Grommen naar gezinslid 
Hai,
we hebben sinds afgelopen zaterdag een hondje van 5.5 maand uit griekenland geadopteerd. ze is enorm lief en vind elk mens leuk en gaat dan met iedereen knuffelen. Maar ze gaat altijd voor geen reden naar mijn oudere broer grommen. Hij komt dan beneden en dan begint ze leuk te kwispelen, hij aait haar een paar keer. Maar vooral als hij iets gaat eten begint ze te grommen naar hem. we weten echt niet waarom en hoe we dit kunnen stoppen. Mijn broer is vanaf dinsdag de hele week alleen met der en zo kan hij niet eens naar de woonkamer om iets te eten.
Hoi Melissa!
Wat fijn dat jullie haar een mooi huisje hebben kunnen geven.
Hondjes uit het buitenland hebben niet altijd positieve ervaringen met mannen helaas. Ook hebben ze vaak moeten vechten voor hun voedsel. Hier zou het vandaan kunnen komen. Daarnaast is zij uit haar wereldje gerukt en is ze opeens in een compleet andere wereld. Stel dat je door buitenaardse wezens wordt ontvoerd en naar hun planeet word gebracht, daar vergelijk ik het vaak mee haha.
Ik zou haar vooral niet straffen en ook niet teveel aaien eigenlijk. Laat haar eerst wennen zonder haar veel te knuffelen, hoe graag je dat ook wil. Probeer haar ook niet door te veel verschillende mensen te laten knuffelen. Ze heeft echt rust nodig. Als ze zelf een aai komt halen kun je dat natuurlijk even doen.
Ik denk dat ze nog wat vertrouwen moet opbouwen. Ze is er nog maar net. Geef haar even de tijd. Voor nu zou ik het negeren en vooral niet "troosten" of aaien als ze dit gedrag vertoont.
Wat fijn dat jullie haar een mooi huisje hebben kunnen geven.
Hondjes uit het buitenland hebben niet altijd positieve ervaringen met mannen helaas. Ook hebben ze vaak moeten vechten voor hun voedsel. Hier zou het vandaan kunnen komen. Daarnaast is zij uit haar wereldje gerukt en is ze opeens in een compleet andere wereld. Stel dat je door buitenaardse wezens wordt ontvoerd en naar hun planeet word gebracht, daar vergelijk ik het vaak mee haha.
Ik zou haar vooral niet straffen en ook niet teveel aaien eigenlijk. Laat haar eerst wennen zonder haar veel te knuffelen, hoe graag je dat ook wil. Probeer haar ook niet door te veel verschillende mensen te laten knuffelen. Ze heeft echt rust nodig. Als ze zelf een aai komt halen kun je dat natuurlijk even doen.
Ik denk dat ze nog wat vertrouwen moet opbouwen. Ze is er nog maar net. Geef haar even de tijd. Voor nu zou ik het negeren en vooral niet "troosten" of aaien als ze dit gedrag vertoont. "
Ja we zullen proberen te negeren. Ik was wel vergeten uit te leggen dat ze pas eergisteren naar hem begon te grommen en blaffen. De dagen hiervoor was er geen probleem. En naar mijn vader doet ze ook niks. We snappen helemaal niks van der.
in welke situatie was dat, dat ze begon te grommen en blaffen naar je broer? Hoe oud is je broer?
O oke dus niet gelijk de eerste dag al!
Wat je weleens ziet bij herplaatsers, zowel uit het buitenland als gewoon uit NL, is dat ze onbewust overvraagd worden. Dus ze worden veel geknuffeld, ze gaan op pad, lopen lekker los etc ( ik weet niet hoe jullie dat doen hoor!). En in het begin gaat het heel goed, maar op een gegeven moment veranderd het gedrag van de hond en word er gegromd, soms uitgevallen, niet geluisterd etc. Dit komt omdat ze teveel prikkels en verantwoordelijkheden hebben gehad terwijl ze dit nog niet zo goed aankonden. Vandaar mijn tip om vooral heel rustig aan te doen om een basis veiligheid te creëren. Dus ook korte rondjes wandelen en echt heel veel stabiliteit.
Ik hoop dat ik het goed uitleg. Er zijn veel mensen op dit forum met herplaatsers uit het buitenland. Zij kunnen je meer tips geven denk ik. Dit is mijn algemene kennis een beetje, maar ik heb verder geen specifieke tips ofzo!
