Mijn verhaal over donar zijn ziekte. Maar wat was er toch aan de hand.

beste allemaal.

Dank voor de vorige reacties.

Ik wil vertellen over donar zijn leven en ik hoop dat er mensen zijn die mij antwoord kunnen geven. Ik hoop daar meer rust te kunnen krijgen want ik kan momenteel niet eens aan een rouw periode beginnen.

Donar brak in april 2019 zijn voorpoot. Beide botten waren gebroken. Dit is zeer traumatisch voor ons beide geweest. Donar botste tegen een fietser op en het was echt in de middle of no where. Er waren mensen bomen aan het zagen en zij hebben ons naar de dierenarts gebracht. 

Donar kreeg dubbele platen dit was nodig voor zijn grootte. Ruim 60 kilo. Het herstel verliep goed, metacam en amoxicilline waren de medicijnen. Absoluut geen tramal, dit ging niet goed.

Augustus 2019 ging donar mank lopen. De platen moesten er uit. Er werd een operatie ingepland, drie weken later en tot die tijd metacam. Ik gaf nooit de volle dosis maar meer op het oog. Niet teveel wandelen maar donar hield zo van wandelen.

Donar wordt op 27 september geopereerd aan zn poot, een herstel operatie. Ik bel de volgende dag al naar de kliniek, donar is moeilijk te " houden, hij wilt spelen, rennen en voelt zich te goed, of de metacam gestopt mag worden. Ik stop de metacam en binnen 24 uur stopt donar met eten. Niets minder dan dat. Zo zwart wit. Donar heeft Tot zn  dood niet meer normaal gegeten en het is een lijdens weg geweest. Smakken, kwijlen, boeren, braken en dan de kolieken na het eten. Wat mij als eerst opvalt is de moeilijke poep. Altijd maar moelijk poepen. Dit komt doordat hij  minder mag bewegen dat dit opvalt. Voor heen was donar z'n poep zeer vlot. Nu hard en droog. Donar at in die tijd graanvrije brok en pens. Verder pens kauwstaaf en af en toe een vers bot. In eerste instantie herken ik de klachten niet en duik, jawel op dit forum. Dan naar de DA en die beaamd, maagzuur en aan de omeprazol. Dan gaat het daarmee helemaal mis.donar stopt nu met eten drinken en ligt in de hoek. Hij heeft diarree van de omeprazol en er zit bloed in de poep. Mn moeder leent geld en we gaan naar Barendrecht met spoed. Er wordt een echo gemaakt en de maagwand is verdikt. Algemeen bloed waar niks uit komt, niet eens uitgedroogd wat mij verbaasd want het is een hele klus donar dwang water toe te dienen. Dan volgt de gastroscopie. Geen biopten op voedsel. Wel maagzweren, een heleboel. Ook zit er een lymfocitaire ontsteking in de dunnedarm. Geen helico bacter. De ontsteking weet de dierenarts aldaar niet wat het is. De maagzweren komen door de metacam en ik benoem vaak dat donar ziek werd na stoppen metacam, niet tijdens! Nu moet er nog meer omeprazol in. En metamotyl. En sucralfaat. Die laatste gaf ik al een paar dagen wat beter ging, donar gaat wel meer eten en drinken. Ondertussen heeft donar ook een kuch. Niemand weet wat een kuch is. Het lijkt op kokhalzen en net of er wat in z'n keel zit. Ik geef wat honing en de sucralfaat. Ondertussen heb ik puur stomac waar de eetlust beter van wordt maar oei wat is dat vies voor donar dus de klodders zitten haast op het plafond. Ik heb donar toen maanden kip met rijst gegeven en pens. Het leek net of zacht beter ging dan hard. Donar lust geen rauw vlees of blik. Dus hier doen we het dan maar mee. Het is tobben. Donar knapt niets op. Weer terug weer omeprazol, of zitac of famotidine  Ondertussen een nieuwe reguliere dierenarts. Je moet castreren en dierenarts nummer 3 vind een roedel een betere plek voor de eetlust. Ondertussen heeft donar altijd maar een bolle rug. Zou het geen rugklachten zijn. En daaruit zn darmen aanspannen? Er wordt op holistisch vlak gekeken en gestart met livercomp. Maar het helpt allemaal maar even. 

