Omgang met buitenlandse hond eerste weken

Hallo,

Wij hebben een Spaanse volwassen hond geadopteerd en hij komt hopelijk binnen een paar weken.

Ik heb al zeer veel gelezen over de omgang met een rescuehond, maar had toch graag nog wat persoonlijke ervaringen en tips gehad.

Ik moet hem op de luchthaven afhalen en het zal zeker na middernacht zijn tegen dat we thuis aankomen. Niet optimaal voor hem om de woning te kunnen verkennen, dus ik dacht de eerste nachten bij hem te slapen. Mijn vriend vindt dit overbodig, maar ik denk dat het voor hem toch een geruststelling zal zijn? Ik was van plan dit max. een 3-tal nachten te doen, steeds verder weg van hem te gaan liggen.

Dan zou ik ook graag zijn naam veranderen. Hoe hebben jullie dit juist aangepakt? In het begin beide namen na elkaar zeggen en dan na een week de oude naam weglaten?

Spelen met de bal, ... ,zindelijkheid kent hij wss. niet, dus dit zullen we ook moeten aanleren. Hoe pakken we dit best aan? Elke 2 uur met hem naar buiten gaan rond de blok?

Ik ga hem alleen afhalen met de auto. De organisatie raadt af een bench te gebruiken en over hondenautogordels heb ik al redelijk negatieve dingen gehoord, maar ik vind het niet echt veilig hem gewoon los op de achterbank te laten. Je weet nooit hoe hij reageert. Hoe los ik dit best op aub?

Alvast bedankt voor jullie reacties

Allereerst: denk aan de veiligheid. Wandelen met een tuig én een halsband en voorzichtig zijn met de bench openmaken op de parkeerplaats van de luchthaven oid. Je zal niet de eerste zijn die het overkomt dat de hond losschiet en wegrent. Ik zelf zou wel kiezen voor een bench in de auto. Dit is de veiligste optie voor iedereen. De hond zal het rijden ongetwijfeld  spannend vinden en kan rare capriolen uithalen in een auto en dat is voor iedereen gevaarlijk. 

Wat betreft het zindelijk maken denk ik dat ze dat redelijk snel snappen. Een pup gaat op een gegeven moment ook de link leggen "deur = naar buiten = plassen", dus ik denk jouw hond ook wel. Dat soort signalen zijn aan jou om te herkennen. Andere honden gaan onrustig rondlopen bijv. Zodra je zoiets ziet, naar de tuin (als je die hebt) en belonen.  

Qua naam zou ik het niet te ingewikkeld maken. Gelijk de nieuwe naam gebruiken en een koekje erin bij enige reactie. 

En ja hoor zeeeker  erbij slapen 's nachts!

Nu klink ik misschien net alsof ik jarenlang ervaring hiermee heb ofzo. Is niet zo hoor Heb alleen pups gehad. Dus bovenstaand advies is puur vanuit mijn logica en ervaring met pups en buitenlandse honden van kennissen.

Wat mooi dat jullie dit doen!

ik zou er zeker bij slapen de eerste nachten! Het is allemaal zo spannend voor de hond en zo nieuw. 

daarnaast wat hannah zegt, veiligheid!! Honden uit het buitenland willen nog weleens ontsnappen..

wat betreft de naam zou ik gewoon gelijk beginnen. Dus niet de oude naam nog gebruiken.

heel veel plezier gewenst met jullie nieuwe gezinslid! 

Vervoeren zou ik zeker wel in de bench doen, helemaal als je alleen de hond ophaalt. Je komt mogelijk handen te kort en veilig auto kunnen rijden is een must.

Zorg idd voor dubbel aanlijnen en zorg ervoor dat zowel tuig als halsband redelijk strak zitten, in ieder geval goed aangesloten (met max 2 vingers ruimte).

Plassen/ontlasten in de tuin of een groenstrook dichtbij (elke 2-3 u de gelegenheid geven is prima, en belonen als het goed gaat)

Ga de eerste tijd niet ver van huis: eerst veiligheid in en om huis ervaren. Verder wandelen komt later wel. Werk eerst aan vertrouwen tussen jullie en de hond voor je met training wil beginnen.

De meeste buitenlanders zijn experts in ontsnappen! Ook in en om huis zorgen dat er geen ruimte is om weg te komen. Sommige honden kunnen deuren openen. Buitendeuren op slot is dan geen overbodige luxe.

