Hond durft niet binnen komen

1,5 jaar geleden adopteerden wij een spanjaardje van 11 jaar. Zij zat jarenlang in een kleine kennel in een groot asiel, ze kent dus erg weinig en heeft ook wat vertrouwensproblemen naar mensen toe.
Op zich doet het erg goed bij ons, we laten haar doen, geven haar alle vrijheid en verwachten niets van haar. Ze is vrolijk in huis en komt geregeld haar portie aaitjes halen. Maar Jetta blijft wel een hondje dat snel gespannen raakt en in vluchtmodus gaat. Wil je bv spelen met iets samen met haar, en je praat wat veel tegen haar en ze begrijpt niet meteen wat je wilt, dan loopt ze weg en gaat in haar mand liggen.
Nu zitten we met het probleem dat Jetta haar issue met doorgangen steeds erger lijkt te worden.
Jetta gaat meerdere keren per dag wel eens in de tuin, wij ook, maar voor Jetta hoeft dat niet te lang, ze wilt na 10min weer binnen. We laten haar binnen langs de berging, waar een grote mat of handdoek ligt voor hun pootjes, en dan loopt ze verder de living in. In de zomer is dit altijd goed gegaan, de pootjes zijn droog en ze kan meteen doorlopen naar binnen. Maar nu het weer wat natter begint te worden, wil ik graag haar poten kunnen proper maken zonder dat ze meteen door loopt en we modderpootjes door het hele huis hebben. Of dat ze gewoon een halfuurtje in de berging blijft tot ze wat opgedroogt is. Alleen weigert Jetta naar binnen te komen als ze ziet dat de deur naar de living gesloten is.
Ik heb intussen geprobeerd om zelf naar buiten te gaan maar zodra ik mijn aandacht naar haar verleg wordt ze zenuwachtig en komt ze niet in de buurt. Ik kan haar dus ook niet lokken, ook niet met eten. Dat is algemeen altijd wel zo geweest. Jetta komt als je haar negeert. Maar ik kan in de winter toch niet altijd op een stoel gaan zitten tot ze het voldoende vertrouwt om dichterbij te komen? Ook als ik haar dan zou meepakken aan haar halsband zou het een negatieve ervaring voor haar worden dus ik verwacht dat ze dan na verloop van tijd gewoon niet meer komt als ik me buiten neer zet. Buiten is ze altijd veel achterdochtiger geweest dan binnen.
Het enige dat ik kan bedenken is haar niet meer in de tuin laten, of aan de leiband.
Maar ik hoop dat er misschien toch nog mensen tips hebben hiervoor zodat ze gewoon lekker binnen en buiten kan, dingen waar ik misschien nog niet aan gedacht heb.

Ach wat super dat dit hondje nog mag meemaken dat er meer is dan een kennel in een asiel. Wat pakken jullie het ook geweldig aan met haar, met veel inlevingsvermogen!

Ik heb niet een echte tip, en zou denk ik zelf de modderpootjes in huis voor lief nemen (maar wij hebben laminaat dus is schoonmaken ook geen probleem).

Het enige wat ik kan bedenken is een wat langere droogloopmat zodat de ergste modder al weg is voordat ze naar binnen loopt.

Met een ouder hondje met zo'n achtergrond is het denk ik heel lastig om dingen te veraneren die in haar koppie zitten. Maar hopelijk heeft iemand nog een goed idee voor je.

Misschien een traphekje in de deurpost doen? Dan kan ze wel de kamer in kijken, maar kan ze niet verder lopen. 

Gesloten deur is misschien opgesloten voelen en angst. Te kleine ruimte voor Jetta?

Hier hebben ze bij regenweer ook slijkevoeten als ze uit de tuin komen. Ik heb achteraan een veranda (serre voor de nederlanders ), waar ik enkele grote handdoeken op de vloer uitspreid. Ze lopen over die handdoeken naar binnen en zo is het ergste vuil er vanzelf al af tegen dat ze in de keuken komen. 

Ik zou het ook omdraaien: neem de belemmeringen weg zodat je hond makkelijk naar binnen kan als ze dat wil.

Leg een grote 'droogloopmat' voor de ruimte waar t schoon moet blijven.

