lichaamstaal, weer luchtig worden. En dan gaat het gewone leven weer verder. 

Je zou het kunnen vergelijken met het uitschudden van de vacht, haha. Alle spanning weg!

De eerste 1 à 2 jaren dat de 2e hond er was, deden zulke situaties zich regelmatig voor. Omdat mijn oudste een bazige, controlerende tante is en vindt dat de aardas door haar kont loopt (en alles errond draait ). Dus dat heeft veel begeleiding gevraagd.

Maar dankzij die duidelijke grenzen zijn de honden beste vriendinnen geworden, ze weten heel goed wat ze aan elkaar hebben, wat elkaars kleine kantjes zijn en elkaars kwaliteiten, dus nu hoef ik eigenlijk nooit nog in te grijpen. En dat is natuurlijk heel erg fijn.

Ik herken veel dingen, met name ook dat stukje spanning wat bij jezelf ontstaat. Dit slaat negen van de tien keer op op je stem. En die spanning en onzekerheid wordt vaak opgepikt door je hond(en).

Willow is de jongste toch, kans is groot dat ze inderdaad aan het aftasten is of zij niet wat meer de leiding kan gaan pakken. 2 weken geleden werd ze op haar nummer gezet door Kahlúa maar nu met de gebroken teen is Kahlúa gewoonweg wat zwakker. Neem daarbij jouw spanning omdat er eerder amok is ontstaan tussen die twee en de gespannen situatie verergert.

Zelf een soortgelijke situatie gehad toen mijn partner met zijn teefje bij mij introk. Maanden daarvoor was er tijdens wandelen een situatie ontstaan waarbij de kleinere voor ons gevoel ineens uithaalde, de reu die toen nog leefde greep in. Maar toen het nog eens gebeurde haalde mijn teef terug uit en moest de poot van de kleinere gehecht worden.

Af en toe de drie honden in een huis, en eigenlijk had ik toen al moeten zien dat er een bepaald soort spanning was tussen de teefjes maar dat de reu dusdanig de touwtjes strak hield dat er toen geen conflicten ontstonden. Hij greep in als hij de spanning zag ontstaan, gaf zelf een waarschuwing maar ging ook als mediator er ineens tussen liggen en duldde bepaald gedrag gewoonweg niet.

Toen mijn vriend bij mij introk was de reu overleden en moesten de dames het samen rooien. Spanning was om te snijden omdat de kleinere zich telkens zo positioneerde dat ze of bij mij of bij de baas stond en als de herder in de buurt kwam, of gewoonweg voorbij liep stond de kleine op scherp. (border collie x stabij). Ik stond met mijn handen in het haar en liep telkens zelf weg uit de situatie om escalatie te voorkomen. Het scheelde echt dat de herder teef geen aanstoot nam aan het gedrag, maar we wisten natuurlijk wel dat bij bijten de herder teef ook haar grens zou aangeven, omdat het eerder al eens geëscaleerd was.

Ook zag je dat de kleinere dingen ging claimen. Een kluifje, een balletje, een kleedje.. alles was ineens van haar en maakte dat zij de bewegingsvrijheid van de herder teef (en van ons indirect dus ook) ging beperken.

Advies die wij kregen was om dit claimgedrag te doorbreken. Veel minder die aandacht geven, niet knuffelen als zij dit kwam eisen, maar wegsturen. En het was een hondje wat echt veel geknuffeld werd en op schoot werd getild, als ze aandacht wilde kreeg ze dat, etc..

Zodra we merkten dat ze objecten ging bewaken (o.a. het niet opeten van een voertje maar wel demonstratief erbij gaan liggen) Benoemen dat we dat niet ok vonden, en het object weghalen. Dit was trouwens iets waar ze sterk de neiging toe heeft gehouden tot haar dood toe, ook naar de katten toe. 