Wat je weleens ziet bij herplaatsers, zowel uit het buitenland als gewoon uit NL, is dat ze onbewust overvraagd worden. Dus ze worden veel geknuffeld, ze gaan op pad, lopen lekker los etc ( ik weet niet hoe jullie dat doen hoor!). En in het begin gaat het heel goed, maar op een gegeven moment veranderd het gedrag van de hond en word er gegromd, soms uitgevallen, niet geluisterd etc. Dit komt omdat ze teveel prikkels en verantwoordelijkheden hebben gehad terwijl ze dit nog niet zo goed aankonden. Vandaar mijn tip om vooral heel rustig aan te doen om een basis veiligheid te creëren. Dus ook korte rondjes wandelen en echt heel veel stabiliteit.
Ik hoop dat ik het goed uitleg. Er zijn veel mensen op dit forum met herplaatsers uit het buitenland. Zij kunnen je meer tips geven denk ik. Dit is mijn algemene kennis een beetje, maar ik heb verder geen specifieke tips ofzo! "
je hebt helemaal gelijk hoor
Mijn broer kwam naar beneden en gaf hij een aai over der hoofdje toen ze naar hem toe ging en pakte haar favoriete speeltje op en gooide die door de kamer, dan gaat ze er altijd leuk achteraan. Daarna ging mijn broer gewoon wat te drinken pakken en ging daarna met mijn moeder praten. De hond, Bella, zat naast mijn moeder op de bank en begon opeens heel hard te blaffen naar mijn broer en wilde niet stoppen. Mijn moeder heeft toen mijn broer naar boven gestuurd. Uit de schrik heeft ze Bella wel bij der halsband gegrepen, omdat ze bang was dat ze naar mijn broer ging om hem te bijten. Hier had ze later wel echt spijt van.
Op diezelfde dag gingen mijn broer en ik samen avond eten. Bella begon toen een beetje te grommen naar mijn broer en mijn moeder heeft der meteen mee naar buiten genomen, zodat mijn broer gewoon even kon eten.
Later op de avond was mijn vader thuis en die vroeg of mijn broer even naar beneden kwam. We vroegen aan hem of hij haar even een snoepje wilde geven en dat deed hij. Bella keek hem toen aan en kwispelde en opeens sloeg ze om en begon te grommen en blaffen. In deze situatie stond mijn broer voor de bank, waar bella lag.
Mijn broer is trouwens net 21 geworden
Wat je weleens ziet bij herplaatsers, zowel uit het buitenland als gewoon uit NL, is dat ze onbewust overvraagd worden. Dus ze worden veel geknuffeld, ze gaan op pad, lopen lekker los etc ( ik weet niet hoe jullie dat doen hoor!). En in het begin gaat het heel goed, maar op een gegeven moment veranderd het gedrag van de hond en word er gegromd, soms uitgevallen, niet geluisterd etc. Dit komt omdat ze teveel prikkels en verantwoordelijkheden hebben gehad terwijl ze dit nog niet zo goed aankonden. Vandaar mijn tip om vooral heel rustig aan te doen om een basis veiligheid te creëren. Dus ook korte rondjes wandelen en echt heel veel stabiliteit.
Ik hoop dat ik het goed uitleg. Er zijn veel mensen op dit forum met herplaatsers uit het buitenland. Zij kunnen je meer tips geven denk ik. Dit is mijn algemene kennis een beetje, maar ik heb verder geen specifieke tips ofzo! "
Oh dit is niet tegen ons gemeld. Maar ze is heel erg snel aan ons gewend geraakt. Op de tweede dag lag ze al op haar rug op de bank. Verder zit ze buiten altijd aan de lijn en we hebben haar al lig, zit en kom kunnen leren. Wel knuffelen we veel met der. Dankjewel voor deze informatie
Op diezelfde dag gingen mijn broer en ik samen avond eten. Bella begon toen een beetje te grommen naar mijn broer en mijn moeder heeft der meteen mee naar buiten genomen, zodat mijn broer gewoon even kon eten.
Later op de avond was mijn vader thuis en die vroeg of mijn broer even naar beneden kwam. We vroegen aan hem of hij haar even een snoepje wilde geven en dat deed hij. Bella keek hem toen aan en kwispelde en opeens sloeg ze om en begon te grommen en blaffen. In deze situatie stond mijn broer voor de bank, waar bella lag.
Mijn broer is trouwens net 21 geworden "
Waarschijnlijk is het toch nog allemaal heel spannend voor haar en snapt ze nog niet overal de bedoeling van. Spelen snapt ze misschien nog niet echt.
