Onze windhond van bijna 2 jaar wil niet meer mee gaan wandelen. In april wandelden we soms wel 15 km per dag en ging hij probleemloos mee. Nu lukt een wandeling van een halfuur amper. Vanaf we de deur uitstappen wil hij niet meer. Ik probeer hem te lokken met snoepjes en roep hem enthousiast maar dat werkt eigenlijk niet. Ook optillen en een paar meter verder zetten lukt niet. Soms loopt hij een paar meter mee maar dan begint hij te trillen en doet zijn staart tussen zijn benen. Vanaf we omdraaien om naar huis te gaan trekt hij en wil hij zo snel mogelijk naar huis. Als er nog iemand mee gaat wandelen zoals mijn moeder gaat het stukken beter.
Heeft er iemand tips?
Is er de afgelopen tijd tijdens een wandeling iets gebeurd waar hij erg van geschrokken is?
Misschien ken je iemand in de buurt waarmee je af kunt spreken om samen te wandelen, om je hond over zijn angst heen te helpen. Of een eindje met de auto rijden en in een andere omgeving wandelen.
Weet je zeker dat je hond zich niet heeft bezeerd en daarom niet wil wandelen? Hoe gedraagt hij zich in huis? Anders zou ik hem voor de zekerheid bij de dierenarts laten nakijken.
Mogelijk is er een medisch probleem? Heeft hij pijn bij het lopen? Als eerste zou ik dat laten checken bij de dierenarts.
Ik kan me echt niet herinneren dat hij van iets geschrokken is.
In huis is hij rustig maar ik heb niet het idee dat hij pijn heeft. Hij slaapt veel maar dat is normaal voor hem. Het kan dat hij zich bezeerd heeft maar we hebben eigenlijk niks gemerkt. Hij loopt ook niet raar.
Ik kan me ook niks anders voorstellen dan angst/stress of iets medisch of het warme benauwde weer.
Als je iets opvalt een flinke verandering zou ik wel even naar dierenarts gaan.
weer uitsluiten zou moeten lukken nu het koeler is
Dankjewel voor alle reacties! Warmte denken we niet aangezien het al een paar dagen wat koeler is. Ik vermoed zelf dat hij bang is buiten en/of niet weg durft te gaan van huis omdat er nog mensen thuis zijn.
dan gewoon gaan en fijne plekken uitzoeken zonder veel gedoe en impulsen
.Zijn er dingen die je hond motiveren?(bal snoep bv )
Kluiven helpt ook tegen stress en helpt verwerken
Het weer was nog wel benauwd...dus als het dat was merk je verbetering komende dagen
Is er iets tussen jou en je hond voorgevallen waardoor hij geschrokken is? Omdat je zegt dat als je moeder wandelt het beter gaat..
Als er niks geks is gebeurd tussen jullie of tijdens het wandelen denk ik zelf aan iets medisch. Dan misschien de DA even bellen!
Kan er iets op die plek zijn of zijn geweest wat hij nog ruikt? Mijn puberende Golden wilde ineens het bos niet meer in, en vanochtend wilde hij ook een bepaald pad niet op. Ook omdat hij bang is. Een paar dagen nadat Toto niet meer wilde zijn er heel veel bomen gekapt, dus ik denk dat hij de werkmannen en machines al had geroken.
Wil hij ook niet de andere kant op?
Misschien als je gelijk de auto in stapt en heel ergens anders gaat wandelen.
Ja dat zou ik ook eens proberen als je zeker weet dat er medisch niks aan de hand is.
Sinds wanneer? Sinds de hitte? Misschien zere poten door de hete straat?
Weet niet of renee al haar rijbewijs heeft....
Penny had hetzelfde. Ik ging er eerst ook vanuit dat het kwam doordat ze geen zin had of bang was, sinds ze de muilkorf draagt heeft ze dat wel vaker en moet ze het eerste stukje even vooruit geholpen worden waarna ze weer vrolijk mee loopt. Nu bleef ze echter moeilijk doen, zelfs toen ik de muilkorf in veilige gebieden (geen eten op de grond) af deed. Toen had ik meteen door dat er iets anders mis was en helaas is dat ook het geval. Ze heeft last van haar rug en wilde daarom niet meer wandelen.
Ik zou dus wel naar de dierenarts gaan voor een goede controle. Bij Penny leek het ook op angst omdat ze heel erg ineengedoken liep met een onzekere houding, maar dat was het dus niet. Penny liep trouwens ook beter mee als mijn moeder mee was, dat kwam omdat ze het zo leuk vond dat ze door de pijn heen liep. Net als met de terugweg, ze wilde naar huis dus als we naar huis gingen liep ze plotseling een stuk sneller, ook al deed dat pijn
Hier ook een beetje dezelfde ervaring als Penny. Mijn hond leek wat angstig buiten, maar het duurder erg lang voor we erachter kwamen dat er wel degelijk meer aan de hand was. 2x weg gestuurd bij de DA en bij een kliniek kwamen ze erachter dat er wat mis was met haar poot. Ze rende gewoon het bos door. Liep ook graag mee als er andere bij waren, maar dat deed ze puur op adrenaline zoals de specialist zei.. hij hoefde maar een bepaalde plek aan te raken en ze jankte het uit. Inmiddels al lang geleden geopereerd en ze rent weer vrolijk rond.
Misschien toch laten uitsluiten dat er niks medisch aan de hand is.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?