Eigenzinnige partner

Hi iedereen,

Sinds januari hebben wij een heel leuke Golden Retriever die inmiddels bijna 9 maanden oud is. Het was al vanaf begin af aan de bedoeling dat ik me meer met de opvoeding zou bezighouden omdat ik meer thuiswerk. Voor de coronacrisis heb ik met de hond de puppycursus afgerond. Wij vonden de puppycursus een 'must', maar voor mijn vriend was dat dan ook voldoende. Voor mij niet en ik ben verder gegaan met cursussen. We zijn nu bezig met de vervolgcursus die bijna is afgelopen en ook hierna gaan we weer verder. Ik vind het gewoon erg leerzaam en heel leuk, de hond vindt het ook leuk en het is gewoon een heerlijk momentje om echt volledig samen bezig te zijn.

Afijn, ik lees me verder veel in over opvoeding ed en doe dus die cursussen. Mijn vriend verdiept zich verder nergens in wat betreft honden of de opvoeding daarvan. Prima hoor, maar je zou dus zeggen dat ik er wel meer over weet en dergelijke. Echter wil mijn vriend (bijna) niets van mij aannemen. Hij vindt dat 'niets wat ik doe helpt' en dat ik te soft ben. Hij stoot mij hiermee tegen het zere been omdat ik het wél op een bepaalde manier doe zoals ik denk dat goed is. Maar als hij zijn eigen manier hanteert, werkt het dus niet. Want consequent zijn is natuurlijk wel belangrijk. Bijvoorbeeld de hond bij 'verkeerd' gedrag negeren. Dit doe ik altijd, maar zodra mijn vriend er bij is spreekt hij de hond streng toe met stemverheffing. Hij vindt dat negeren 'onzin' is en dat het allemaal niet werkt. 

De hondenschool waar de hond en ik zitten werkt vooral met belonen. Zo veel mogelijk goed gedrag belonen (en dus verkeerd gedrag negeren). Maar volgens hem werkt het allemaal niet en hij wil eigenlijk direct resultaat zien (quick fixes, waar ik weer op tegen ben). Hij vindt het dan ook geen goede hondenschool, terwijl ik het juist wel een heel goede hondenschool vindt. Ik kan vast niet de enige zijn die verschilt in opvoeding met zijn/haar partner. Hoe gaan jullie hiermee om? Heeft iemand tips voor mij?  

Tja....blijft moeilijk 2 kapiteins op 1 schip....heb nu een pup van 4,5 maand en dat negeren doe ik ook niet als ik zie dat ze buiten de kunststof grasmat aan het opvreten is,of als ze bovenop de kieinkinderen springt om hun zakjes te chips te stelen of vanmorgen nog oude man op het bankje waar ze tegenop wilde springen en wel mee wilde eten van dat lekker appeltje,even met haar halsbandje bij die man weggetrokken,niet bozig ofzo het is een pup maar ze mag het niet en ze snapte het,ging niet terug naar die man.

Ik voed voornamelijk ook de honden hier op en heb afgesproken als we buitenhuis met haar lopen,1 persoon de commando's geeft,niet met zijn tweeen roepen bv. 

Als man buiten alleen met haar loopt dan bekijkt hij het maar hoe hij het wil.Dat doet hij niet vaak,hij vindt dat ik het veel beter kan,hij bedoelt vast dat ik veel beter achter haar aan kan rennen....grapje,ik ben blij dat hij mij mijn gang laat gaan.

Altijd lastig als je niet op 1 lijn zit.

Ik ben er zelf eerlijk gezegd ook niet voor om een hond die "verkeerd" gedrag vertoond te negeren.

Ik zou bespreken of en hoe het gedrag voorkomen had kunnen worden. En als dat niet kon, of je te laat was, de hond dan wel begeleiden, door hem bijv. uit de situatie te halen. Uiteraard op een positieve manier.