Als ik je broer was zou ik even niet meer aaien, zeker niet over haar kop, en even geen wilde dingen met haar doen. Wel bijv. een rustig zoekspelletje, lekkertjes verstoppen oid. Laat het contact van de hond uitgaan.
Als ze blaft of gromt zou ik haar even geruststellen en wat afstand nemen. Je broer kan dan zoiets zeggen als, "alles is goed Bella" en rustig wat afstnd maken tussen hem en de hond. Komt vast goed, maar ik zou het dus heel rustig aan doen.
Ik heb zelf in mijn enthousiastme toch wat fouten gemaakt door te snel dingen te doen waar mijn herplaatsers nog niet aan toe waren. Je wil zo graag veel aandacht geven, lange wandelingen maken, spelen e.d. maar de hond moet echt tijd hebben om aan zijn nieuwe mensen, huis en omgeving te wennen is mijn ervaring.
ik heb nieuwe informatie:
mijn moeder is net terug van werk en het blijkt dat Bella vannochtend ook naar mijn moedee heeft gegromd toen ze aan het eten was. Misschien is het meer het eten dan mijn broer?
Misschien kun je uitproberen of het helpt dat als er gegeten wordt de hond iets te kluiven krijgt op haar eigen plekje?
Blijkbaar is voor deze hond eten een heel groot ding (voor elke hond trouwens wel, maar voor zulke herplaatsers met een verleden van overleven zeker). Ik zou als ze zelf eten krijgt haar volstrekt met rust laten, tot het op is. Ze komt vanzelf de keuken (of bijkeuken of waar ze ook eet) weer uit.
Met eten mensen in je buurt kunnen hebben als hond is puur gebaseerd op vertrouwen. Dat de mensen geven, en niet afnemen en dat er altijd genoeg is. Wat kan helpen is een deel van haar voer uit de hand voeren, zodat ze gaat leren dat jullie alleen maar geven en niks afnemen.
Ik lees ook dat de hond tot 2x toe vanaf de bank blafte en gromde. Het kan zijn dat ze nog niet toe is aan een positie op de bank, naast je moeder terwijl voor haar nog helemaal niet duidelijk is welke positie ze in neemt in het gezin. Daarmee bedoel ik geen rangorde maar puur of ze veilig is op de plek waar ze is, en dat ze niet meer hoeft te vechten om te overleven, wat haar taak is in het gezin en wie daar dan precies bij horen.
En dan kan op de bank liggen, naast je moeder, je broer komt van boven (snapt ze dat uberhaupt al hoe dat zit in jullie huis) en er komt eten in het spel. Persoonlijk zou ik haar even zo min mogelijk op de bank accepteren, liever een veilige mand of kleed op een plek die uit de buurt van looppaden is. Als het vertrouwen er is, komt het lekker op de bank liggen vanzelf weer.
En als allerlaatste, misschien hebben jullie even hulp nodig om door de eerste maanden te komen van een goede trainer/therapeut. Dat ligt eraan hoeveel kennis er in huis is. Honden hebben vele maanden nodig om te wennen (en ik heb zelf ook diverse herplaatsers -gehad-). De eerste weken is puur aftasten, en dan heel langzaam komt het eigen karakter boven en gaat de hond zich settelen. In die tijd kunnen ze je nog heel wat keren flink verrassen door ergens van te schrikken, fel te reageren, hard te blaffen of te willen vluchten.
Mijn moeder heeft net een lang gesprek gehad met mijn broer en wat blijkt.
Hij is op zn derde door een hond gebeten en omdat het geen ernstige wond was is het mijn ouders niet bij gebleven.
Hij dacht dat het over was en zei dus dat het prima is dat er een hond in huis kwam.
Toch blijkt het dat hij bang is voor hond, vooral die paar keren dat ze naar hem blafde hebben dat erg aangewakkerd. Nu durft hij niet meer in dezelfde kamer te zijn als de hond.
Het hele gezin zit nu vol met stress over wat we moeten doen.
Ik sluit me helemaal aan bij Chanel.
positie op de bank lijkt mij ook niet handig op dit moment want Bella moet nog leren wat haar positie in het gezin überhaupt is! Het is belangrijk dat ze structuur en duidelijkheid krijgt.