Naam veranderen: hier hebben we dat meteen gedaan. Hij had het heel snel door. Onze hond is nogal voer gericht en durfde al snel voer aan te nemen. Dat is handig bij naam leren (en andere dingen).

Deze honden hebben niet altijd goede ervaringen met lichamelijkheid. Wees daarvan bewust als je de hond wil aaien. Jij wil dat graag terwijl de hond het misschien heel eng vindt. Lees de lichaanstaal van de hond. Loop ook niet op de hond af maar laat hem bij jou komen.

Hou je ons op de hoogte van jullie belevenissen?

Edit: ik zou er ook bij slapen!

Oja en wat betreft het uitlaten;

bij mijn herplaatser werd sterk aangeraden om de wandelingen kort en simpel te houden! Dus ik denk dat voor een hond uit het buitenland dit ook zeker aan te raden is! Maak de eerste tijd hetzelfde korte rondje. Hij heeft al zoveel te verwerken dus een drukke lange wandeling is teveel

Precies!

Weet je of hij ooit in een huis gewoond heeft, is het een gevangen straathond of een hond die jarenlang in een hok heeft gezeten?

Kun je echt niemand vinden die met je meegaat?  Ik zou het alleen niet aandurven, je weet niet hoe die hond zich gedraagt in de auto, toch? Probeer iemand te regelen die rijdt, zodat jij met de hond in zijn tuig en halsband op de achterbank kunt zitten.  Los in de auto is absoluut niet aan te raden. Je loopt zelfs al risico dat hij ontsnapt als je uitstapt.

1. Kijk naar wat de hond nodig heeft en ga daarin mee. Voelt ie zich snel ontspannen in je huis, of net helemaal niet. Dus zet er op voorhand geen timing op, go with the flow.

2. Naam veranderen kan meteen, op dezelfde manier dat je een pupje z'n naam leert. Veel herhalen, dus 

3. De stichting kan je vast vertellen waar de hond vandaan komt. Is het een gedumpte huishond, dan kent ie het principe van zindelijkheid al. Heeft ie nog nooit in huis geleefd, dan zal je het moeten aanleren zoals je het een pup aanleert: regelmatig naar buiten gaan, als ie buiten plast laat je weten dat dit goed is, en een ongelukje binnen ruim je op zonder morren. 

Wat spelen betreft: niet alle honden vinden een bal interessant. Dus kijk wat de hond zelf leuk vindt: snuffelen, graven, touwtrekken, tikkertje of verstoppertje spelen, piepspeelgoed,... je merkt het wel naarmate de hond zich meer en meer thuisvoelt.

4. Vraag aan de stichting waarom ze de bench afraden, misschien is daar een reden voor (bv hond wordt panisch in bench)? Moet je erg ver rijden (met stops onderweg) of kan je rechtstreeks vd luchthaven naar huis?

Persoonlijk zou ik altijd iemand meevragen die de hond kan bijstaan tijdens de eerste autorit. Want zelf zit je achter het stuur en heb je je aandacht op het verkeer gericht. Iemand die de hond kan begeleiden en onderweg kan geruststellen is dan toch handig.

Spannend! Wat voor (formaat) hond is het? (Gewoon uit nieuwsgierigheid!)

Ik heb weinig toe te voegen, het enige wat ik misschien nog zou benadrukken is om niet teveel focus (en ook letterlijk visuele focus, constant naar de hond kijken/ aankijken) op de hond te hebben de eerste periode. Dus hem gewoon z'n eigen weg laten vinden in huis en om jullie heen, totdat hij zich veilig voelt en weet wat hij kan verwachten. En dan zal hij vanzelf wel naar jullie toe komen .

Wat leuk dat je voor een volwassen dier gaat!

Wat is er over de hond bekend qua levens ervaring,karakter ect?

Er is al veel goeds gezegd dus ik vul even wat dingetjes aan.

Naam zou ik me geen zorgen overmaken..de hond heeft reuze snel door wie je bedoeld.

Het halen.. Heb je echt geen lieve bekende die met je mee wil of kan komen?(als die persoon kan rijden helemaal mooi)

Ik vind een hond los in de auto zonder een andere persoon op achterbank geen goed idee.

Je hebt geen idee immers hoe het dier reageert en jij moet de auto besturen..

Met uitstappen wil een adoptie hond nog wel eens ontsnappen...dus da's ook een aandachts puntje zeker als de hond los op de achterbank zit.

