Pup verlamde staart

Heeft iemand hier ervaring mee? De staart van onze pup hangt. Achteraf al toen we haar ophaalde, maar toen helaas niet gezien. DA kan zo niet zien wat het is en ze heeft er geen pijn aan. Verder onderzoek evt als ze 6 maanden is. Maar even nieuwsgierig... Heeft iemand hier ervaring mee? Ik heb soms het idee dat oppakken haar pijn doet. Ze gaat dan ook bijten en grommen. Maar ja, dat doet ze over het algemeen heel veel en extreem. 

Wat zegt de fokker daarover ?   Kwispeld je pup totaal niet ? 

Nog niet gevraagd. Zal ik eens doen

Ik zou t niet te lang aankijken. Er kan iets stuk zijn. 

Was t wel een goede fokker?

Daarmee moet je naar een specialist,je kan geen half jaar wachten.

Het kan iets onschuldigs zijn dat geneest maar het kan ook wijzen op skeletklachten,zenuwschade....

Daar moet je gewoon werk van maken,breng de fokker op de hoogte want mocht het ernstiger zijn dan je vermoedt kan je die aansprakelijk stellen voor de kosten.

Hoe lang heb je de pup al?

Is het zenuwschade of 'cold water tail'?

Zenuwschade kan o.a. ontstaan nadat er hard aan de staart is getrokken, cold water tail kan o.a. ontstaan bij honden die hun staart intensief hebben gebruikt, kou hebben gehad of langdurig in een kleine bench hebben gezeten (beperkte lichaamsbeweging).

Kon de dierenarts niet meer vertellen? Dan zou ik toch es contact opnemen met een specialist voor verder onderzoek.

En ook met de fokker, zeker. 

Hoe lang heb je de pup al?

Kwispelt ze echt niet?

Tilt ze de staart niet op als ze poept?

Je schrijft dat ze er geen pijn aan heeft, maar dat oppakken haar pijn doet?   Waar dan?

Vooral verbazing dat de dierenarts hier zo luchtig over doet. Zou eerste gewoon eens een andere dierenarts proberen.

Ze kan wel kwispelen, een beetje, maar het staartje hangt vanaf 3 cm zoiets naar beneden. Ze kan hem wel een beetje optillen en probeert te kwispelen maar omhoog staat hij niet. Ze rent, speelt, ravot als een dolle en bij DA reageert ze niet dat ze er pijn aan heeft. Ze is vrolijk. Soms als we haar oppakken piept ze maar misschien niet verkeerd gepakt? Vaak kunnen we haar wel oppakken maar ze wordt altijd wel bijterig. De fokker schrok ervan en vindt het raar, bij hun niks gebeurt en zit ook niet in dE genen. Volgens DA kan het soms zo zijn en is er niet echt een oorzaak te achterhalen... zolang ze goed vooruit kunnen. Ik vind het lastig. Dus ik ga het sowieso nog eens navragen. Verder is ze echt mega actief en speels, dus het belemmert haar totaal niet

Wat voor een pup is het? En heeft ze een stamboom? (anders is het lastig te zeggen of het in de genen zit of niet, omdat het dan onduidelijk is wat haar genen zijn). Was het een verantwoordelijke fokker of zeg maar een oeps nestje/marktplaats idee? Niet om daar iets over te zeggen maar dat maakt het beeld wat completer.

Verder begrijp ik dat ze alles kan en doet dat is mooi. Wel zou ik een second opinion laten doen bij een andere goed aangeschreven dierenarts, juist omdat ze nog zo jong is. Ik vind het wel zorgelijk dat ze piept als ze wordt opgepakt maar dat kan ook zijn doordat ze het misschien niet is gewend bij de fokker? Als je zegt dat ze wel goed is gesocialiseerd en dus ook is gewend aan oppakken ed dan lijkt het mij toch meer een pijn reactie nl. 

Is het een cold water tail?

Zo ja : moet door rust genezen.

Vaak is NSAID pijnstiller nodig.

https://www.sterkliniek.nl/kenniscentrum/hond/cold-water-tail/

Zeker een andere DA raadplegen. Bij mijn hond werd ook gezegd over haar poot: "niks aan de hand", weer terug geweest omdat ik het niet vertrouwde en fotos laten maken. Kreeg weer te horen dat er niks te zien was. Foto's laten opsturen na een specialist en ik werd nog geen paar uur later gebeld dat ze met spoed geopereerd moest worden,we waren er net optijd bij anders had haar bot kunnen afbreken.. 

