Niet naar buiten willen

Wie heeft voor mij een waardevolle tip?

Wij hebben een pup van 7 maanden die continu onder de bank kruipt (of van mij wegloopt) zodra zij uitgelaten moet worden.

Eenmaal buiten is er niets aan de hand en vindt zij het helemaal prima om lekker te lopen. De situatie wordt eigenlijk alleen maar erger. Ik weet niet hoe ik haar zover krijg dat zij zonder angst gewoon naar de gang loopt. Nu lig ik zelf eerst half onder de bank om haar met snoepjes te lokken en nog gaat het niet van harte.

Ook blijft zij geregeld bij de kamerdeur staan en weigert maar 1 stap in de gang te zetten.

Ik heb al geprobeerd om de gang 'leuker' te maken door snoepjes te verstoppen. Dat gaat dan voor 1 dag goed totdat zij door heeft dat ik op een gegeven moment wel degelijk de kamerdeur dicht doe om haar vervolgens uit te laten.

Mijn creativiteit is inmiddels op en weet niet 'hoe' ik dit moet aanpakken. Hopelijk hebben jullie tips voor mij.

Is er een keer wat gebeurt in de gang? Hebben jullie haar van pups af aan? 

Bedoel je met naar buiten gaan dan wandelen? Of naar buiten in een tuin?
Heeft ze een probleem met het dragen van een halsband?
Is er iets in de gang waarvan je denkt dat ze een schrik kan opgedaan hebben?

Is de hond echt bang, of ziet ze het als een spelletje ('pak me dan, als je kan')?

Wij hebben haar al vanaf pups af aan. Naar mijn weten is er echt niets gebeurd in de gang. Ik weet wel dat zij vanaf het begin het tuigje niet leuk vond. Ik heb ook een halsbandje geprobeerd, maar daar zet ze helemaal geen stap mee (als we buiten zijn).

Ergens heb ik het vermoeden dat zij mij zwaar aan het uittesten is, maar ergens zegt mijn gevoel dat ze ook bang is. Als ik haar beloon met snoepjes of stukjes worst dan wil ze wel, maar durft ze niet geheel onder de bank vandaan te komen. Ze blijft dan op een halve meter afstand.

Als ik binnen met haar speel is er niets aan de hand. Ik gooi de bal (of haar knuffel) en ze komt dan vrolijk terugrennen om het vervolgens nog 10 keer te herhalen.  Als ik op de  bank zit, komt ze heerlijk tegen mij aan liggen. Dus ik doe toch ook iets goed :-)

Misschien is het tuigje dan eerder het probleem?
Heb je haar langzaam laten wennen hieraan? Misschien het tuigje een tijdje gewoon op de grond leggen dat ze er aan kan wennen en als dat ok is aandoen en samen met haar spelen, dat ze het tuigje ziet als 'oh nu gaat iets leuks gebeuren'.

Ik denk ook dat een pup soms bang kan zijn van iets dat voor ons onzichtbaar is. Bijvoorbeeld een bepaalde geur in de gang die wij niet of amper merken, of de echo of kilte? Is het mogelijk de deur van de gang open te zetten en dan als je met de bal aan het spelen bent hem af en toe in de gang te gooien?

Ik heb het tuigje inderdaad wel eens op de grond gelegd met wat snoepjes er omheen. Misschien moet ik dat maar weer  opnieuw gaan proberen.

Ik denk ook dat je  gelijk hebt in het laatste....bang voor het onzichtbare. Daarom probeer ik de  gang ook 'leuk' te maken door daar de snoepjes te verstoppen in een balletje. Maar misschien is dat niet voldoende en moet ik daar nog meer energie in steken door in de gang ook te spelen met haar knuffels. 

Neem haar eens mee naar buiten zonder halsband of tuig. Wel dat ze echt doorheeft dat ze dat tuig niet om hoeft. Misschien kan je er zo achterkomen of het tuig het probleem is of dat het de gang is. Uiteraard gewoon even kort om te testen. Niet dat ze de straat op rent. 

Mijn hond is 3 jaar en loopt nog steeds weg van het tuigje. Sinds een half jaar gebruik ik een tuig dar rond de nek kan vastgeklikt worden zodat het niet over het hoofd moet (vindt ie niet prettig). Het gedrag is er intussen wel al ingesleten en krijg ik er misschien niet meer uit.

Wij pakken de hond voor hij het doorheeft en dan neem ik hem mee naar de gang waar ik zijn tuigje neem en aandoe, en dan naar buiten lopen aan de lijn. Erachter lopen en lokken heefr bij ons geen zin

Beste L, dit is exact mijn verhaal. Aan de ene kant blij om te horen dat ik niet de enige ben met dit issue. Wat zou het toch fijn zijn als wij dit patroon zouden kunnen doorbreken, maar of het mij gaat lukken :-)

Schudt ze zich uit en dan bijvoorbeeld nadat je het tuig hebt omgedaan of nadat je naar buiten bent gestapt? 