Het was echt een verademing om na een weekje al de verandering te merken in huis. Door dingen duidelijk te kaderen voor haar, werd het voor de herder ook weer wat leefbaarder in huis. En durfden we de honden ook tijdens onze afwezigheid bij elkaar te laten. Want dat durfden we uiteraard in eerste instantie ook niet. Bij even weg, of als we gingen slapen lieten we de honden niet bij elkaar.

Buiten was het af en toe ook een ding, en kon ze ineens uitvallen naar de herder. Moet zeggen dat ik het op dat moment zo spuug en spuugzat was, in combi met frustratie in huis en ook nog eens buiten dat bitch gedrag dat ik toen behoorlijk uit mijn slof ben geschoten. Het werd een confrontatie tussen haar en mij toen ik ingreep op weer een uitval van haar naar de andere hond toe. Zij wilde op dat moment mijn nee niet accepteren, en ik haar uithaal niet. De herder was te ver weg inmiddels en vanuit frustratie haalde ze uit naar mij en die was raak in mijn hand. Ze stond overigens totaal niet te boek als een happende hond, of een hond die moeite had met andere vreemde honden. Die hap heeft trouwens toen wel een ommekeer gebracht. Omdat baas zich rot schrok omdat ze mij echt had gebeten, ik was resoluter in wat ik accepteerde en wat absoluut niet (was echt noodzakelijk, want ik wilde geen van beide honden herplaatsen) en zij had door dat er ineens echt wel grenzen waren en dat ze niets tekort zo komen, maar dat niet zij bepaalde maar wij.

Maar dat was meer denk ik omdat ze gewoonweg de baasjes voor haarzelf had gehad en altijd alle aandacht voor zichzelf had, en bepaalde wanneer ze aandacht wilde en wanneer niet. De verandering van situatie maakte dat zij daartegen in het verweer kwam. Dat uitte zich naar de andere hond, daarbij gebruik makend van de mensen in haar omgeving die ze dus echt claimde.

In ons geval was de escalatie een eye opener. Maar draaide het zo om dat "die kleine" ondanks ons meningsverschil in aanvang heel dicht bij me kwam te staan. Maar dan op een positieve manier en niet meer claimend. Juist grenzen durven stellen, en af en toe wat afstand durven te nemen maakte in ons geval dat zij op mij durfde te gaan vertrouwen. Waardoor escalaties tussen de andere hond verdwenen. Er hoefde geen plekje meer verdedigt te worden, of een punt te worden gemaakt.

Lees deze nu pas. Bij herders ben ik geneigd om dat zo te doen. Puur omdat deze honden best vaak een andere mindset krijgen als ze bepaalde taken mogen/moeten uitvoeren voor de baas. Afleggen of op een plaats laten blijven kan juist weer een bepaalde manier van spanning geven, die dan bij een "vrij" ineens toch weer eruit komt.

In mijn voorbeeld over de twee dames bij elkaar kon dat niet omdat de kruising niet echt gevoelig was voor commando's. Was haar nooit geleerd, dus ik kon geen zit, af of wat dan ook verlangen. Alleen bij haar moest ik ervoor zorgen dat ze mijn ruimte leerde accepteren. Als ik bij de herder teef merkte dat de spanning wat op liep, kon ik wel weer inspelen op bepaalde commando's zoals een high five, pootje geven, even zit, af, vanuit zit weer in af..  en dat weer belonen. De focus kun je dan verleggen en de eventuele ontstane spanning dus ook. Maar dat zijn dingen die afhankelijk zijn van je hond en zal je ook zelf moeten ervaren denk ik, wat het best werkt om die ontstane spanning eruit te krijgen.

Wat vervelend Pascale... lijkt me een hele lastige situatie! 

Zelf heb ik geen ervaring met 2 honden. Het enige waar ik nu aan denk is rust creëren wanneer Willow verstart en op Kahlua wil klappen. Wij hebben Marley een ontspanningsoefening geleerd. Bij ons is dat bijvoorbeeld voet op de riem ( niet zo strak dat hij gespannen staat maar wel zo strak dat hij niet kan rond drentelen ). Vervolgens belonen bij kalmerende signalen. Als ik nu die voet op de riem zet is het gelijk wat rustiger en meer ontspannen dan daarvoor omdat het een soort veilige bubbel is voor hem ( zo voelt het in ieder geval?).