Donar krijgt een kuur prednison zeer laag gedoseerd voor een week. Na de kuur laat ik een aantal weken erna bloed prikken. De waardes zijn goed behalve het cortisol gehalte is veelste laag. De dieren arts hecht er geen waarde aan.

We gaan naar het sdu in Utrecht. Weer een echo. Ook een hartfilmpje want donar heeft een onregelmatig hart. Ook weer bloed waar niets uit komt. Dit keer is het motoriek stoornis. De bewegingen zijn te traag van maag en darmen. Met een recept humane primperan naar huis en een andere maagzuur remmer. Donar heeft erg veel last van schokken tijden het slapen. Dit was al voor de primperan. Hij laat zn urine ook wel eens lopen. De primperan versterkt dit alles nog meer dus ik stop er mee.

Terug naar regulier. Ik wil foto,s van zn rug. Nee zegt ze je moet weer een gastro laten maken. Zo krijgt hij maagkanker van al dat gesmak.

Ondetussen zit de boel op slot, het is corona.

De internist belt vanuit het mcd. Hier meld ik donar dus aan tijdens corona.  Donar schokt veel je zn slaap. De internist heeft donar z'n dossier bekeken en die zegt IBD. Dit is therapie resistent. Dit is  moeilijk te behandelen. Ook het lage cortisol baart hem zorgen,  er moet een ACTH test worden gedaan, hypoallergeen brok en heel veel, heel hoog doseren van prednison....

Ik wil nog wachten tot de internist donar kan zien. Kijken  en voelen. Rug? Anaal klieren? Waarom stopt mijn hond met eten na een poot operatie!. Gastro vind de internist niet zinvol. Die heeft donar al gehad.hij vind de lymfocitaire ontsteking in de dunne darm genoeg info.

Een paar weken later gaan we langs, bij een andere internist van het mcd. Echo weer... bloed en acth test. Geen addison. Geen afwijkende echo. Weer metomotyl en sucralfaat. Het lijkt steeds minder wat te doen. De vreselijke koliek pijnen na het eten. De extreem harde poep. Donar krijgt laxtulose en knapt daar van op, echter er ontstaat een schrik. Voor alles voor iedereen. Hij schrikt in huis en verstopt zich achter de bank.  Zn nagels zijn poreus. Ik bel naar het mcd of er niet vitamine b12 gespoten moet gaan worden. Nee eerst het voorstel, hypoallergeen brok en prednison. Daarna opbouwen met een menselijke probiotica. Vsl#3 De hypoallergeen brok is wederom een drama. Harde poep wordt keihard. Extreem haarverlies en donar valt af. De prednison verdraagt hij niet. Hij kan amper op zn benen staan. Hij hijgt enorm en loopt geen stap. 

Ik bel en laat ik de tussen ellende maar niet teveel over uitwijden, het negeren op mijn wanhoops mails,   Een extreme radiostilte.

Mijn huisdokter helpt met afbouwen prednison en daarna is donar weer op de been maar stopt het eten vrijwel direct. Donar kreeg na de probeer week met hypoallergeen een andere graanvrije brok met 1 diersoort. Verder snacks van dezelfde diersoort, eend. Ondertussen ben ik bij mijn veearts in de praktijk. Van vroeger van de paarden. Hier gaat het allemaal wat minder moeizaam en meer beleid het moet helpen en niet teveel gedoe.

Ik stel de  b12 voor en er worden röntgen genomen van zn rug omdat ik wil weten of Bolstand vanuit de maag of bolstand door rugklachten . Daarna doorverwezen naar de orthopeed. Die ziet niets op de röntgen maar verdenkt hernia. Om donar de scan te omzeilen stelt hij moderin spuit voor.

Ook dit zonder enkel verbetering. Donar is er weer doodziek van. Ondertussen weer holistisch en weer de lever die wordt gereinigd, deze keer ook vezels wat totaal tegen werkt eerder obstipatie.