Late aankomst is handig voor eerste rustige korte plas...even de pootjes strekken en blaas en darmen legen na de reis.

Mijn ene hond deed meteen alles...de andere leegde zijn blaas na thuiskomen ivm te veel stress nog en volle blaas.

Ze waren beide na  ruim 24 uur zindelijk...

Uitlaten  wil ik even aanvullen 

Komende weken nog geen contact met andere honden...en ook nog niet met bezoek

De hond zal over het algemeen nog te gespannen zijn en je wil geen negatieve ervaringen...

Verder laat de hond veel kluiven en slapen

Spelen komt pas later aan de orde.

Zorg voor een passende routine in de dag van de hond.  hier was dat wandelen ,eten/kluiven, slapen..dus voorspelbaar.

Dat helpt de hond zich aanpassen en de hond leert dat je huis voor rust en ontspannen is.

En ondertussen werk je aan onderling vertrouwen.

Succes 

Opvangers van de stichting waar ik voor opvang komen hier met bench en worden in de bench in huis gebracht. Ik vond dat zelf eerst wel een beetje gek maar als ik de berichten zie van ontsnapte buitenlandse honden in de eerste dagen snap ik t wel. Ik zou dus even informeren wat t probleem van een bench is. In t vliegtuig lopen ze ook niet los.

Verder is t meeste wel gezegd.

Bij animal in need komen ze met anti ontsnap tuig inmiddels...(althans niet recent gekeken maar tot ruim een jaar terug wel zo)

Het is echt wel een dingetje wat vaak voorkomt in eerste tijd na adoptie..en een probleem ivm nog geen echte hechting en  onbekende omgeving.Honden ontsnappen op allerlei manieren ...uit auto huis tuin..en tijdens wandelen

Mijn waldo bleek buiten ook houdini als hij schrok...niet handig

Ik heb daarmee erg gemazzeld...ivm hij mij(en Jeff) minder eng vond dan de rest van de wereld en dus op aantal meter bleef...en kwam na lokken of ik hem kon naderen en optillen.

Gelukkig snel oplossing gevonden ,toen ik zag hoe hij zijn tuig uittrok.. toen we een egeltje ontmoette waar hij wel naartoe wilde.

Mijn jeff was geen ontsnapper..die trok juist naar mensen en dieren toe...maar ook hij had veel stress nog in begin.

en soms viel hij uit in begin periode..na een half jaar kon je een peuter om zijn nek hangen of een kip op zijn rug zetten.

Geen makkelijker dier dan jeff...maar in begin zelfs staart jagen en soms happen naar mensen brommen naar honden..gewoon chronische asiel stress ivm langzitter

https://verhuisdieren.nl/dierenwelzijn/huisdierenbijsluiter/vijf-tips-voor-eerste-week-met-je-buitenlandse-hond

Wat fijn dat weer een hond een goed plekje krijgt.

Mijn eigen ervaringen met herplaatsers zijn Lola een herderrottweilermix qua uiterlijk en karakter, die op ongeveer zesjarige leeftijd bij ons kwam. Ze had vier jaar in een pools asiel gezeten. Lola was zo genoemd door een vrijwilligster van het asiel en dat hebben we zo gelaten.

Ik was bij het ophalen blij dat we met ons tweeen waren, omdat ze absoluut de auto niet inwilde, een bench had al helemaal lastig geweest denk ik. Met iemand van de stichting samen is het gelukt en heb ik de hele weg met een hondenhoofd onder mijn jas gezeten, ze was bang en gestressed en wilde zich verstoppen. Ze had ook een muilkorf om omdat ze iemand van het asiel gebeten had die haar in de reisbench wilde stoppen.

Eenmaal thuis eerst een klein rondje gelopen in het parkje achter ons huis waar ze gelukkig plaste en poepte. Daarna wilde ze eigenlijk het huis niet in, maar dat lukte uiteindelijk ook. Daar deed ik de muilkorf af, en wilde haar aaien. Dit was een fout van mij, ze viel uit, op zo'n heftige manier dat ik er erg van schrok. Een soort wilde grauwende wolf. Dus afstand houden was in het begin een must, ook als ze at kon je niet te dichtbij komen.

Ik wilde bij haar slapen, maar met ons in de buurt kwam ze niet tot rust en bleef maar heen en weer lopen, dus heb ik besloten dat niet te doen en vanuit de slaapkamer hoorde ik dat ze nog een tijdje doorliep maar daarna toch ging liggen. De volgende ochtend, liet ze zich aanlijnen en hebben we eerst een klein rondje gelopen, ze had die nacht in huis gepoept, ik denk van stress, want verder is er nooit iets gebeurd en was ze gelijk zindelijk.