Ik weet totaal niet of dit past bij jouw honden en of dit werkt voor andere honden, maar misschien kun je Willow ook een signaal aanleren wat betekent "ontspan" zodat je dit kan toepassen in deze situaties om wat rust te creëren in de ruimte?

Daarnaast sluit ik me aan bij Alaska dat je aan geeft bij Willow dat claimen niet toegestaan is. Maar het klinkt alsof het allemaal erg snel gebeurt dus hoe je dat in deze situatie het beste kan aanpakken vind ik ook lastig. Ik zou zelf zeggen naar de plaats sturen gelijk en niet eraf komen tot jij het zegt.

Nogmaals, ik heb geen ervaring met deze situatie dus weet niet of je hier iets aan hebt. Heel veel succes en ik hoop dat jullie een manier kunnen vinden om de situatie op te lossen!

Bedankt voor al jullie reacties! Heb ik veel aan.

Gisteren ging het toch weer mis. Ik kwam thuis na een wandeling met 2 andere honden, was ook een zeer drukke wandeling met heel veel loslopende honden.

Ik kwam thuis, en doe de deur open. Kahlúa komt mij begroeten natuurlijk en is blij. Heb haar even geaaid. En op dat moment wurmde Willow zich tussen mijn benen en ik voelde haar gewoon verstijven. Ik stap over haar heen van haar weg, en terwijl ik dat doe vliegt ze Kahlúa weer aan. Kahlúa zette haar weer op haar plek waardoor Willow op de grond beland en Kahlúa van haar weg loopt. De rest van de dag is Willow als een 'onderdanig' hondje bij haar gaan liggen. Veel likjes tussendoor en af en toe een speeltje brengen.

Ik weet dat ik er tussen moet springen maar dit gaat gewoon echt niet als het al eenmaal zo ver is. Het stopte vanzelf, heeft nog geen 3 seconde geduurd. Ik dacht dat weg stappen en een 'nee' genoeg was. Maar niet dus.

Gisteravond zaten we op de bank. Willow kwam tegen mij aanliggen en ik heb haar weggestuurd. Dit heeft ze 3 keer geprobeerd en de 3e keer was het klaar vond ik. Ik heb haar toen aan de riem op de grond gelegd. Hier is ze heel snel in slaapt gevallen en ik heb later de riem los gemaakt. Toen kwam ze er bij op de bank, op het kleedje, ver bij mij vandaan.

Kahlúa kwam op een gegeven moment tegen mij aanliggen en Willow kijkt meteen op en is super allert. Ik zei 'LAAT HET' en met een diepe zucht plofte ze weer neer.

Maar ik merk wel dat ik gewoon niet lekker zit. Niet ontspannen, en dit is dus iets waar ik aan moet werken, want Willow deed niets verkeerds.

Misschien zijn het ook wel een beetje de zenuwen wat het reizen betreft. Ik zie op tegen de 25 uur lange rit, en ben er constant mee bezig. Wellicht dat ze ook wel wat aanvoelen dat ik een beetje gestrest ben.

dit topic is opgeschoond

Is t nog een optie dat je Willow lekker thuis laat als je deze reis gaat maken? Even een beetje afstand wil wel eens helpen bij claimgedrag en met zo veel stress op pad lijkt me niet fijn.

Ik wens je in ieder geval veel succes, jullie komen er vast wel uit.

" Is t nog een optie dat je Willow lekker thuis laat als je deze reis gaat maken? Even een beetje afstand wil wel eens helpen bij claimgedrag en met zo veel stress op pad lijkt me niet fijn.
 