Weer terug naar regulier. Donar eet nog steeds niet, smakt, en voelt zich niet lekker. We gaan proef draaien met de b12 en er wordt bloed afgenomen op voedselallergie.dit wordt doorgestuurd naar artuvet. Hier komt een hele lijst uit en we gaan koken en drogen voor donar, vlees wel te verstaan. Het wordt konijn en geit. Aardappel en hij eet! Ja hij eet, met de  b12 die ik hem thuis spuit. Hij eet, hij drinkt. Smakken en slikken nog steeds. Geen bolle rug en goede poep. Maar geen kuch! Zodra de kuch weer terug komt is het weer tijd voor zn prik. Ondertussen zijn de lijnen erg kort met de nieuwe dierenarts. Zij verdenkt donar van PLE. Ook weer een gevolg van de lymfocitaire ontsteking in de dunne darm. 

Donar eet. Ja hij eet behalve als hij een lange ronde heeft gehad. Dan is hij te moe om te eten. Maar dan eet hij later wel. Dus omdat hij meer eet gaan we ook meer op pad.de dieren arts wilt niet dat we teveel op zn rug letten. Laat hem aub lekker genieten hij verdient dit. We gaan weer picknicken zwemmen en lange tochten maken. We hebben een mooie tijd. En dan gebeurd het, donar veranderd in z'n gedrag. Het is erg onvoorspelbaar hoe hij reageert. Hij schrikt ook weer meer en is thuis erg angstig. Hij volgt me contienu thuis maar slaapt thuis ook alleen maar. Er is geen waak meer. Donar was een echte waak, aanslaan daar als het nodig is. Maar donar slaapt alleen. Op straat is hij onbetrouwbaar. Zonder sein zonder teken bespringt hij honden. Hij is  totaal niet onder de indruk van mijn boosheid. Hij hapt ook niet, hij springt er boven op. Dus hij mag niet meer los. Ik bel de dierenarts. Ze zegt hij is zn grenzen aan het opzoeken nu hij beter eet. Ik herken donar totaal niet. Je kon bij donar altijd goed zien of een hond spanning of plezier opleverde. Het was vaak  andersom dat er  honden niet vriendelijk tegen hem waren. Uit angst of misschien roken de honden wat aan hem. Maar nee dit was donar niet. Ik ga naar de dieren arts nu voor bloed. In ieder geval zn hb. Omdat hij zo moe is thuis. Ik vergeet de cortisol controle. De dierenarts wilt schildklier omdat dit samen zou hangen met PLE. (Protein losing enteritis.  Dit bloed is op 15 oktober geprikt. In de wachtruimte reageert donar extreem op een assistente, een rare blaf een rare houding. Alles behalve prettig. Hij  doet aanvallerig naar haar maar nu achter af angstig. Donar kwam vaak, meer dan vaak bij de dieren arts. Dit herken ik niet van hem!  Er volgt een week van drama. Hangen naar mensen op straat. Als er een auto langs rijdt staat hij stijf en zo nog meer voorbeelden van ander gedrag. Het bespringen van honden, en daarna een soort trance. Hij mag niet meer loslopen. Ondertussen eet donar veel. Komt matig aan in gewicht en smakt nog altijd en veel. Holistisch kijkt nu ook mee en schrijft supplementen voor zink en biergist en druppels.Beslist nog geen probiotica. Dierenarts belt ondertussen bloed is goed behalve schildklier zink en D zijn nog niet binnen. Ik ben teneinde raad.ik kan niet meer met donar wandelen. Een muilkorf geeft mij geen zekerheid en ik huil veel. Een week later maak ik een afspraak, de 22e. Ik wil cortisol en prednison. Ik denk aan addison..... nee zegt de dieren arts hij is te ver heen. Zn ogen zijn rood hij staat strak. Ik kan hem niet meer mee naar huis geven. Donar wordt ingeslapen. Een week later ga ik op gesprek. De dierenarts zegt hij had allang uit zn lijden verlost moeten worden. Maar was dit alles wel waar. Ik bel van de week over de uitslag van schildklier. De zink is goed, de d ook maar de schildklier is ver beneden peil. Maar 13. Ik durf niet nog een keer te bellen. Ik heb immers het gesprek al gehad, het afscheid met haar. 

