Agressie bij pijn en ongemak

Mijn hond Ramses is inmiddels iets meer dan een jaar bij me. Het is een hond met een rugzakje, hij is met ongeveer een half jaar vanuit Roemenië naar Nederland gekomen en heeft daar toen een half jaar bij een gezin met 3 kinderen geleefd. Hij had al wat angstproblematiek en die is daar verergerd waardoor ze uiteindelijk ervoor kozen hem naar een asiel te brengen. Daar heeft hij bijna een jaar geleefd tot ik hem een jaar geleden adopteerde. Zie voor meer informatie ook mijn andere topic dat ik opende omdat ik even met mijn handen in het haar zat door zijn angstagressie.

Dat is inmiddels nagenoeg geen probleem meer, maar waar ik wel tegenaan loop is dat hij
agressie laat zien wanneer er een zalfje op een pijnlijke plek gesmeerd moet worden of wanneer hij iets heel ongemakkelijk vindt zoals oordruppels toegediend krijgen.

Een paar maanden geleden had hij een oorontsteking en kreeg ik druppels mee die ik dagelijks moest toedienen. Om dat te kunnen doen moest ik hem muilkorven en in een houdgreep houden en dat ging met de dag lastiger ook al verwende ik hem erna met iets lekkers.
De oorontsteking werd helaas erger en uiteindelijk heeft de dierenarts 2 keer wat sterkere medicatie in zijn oren gespoten, uiteraard nadat ik hem gemuilkorfd had, maar die tweede keer heeft hij me wel gehapt voor ik hem om had. Niet hard, ik krijg van stoeien blauwe plekken en hiervan zag ik geen teken op mijn lijf, maar wel vervelend.

Ik merk dat ik nu dierenartsbezoek uitstel en hoop dat dingen zichzelf oplossen, maar hij heeft al een tijdje last van zijn pootje, tussen zijn kussentjes is de huid geïrriteerd. Hij heeft er geen last mee met lopen, maar likt er regelmatig aan. Ik wilde er honingzalf op smeren, maar dat werd weer een 'gevecht' en voor ik dat verder aan ga wil ik zeker weten of dit het juiste is, dus morgen gaan we opnieuw naar de dierenarts.

Maar ik zie er tegenop.
Ik ben benieuwd of ik daar zijn muilkorf om krijg, ik ben thuis al een week aan het oefenen. Hij krijgt zijn kong (2x per dag) pas als hij zich even laat muilkorven, maar dat is thuis al erg lastig en kost tijd.
En als ik er dagelijks iets op moet gaan smeren krijg ik weer een 'gevecht'.

Herkent iemand dit en hoe ga je ermee om?

Verder is het een schat van een hond en een echte knuffelkont. Hij gaat meestal op zijn rug liggen als ik hem aai, en ik mag overal aankomen met mijn handen. Maar als er iets anders bij mijn handen is, een watje om zijn ogen schoon te maken, oordruppels of honingzalf voor zijn pootje, verandert hij compleet. En zodra het uit de buurt is, is hij weer de liefste hond.

Zucht!

Dan muilkorf je hem toch thuis al?

Ik heb er 2 die bij de da standaard een snuitje om krijgen, ze wennen er vanzelf aan hoor.

Succes!

Dat heb ik tot nu toe niet gedaan juist omdat hij de muilkorf erg vervelend vindt en ik zijn stress het liefst zo kort mogelijk laat duren. Zodra hij de muilkorf om heeft probeert hij hem af te krijgen, ik ben heel benieuwd of het me überhaupt lukt om 10 minuten met hem te wandelen naar de dierenarts terwijl hij de muilkorf om heeft. Het is het is het proberen waard, alhoewel ik wel vrees dat het de volgende keer dan nog lastiger wordt om hem om te krijgen. 

Oehhhh ontzettend herkenbaar, hier ook een Roemeens reutje, is wel opgegroeid in Den Haag, bij een Roemeens gezin, maar daar hoef je ook met "gekkigheid" aan te komen. Geen wc papiertjes, geen zalf.
Hij moest een aantal maandjes terug naar de DA omdat hij zijn staart had stuk gebeten(stress door overlijden van mijn andere hond) en hij kon er écht niet meer van af blijven(dat blijft maar jeuken natuurlijk), ik wist al dat hij héél agressief zou gaan reageren dus hij kreeg een (te klein en hard) muilkorfje/onding om, die hij er tussendoor ook af kreeg.
Wat bij hem hielp is hem goed en rustig vast te houden onderaan zijn halsband, onder zijn mond. Hij heeft mij niet kunnen bijten en moest het even uitzingen.


