Hond hele leven lang gehad, tot nu

Hallo,

Afgelopen vrijdag 7-8 heb ik mijn hondje die er mijn hele leven is geweest verloren (epilepsie). Macy was 18 jaar en ik 17 in november 18. Ze was er altijd elke dag. Ik heb alles met haar meegemaakt van nare gebeurtenissen waar ik haar als troost had tot een gescheurde lever waar ze me mocht komen bezoeken in het ziekenhuis dat mij steun gaf. Nu is ze ingeslapen. Het valt me erg zwaar. Ik kan alleen maar huilen en geen eetlust geen slaap nergens zin in. Zelfs een schuldgevoel omdat ik voor die vrijdag twee nachten ergens heb gelogeerd en er dus niet was behalve de vrijdag zelf. (Het kwam erg plotseling dat ze zo extreem achteruit ging). Ik weet niet wat ik moet. Ik kan alleen maar aan haar denken en ook het moment van het inslapen spookt door mijn hoofd van toen ze me nog aankeek tot het moment de dierenarts zei dat het klaar was en we haar daar achter moesten laten en dat ik haar nooit meer zal zien.

Sophie 18 jaar, zolang bij je gehad, verdrietig dat ze er niet meer is, zonder haar nu verder moeten zal zwaar zijn voor je.....maar wat heeft ze het fijn bij je gehad , ze was geliefd bij je....je niet schuldig voelen, Sophie......afscheid nemen wil niemand ...heel veel sterkte.

Wat verdrietig en wat een gemis. Toen ik werd geboren hadden we ook een Duitse Herder Elsa. Toen ik rond 8/9 jaar was moest ze ingeslapen worden omdat ze , juist bij mij, door haar voegen gezakt was bij het uitlaten door haar HD. Dat was echt vreselijk. Thuis ingeslapen. Het is iets wat je voor altijd meeneem. Maar probeer niet alleen aan haar dood te denken, maar gedenk haar leven. Dit moet een plekje gaan krijgen en dat duurt wel even. Maar het gebeurd. Sterkte. 

Sophie

Wat een verdriet om afscheid te moeten nemen van een hond, die al vanaf je geboorte bij je is. Macy heeft een zeer mooie leeftijd bereikt.

Je zult haar enorm missen. Macy achter de regenboogbrug wil niet dat je in de put gaat zitten en wil dat je goed eet. Zij is dankbaar voor een mooi en lang leven bij jullie en speciaal bij jou. Houden van is ook loslaten en straks met een glimlach aan haar terugdenken. Mooie herinneringen zullen op den duur naar boven komen.

Als je van muziek houdt, luister dan naar nummers die je op kunnen beuren.

Heel veel sterkte en houd goede moed.

Oh, ik weet nog dat mijn eerste hond overleed. We waren allebei 14, echt lief en leed met elkaar gedeeld. 

Het is niet makkelijk. Geef jezelf tijd om te rouwen, het is als een gezinslid die is weggevallen. 

Kijk wat voor jou werkt: over haar praten? Of juist afleiding zoeken?

Heel veel sterkte in ieder geval... 

Zo voelde ik het ook toen het hondje waar ik mee opgroeide stierf. Zo verdrietig. En weet je? Ik mis hem nog steeds, na meer dan 30 jaar. Hij zit voor altijd in mijn hart, net als de twee honden die na hem kwamen. De pijn slijt maar de fijne herinneringen blijven, heus. Sterkte.