Niet bij een partner maar wel andere mensen uit mijn directe omgeving. Die gaven ook constant commentaar op mijn opvoeding, die zou te soft zijn. Als mijn jonge border collie bijvoorbeeld druk deed moest ik haar een tik verkopen volgens hen. Of ze zeiden dat ik niet de “baas” was, want ik liet mijn hond op de bank. Het frustreerde me best wel want de BC was mijn eerste hond, en ik had nog niet het volle zelfvertrouwen dat ik het goed deed. Dus ik ging twijfelen aan mezelf, was ik echt zo’n slecht baasje? Uiteindelijk mijn eigen pad blijven volgen en mijn BC werd de perfecte hond toen ze eenmaal volwassen was. Dus toen waren ze eindelijk stil. Mijn ervaring is dat ze blijven volharden in hun mening totdat er resultaat is.

Misschien kan je je vriend overtuigen een boek te lezen over hondengedrag, of zich op een andere manier te verdiepen. En als hij dat niet wil heeft hij ook geen recht van spreken. Kan je hem een keer meenemen naar de cursus? 

Ik zou het eens anders bekijken. Ik snap dat jij er het meeste mee bezig bent maar het is vast niet de enige juiste manier voor de pup, ook al voelt het voor jou wel als de enige juiste manier; je pup zal er niet slechter van worden wanneer hem duidelijk verteld wordt wat niet de bedoeling is. Niet alles wat niet volgens jouw methode is, is per definitie verkeerd of een quick fix. Probeer het eens wat soepeler te bekijken, er zijn meerdere manieren. Ik liep er zelf ook tegenaan hoor, want ik had me ook helemaal ingelezen en probeerde (hopeloos) het gezin ervan te overtuigen dat het anders moest maar uiteindelijk ben ik, ook om de goede vrede te bewaren en dat is ook wat waard, meegegaan met hun manieren en de hond heeft daar niet onder geleden.  Dat blijft het belangrijkst. 

Het is lastig voor jullie zelf, maar nog lastiger voor de hond. Die snapt alles het beste als jullie beide op één lijn zitten en hetzelfde reageren. Ik denk ook wel dat een harde aanpak sneller werkt dan een softere, maar wil je dat je hond bepaalde dingen doet omdat hij/zij daar beter van wordt (lees een snoepje of aandacht) of omdat hij/zij bang voor je is en het niet doet omdat er anders een correctie volgt.. 

Wij zijn thuis wel consequent en over hetzelfde eens met de opvoeding maar merk dat anderen, zoals vrienden en (schoon)ouders daar anders over denken. Ik heb zelfs verjaardagsfeestjes verlaten nadat iemand een nekvel greep. Twisko kent het woord 'Foei' ook niet omdat wij op een rustige manier 'Nee' zeggen, maar zegt iemand dat opeens tegen hem dan weet hij zich geen houding te geven omdat dat nooit geleerd heeft. Niks is verkeerd, je hond moet alleen de tijd krijgen om een methode te snappen.

Neem je vriend een keer mee naar de cursus, laat hem een keer meekijken naar een artikel of stuk dat je leest. En probeer samen wellicht een middenweg te vinden. 

Hier is dat gelukkig niet echt het geval, het zijn mijn 2 honden, van niemand anders en ik bepaald alles voor ze. Toch zijn er geregeld familie leden die het anders aanpakken. Zo heeft 1 van mijn honden al eens een flinke kniesoot gekregen tijdens het opspringen, en is op de rug gegooit doen 1 van de honden iets van tafel pakte. Hier ben ik echt enorm boos om geworden. Niemand heeft zich met de opvoeding van mijn honden te bemoeien, en als ze ze vervelend vinden, komen ze maar niet. 

Maar ook kleine dingetjes. Tijdens het avond eten mogen mijn honden gerust rondlopen, maar bedelen mag niet. Als dan 1 iemand toch een stukje groenten of vlees aan de honden geeft kan ik weer op nieuw beginnen. Heel ergerlijk. 

