Moeilijk afscheid nemen

Hallo iedereen,

Het is een hele tijd geleden dat ik een vraag oid had m.b.t. Aedon, maar eigenlijk ging alles de laatste tijd ook gewoon enorm goed!

Hij wordt onderhand best wel wat ouder met de tijd, maar hij is nog steeds heerlijk vrolijk en speelt het liefst de hele dag.

Echter zit ik alleen toch met een klein dingetje. Ik ben namelijk gaan studeren waardoor ik Aedon wel frequenter zie, maar voor een kortere tijdsperiode en met een grotere interval tussen de bezoeken. Daarbij is mijn moeder met de auto op kampeer vakantie geweest voor een aantal weken, waardoor Aedon en ik elkaar al helemaal niet hebben gezien.

Nu was hij door het dolle toen ik eindelijk weer langs kon komen. Dit zorgde ervoor dat hij enorm ging plakken. (Na een toilet bezoekje leek het net alsof ik weer weken weg was geweest).

Ik heb geprobeerd hier niet een al te groot ding van te maken, want even naar het toilet gaan moet gewoon kunnen. Ook het plakken mocht hij van mij niet de hele tijd doen, maar als we 's avonds op de bank zitten wil ik hem ook gewoon lekker dichtbij hebben.

Toen ik wegging en mijn moeder een paar dagen later aan de telefoon had hoorde ik dat Aedon 'depressievig' ( in mijn moeders woorden) is geweest. Geen zin hebben om te wandelen of te spelen.

Vandaag merkte ik ook weer dat hij het enorm moeilijk had met het afscheid toen ik weer terugging naar mijn studentenkamer.

Ik ben zelf natuurlijk ook dolblij om hem te zien na elke keer 2 a 3 weken niet en het liefst knuffel ik hem dan helemaal plat, maar dit doe ik nu niet. Ik probeer er echt rekening mee te houden zodat hij niet zo in de put zit na een bezoekje van mij, want dat vind ik ook sneu.

Hoe zou ik dit voor hem iets makkelijker kunnen maken?

Ik herinnerde me nog de foto van    Arran     22-05-2006/30-09-2019,dat gaf me een diepe indruk.

in het leven gaat het om keuzes maken, misschien dat je je hond regelmatiger kan bezoeken,maar dat zal wel niet zo simpel zijn.

Mijn Duitse herder wordt in november 4 jaar, stel dat ze 10 jaar wordt , dan heb ik nog 6 jaar de tijd om van haar te genieten, zelf ben ik al 62 jaar, over 5 jaar en een paar maande ga ik met pensioen, maar dan is Lara (mijn Duitse herder)ook al bijna 10 jaar.

ik heb voor mijn eigen besloten om toch 4 jaar eerder te stoppen om meer van haar te genieten,als ik Lara in haar ogen kijk dan weet ik dat ik er nooit geen spijt van zal krijgen , ook weet ik dan dat ik per maand iets minder geld heb om te besteden. 

het is maar wat je ervoor over heb.

Mijn dochter (ook van jou leeftijd ) heeft ook in Nijmegen gestudeerd, 2 jaar lang, helaas heeft ze het niet gehaald, nu zit ze in Amsterdam .

Succes met je beslising.

groetjes van ons  , Audy & Lara