Daarnaast is het misschien goed dat jouw broer hulp zoekt? Als in praten wat er gebeurt is met het bijtincident voor de verwerking? Het is voor Bella namelijk al zeer stressvol allemaal en die extra stress erbij lijkt me niet goed. Of misschien kan er een gedragstherapeut komen voor Bella die gelijk aan jouw broer kan uitleggen waar het grommen vandaag komt zodat hij er minder bang voor word?
het klinkt voor mij alsof de hond teveel prikkels krijgt terwijl ze meer rust nodig heeft.
Hij is op zn derde door een hond gebeten en omdat het geen ernstige wond was is het mijn ouders niet bij gebleven.
Hij dacht dat het over was en zei dus dat het prima is dat er een hond in huis kwam.
Toch blijkt het dat hij bang is voor hond, vooral die paar keren dat ze naar hem blafde hebben dat erg aangewakkerd. Nu durft hij niet meer in dezelfde kamer te zijn als de hond.
Het hele gezin zit nu vol met stress over wat we moeten doen. "
wat vervelend dat iedereen nu in stress is
je broer zowel als de hond weten nog niet wat ze aan elkaar hebben, kennen elkaar nog niet, moeten elkaar leren vertrouwen
Misschien is het verstandig om er een goede gt bi te jhalen die je broer (en jullie natuurlijk) kan begeleiden.
Ik denk zelf dat dit goed kan komen met de juiste begeleiding en inzet. Ik zou het zonde vinden om nu op te geven, daar heeft eigenijk niemand wat aan.
Er zijn al veel verstandige reacties geweest
Het kan zijn dat je broer een nerveuze energie uitstraald waar de hond op reageert. Het kan samen gaan met teveel kijken('staren') naar de hond. Dat kan door honden als fixeren gezien worden en is erg intimiderend voor de hond.
Dus, probeer wat relax in de situatie aan te brengen: ga allemaal de hond eens een tijdje behoorlijk negeren.
Zeker je broer en je moeder. Spreek met ze af dat ze de hond volledig negeren, dat ze de hond niet mogen aankijken en ook niet aanhalen. Niks.
Zorg dat de hond op de grond blijft, die bank plaats kan zij nog lang niet aan.
Geef haar desnoods rust door een veilig plekje in de gang oid te creëren waar niemand haar stoort.
Kortom: rust geven, niet teveel vragen van dr en haar zéker niet storen tijdens het eten.
Niet straffen wat ze niet begrijpt.
Respecteer dat dit hondje nog behoorlijk ruimte nodig heeft.....jullie zijn te snel gegaan.
Pas als de hond daarmee tot rust en relax komt( en de gezinsleden ook) kun je voorzichtig gaan proberen of je broer iets lekkers kan geven; daarbij moet hij zich ook klein maken en de hond zo weinig mogelijk aankijken.
Wat hebben jullie de afgelopen dagen allemaal al met haar gedaan sinds dat ze er is?
Hij is op zn derde door een hond gebeten en omdat het geen ernstige wond was is het mijn ouders niet bij gebleven.
Hij dacht dat het over was en zei dus dat het prima is dat er een hond in huis kwam.
Toch blijkt het dat hij bang is voor hond, vooral die paar keren dat ze naar hem blafde hebben dat erg aangewakkerd. Nu durft hij niet meer in dezelfde kamer te zijn als de hond.
Het hele gezin zit nu vol met stress over wat we moeten doen. "
Misschien moeten jullie beginnen met de hond überhaupt een kans te geven.. heel vervelend voor je broer, maar eerst het oké vinden en even later je bedenken dat gaat niet als de hond al in huis is. Verder als de wond niet heel ernstig was en het zoveel jaren terug was, dan is het waarschijnlijk een angst wat goed te trainen valt. Eventueel negeert hij de hond gewoon. Ik lees dat jullie haar al zit enz hebben geleerd. Waarom laat je de hond niet eerst dagen/weken tot rust komen? Even niet trainen, de moet moet al zoveel nieuws leren en aan alles wennen. Geef de hond de tijd om aan jullie te wennen, gewoon rustig wandelen als hij dat wilt, lekker veel kluiven geven (runderoren, bullepees, runderkophuid platen enz) wordt de hond lekker ontspannen van en jullie kunnen gewoon rustig je ding doen. Je kunt niet verwachten dat een hond met een verleden zich binnen 1 dag aangepast heeft aan jullie.
Ze vindt je broer dus nog wat eng. Ze zal in hem iets zien, wat haar bang maakt, dat kan een blik zijn, zijn houding, zijn grootte of een combinatie van deze dingen.