Dan is het ergste nat en vuil al weg. En zet standaard een emmer met mop klaar daar zodat je er desnoods een paar keer per dag even overheen kunt gaan. Kleine moeite en de stress voor je hond is weg...Toch?

Ik heb ook een heerlijke kledderaar met enorme modderpoten na een wandeling , maar een natte doek over de poten bij binnenkomst( desnoods moeten de poten 1 voor 1 in een emmer schoon water en dan afgedroogd) laat ze makkelijk toe en probleem opgelost. 

Hond=modderpootjes af en toe

Hier ook een Spanjaard die dat zo eng vind, inderdaad, handoeken leggen zodat het ergste er af is, even stil laten staan en even aaien of zo, en dan door laten lopen.

Wat ik nu aan het doen ben, is tijdens aaien, ik heb eerst ppotje leren geven gedaan, en dan pootjes aaien, en aanraken, wat een mooi pootje!! en dan kijkt hij, huh? moet je die andere ook zien, en dan krijg ik die andere, dat wil ik gaan uitbreiden naar met een doekje aanraken, droog om te beginnen, mijn hond bijt als hij bang is, dus ik moet dat heel voorzichtig doen, ik wil dat hij net geen stress krijgt, het wel eng vind misschien maar ik ga niet te snel, ik ben nu zover dat ik met een droge doek de bovenkant mag poetsen.

Hij is nu 2 jaar bij ons, dus geduld moet je hebben.

Ik herken je hond trouwens, ik keek regelmatig bij Ace, Podencoworld en Animal In Need, wel meer, maar ik heb haar gezien, die oren kan je niet vergeten, de knapperd!

Ik ken jullie natuurlijk niet, maar ik heb eenzelfde soort issue gehad met mijn angstige, Roemeense opvangertje. Zij wilde op een gegeven moment 's avonds niet naar buiten. Ging in haar mand liggen en kwam niet als ik riep. Ik tilde haar dan op en zette haar in de bijkeuken weer op de grond, vanuit daar ging ze zonder problemen naar buiten. 

Op een gegeven moment vond ik het eigenlijk ook wel belachelijk dat ik haar door de kamer en keuken moest tillen, simpelweg om haar buiten te krijgen. Terwijl ze de rest van de dag zonder problemen mee naar buiten liep. Dus een aantal avonden als ze niet wilde komen, deed ik haar een halsbandje met riem om en nam ik haar aangelijnd mee naar de bijkeuken. Ze moest dus zelf de kamer doorlopen. Na iets van drie avonden was het probleem verholpen. 

Je moet altijd bewust zijn van de beperkingen van je hond, waar de grenzen liggen van wat hij aan kan en wat niet. Maar in bepaalde situaties is het 'gewoon doen' soms het beste. Ik zeg niet dat dit bij jullie ook zo is, want ik ken jullie niet. Maar bij ons hielp het in elk geval wel. 

Dankjulliewel voor de vele tips!

Een lange mat leggen was het laatste plan.
Alleen moet die dan doorheen de keuken en mijn vriend is zo'n knoeier tijdens het koken
Met een mat wordt dat zo'n boeltje, maar idd wel geen pootjes door de rest van het huis.. ik denk erover na!

Een traphekje is wel een erg goed idee! Kijk daarom kwam ik hier

Leuk dat je haar herkent Yoop, die oren deden het inderdaad <3 Zo te horen is de jouwe nog een tandje moeilijker. Het is inderdaad een uitdaging om te zoeken wat werkt, maar Jetta heeft iets met doorgangen. Ons schuifraam mag open staan (dat is een plek die ze niet eng vindt) en zelfs al is er niemand in de buurt, ze wilt er zo snel doorheen kunnen lopen dat ze geregeld uit de bocht gaat..
Het niet kunnen doorlopen aan een doorgang is het grote probleem. Ik kan de achterdeur heel de dag laten op staan, ze zet daar geen stap binnen als ze niet meteen door kan lopen

Dobber, die fase hebben we ook gehad 's avonds niet meer buiten willen. Dan is het idd 2x roepen en dan zonder iets te zeggen gaan aanlijnen en meenemen, zodra die lijn aan is gaat alles prima trouwens. Ook van buiten naar binnen, en zodra we in de berging staan en de lijn gaat los wordt ze zenuwachtiger complexe wezentjes

" Dankjulliewel voor de vele tips!