Dus wat ik doe is goed op hem letten, hem onderbreken als ik denk dat hij net iets te lang likt/knabbelt aan zijn pootjes/voetjes. Dit gaat goed, mocht hij ooit weer zoiets meemaken, dan heb ik nu een kap in huis en kan die omdoen als het weer zou voor komen, de tip daarbij is ook: maak eerst de kraag dicht, en schuif het vlot hij het hoofd, dan was er bij hem de minste boosheid en behoud je al je vingers 
Oren hoop ik maar nooit mee te maken idd. ,want dat gaat noooooooit lukken. Voor zijn staart hadden ze ook nog een spray mee gegeven, dat was zogenaamd heel erg nodig...terwijl hij al een ab spuit, ab pillen en nog ontstekingsremmende pillen mee had, het sprayen is 1 keer half gelukt en de wond is dicht gegaan door alle andere medicatie die hij al mee had!


Tommie is ook een ontzettende vrolijke lieve gekke hond, waar je idd ook goed mee kunt kroelen, spelen.
Bij hem kostte het tijd om vertrouwen te krijgen. En wat ik nu allemaal wel met hem kan is: nagels knippen, tanden poetsen, kammen en als het moet wassen onder de douche.
Wat bij hem goed werkt is dat hij op de bank is en ik op de grond, dan hang ik niet over hem heen en laat hij het toe dat ik nagels knip of tanden poets. 

Heb je met hem geoefend om aan zijn oren etc te mogen zitten, dus aanraken (Als je niks hoeft te doen)? Vaak worden zulke, best belangrijke, dingen vergeten te trainen en als het dan zover is, heb je een panische hond. 

Is de muilkorf geen bron van angst geworden? Als in "als de muilkorf tevoorschijn komt, dan gebeuren er rotdingen". Honden leggen verbanden, dus hierbij ook. 

Maar ws heb je dit al bedacht. 

heel herkenbaar van mijn vorige hond Lola. 

Je hebt er nu niets aan, maar ik ben met haar regelmatig langs de dierenarts gelopen, zomaar, zonder afspraak en ging daar dan even naar binnen waar ze wat lekker kreeg en dan weer verder wandelen, nou woonde dier dierenarts hier om de hoek, dus makkelijk te doen.

Bij deze dierenarts liet ze zich redelijk goed behandelen. De dierenarts maakte als ze onderzocht moest worden een soort "muilkorf" door haar met een stuk rolverband de snut te bedekken, achter de oren vastgeknoopt, dat deed ze in twee seconden, heel snel. (Helaas stierf deze arts, en bij een andere dierenarts is het helaas nooit gelukt dat ze zich zomaar liet onderzoeken)

Zijn muilkorf is van stof en zit goed, hij krijgt hem niet zomaar af gelukkig. Wat het nu ook lastig maakt is Corona, in het begin mocht ik niet eens mee in de behandelruimte. Nu wel, maar mag ik hem niet vasthouden i.v.m. de anderhalve meter afstand. Niet dat het heel veel uit zou maken denk ik, maar toch.

Verder zal ik een volgende keer met zijn oor (of iets anders) niet zelf gaan klooien met spray, maar direct voor een wat zwaarder middel kiezen, zodat de kans dat het snel over is het grootst is en er zo min mogelijk aan hem gezeten hoeft te worden. 

Douchen is ook een uitdaging ja, ik heb hem 1 keer gewassen onder de douche en toen hebben we wel even ruzie gemaakt. Ging meneer een week later in de gier liggen rollen 

Dat doucheavontuur wilde ik niet zo snel weer een keer proberen, dus heb toen een washandje met wat hondenshampoo erop mee naar buiten genomen toen we gingen wandelen. Speciaal een bui afgewacht, hem geaaid met de shampoo en de regen het eruit laten spoelen. Je wordt wel vindingrijk 

Hoi, ja dat heb ik zeker geoefend en kan ook gewoon. Ik kan zijn oren prima vastpakken en erin kijken, zijn neus en ogen mag ik ook aanraken, ik kan zelfs prima mijn handen om zijn bek leggen en die dichthouden. Zo lang ik maar niet met iets 'vreemds' aan kom, kan alles. 

En ja, die muilkorf is nu een bron van angst, dus dat probeer ik te deprogrammeren door hem dagelijks even om te doen voor hij wat lekkers krijgt. Alleen is hij ook niet van gisteren, dus denk ik dat ik dat minimaal 100 keer moet doen voor hij het weer vertrouwt en na 1 vervelende ervaring is hij meteen weer terug bij af 

" heel herkenbaar van mijn vorige hond Lola. 
 