Juist als een hond nu in de groei is kunnen ze er meestal wat makkelijker wat aan doen, mocht dat nodig zijn. Het gedrag van je pup, kan je misschien wel verklaren aan de pijn die ze heeft. Zo had ik juist een angstig en onzeker hondje, of dat dacht ik. Zij bleek ook gewoon veel pijn te hebben zonder dat ze echt wat liet merken.

Ik zou dus echt verder kijken, waarschijnlijk zit je zelf ook nog met twijfel aangezien je een topic erover opent. Een hond geeft meestal niet aan dat ze pijn hebben, die zijn bikkelhard. Een staart die niet normaal kwispelt of goed omhoog kan icm pijn bij het optillen en het gedrag van de hond, is niet goed

Ik heb het met twee da’s besproken en geven aan dat ze verder heel gezond is. Maar ik moet nog terug dus zal het weer navragen en laten checken. 
ze heeft het wrs altijd gehad. Het is een kruising, geen officiële fokker. Wel hele fijne mensen waar ik veel contact mee heb. Ik denk misschien herkent iemand het. Ik vermoed dat ze gewoon pech heeft, het is geen cold water tail, dat is tijdelijk en heeft onze vorige hond ook wel eens gehad. Het ziet er overigens wel hetzelfde uit, alleen is een cold water tail na 2 weken over en dat geeft de hond pijn. Ze heeft dit al minimaal 5 weken en geen pijn, dus volgens Da is het dat niet. 
het komt vast goed, ik ga het nogmaals laten checken! 

Het geen pijn is dus te betwijfelen. Zoals ik eerder vroeg/zei; ''Ik vind het wel zorgelijk dat ze piept als ze wordt opgepakt maar dat kan ook zijn doordat ze het misschien niet is gewend bij de fokker? Als je zegt dat ze wel goed is gesocialiseerd en dus ook is gewend aan oppakken ed dan lijkt het mij toch meer een pijn reactie nl.''

2 verschillende praktijken of 2 dierenartsen in dezelfde praktijk? Ook dat kan verschil uitmaken 

Fijn dat ze verder goed gezond is volgens de dierenartsen.

Maar feit blijft wel dat je hond pijn heeft als ze word opgepakt en dat is niet goed.

Dierenartsen kunnen natuurlijk ook niet met het blote oog zien wat er binnenin scheelt.

Ik zou dan foto's laten maken om bepaalde zaken te onderzoeken en uit te sluiten.

Zo'n staart hangt ook niet voor niets. Met een staart communiceert een hond, dus is het van belang dat dat goed werkt.

Een kruising tussen welke rassen is je hond?

Kun je een foto van haar (staart) plaatsen?

Binnenkort worden er toch foto’s gemaakt. Ik hoop eerlijk gezegd dat er iets uitkomt. Dat zou haar gedrag wellicht beter verklaren. Ik loop de hele dag met een knoop in m’n maag, al weken. Mijn onderbuikgevoel zegt.... , het gedrag is niet ok. Ook de DA was onder de indruk van haar bijten tijdens onderzoek. Wellicht gewoon pijn, Da sprak over agressieve teef (wellicht!!). Het is allemaal verwarrend, vertrouw haar niet bij de kinderen. En echt, ze is de liefste, maar ze kan ineens omslaan als een blad aan een boom en ziet de kinderen als een prooi. Spelend, maar nul grenzen. Als ik haar wil aaien doet ze soms haar bek al open. Heb strijd met haar tijdens het lopen, ze hangt dan ineens grommend in m’n benen. Soms ook totaaaal niet en laat ze zich knuffelen en is ze nogmaals de liefste en knapste pup ooit. Ik heb gesprekken met therapeut over wat wijsheid is. Of het wellicht beter is een plek te zoeken zonder kinderen. Ik ben kapot van de stress. Lieve mensen, ik plaats het niet voor commentaar... (want nee ik ga niet over 1 nacht ijs, ja ik heb meer pups opgevoed, ik wist waar ik aan begon, ja ik heb het nest goed gecheckt, ze wordt voldoende uitgedaagd, ze slaapt ook voldoende in de bench, ik denk echt dat we alles op alles zetten)... ik wil gewoon m’n verdriet kwijt en zoek steun, en wellicht goede opbouwende adviezen. Want ik ben het spoor bijster