Een lange mat leggen was het laatste plan.
Alleen moet die dan doorheen de keuken en mijn vriend is zo'n knoeier tijdens het koken
Met een mat wordt dat zo'n boeltje, maar idd wel geen pootjes door de rest van het huis.. ik denk erover na!

Een traphekje is wel een erg goed idee! Kijk daarom kwam ik hier

Leuk dat je haar herkent Yoop, die oren deden het inderdaad <3 Zo te horen is de jouwe nog een tandje moeilijker. Het is inderdaad een uitdaging om te zoeken wat werkt, maar Jetta heeft iets met doorgangen. Ons schuifraam mag open staan (dat is een plek die ze niet eng vindt) en zelfs al is er niemand in de buurt, ze wilt er zo snel doorheen kunnen lopen dat ze geregeld uit de bocht gaat..
Het niet kunnen doorlopen aan een doorgang is het grote probleem. Ik kan de achterdeur heel de dag laten op staan, ze zet daar geen stap binnen als ze niet meteen door kan lopen

Dobber, die fase hebben we ook gehad 's avonds niet meer buiten willen. Dan is het idd 2x roepen en dan zonder iets te zeggen gaan aanlijnen en meenemen, zodra die lijn aan is gaat alles prima trouwens. Ook van buiten naar binnen, en zodra we in de berging staan en de lijn gaat los wordt ze zenuwachtiger complexe wezentjes "

Erika & Jetta

Ja zo'm hoofd vergeet je niet heh, Sam is/was heel anders dan binnen, ik weet niet of dat verschil bij jou ook zo groot is?

In ieder geval het gaat nu een stuk beter met Sam, alleen vreemde mannen in huis, dat is een lastige, valt ook niet te oefenen..

Ach. Wat een scheetje en wat fijn dat je een senior hebt geadopteerd. 

Ik zou accepteren hoe het nu is en een mop in de gang zetten. 

Hallo

Mijn rescue Dobby was ook zo. Als hij binnen moet (via de garage) en hij ziet dat dedeur die van de garage leidt naar de living, toe is, dan loopt hij niet door. Vroeger was dat elke keer zo, tegenwoordig nog maar af en toe. Wat ik gedaan heb, eenmaal hij me wat vertrouwde, was met een snoepspoor werken. (zo heb ik hem tr van ruimte tot ruimte leren gaan, Dobby was doodsnbang voor verschillende ruimtes omdat ze andere kleur van vloer hebben).

Mss is dat , als ze erg voergericht is, een optie? Een snoepspoor van net binnen tot aan de deur, leg aan de gesloten deur een net iets grotere snoep, op een handdoek (niet te groot, ze moeten het ter plaatse kunnen opeten en niet weer meepakken naar buitn!) eventueel kan jij dan de eerste paar keren aan de andere deur gaan zitten zodat je de deur ZACHTJES! dicht kan doen terwijl je hond de snoepjes op eet. Alleen maken dat je hond niet meer nerveus is dan, het moet een positieve associatie worden. Als je ziet dat de hond nerveus is, laat je beter de eerste keren de deur open; anders legt die alleen maar extra negatieve associatie omdat de vluchtweg naar buiten is afgesneden. Dus: zeker de eerste weken dat je ermee oefent: vluchtweg open laten. Erna, als je ziet dat de hond er klaar voor is, deur langzaam beginnen dicht doen. Is een werkje van lange adem en je hond bepaalt het ritme, maar werkte hier heel goed.

Heb niet echt tips maar wil wel zeggen dat ik vind dat jullie topbaasjes zijn, ze heeft het bijzonder getroffen met jullie. 

Ik heb jouw hond ook eerder gezien op fotootjes vond haar zo mooi en ja dan blijft dat bij.  Ze hebben nu eenmaal hun dingetjes, wat gaat er allemaal in dat kopje om. Zo heb ik een hond die niet op een normale manier binnen komt. Want de tegels in de keuken zijn eng, dus ik moet de deur helemaal openen zodat ze zich kan draaien en achteruit binnenlopen, dan ziet ze het niet. Idem dito met het laminaat, is vaak een hoop drama omdat ze er niet over durft.

Veel goede moed nog !!!