Als iemand mij had gezegt het weekend van de 17e donar is er volgende week niet meer zou ik dit niet hebben gelooft. Ik lijd, ik heb geen rust. Ik geloof er allemaal niks meer van. Immers donar at. Hij at super goed. Hij heeft maanden niet gegeten. Niet uit zichzelf teminste. Iedere dag proppen dwangvoeren. Maanden. En nu eet hij en nu is hij er niet meer. Hoe kon ik ja zeggen. Waarom benoemde de dieren arts de schildklier niet. Waarom benoemd se dat nu nog steeds niet. Immers ze weet dat ik dit nu ook weet deze uitslag. Dan zou je toch verwachten dat ze me even belt. Waarom geraakte zo uitgeput, angst waar te wandelen. Waarom zag ik geen oplossing meer. . Zoveel Waarom. Waarom stopt donar met eten na het stoppen van de metacam. Was het een simpele voedsel allergie. Of kan dit niet als er lymfocitaire ontsteking is ontdekt. Wie is er het eerst, de allergie of de ontsteking. Immers aan allergie laat je je dier toch niet gaan. Waarom werd er niet ingegrepen over het schokken.  Het laten lopen van de urine. Ik heb  alles gemaild, doorgegeven. Wat had ik zelf anders kunnen doen. Waarom werd ik niet gelooft bij een andere dierenarts, immers men zag een spiegel, een glans. Wel zag ik dat het langszaam  maar slechter ging. Ging eerst zacht voer nog goed, de pens en rijst en kip leverde dit later ook weer koliek op. Hoe kan er over ibd gesproken worden bij obstipatie. Wie heeft daar weleens van gehoord.

Wat was de schildklier een gevolg van de maag darm problemen of toch de cortisol. Waarom was de acth test goed. Ik hoop dat ieder iets weet. Ik heb echt heel veel info uit dit forum gehaald als gast. Ik ga nog naar het mcd stein niessen. Hij stelde nog een buik ok voor, het spoelen van de ingewanden. Dit had ik geweigerd. Als enige had ik dit geweigerd. Waarom ging donar zo slecht op prednison. Waarom kon zelfs holistisch niet echt bijdragen. Het enige wat wel klopte was de lever. De titer liet ook onvoldoende bescherming zien voor hepatitis. Maar dit komt vrijwel nooit voor in Nederland heb ik begrepen

. De honderden tekenbeten die donar had dit jaar. Het drinken uit de sloot zonder vaccinatie of andere bescherming. Ik ben radeloos. Waar heb ik tekort in geschoten. Het op en neer naar andere dieren artsen. Het geen goede verbinding hebben met regulier. Ja de laatste ondanks de onvrede van inslapen zij heeft echt veel meegedacht ook om het " klein voor donar te behouden. Zoveel Waarom. Zo verdrietig, meer dan dat. Pijn stilte er is een stuk van mij gestorven.

Dank voor het lezen. 

Heike 

Ik heb geen antwoorden voor je, maar wil je gewoon een dikke knuffel geven!

Het is zo verschrikkelijk hemeltergend om je hond te zien lijden, hem proberen te helpen, oplossingen te zoeken, en steeds op die muur te botsen.

Ik heb zelf een hond verloren door een sneeuwbaleffect aan complicaties. Het begon met een ontstoken anaalklier en eindigde met zijn dood. Ik heb me vreselijk schuldig gevoeld, terwijl ik al het mogelijke had gedaan om de juiste beslissingen te nemen. Maar helaas, die draaiden elke keer fout uit, waardoor een 'banaal' probleem steeds erger en erger werd. Er zijn fouten gemaakt door de arts, maar er gebeurden ook dingen die niet te verklaren waren. Brute pech. Het noodlot. Ik weet niet wat. Maar het was een lijdensweg, en het deed heel veel pijn. Ik dacht echt dat mijn hart letterlijk zou breken.

Dus ik herken je wanhoop en verdriet heel erg. Ik kan het niet voor je oplossen. Ik heb geen antwoorden op je vragen.

Maar ik voel heel erg met je mee. En je hebt al het mogelijke gedaan om je hond te helpen! Heel veel liefs en sterkte gewenst!