Het bek opendoen en harde bijten zie ik gewoon als heel normaal puppygedrag. Bijten in de lijn ook. Natuurlijk zou je hond pijn kunnen hebben gezien de gekke staart, maar bijten en druk onhoudbaar gedrag vind ik helemaal niet zo raar klinken. 

Mijn hond klinkt vreselijk gevaarlijk als hij speels is, dan gromt hij zo erg, dat als je hem niet kent dat je bang zou worden.

De staart zou ik echt een foto van laten maken, want dat kan zeer pijnlijk zijn, en zo klinkt het wel een beetje.

Dat je meer pups hebt grootgebracht zegt niks natuurlijk, je kan gewoon een heel ander karaktertje hebben dan je andere pups.

Eerst maar eens uitsluiten of het pijn is voordat je denkt om hem weg te doen.

En anders een hulp vragen van een goed gedragstherapeut, nadat je hebt uitgesloten dat het geen pijn is.

Onhoudbaar als een gremlin en grommend en bijtend in m’n handen als ik vind dat ze moet zitten in de auto? Of grommend de tanden in de stoel zetten en me strak aankijken omdat ik vind dat ze moet stoppen (ik zeg dan nee) ook normaal puppygedrag? ;)

" Onhoudbaar als een gremlin en grommend en bijtend in m’n handen als ik vind dat ze moet zitten in de auto? Of grommend de tanden in de stoel zetten en me strak aankijken omdat ik vind dat ze moet stoppen (ik zeg dan nee) ook normaal puppygedrag? "

Pupje L

Ja. het is een jonge pup dus daar kun je dat soort dingen totaal nog niet van verlangen. 

Fijn om te horen. Ik merk gewoon dat ik volledig het vertrouwen in haar kwijt ben en al bang ben als ze bij de kids is. Dat is geen fijn leven kan ik je vertellen... ik wil me veilig voelen in huis. En zeker de kids, en met een gerust hart weg kunnen gaan en hond bij oppas achterlaten. Maar dat kan voor mijn gevoel niet. Er worden van de week meerdere foto’s gemaakt, ze piepte enorm toen DA haar poot strekte, sneu :(

Ik denk dat je best naar je eigen buikgevoel luistert.

In je vroegere topics had je het ook al moeilijk, het liep niet vlot tussen de kids & de pup, er was veel onzekerheid en stress.

Bespreek het open en eerlijk met de fokker. Laat die eens meekijken, wat die ervan denkt. En als je van mening bent dat het beter is voor iedereen (mens en pup) om de pup te herplaatsen, schakel dan die fokker in.

Ik zou hier vanachter m'n scherm kunnen zeggen dat het goedkomt, of dat het gedrag niet zo vreemd is voor een pup, e.d., maar als bij jullie thuis de stress hoog zit, al wekenlang, en je schrikt hebt dat de pup 'vals' is en er geen vertrouwen is... dan heb je in praktijk niet veel aan m'n woorden.

Dus zet alles even op een rijtje. Bespreek het met je partner. Bespreek het met de fokker. En beslis wat jullie gaan doen: met frisse moed en vol vertrouwen er weer tegenaan, of een nieuwe thuis zoeken voor de pup.

Veel wijsheid gewenst. 

Dank. Jij hebt dezelfde reactie als de therapeut die ik gesproken heb. Ik was ervan onder de indruk. Ben hier met partner over in gesprek maar nog niet over uit. Het gaat tegen al mijn principes in, heb (geheel onterecht wellicht) gevloekt op mensen die hun pupje weg deden. Terwijl ze daar waarschijnlijk een hele goede reden voor hadden. Wij zijn met het hele gezin ziek geweest, 3 weken in quarantaine met een pup... een slechte mega start. Wil met m’n heel mijn hart dat het goedkomt, maar heb een onderbuikgevoel dat we te laat zijn en ik de hond niet meer kan leren dat kinderen en ik geen gelijkwaardige speelmaatjes zijn. Haar rem ontbreekt echt... en ik blijf dat zien als een probleem. Ze deinst niet terug voor een huilend of gillend kind, gezicht, haren, oren... plankgas vliegt ze er op af of hangt ze er in. Wij hebben ergens gefaald haar grenzen te leren is dan mijn gedachte ????