Bij haar moesten we dus rekening houden met afstand houden, ook bij haar eten, niet aaien. En goed aan de lijn houden de eerste weken. Korte wandelingen.

Vrij snel begon ze ons te vertrouwen, een mooi moment was toen ze voor het eerst aan mijn voeten kwam liggen met haar botje.

Van haar heb ik veel geleerd over wat honden aangeven aan te kunnen en daar goed rekening mee te houden. Ze werd mijn beste vriendin en we begrepen elkaar op het laatst al met het blinken van de ogen.

Helaas is ze na vijf jaar overleden op ongeveer elf jarige leeftijd (zelf denk ik dat ze ouder was dan aangegeven).

Spelen, behalve zoekspelletjes was een thema wat ze niet interessant vond, een bal vond ze niets aan, een flostouw trekken daar werd ze veel te wild van ze nam dat nogal serieus

Nu is Jenna hier alweer zeven jaar. Zij had geen naam in het asiel, dus dat was makkelijk. Ik zou gewoon de hond roepen met zijn nieuwe naam, dat zal geen probleem zijn.

Jenna is een heel ander soort hond, extreem zachtaardig, een hond die echt nooit zou bijten of grommen naar mensen, nieuwsgierig, ze leek niet bang, maar natuurlijk was alles wel vreemd voor haar. Ze paste zich vrij snel aan, maar ze is daarom niet altijd makkelijk te peilen, ik vond haar te meegaand, bijv. bij het omdoen van de riem kromp ze in een houding als een reflex, ik vond dat geen prettig gezicht. Ook tijdens het wandelen kon ze ineens inelkaar krimpen alsof ze een schok kreeg. Ik vermoed dat iemand haar misschien met schokband had "opgevoed". Het heeft heel lang geduurd voordat ze dat niet meer deed, jaren.

Ze bleek een jachthond, en kan niet loslopen, in een flits kan ze iets in de neus hebben en weg zijn.

Ook zij was meteen zindelijk. Wel heeft ze allergieen voor pollen, grassen en mijten. 

Waar je ook de eerste tijd rekening mee moet houden is dat de nieuwe omgeving, dus ook nieuwe bacterien, pollen etc. voor sommige honden echt wel lichamelijk belastend kan zijn. Bovendien zijn voor de reis de verplichte entingen gegeven, vaak ook ontwormingsmiddelen en anti vlo en tekenmiddelen. Wat dus voor het immuunsysteem belastend is. Ook vanuit dat oogpunt is het belangrijk rustig aan te doen in het begin, zodat alles goed verwerkt kan worden, zowel lichamelijk als geestelijk is een herplaatsing toch een heftig gebeuren voor een hond.

Wat allebei mijn herplaatsers deden in het begin is uitvallen naar ongeveer alles buiten.  Ook daarom zijn korte saaie rondjes al genoeg indrukken in het begin. Bij Lola is dat helemaal over gegaan, bij Jenna niet helemaal, ze mag geen andere honden, dus te dichtbij valt ze uit. Dus houden we afstand.

Druk spelen met een bal zou ik zelf in het begin niet doen, al zg ik bij Zack George een hond die daardoor wel los kwam.

Jenna vond later samen met een bal spelen, heel kort wel leuk, ze kan ook leuk met haar speel ei spelen. Maar zoekspelletjes blijven favoriet.

Elke hond is anders natuurlijk, ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Succes en veel geluk met elkaar!

" Wat fijn dat weer een hond een goed plekje krijgt.
 
