Begroeten met mini boog ipv grote boog

Hallo allemaal, ik zal me even kort voorstellen. Ik ben Lineke, 34 jaar en baasje van Saar(tje), 16 maanden oud.

Ik zie bij Saar dat ze sommige honden met een nette grotere boog begroet maar vaker een heel klein mini boogje maakt. Ze kijkt eerst even naar de andere hond, peilt wie/wat ze voor zich heeft, rent er opaf, remt dan af en maakt een mini boogje. Er zijn honden die ik dan even stijf zie staan omdat ze toch hard aan komt rennen maar vervolgs wordt er gesnuffeld en daarna bijna altijd gespeeld. Saar wordt, voor zover ik dat zie, nooit afgesnauwd. Soms genegeerd en dan laat ze de andere hond ook met rust.  Naar mijn idee spreekt ze verder prima de honden taal (al is de invulling hiervan voor iedereen anders). 

Toch ben ik benieuwd of zo'n mini boogje bekend is bij anderen? En of dit iets is waar ik wat mee moet omdat ik het zelf soms een beetje brutaal vindt naar een andere hond toe?

Heel veel honden doen dat. Kan even schrikken zijn voor de ander inderdaad. Maar veel valt er niet aan te veranderen denk ik. Je kan je hond moeilijk vertellen dat ie met een grote boog moet lopen haha. Gewoon zelf even inschatten wat voor type de andere hond is. Als het een onzekere hond is zou ik de jouwe aanlijnen. Maar verder vind ik het een non issue. Al verschillen de meningen waarschijnlijk.

Dank voor je snelle reactie ????. Haha ik merk dat ik soms hardop mompel: ' loop met een groter boogje dame' maar dat werkt, uiteraard!, niet.

Als ik zelf denk dat Saar te direct is voor een andere hond dan roep ik haar inderdaad bij me. Aanlijnen is ook een optie, meestal vraag ik haar aandacht en kan ze de andere hond negeren.

Saar is mijn eerste hond dus bij sommige dingen twijfel ik een beetje, of het acceptabel is of iets wat ik bij kan proberen te sturen of moet voorkomen door haar uit een bepaalde situatie te halen

De??? Is een smiley by the way haha 

als eigenaar van een onzekere hond: als de jouwe zich laat corrigeren bij ongewenst gedrag (dus bij een snauw van de mijne afdruipt), dan had ik liever dat ze gewoon los blijft. Daar leert de mijne namelijk ook weer van :) alleen als je een hond hebt die niet van ophouden weet, is aanlijnen prettig. Maar dat is gelukkig zelden het geval in mijn ervaring.

(Maar goed, dat is de mening van één eigenaar :))

Ik snap je redenering want het lijkt in het geval van jou hond dan inderdaad win win. Jou hond leert dat grenzen aangeven werkt en die van mij leert denk ik uiteindelijk dat deze aanvliegroute niet altijd leuk wordt ontvangen. 

Misschien hangt het ook af van de mate van onzekerheid en de manier van waarschuwen van de andere hond? (ik denk even hardop). Als er een duidelijk signaal wordt gegeven dat het gedrag ongewenst is dan is dat prima. Maar ik zit er dan ook weer niet op te wachten dat saar met gaatjes in een oor of neus terugkomt. Dan bedoel ik: als er echt sprake is van angst agressie. Dan is het ook een duidelijk signaal haha maar zit je al best heel ver op de stress ladder. Maar goed, ik ga er toch vanuit dat de hond in dat geval aangelijnd is in een losloopgebied. En in dat geval laat ik saar bij mij komen.

Ik denk dat elke eigenaar weer anders denkt over deze manier van begroeten. Maar uit jullie reacties tot nu toe laat ik het gaan en blijf ik saar wel bij me roepen als ik zelf inschat dat dat nodig is. Mijn ervaring is dat er toch wel door de baasjes wordt aangegeven als zij problemen verwachten 

Ja klopt, als de ander ook gewoon zijn hond los heeft ga ik er van uit dat dat baasje het goed vind. En dan zelf inschatten of het samen kan. 

Mijn hond was als pup onzeker, ging alle kanten op springen van de spanning. Nou er zat een grote kans in dat een andere hond dan achter haar aan ging rennen, wat zij vreselijk vond. Dus als ik een hond tegen kwam die groot, rennerig en speels was, dan ging ik haar 100% aanlijnen. Niet omdat mijn hond vervelend is, niet omdat die andere hond vervelend is. Maar gewoon omdat ik kon inschatten dat er een rare situatie ging ontstaan. Zo kan jij ook op jouw manier inschatten wat wel of niet kan.

Ik kom wel vaker honden zoals de jouwe tegen. Die sprinten dan in volle vaart op mijn hond af. Maar wel het laatste stukje vol in de remmen en rustig snuffelen. Ik en mijn hond krijgen er een lichte hartverzakking van maar verder gaat het goed  weetje, elke hond doet wel eens iets raars. Niet alles hoeft perfect. Gewoon inschatten of de honden een goede match zijn met elkaar en dan vind ik het wel welletjes. Een gemiddelde hond kan er goed mee omgaan dat de jouwe zo hard aan komt rennen. En zo niet, dan had dat andere baasje dat duidelijk moeten maken. 

Heel mooi verwoordt dit! Misschien wordt het ook nog anders als ze ouder wordt. Inderdaad altijd zelf als baasje inschatten en overleggen, dat werkt denk ik in elke situatie het beste. 

Het boogje gaat over beleefde en nette hondentaal, ook al snelt ze er naar toe, ze weet toch nog heel goed dat ze haar lichaam schuim moet afwenden om ruzie te voorkomen en te laten merken dat zij in ieder geval geen ruzie komt zoeken.

Dank voor de extra informatie! Ze weet het blijkbaar inderdaad wel maar is nog te enthousiast om wat rustiger te benaderen denk ik dan nu.

Fijn jullie antwoorden, helpt mij weer verder en geeft een stukje meer verdieping qua hondencommunicatie. 

Hier staan zo'n beetje alle kalmerende signalen uitgelegd, onderin kun je lezen over het lopen in een bochtje.
http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

Ja idd en soms ook gewoon even op afstand al contact zoeken met het andere baasje. Dan is soms al duidelijk te maken van 'hij mag losblijven hoor want die van mij kan er wel tegen' of juist 'ik hou de mijne even vast want die vindt het wel vervelend' oid.

Mijn hond heeft er een handje van om juist op honden aan de lijn, irritant te reageren. Als een hond dán tegen haar blaft, dan gaat ze net buiten bereik van de lijn soms terug staan blaffen. Terwijl als ze allebei los zijn, mijn hond gewoon negeert. Maar dat weet een andere baas natuurlijk niet, dus daarom is soms de communicatie wel handig ja.

En ik ga er inderdaad vanuit dat als een hond losloopt in het losloopgebied, deze sowieso niet agressief is. (En de mijne is dat dus ook niet). Dus echt misgaan zal het ook niet snel.