Ik moet daar wel bij zeggen... het gaat heel vaak ook heel goed samen. En de kindjes zijn altijd blij haar te zien, spelen en willen eten geven en knuffelen met haar!! 
maar ja, ze kan dan ook ineens naar het gezicht happen

Hier ook een hele lieve hond in huis, maar als je te dicht bij haar gedicht komt of wat dan ook, hapt ze ook in je neus. Toen ze een pup was helemaal. Mijn hond had als pup, een heel zeer pootje waar we pas laat achter kwamen. Vaak weg gestuurd bij de DA. Uiteindelijk zelf naar een specialist gegaan en de hond moest met spoed geopereerd worden. Voor mij viel alles op zn plaats na de diagnose. Na de operatie werd de hond veel zekerder (ze was erg onzeker en bang), kon ik goed met haar trainen enz. Ik zou echt kijken na wat de DA zegt. Een hele dag met pijn leven is niet niks als dat het geval zou zijn bij jou pup, dat kan echt een hoop verklaren.

Te laat is het nooit....., zelfs een hond van 8 kan je nog alles leren.

Maar als je hier al langer mee kampt, trek dan een grens, als je niet blij bent met en door de pup, maak dan snel een beslissing, beter voor jou en beter voor de pup.

Buikgevoel is bij mijzelf altijd het beste om naar te luisteren, ja, het is niet leuk om een pup of volwassen hond weg te doen, ik zeg liever een ander anders zoeken, want asiel vind ik geen optie.

Een pup die eigenaren buikpijn en de handen in de haren geeft, en echt dat het niet goed is, voelt dat ook, dan is de pup beter af op een adres die het wel aandurft, en minder persoonlijke problemen heeft al kan een hond daar juist soms bij helpen, maar soms ook niet.

Tuurlijk zou je commentaar krijgen, niemand kan in jouw hoofd kijken, dus laat maar lullen, en je moet je ook bedenken dat deze hond ook nog pubertijd krijgt, ik lees vaak dat ze dan zeer vervelend kunnen zijn, en vraag je af, zie ik dit zitten?

En denk aan de pup, is hij/zij beter af bij een ander baasje dan bij ons in deze situatie.

En als je besluit om je pup te houden, zoek dan hulp van een goede gedragskundige, en ga er dan ook echt voor.

Ik snap wat je zegt Yoooop. Dank :)!! Ik wil daar wel bij zeggen dat ik geen “problemen” heb hihi... maar snap hoe je het bedoelt. Ik ga de foto’s afwachten. En naar het asiel wordt het nooit, echt nooit! Ik ga in beraad of ik er voor ga, ofdat we wellicht een plek vinden waar het voor haar fijner is. Zonder kids, want ik denk soms dat dat te veel is voor haar. Alhoewel ze wel opgegroeid is met kids. Misschien wel daardoor, ziet ze ze als gelijke...

Je zegt dat je meerrdere pups hebt gehad en opgevoed, je net al een gt ingeschakeld. Inderdaad ga op je g3voel af. Een hond  per een aanvulling zijn, er moet plezier zijn van 2 kanten, is dat er nog? Kan je daar volmondig ja op zeggen? Geloof je er nog in?

is er een mogelijkheid te overleggen met de Fokker?

Jij ziet ander gedrag dan je voorgaan de puppen, je ziet dat er geen rem is.  Jij ziet de manier van bijten. Neem een besluit en ja, dat kost misschien pijn en schuldgevoel. Maar wacht je te lang en gaat het fout met je kinderen, of erger nog met vriendjes , dus kinderen van anderen,  geeft dat nog meer schuldgevoel.

Wat ik vooral raar vind is dat je schrijft dat het zo maar omslaat het gedrag.

En nee, ik geloof niet dat dit komt door drie weken quarantaine, waarom zou dat de oorzaak zijn?