Ik lees wel in 2 gevalllen dat zij op de bank was en je broer tegen je moeder sprak(met waarschijnlijk een frontale houding= kan bij honden dreigend overkomen), de hond was op de bank en heeft dan ook het idee geen kant meer op te kunnen, ze "wordt in een hoekje gedreven" voor haar gevoel, dat verklaard haar gegrom.
Grommen is een afstand vergrotend gebaar, een vraag om meer afstand en ruimte, een stop op waar je op dat moment mee bezig bent. Ook met het koekje geven was zij op de bank, je broer stond (weer) voor de bank, waarschijnlijk in een frontale houding.
Zorg dat je broer zijn lichaam schuin houdt in haar buurt ,niet over haar heen buigt, voorover buigt in haar buurt, liever hurken als het echt nodig is in haar buurt te zijn, niet direct aankijken, liever meer wegkijken, dan geef je aan dat je geen ruzie/confrontatie zoekt en haar maar even laat voorlopig, ze moet sowieso echt nog heel flink wennen.
Heb je de nazorg van de stichting al hierover gebeld? Die kunnen je hierbij begeleiden.
Dit is ook een goed stuk om te lezen: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2582842592028497&id=1517817585197675
Als eten een grote trigger is, plaats de pup dan even in de bench als jullie gaan eten. Voorkom problemen die er zeker gaan komen als hier niks mee gebeurd. Met staart zwaaien hoeft niet altijd "leuk" te zijn. Kan ook opwinding zijn, dat zich kan opbouwen. Ik zou even proberen om even niks met de hond te doen. Alleen het hoognodige en laten bijslapen. En ga je even goed inlezen op lichaamstaal. Daar kan je heel veel uit opmaken.
ik kreeg van de stichting deze tips mee, misschien heb je er wat aan
stem en houding atijd rustig naar de hond toe, dus niet over de hond heenhangen, niet naar de hond toelopen, maar hem of haar naar jou laten komen, geen dwang, niet over de kop aaien, evt. zachtjes onder de kin kriebelen als de hond dat wil
https://www.youtube.com/watch?v=-cGDYI-s-cQ
de eerste dagen/weken, niets anders dan lekker laten wennen aan de nieuwe mensen, het nieuwe huis, de nieuwe omgeving. Een rustig vast dagschema. Geen druk bezoek ontvangen of druk gaan socialiseren, dat komt later wel, stap voor stap.
Als de hond slaapt of eet met rust laten, geen geoefen onder druk, geen wilde spelletjes. Evt. als de hond eraan toe is en relaxed is een rustig zoekspelletje waarbij je lekkertjes verstopt bijv.
Ook buiten nog saaie kleine rondjes maken en dit langzaam uitbreiden in het tempo van de hond.
Lees veel over lichaamstaal en communicatie bij honden, een goede basis is daarbij het boekje van Turid Rugaas Kalmerende Signalen,
je kunt gelijk beginnen met lezen
https://2016.jsconf.eu/A1ZFKKK0OK/kalmerende-signalen-CP2G4F2IBM.pdf
Een hond die begrepen wordt en waar op een goede manier rekening mee gehouden wordt, voelt zich goed en veilig en zal niemand bijten (tenzij er een lichamelijke oorzaak is natuurlijk), ik denk dat dit voor je broer een hele geruststelling is, als hij de hond kan "lezen". Dit gaat niet in 1 dag dat heeft tijd nodig.
Het kan zijn dat je broer een nerveuze energie uitstraald waar de hond op reageert. Het kan samen gaan met teveel kijken('staren') naar de hond. Dat kan door honden als fixeren gezien worden en is erg intimiderend voor de hond.
Dus, probeer wat relax in de situatie aan te brengen: ga allemaal de hond eens een tijdje behoorlijk negeren.
Zeker je broer en je moeder. Spreek met ze af dat ze de hond volledig negeren, dat ze de hond niet mogen aankijken en ook niet aanhalen. Niks.
Zorg dat de hond op de grond blijft, die bank plaats kan zij nog lang niet aan.
Geef haar desnoods rust door een veilig plekje in de gang oid te creëren waar niemand haar stoort.
Kortom: rust geven, niet teveel vragen van dr en haar zéker niet storen tijdens het eten.
Niet straffen wat ze niet begrijpt.
Respecteer dat dit hondje nog behoorlijk ruimte nodig heeft.....jullie zijn te snel gegaan.