Ik wens je in ieder geval veel succes, jullie komen er vast wel uit. "

Kees

Nee dit is absoluut géén optie. Dit omdat Willow niet met het hondje van mijn zusje kan, mijn moeder en zusje beide niks met Willow hebben en héél blij zijn dat zij weg gaat voor een tijdje. Ze vinden haar echt wel lief, maar vooral heel druk en irritant en ze verlangen dus echt naar die paar maanden rust  ze kunnen ook echt niet geven wat ze nodig heeft. Ik zie hen niet 3 keer per week op het trainingsveld staan met haar, urenlange wandelingen, hersenwerkjes etc.

Ik heb het er ook met de fokker over gehad en zij gaf ook aan dat de kans groot is dat ze juist niet samenkunnen als ze zo lang bij elkaar vandaan zijn. Dit heeft ze helaas al verschillende keren meegemaakt. Dus dat wil ik dan ook voorkomen. 

Ik denk persoonlijk dat het voor hun band wel goed is. Mijn zijn 2en op een totaal vreemde plek, ze zijn dan echt op elkaar aangewezen. Het is ook echt niet dat ze niet bij elkaar kunnen. Op dit moment liggen ze heerlijk tegen elkaar aan te slapen op de grond. 

Fijn dat je reageert. Mijn gevoel bij het dikgedrukte dan met name. 

Het is een positie die zij forceert, doordat jij over haar heenstapt en de ruimte op die manier vrijmaakt klapt ze er toch weer op. Weet dat zo'n situatie lastig is en dat je snel moet schakelen om te bedenken hoe je zelf reageert. Mijn gevoel zegt dat op dit moment de opwinding op een of andere manier te groot is. Willow wil op een of andere manier volgens mij de touwtjes in handen krijgen in huis. Als je weer met haar alleen weg bent geweest en thuis komt weet je dat Kahlua blij is om jou te zien, Willow zou ik even laten wachten tot jij Kahlua hebt begroet en aandacht hebt gegeven. Deze situatie zou ik niet meer laten ontstaan.

Had ik de manoeuvre gevoeld dan denk ik dat ik mijn benen had geklemd en gezegd had dat ze "achteruit of weg" moest gaan. Maar dat is achteraf een koe in de kont kijken natuurlijk. Maar jij bepaald wat je wel en niet toestaat in huis. Het zich opdringen, via je benen of langs je heen is echt niet ok op dit moment gezien de spanning die daarbij nu ontstaat.

Het lijkt sterk echt op het gedrag wat ik met het kruising teefje had. Die wilde soms echt een punt maken omdat ze zichzelf hoger op de kaart wilde zetten. Bij de bazen gaan staan, tegen bazen aan staan en als de andere hond voor de hond haar gevoel te dicht bij kwam of aandacht kreeg dan wilde ze daar wat van zeggen.

Bij tweede dikgedrukte zeg je als laatst dat voor jouw gevoel Willow niets verkeerds deed. Ik denk eerlijk gezegd dat je op dat moment juist zeer goed hebt gehandeld. Het van Kahlua tegen jou aanliggen maakte dat Willow overeind kwam en daar iets van wilde gaan vinden. Je greep op tijd in met je stem. Dat ze met een zucht weer terug ging liggen, vind ik alleen maar prettig. Ze accepteert jouw tijdige interventie.

Het voelt nu absoluut niet leuk, want je voelt zelf die spanning. Maar met het oog op je lange reis en het verblijf daar, kun je nu niet anders dan er zelf bovenop zitten. Daarnaast is Kahlua dan wel bij machte nu weer om haar plek te stabiliseren, maar voor haar herstel zijn dit soort confrontaties natuurlijk niet bevorderlijk.

Mijn advies in deze zou echt zijn om Willow op dit moment echt even kort te houden en niet al te veel privileges te geven. En echt, een bepaalde blik, een tongel, of een bepaalde houding kan al een trigger zijn.

Probeer wel weer balans te vinden. Het moet nu ook niet zo zijn dat Kahlua wel veel aandacht krijgt en tegen je aan mag liggen bijvoorbeeld.