Mijn eigen ervaringen met herplaatsers zijn Lola een herderrottweilermix qua uiterlijk en karakter, die op ongeveer zesjarige leeftijd bij ons kwam. Ze had vier jaar in een pools asiel gezeten. Lola was zo genoemd door een vrijwilligster van het asiel en dat hebben we zo gelaten.
Ik was bij het ophalen blij dat we met ons tweeen waren, omdat ze absoluut de auto niet inwilde, een bench had al helemaal lastig geweest denk ik. Met iemand van de stichting samen is het gelukt en heb ik de hele weg met een hondenhoofd onder mijn jas gezeten, ze was bang en gestressed en wilde zich verstoppen. Ze had ook een muilkorf om omdat ze iemand van het asiel gebeten had die haar in de reisbench wilde stoppen.
Eenmaal thuis eerst een klein rondje gelopen in het parkje achter ons huis waar ze gelukkig plaste en poepte. Daarna wilde ze eigenlijk het huis niet in, maar dat lukte uiteindelijk ook. Daar deed ik de muilkorf af, en wilde haar aaien. Dit was een fout van mij, ze viel uit, op zo'n heftige manier dat ik er erg van schrok. Een soort wilde grauwende wolf. Dus afstand houden was in het begin een must, ook als ze at kon je niet te dichtbij komen.
Ik wilde bij haar slapen, maar met ons in de buurt kwam ze niet tot rust en bleef maar heen en weer lopen, dus heb ik besloten dat niet te doen en vanuit de slaapkamer hoorde ik dat ze nog een tijdje doorliep maar daarna toch ging liggen. De volgende ochtend, liet ze zich aanlijnen en hebben we eerst een klein rondje gelopen, ze had die nacht in huis gepoept, ik denk van stress, want verder is er nooit iets gebeurd en was ze gelijk zindelijk.
 
Bij haar moesten we dus rekening houden met afstand houden, ook bij haar eten, niet aaien. En goed aan de lijn houden de eerste weken. Korte wandelingen.
Vrij snel begon ze ons te vertrouwen, een mooi moment was toen ze voor het eerst aan mijn voeten kwam liggen met haar botje.
Van haar heb ik veel geleerd over wat honden aangeven aan te kunnen en daar goed rekening mee te houden. Ze werd mijn beste vriendin en we begrepen elkaar op het laatst al met het blinken van de ogen.
Helaas is ze na vijf jaar overleden op ongeveer elf jarige leeftijd (zelf denk ik dat ze ouder was dan aangegeven).
Spelen, behalve zoekspelletjes was een thema wat ze niet interessant vond, een bal vond ze niets aan, een flostouw trekken daar werd ze veel te wild van ze nam dat nogal serieus
 
Nu is Jenna hier alweer zeven jaar. Zij had geen naam in het asiel, dus dat was makkelijk. Ik zou gewoon de hond roepen met zijn nieuwe naam, dat zal geen probleem zijn.
Jenna is een heel ander soort hond, extreem zachtaardig, een hond die echt nooit zou bijten of grommen naar mensen, nieuwsgierig, ze leek niet bang, maar natuurlijk was alles wel vreemd voor haar. Ze paste zich vrij snel aan, maar ze is daarom niet altijd makkelijk te peilen, ik vond haar te meegaand, bijv. bij het omdoen van de riem kromp ze in een houding als een reflex, ik vond dat geen prettig gezicht. Ook tijdens het wandelen kon ze ineens inelkaar krimpen alsof ze een schok kreeg. Ik vermoed dat iemand haar misschien met schokband had "opgevoed". Het heeft heel lang geduurd voordat ze dat niet meer deed, jaren.
Ze bleek een jachthond, en kan niet loslopen, in een flits kan ze iets in de neus hebben en weg zijn.
Ook zij was meteen zindelijk. Wel heeft ze allergieen voor pollen, grassen en mijten. 
Waar je ook de eerste tijd rekening mee moet houden is dat de nieuwe omgeving, dus ook nieuwe bacterien, pollen etc. voor sommige honden echt wel lichamelijk belastend kan zijn. Bovendien zijn voor de reis de verplichte entingen gegeven, vaak ook ontwormingsmiddelen en anti vlo en tekenmiddelen. Wat dus voor het immuunsysteem belastend is. Ook vanuit dat oogpunt is het belangrijk rustig aan te doen in het begin, zodat alles goed verwerkt kan worden, zowel lichamelijk als geestelijk is een herplaatsing toch een heftig gebeuren voor een hond.
 
 
Wat allebei mijn herplaatsers deden in het begin is uitvallen naar ongeveer alles buiten.  Ook daarom zijn korte saaie rondjes al genoeg indrukken in het begin. Bij Lola is dat helemaal over gegaan, bij Jenna niet helemaal, ze mag geen andere honden, dus te dichtbij valt ze uit. Dus houden we afstand.
 
Druk spelen met een bal zou ik zelf in het begin niet doen, al zg ik bij Zack George een hond die daardoor wel los kwam.
Jenna vond later samen met een bal spelen, heel kort wel leuk, ze kan ook leuk met haar speel ei spelen. Maar zoekspelletjes blijven favoriet.
 