Pas als de hond daarmee tot rust en relax komt( en de gezinsleden ook) kun je voorzichtig gaan proberen of je broer iets lekkers kan geven; daarbij moet hij zich ook klein maken en de hond zo weinig mogelijk aankijken. "
ik had compleet geen meldingen gekregen van alle nieuwe berichten en heb dus met mijn gezien vooral de tips van de eerste paar reacties gebruikt. ik heb aan mijn ouders uitgelegd dat we te snel zijn gegaan en we zijn met zn alle een stap terug gegaan. bella kreeg haar eigen mand naast de bank, maar hier wilde ze eerst niet in want de bank was ze al gewend. Ik ben haar toen met een paar snoepjes naar de mand toe gaan lokken en toen ze er eenmaal in zat had ze wel door dat de mand lekker zacht is en is gelijk gaan liggen. Hierna is ze nog een paar keer de bank op gegaan, maar ze gaat sinds een week alleen nog op het tapijt liggen en in haar mand. Met mijn broer gaat het nu ook beter, hij heeft haar langzaam een paar snoepjes gegeven en ook een paar keer mee wandelen.
sorry dat ik zo laat reageer maar ik had totaal geen notificaties gekregen. maar we hebben de eerste dagen vooral haar laten wennen aan ons en ons huis. Ook omdat ze zich erg aan het vervelen was dachten we dat ze een klein beetje mentale stimulatie nodig had en besloten toen een paar basis commandos aan te leren. eigenlijk wilde ze alleen maar het commando zit doen maar we merkte wel dat ze daarna een stukje rustiger was omdat ze haar hersenen konden gebruiken. Verder hebben we de volledige eerste week eigenlijk niks gedaan met haar behalve bij haar zijn.
Ja daar ben ik helemaal mee eens. Mijn vader was ook zo van we hebben nu een hond en als het niet gaat moet we gewoon een oplossing vinden maar niet de hond weg doen. Mijn moeder was alleen erg van streek want die zag haar zoon helemaal bang in zijn eigen huis. Ze zag de hond als een reden dat mijn broer niet gelukkig was. Haar moederinstict zei gewoon dat de hond hierom weg moest. Gelukkig heeft mijn vader mijn broer kunnen overhalen om het uberhaupt te proberen en echte stappen te zetten naar een goede band tussen hem en de hond. En nu 2 weken later gaat het veel beter en kan zelfs mn broer bella niet eens weg denken. Ze hoort bij ons thuis en is een deel van ons gezin.
dankje voor je reactie en sorry dat ik zo laat reageer. Dit hebben we zeker geprobeerd. De afgelopen weken is mijn broer langzaam steeds meer een band gaan maken met de hond.
Dit is ook een goed stuk om te lezen: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2582842592028497&id=1517817585197675
Als eten een grote trigger is, plaats de pup dan even in de bench als jullie gaan eten. Voorkom problemen die er zeker gaan komen als hier niks mee gebeurd. Met staart zwaaien hoeft niet altijd "leuk" te zijn. Kan ook opwinding zijn, dat zich kan opbouwen. Ik zou even proberen om even niks met de hond te doen. Alleen het hoognodige en laten bijslapen. En ga je even goed inlezen op lichaamstaal. Daar kan je heel veel uit opmaken. "
dankje wel voor de link. We hebben de stichting gebeld en die hebben ons doorverwezen naar een hondentrainer die ons meerdere tips heeft gegeven. Waaronder de hond met rust laten tijdena het eten en dat mijn broer ook haar naar hem toe moet laten komen en niet andersom.
Hier is een foto van onze lieve Bella ??
Sorry dat ik het zeg hoor, maar op je 3e gebeten en op je 21ste daar nog last van hebben? Beetje aanstellerij naar mijn mening, miss de hond toch niet zo leuk?
Kan hoor mijn vriend had ook geen klik met onze pup toen de nieuwigheid er wat vanaf was en t zware werk begon, heb toen gezegd of WIJ eruit of jij, hondje blijft bij mij.
Ze liggen nu samen in bed en ik lig op de rand.
Ik ben op mn 14e gebeten door een friese stabij en heb die nu zelf ook.
De ene hond is de andere niet.
De hond heeft al veel moeten doorstaan, misschien hulp voor je broer ipv de hond meer op zn plaats, en kan hij leren met de hond om te gaan.
Bedankt voor je uitgebreide reacties op onze adviezen Melissa!
Het lijkt duidelijk dat jullie goede stappen zetten en de hond kansen geven,dat is heel fijn om te lezen
Lekker langzaam blijven gaan, babysteps....Het komt vast goed!
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?