Hallo! Mijn oude lieverd van 15,5 is gediagnosticeerd met nierinsufficiëntie fase 2/3. Daarnaast heeft ze een hartruisje waarvoor ze vorig jaar nog geen medicatie nodig had. Nu is ze sinds een paar weken aan speciaal niervoeder maar nu merk ik dat ze regelmatig zit te trillen. Ze is ook erg dun geworden, ze eet het niervoeder wel maar niet zo veel, ze at sowieso al weinig.
Nou vraag ik me af waarom ze trilt, zou ze het koud hebben omdat ze zo dun is een weinig eet, of heeft ze pijn? Heeft iemand hier ervaring mee? Helaas ben ik niet zo tevreden met mijn dierenarts alhier, ik wil wel graag naar een ander maar ben een beetje bang dat ze haar alleen maar de medische molen in sturen wat haar veel stress op gaat leveren en de vraag is hoeveel dat haar nu op deze leeftijd nog gaat helpen. Ik bedoel, haar leven verlengen om het verlengen, daar doe ik haar geen plezier mee. Maar nu te zeggen, we stoppen er mee, dat voelt ook niet goed. Hoe maak ik deze laatste periode draagbaar voor haar. Wat is eerlijk tegenover haar? Waar help ik haar het meeste me? Ik weet het echt even niet meer. Ben er behoorlijk verdrietig en door de war van dus misschien dat er iemand hier ervaringen of advies heeft. Alvast bedankt namens mij en Mies!

Meestal is het in deze situatie ongemak. Nierinsufficiëntie kan ook misselijkheid veroorzaken.

Onze eerste bull had ook nierfalen en tevens leverfalen. Zij was echt heel erg ziek, haar dieetvoer, waren destijds blikjes van Hills, at ze al niet meer. In die tijd, ruim 20 jaar geleden gaf de dierenarts hier nog prednison voor, ik denk achteraf meer om haar wat te laten eten. Mondjesmaat at ze wat, voor haar lekkere dingen. Ze was op het einde 9 kilo afgevallen, was helemaal niets meer van over, terwijl het altijd een flinke dame was. 

Achteraf hadden wij haar al eerder moeten laten gaan, wij hebben te lang gewacht. Ik had het toen fijn gevonden als de DA goed duidelijk was geweest en ons hier op had moeten wijzen dat dit niet langer kon.

Na haar overlijden zei hij tegen ons dat het laboratorium verbaasd was dat deze hond "uberhaupt" nog kon leven met deze slechte waardes.   

Natuurlijk waren we hier zelf ook debet aan, ze was onze eerste hond, wilde haar niet kwijt, het was voor ons een les om dit nooit meer te laten gebeuren. 

Kijk heel goed naar je hondje, ogen zeggen vaak alles en jij kent je hondje het beste. Desalniettemin mag je van je dierenarts wel een eerlijk advies verwachten. 

Heel veel sterkte en wijsheid gewenst! 

Bedankt voor de reactie Bulleke. Tja wat is het vreselijk lastig zeg... Vooral als je je da niet echt vertrouwt, ik wil wel naar een andere maar die kent ons weer helemaal niet dus hoe weet ik dat die ons het juiste gaat adviseren. Dat ze pijn lijdt dat wil ik absoluut niet, maar ja ze laat het ook niet echt zien. Ze is sowieso heel zwak al een hele poos, zakt af en toe een beetje door de pootjes, gaat niet meer graag naar buiten. Tot voor kort ook nog diarree, kotsen, poepen in huis, plassen in haar slaap... Dat is nu wel over sinds we weten dat ze nierfalen heeft en ze ander voer krijgt.

Ik las ergens anders op het forum het volgende:
Omdat de nieren niet goed meer werken vergiftigd langzaam het bloed en dus ook de hersenen waardoor ze in een soort "high" toestand komen. De slechte eetlust komt ook van de vergiftiging van de nieren in het bloed. Dat geeft een soort misselijkheid waardoor ze geen eetlust meer hebben. Deze vergiftiging gaat langzaam maar geeft veel klachten voor de hond.

Graatmeter voor deze klachten zijn de hoogte van de Ureum en de Creatinine in het bloed. Dat is bepalend hoeveel van de nieren nog werkt.''

Is het verstandig nog een keer een bloedtest te laten doen? Laatste was een week of 3 terug. Zo ja, hoe kan dat haar helpen? Mijn huidige da zegt regelmatig te blijven testen en ook weer een hartecho te laten maken. Dit was de vorige keer heel stressvol voor haar dus als we er niks aan hebben doe ik haar dat liever niet meer aan...