Je hebt er nu niets aan, maar ik ben met haar regelmatig langs de dierenarts gelopen, zomaar, zonder afspraak en ging daar dan even naar binnen waar ze wat lekker kreeg en dan weer verder wandelen, nou woonde dier dierenarts hier om de hoek, dus makkelijk te doen.
Bij deze dierenarts liet ze zich redelijk goed behandelen. De dierenarts maakte als ze onderzocht moest worden een soort "muilkorf" door haar met een stuk rolverband de snut te bedekken, achter de oren vastgeknoopt, dat deed ze in twee seconden, heel snel. (Helaas stierf deze arts, en bij een andere dierenarts is het helaas nooit gelukt dat ze zich zomaar liet onderzoeken)
 
 
  "

Dobry

Dat vind ik dus zo lastig, want dat zomaar langs gaan hebben we al gedaan en op zich is hij niet bang voor de dierenarts (zolang het maar een vrouw is) en vindt hij het er zelfs heel gezellig want hij krijgt aandacht en snoepjes en dan is hij helemaal het mannetje. 

De dierenarts kan hem over zijn lijf ook gewoon aanraken, ook een inenting gaat prima. Alleen dingen forceren bij zijn hoofd, dus bijvoorbeeld in zijn oren kijken dat trekt hij gewoon echt niet en moet dan gemuilkorfd in een stevige houdgreep anders gaat het niet.

En ik vermoed dus dat het met zijn pijnlijke pootje morgen hetzelfde gaat. 

Gelukkig is hij wanneer het over is altijd meteen weer helemaal gezellig en lijkt hij direct zijn stress kwijt, ik alleen niet  

Jahaha dat is idd vindingrijk, je moet wel  Ik zou dus écht niet met een washandje aan hoeven te komen, ook niet met een vochtige handdoek. Hij had in het begin uiteraard ook moeite met een handdoek(ik maak 'ze' altijd droog als we uit een regenbui komen) , maar hij had al snel het voordeel door, namelijk een droge(re) vacht, dus vanaf toen ging dat prima...máááááár niet te dol zijn staart droogmaken, want dat ging hij ook grommen en zo'n waarschuwing blaf/hap doen, dat gaat nu ook goed.

Ja, lastig. Doordat je de muilkorf telkens om deed op het moment dat er iets negatiefs gebeurde, heeft de hond er geen positieve associatie meer mee. Om dit om te buigen zal inderdaad wat tijd kosten.

Wat ik je zou adviseren is om helemaal naar 0 te gaan. Niet dagelijks de muilkorf omdoen, maar beloon de hond alleen al wanneer die contact ermee zoekt. Wanneer dat goed gaat, kan je een stapje verder gaan. Ik kan een heel beschrijving plaatsen, maar op Youtube zijn genoeg voorbeelden te vinden. Ik raad je aan die te gaan bekijken en te volgen.

Voorbeeld

Ik ken je gevecht. Dit had ik precies hetzelfde met mijn mastiff, hij is een echte dramaqueen. Echter gaat behandelen nu zoveel beter nu hij ouder is en komt een gevecht vrijwel niet meer voor.

Ik had hem sowieso op heel vroege leeftijd al kunnen trainen met de muilkorf, dat scheelt al. Als ik nu naar de dierenarts ga, doe ik het thuis al om, zodat hij er geen verkeerde associatie mee krijgt. Ik zou echt vermijden om de muilkorf om te doen in negatieve situaties als bij de dierenarts. Gebruik bij de training een uniek lekkernijtje, iets wat je verder nooit geeft. Lekkere worst of iets dergelijks, en beloon hem zo veel mogelijk. Maak er een feestje van.

Hi, ik herken het probleem. Zelf gebruik ik CBD olie tegen de stress en heb dit op zulke momenten ook bij mijn hond gebruikt. Ik merk dat hij hierdoor zich steeds meer op zijn gemak voelt. De olie die ik gebruik komt van Cibdol. Hier vind je meer informatie over de werking van CBD tegen stress.

Hopelijk kan je Ramses ermee helpen!

Beetje late update maar we waren erna op vakantie (in NL en nagenoeg in quarantaine zonder Wi-Fi en heel slecht bereik).
 

We hebben het dierenartsbezoek overleefd!
Na de ochtendwandeling van een uur heb ik hem buiten op weg naar de dierenarts zijn muilkorf omgedaan. Het was even lastig, maar het ging uiteindelijk. We moesten wel hard doorlopen wilde hij niet elke keer stilstaan en de muilkorf met zijn poten trachten te verwijderen.