" Beste L, dit is exact mijn verhaal. Aan de ene kant blij om te horen dat ik niet de enige ben met dit issue. Wat zou het toch fijn zijn als wij dit patroon zouden kunnen doorbreken, maar of het mij gaat lukken
  "

Nikki

Als het bij jouw hond ligt aan het tuigje over het hoofd trekken, is het zeker nog niet te laat om er wat aan te doen hoor.

Als het aan de gang ligt: ik zou nu even stoppen met haar te lokken en dan in de val te nemen in de gang, dus best ook gewoon de hond pakken als ze het niet door heeft en overdag dan veel leuke dingen doen in de gang zoals op de grond zitten met een speeltje, kauwbotje,... Je kan misschien het eten en drinken ook in de gang zetten?

Je kan eventueel proberen haar naar de gang te lokken en dan haar terug naar de woonkamer te laten gaan. Je kan beter te lang oefenen dan te kort, als je haar vertrouwen schaadt als ze de gang nog eng vindt, ben je weer terug bij af. Succes ermee!! 

Nee dat niet. Ze blijft heel zielig staan met haar oren naar beneden. 

Inmiddels zit ik op de grond in de gang en Sky is heerlijk haar botje aan het eten.

Ik vind het ook een goed idee om haar eten in de gang te zetten. Daar was ik zelf ook niet opgekomen.

We gaan zien wat de tijd brengt. Nu even goed investeren ????

Ook al eens geprobeerd en dan vliegt ze naar buiten. Kreeg haar toen amper te pakken. 

Heb je al eens geprobeerd het tuig een tijd aan te laten binnen na een wandeling? Misschien als het went, dat ze niet meer zo zielig doet? :)

Doet me trouwens denken aan mijn hond als hij de eerste keer een truitje aan had hahahha

Misschien kan je met een vriendje van haar naar buiten gaan. Mogelijk is dat een extra motivatie

Wat voor tuig heb je? Heb je een foto waar ze het tuig aan heeft? 

Het klopt dat ze dan veel liever naar buiten gaat. Het kan echter niet altijd. 

Eentje waar je de voorpoten in moet doen en via een klipje tussen haar schouders kunt vastmaken. Er hoeft niets over haar hoofd 

" Heb je al eens geprobeerd het tuig een tijd aan te laten binnen na een wandeling? Misschien als het went, dat ze niet meer zo zielig doet?
 
Doet me trouwens denken aan mijn hond als hij de eerste keer een truitje aan had hahahha "

L.

Dat is ook een goede tip

" Heb je al eens geprobeerd het tuig een tijd aan te laten binnen na een wandeling? Misschien als het went, dat ze niet meer zo zielig doet?
 
Doet me trouwens denken aan mijn hond als hij de eerste keer een truitje aan had hahahha "

L.

Dat is ook een goede tip

Zit hij heel dicht achter haar oksels? 

Hoe gaat het intussen? 

Het klinkt misschien raar, maar wij als baas, kunnen zorgen, dat het gedrag groter wordt en daarom ook enger.

Het is dat er veel  aandacht besteden aan het “ongewenste” gedrag.

Lastig, want je wilt toch naar buiten.

Wat ik zou doen, tuigje in huis om laten met de lijn er aan.

Als je naar buiten wilt, geen aandacht geven aan het gedrag, wat je niet wilt zien.

Niets zeggen, geen voertjes, geen aandacht geven, maar gewoon meenemen.

Soms zal je ze over die drempel moeten meenemen, zodat ze kunnen ervaren, dat er niets aan de hand is.

Gedrag wat aandacht krijgt, heeft succes en herhaalt zich.

Gedrag wat geen aandacht krijgt, stopt of vermindert.

Maar buiten leuk, gekke leuke dingen doen samen. 

Als je dit een week volhoud, kans dat ze wel gewoon meeloopt.

Het zal even niet leuk zijn, haar mee moeten nemen aan die lijn, maar als je kordaat handelt, is het des te duidelijker voor haar en dan zal ze snel ervaren dat er niets engs of naars is.

Ik zou de hele ceremonie rond het naar buiten gaan overslaan. Er zit teveel spanning rond.

Dus.

Als het tijd is voor de wandeling, pak je haar op(voordat ze dus doorheeft dat 'het' gaat gebeuren), klik de lijn aan de halsband en laat haar pas buiten, een paar meter bij de voordeur vandaan op haar pootjes staan om te lopen.

Hele heisa overgeslagen en ook laten merken zo dat er niks geks of spannends of bijzonders gebeurd.

Als je weer thuiskomt, zou ik de halsband omlaten.

Als het perse een tuig moet zijn, kies er dan 1 die zo makkelijk zit dat die ook thuis nog om kan blijven. 

Voor een paar dagen kan dat best.

Dan is de scherpte rond het naar buiten gaan ervan af.