Marte, Jouw Mies is in de laatste fase beland...nog dokteren om wat te verlengen heeft weinig zin, kijk eens naar Mies of ze het nog prettig heeft, ze is veel afgevallen en heeft het koud ook omdat ze zich ziek en onprettig voelt..ik weet hoe moeilijk het is om een beslissing te nemen, kan je een dierenarts niet bij je thuis laten komen en dan samen een beslissing nemen ? Zodat Mies in haar eigen omgeving is ? En haar eventueel laten gaan als de arts dit met jou bespreekt ? 

Marte, heel verdrietig voor jou en Mies, hoop dat je toch nog even van je meisje kan genieten.

Ja klopt dat verhaal wat je gelezen hebt op dat forum. De nieren vergiftigen uiteindelijk het lichaam.

Ik zou met zo'n hondje persoonlijk niet meer lopen leuren naar de DA. 

Kijk goed naar je hondje, wat ze uitstraalt, niet naar uitslagen van bloedtesten. Die hartecho wil de DA waarschijnlijk omdat nierfalen hoge bloeddruk veroorzaakt en zo het risico op hartziekten wordt vergroot. Maar dat zou ik zeker niet meer laten doen, temeer ze daar ook zoveel stress van krijgt, maar ik zie het nut er ook niet van in, behalve een extraatje voor de DA.

Ook de extra bloedtest zie ik het nut niet van in, tenzij je de uitslag wil laten afhangen van je beslissing. Persoonlijk vind ik die uitslagen van minder belang, van groter belang is het feit of Mies nog lol in haar leventje heeft en zich niet alle dagen beroerd voelt. Gelukkig dan dat ze zo goed reageert op dat dieetvoer en alle bijkomende klachten weg zijn.

Zowel van de bloedtesten als van de hartecho worden haar nieren niet beter, dus waarom zou je haar dat aandoen.

Het enigste wat ik misschien zou doen, zijn de uitslagen opvragen bij je huidige DA en daar mee naar een DA gaan die goed en eerlijk bekend staat. Misschien mensen in je omgeving die je daarin kunnen raden. Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is hoor om die keuze te maken. Verder kan ik er niet over oordelen, ik ken jouw hondje niet, ik reageer op wat ik lees. Ik kan ook niet zeggen wat je moet doen, ik zeg alleen dat ik in deze situatie geen bloed- en hartonderzoeken meer zou laten doen. Ik zie het niet als je hondje helpen, maar de DA helpen zijn zakken te vullen.

Maar als jij je daar beter bij voelt, zal ik de laatste zijn die zegt, dat je het niet moet doen.

Toen wij erachter kwamen dat onze hond nier en leverfalen had, was dat ze in 1 keer helemaal niets meer at. Door de prednison nog 4 weken kunnen rekken, maar nogmaals daar hebben wij achteraf ontzettend spijt van gehad. 

Onze DA vond het destijds in die 4 laatste weken ook nog nodig om de jaarlijkse cocktailenting in haar te zetten.

Hoe naïef waren we toen. Een goede, betrouwbare en oprechte DA is zo belangrijk.  

Nogmaals sterkte hoor.

Bedankt voor de reacties, eigenlijk denk ik er net zo over, natuurlijk doe ik alles voor der maar ze is eigenlijk al jaren niet meer happy, veel slapen en veel last gehad van de darmen. Het is gewoon vervelend om te zien, ze heeft me zo lang begeleid, bijna de helft van mijn leven! Ongelofelijk als ik het zo zeg, en man wat hebben we samen allemaal meegemaakt.
Ik denk dat ik haar inderdaad toch nog 1 keer naar een andere da breng, ik heb de labuitslagen dus die neem ik mee en ik heb een aanbeveling voor een da hier in de buurt. Ben toch benieuwd wat die nog te zeggen hebben. Het zal sowieso lastig worden om de knoop door te hakken en te zeggen, nu is het genoeg. Hoe weet je dat je dat punt hebt bereikt? Vreselijke beslissing.

Misschien een dekentje of een kruik bij haar in de mand.

Honden met ernstig nierfalen hebben vaak bloedarmoede (had mijn Saartje ook in haar laatste fase) en kunnen zich niet meer goed warm houden.

Geniet nog maar van haar zolang het kan, klinkt allemaal niet fijn. 

Bedankt greet, kun je mij vertellen hoe het met Saartje is geëindigd, of hoe/wanneer wist je dat het genoeg was?

Ik wist op een moment dat het genoeg was voor haar.

Ze kreeg nog medicijnen (maar die werkte niet meer), wilde helemaal niets meer eten terwijl ze altijd graag at en de manier waarop ze mij aankeek...

Zou de volgende dag nog contact hebben met de dierenarts maar ik wilde daar niet meer op wachten.

Dierenarts heeft moeite gedaan om hier in de avond thuis te komen en heeft haar de spuitjes gegeven.

Saartje is bijna 15 jaar geworden, het is bijna 3 jaar geleden en ik mis haar nog steeds enorm.

Sorry, dubbel

Ik heb geen ervaring met nierinsufficiëntie maar wil je wel heel veel sterkte toewensen.