Bij de arts was hij heel gezellig, toenadering zoeken en knuffels halen, behalve op momenten waarop er echt iets moest. Hartje luisteren ging prima, maar echt zijn pijnlijke poot vasthouden daarvoor moest hij in een houdgreep. Dat mocht ik zelf doen en de arts heeft hem nagekeken en waar ik al bang voor was, hij moest een week lang dagelijks 2x ontsmet en 2 keer ingesmeerd worden met honingzalf. Ik zag de bui al hangen met zijn muilkorf, maar omdat hij er ook niet aan mocht komen kreeg hij een kraag om. Daar waren 3 mensen voor nodig omdat meneer het echt niet wilde.

Hij heeft wel een halve dag liggen piepen en 24 uur niet geplast zo van slag was hij door de kraag. En de eerste paar dagen zat hij aan me vastgeplakt, hij lag continu tegen me aan, terwijl hij dat normaal nooit doet. Hij haalde altijd al veel knuffels maar daarna ging hij altijd rustig op zijn eigen plek op de bank liggen waar hij de ruimte had.
En toen hij helemaal gewend was aan de kraag deed hij dat ook weer. Verder leek het hem ook niet meer zo te beperken, gelukkig maar want de poot had twee weken nodig om te helen.

Door die kraag was de muilkorf niet nodig omdat als je hem handig vastpakte, deze al als bescherming diende. De eerste dagen spartelde hij wel tegen bij de behandeling en hoorden we regelmatig zijn wolvengrom. Maar daarna ging het beter, ik denk doordat het pootje minder gevoelig was en hij inmiddels wist dat het geen ramp is wat er gebeurde en dat daarna heerlijke stukjes worst kreeg, hij dook eropaf na elke sessie 

Het zal denk ik altijd wel spannend blijven, muilkorven en dierenartsbezoek, maar uiteindelijk komt het altijd goed. Voorlopig laat Ik het gewoon voor wat het is, dat muilkorven trainen laat ik en wanneer het nodig is muilkorf ik hem thuis en stap dan  flink door naar de dierenarts. Scheelt mij in ieder geval stress.

En ik vermoed dat wanneer hij ouder is en nog langer bij me is, hij nog meer vertrouwen zal krijgen. En tot die tijd komen we er ook wel uit 

Dankje. Ik kwam via jouw link uit op een site over stress voor mensen op het werk en dat is niet helemaal van toepassing. 

Momenteel krijgt hij standaard Zylkene voor de scherpe randjes, ik vermoed dat CBD daar een zelfde soort werking op heeft. Dus geen wondermiddel alleen een hulpmiddel. Doet CBD daarin meer dan Zylkene denk je?

Zo herkenbaar!! Ik lees dit nu en toevallig vandaag ook naar de dierenarts geweest voor een controle van Draco, hij is nu 4 weken hier en hij komt uit Spanje. Inderdaad eerst dol enthousiast, knuffelen, snoepjes allemaal leuk. Bij de behandeltafel werd het al wat spannender maar toen hij er eenmaal op stond bleef hij in ieder geval staan, vond ik al heel wat haha. Nou de dierenarts raakte daarna zijn pootje aan omdat ze even wou checken en hij begon te flippen niet normaal. Dus toch maar een snuitje opgedaan voor de zekerheid en uiteindelijk met 2 extra assistenten hem vast moeten houden terwijl de DA zijn oren etc nakeek en met plakband wat monsters nam. Daarna het snuitje af en hem op de grond gezet, heeft hij eerst nog 10 rondjes rond die behandeltafel gecrost voor tie weer een beetje tot bedaren is gekomen... zag het niet echt aankomen want hier thuis is hij super chill en ik kan alles idd ook gewoon aanraken. Morgen druppels voor oor ophalen, had eigenlijk niet eens bij nagedacht dat dit evt lastig kon worden. Nu ik dit heb gelezen ben ik niet meer zo zeker van mijn zaak hmmm haha. Hoop echt maar dat hij nooit vaak ziek gaat zijn want elke keer zo’n potje worstelen op zo’n gladde hoge behandeltafel is voor niemand een pretje... 

Fijn om te lezen dat het bij jullie nu wel zo’n stuk beter gaat. Niet super relaxed maar dat zal het waarschijnlijk inderdaad ook nooit worden en in ieder geval weet je nu wat je kan verwachten en ben je er op zo’n best mogelijke manier op voorbereid. En wie weet over een aantal jaar ligt hij daar gewoon rustig te chillen terwijl er overal aan hem wordt geplukt!! Goed komt het sowieso :)