Dank je wel voor je woorden. Ik heb ze twee keer gelezen en ik kan hier zeker wel steun uithalen. Inderdaad het sneeuwbal effect. Het letterlijke " gedoe met dieren artsen die vrijwel niemand begrijpt in je omgeving. En niet kunnen aanwijzen waar het mis gaat, om gek van te worden. Een anaal klier en toen begon het. Ja hier heb ik zeker wat aan, zo jammer dat ik niet eerder heb durven registreren want er zit hier wel degelijk goede kennis en ervaring. Nogmaals dank. Juist sneeuwbal effect zo jammer

Wat een verhaal zeg, en wat heb je je best gedaan om je hond te helpen.

Ik kan je wel wat vertellen over de schildklier, ik heb het zelf gehad, een paar jaar zonder dat ik het wist, ik pakte elk virus of bacterie wat er bestond op, had steeds overal ontstekingen, was zo moe, zo lusteloos zo ziek.

Ik kreeg allerlei tekorten, zoals B12, die ik nog steeds spuit.

Nu is dat bij een mens, ik weet dat honden ongeveer hetzelfde hebben, ook de gedragsveranderingen komen vaak voor, maar ik denk ook dat het een opstapeling van probleem op probleem is geweest bij jouw hond.

Soms begint het ergens mee, en dan komen er steeds meer problemen, ik zou als ik jou was me niet meer afvragen of je het misschien verkeerd hebt gedaan.

Ik met zeggen, je verhaal grijpt me aan, je verdriet en wanhoop die spat van mijn scherm, ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen met je grote verlies.

Heike, ik heb geen antwoord erop, jullie hebben alles gedaan wat mogelijk was om Donar beter te maken , een loop wat niemand wil, men wil naar de dierenarts en dan wordt de hond beter zo hoort het...niet wat jij hebt meegemaakt, ik begrijp zo je verdriet zolang gedokterd en het werd er niet beter op, je vragen zullen altijd blijven van had ik dit of dat nog kunnen doen, nee Heike je hebt alles er aan gedaan voor Donar...heel verdrietig en hoop echt dat je het op een dag achter je kan laten, kom vaak hier er zijn er vele die jou willen steunen ...

Arme Donar, zo jong nog.

Je hebt alles gedaan wat mogelijk was.

Ik wil je heel veel sterkte wensen.

Ik heb je hele verhaal doorgelezen, en voel erg met je mee, kan je vragen en frustraties goed begrijpen. Je hebt je zo ingezet voor Donar en alles wat in je macht was voor hem gedaan. 

Ook artsen hebben zich ingezet zo te lezen. Wat ik zelf denk is dat ook de knapste arts niet altijd een oplossing heeft, niet altijd het grote geheel ziet, waar te zoeken naar de oorzaak van de klachten,soms is dat waarschijnlijk ook niet mogelijk.

Ik zou toch nog een gesprek aanvragen, gewoon omdat er nog veel onduidelijkheid is en je nog vragen hebt. Niet om iemand aan te vallen, maar voor je eigen gemoedrust.

Maar vergeet nooit dat je alles voor hem gedaan hebt, voor hem het beste wilde en dat heeft hij zeker aangevoeld, ik denk dat dat belangrijk is om voor ogen te houden.

Ook van mij een knuffel, en heel veel sterkte.

Je hebt jezelf zeker niets te verwijten.

Wat je allemaal geprobeerd hebt...

Ik kan me voorstellen dat het ontzettend verdrietig is om zo een jonge hond te moeten laten gaan.

Maar nogmaals jij hebt er echt alles aan gedaan.

Heel veel sterkte gewenst!

Wat heb je een vreselijke tijd gehad en nog steeds, en wat heb je geknokt om je ‘dondergod’ hier doorheen te slepen en erbovenop te krijgen... en hoe bitter het dan moet aflopen.
Dus ten eerste heel veel sterkte en ik hoop dat je snel iets meer weet.
En verwijt jezelf niets, want meer dan wat je voor hem hebt gedaan, lag niet binnen jou bereik.