 
Elke hond is anders natuurlijk, ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Succes en veel geluk met elkaar!
 
 
  "

Dobry

Wauw Dobry echt zo mooi om te lezen wat voor ontwikkelingen jouw honden hebben doorgemaakt. Bijzonder hoe een bange hond met een rugzakje met de juiste liefde en aandacht zo kan veranderen! 

De stichting wil dat je zonder bench komt? Welke stichting is dat dan? Elke stichting die ik ken heeft juist de regel dat honden alléén in een bench mee gaan naar huis ... Sterker nog, de hond mag de bench niet eens uit voordat hij thuis is. En dan in huis alle buitendeuren en ramen dicht, dan pas eruit. 

Er zijn al heel wat tips gegeven, maar misschien heb je hier nog wat aan: https://skylosstrays.com/category/raaddaad/. 

ja he, dat is zo mooi en speciaal, zo zie je hoe gevoelig dieren zijn. Zelf heb ik eigenlijk niets bizonders gedaan, ook wel fouten gemaakt door bijv. in mijn enthousiastme te vroeg een lange boswandeling willen maken, terwijl dat nog echt niet gewaardeerd werd in het begin. Of te vroeg (na twee weken) los laten lopen waar Lola nog niet aan toe was.

je hebt met Marley vast ook wel e.a. zien veranderen, al is jullie situatie natuurlijk weer heel anders

" ja he, dat is zo mooi en speciaal, zo zie je hoe gevoelig dieren zijn. Zelf heb ik eigenlijk niets bizonders gedaan, ook wel fouten gemaakt door bijv. in mijn enthousiastme te vroeg een lange boswandeling willen maken, terwijl dat nog echt niet gewaardeerd werd in het begin. Of te vroeg (na twee weken) los laten lopen waar Lola nog niet aan toe was.
je hebt met Marley vast ook wel e.a. zien veranderen, al is jullie situatie natuurlijk weer heel anders "

Dobry

Jaa marley heeft een normaal leventje gehad dus de basis was er al! Hij was alleen vrij druk bij die andere mensen en trok erg aan de riem en die dingen nu niet meer dus zeker veranderingen alsnog! 

Dankbare lieve wezens zijn het, honden

Iedereen bedankt voor al jullie reacties en waardevolle tips. We zijn er helemaal klaar voor, maar toch ook een tikkeltje nerveus ;)

Ik mag de bench van de organisatie gebruiken tot thuis, dus komt in orde ;)

Ik laat zeker iets van me horen over de ontwikkelingen thuis en kom zeker nog wel eens om raad vragen.

Merci en alvast een leuk weekend 

" Iedereen bedankt voor al jullie reacties en waardevolle tips. We zijn er helemaal klaar voor, maar toch ook een tikkeltje nerveus
Ik mag de bench van de organisatie gebruiken tot thuis, dus komt in orde
Ik laat zeker iets van me horen over de ontwikkelingen thuis en kom zeker nog wel eens om raad vragen.
 
Merci en alvast een leuk weekend 
 
  "

Silvia

Fijn dat je een bench kan lenen.

Hahaha nerveus is herkenbaar..zeker als alles klaar is .

Ik ben erg benieuwd naar je nieuwe lieverd en je verhalen

Hoi

Ik weet niet hoe ver het rijden is om het hondje af te halen? Toen ik mijn rescue ging halen, moest ik 2,5uur rijden naar de luchthaven, ook middernacht. Ik had een bench mee, maar de pup was zodaning onder de indruk van alles (rit, vlucht, luchthaven, nieuwe mensen) dat ze ter plaatse in elkaar dook en als ik ze vast nam praktisch in mijn nek kroop, bibberend met de nagels zowat in mijn vel gekromd. Ik heb dan ook ter plaatste besloten ze niet in de bench te doen, dat had alleen nog meer trauma geweest gedurende die 2,5u. Ik was ook alleen en heb ze uiteindelijk op mijn schoot (nuja chica is echt mini, toen nog geen kilo (kruising met een chihuahua)) genomen. Ze was zo bang dat ze het eerste uur praktisch in mijn schoo verdween, erna beterde het wel en is ze zo in slaap gevallen. Ik had wel de bench op de passagiersstoel gezet, zodat als het echt niet ging, ze er toch in kon.

Rit is perfect verlopen, met minste trauma voor de hond