Er staat mij een verhaal bij uit mijn kringen, over een jonge hond die een plaat met pinnen in zijn dijbeen kreeg, hier ogenschijnlijk goed van herstelde... maar na jaren kreeg deze hond in korte tijd last van een steeds groter wordende opeenstapeling van de meest uiteenlopende, niet of nauwelijks herleidbare ziektesymptomen, afwijkingen in bloedwaarden etc... die uiteindelijk te wijten bleken, aan een afweerreactie van het gehele lichaam, op de plaat met pennen die er al jaren in zat.
In hoeverre is dit bekeken?

Lieve allemaal. Dank jullie voor de reacties. Wat mooi dat ik vele van jullie herken en de foto,s. Zo was yooop iemand waar ik veel over PEA heb gelezen. Nooit de moed om aan te melden juist kan soms als er nog van alles gebeurd met je dier met artsen niet helpend zijn, teminste niet hier maar andere bekende forums.

Ik weet niet hoe ik op jullie persoonlijk kan reageren. Dus ik hoop dat jullie mijn antwoord allen lezen. Ik heb zeker een plek gevonden om zo nu en dan nog te blijven neuzen. En wie weet in de toekomst maar voorlopig niet een dier geeft zoveel onvoorwaardelijke liefde.

Ik ga zeker nog met de internist praten. Alleen zal hier tijd overheen gaan. De agenda,s zijn vol. Okk heb ik een afspraak met nienke endenburg. Zij is verbonden aan dier universiteit Utrecht en liep daar veel tegen een slechte hulp aan rouw verwerking aan. Zij is basis ggz en hoop weer een beetje sterker te worden. Het voordeel is dat zij dieren kent dan een of andere leek die niet begrijpt hoe intens dit alles is.

Zeker Patrick God van de donder.  De tekst is gemaakt en nu nog de inkt. Het is zeker vreemd dat donar stopt met eten na zn poot operatie. De metcam kreeg hij al een aantal weken dus dan zou je denken dat hij toen last had.

Als ik foto,s terug kijk,  wat maar moeilijk gaat zie ik zeker een verandering in z'n ogen van voor de poot en daarna. Dof en leeg. Wat heeft er toch zo een impact gemaakt dat zn maag en darmen tegen gingen werken. Feit ging de poot snel voorruit maar de rest bleef achter in herstel. Iets wat ik nooit voor me had gehouden. We zouden nog zoveel. Zwemmen zee vakantie in de ardennen. En nu is het te laat.

Een enorme stilte tranen die niet te stoppen zijn maar wil jullie danken. Ik ga eens even kijken hoe ik jullie kan benoemen zodat het iets meer persoonlijk over komt.

Dank warme groet heike

Ik voel dit verscheurende verdriet met je mee. De pijn komt uit het diepste van onze ziel en ik voel het echt met je mee. Gecondoleerd met dit enorme verlies. Praat er veel over met mensen die dichtbij je staan. De vragen waarmee wij achterblijven kunnen helaas niet altijd beantwoord worden. Je hebt er werkelijk alles aan gedaan om Donar te helpen, je mag jezelf echt niets verwijten! De hoeveelheid liefde voor Donar lees ik door de regels heen. Heel veel sterkte !!

Ach, je hoeft toch niet iedereen persoonlijk te gaan bedanken.

Wat je over de foto's verteld, de ogen, herkenbaar hoor, de foto's van mijn Faro op zijn 1 na laatste dag, de ogen, op dat moment zie je het niet, maar achteraf zie je het vaak wel.

Voor mijzelf zegt dat, je hebt goed gehandeld, ik hoop dat je dat gevoel ook krijgt, want wat had je nu nog meer kunnen doen, je bent geen dierenarts, en de dierenartsen kwamen er ook niet echt uit.

Donar heeft bij jou zoveel liefde gehad, en jij van Donar, koester dat, over een tijd kan je er glimlachend op terug kijken, toen dit tegen mij werd gezegd geloofde ik dat niet, maar ja, het is dus echt zo.

Jezelf verwijten, alsjeblieft niet doen, je hebt alles gegeven,meer kon je echt niet doen.

Knuffel voor jou.