Over slecht gedrag negeren en goed gedrag belonen kan ik me in vinden. Echter, als mijn honden in de tuin aan het graven zijn, of tegen de vensterbank aan springen om de kattenbrokjes te jatten, wordt dan écht niet genegeerd en ga ik ze ook niet afleiden. Dan verhef ik ook mijn stem en krijgen ze op hun donder. Het ligt er dus aan welk gedrag er vertoond wordt. 

Dank voor je reactie. Ik krijg ook heel vaak commentaar van andere mensen uit de omgeving. Mensen lijken ook niet te snappen dat het een hond is (in de puberteit notabene) en geen robot. Het lijkt wel alsof mensen alleen zien wat hij verkeerd doet, niet wat hij wel goed doet. Dat is wel een goede tip om hem een boek te geven. Ik weet alleen niet of ik hem zover krijg. We krijgen vanuit de hondenschool ook wel eens theorie (300/400 woorden) en die stuur ik dan ook naar hem, maar ik moet hem soms pleasen om het te lezen en hij zegt vrijwel altijd achteraf dat hij het onzin vindt wat er in staat.

Dank voor je reactie! Oooh daar kan ik me ook zo aan ergeren, dat andere mensen ineens eigen verzonnen commando's gebruiken bij jouw hond die hij niet kent. En dan nog vreemd vinden dat hij het niet begrijpt. 'hij is niet opgevoed!' zeker.

Ik stuur mijn vriend wel eens artikeltjes die we bijvoorbeeld van de hondenschool als theorie doorgestuurd krijgen. Echter heeft  hij er totaal geen interesse in en met veel pijn en moeite kan ik hem soms overhalen om het te lezen, waarna hij vervolgens zegt dat hij het óf allang wist óf het onzin vindt wat er in het artikeltje staat. 

Het ergste dat ik tot nu toe heb meegemaakt van bemoeizucht van de visite was iemand die dacht dat hij CM was,hij duwde een springende Rox zachtjes in haar flank met zijn vinger en maakte die tjuuuu....geluiden,mijn haren gingen rechtop staan gelukkig gaf Rox ook een middelvinger en beet ze in zijn broek,in dat geval had ik gezegd,negeer haar ga rechtop staan,handen over je borst,haar niet aankijken en niet bewegen dan is ze zo weg....

Mag dat een stroomband voor visite?

Mag dat een stroomband voor visite?
 

Monique

Van mij wel 

Ik denk niet dat het verschil in aanpak het grootste probleem is maar meer dat to het grootste deel van de opvoeding doet en vriend, die er blijkbaar weinig tijd en energie in steekt, het denkt beter te weten.
Maar als ik lees dat zijn aanpak ook niet werkt kan ik me de frustratie van to wel voorstellen.
Als je het dan beter weet of kan moet je dat ook waarmaken en niet enkel commentaar leveren.

Ik heb in het verleden met man ook wel eens discussies gehad over hoe we dingen het beste aan konden pakken.
Ik heb altijd herplaatsers met rugzakjes, sommige makkelijk andere wat complexer, en inmiddels is het zo dat ik de opvoeding/training doe.
Als man denkt dat een andere aanpak beter zou kunnen werken bespreken we dat en als ik er wat in zie probeer ik zijn methode, vind ik het niets gebeurt het ook niet.
Hij levert dan ook geen commentaar of opmerkingen want hij weet inmiddels dat als hij het beter kan hij het zelf mag doen 

Trouwens een hond kan er wel mee om gaan dat verschillende mensen verschillende regels hebben. Mijn border collie trok bijvoorbeeld altijd aan de lijn bij mijn toenmalige vriend, terwijl ze bij mij netjes naast liep. Ze sprong tegen hem op, want hij liet dat steeds toe. Bij mij deed ze dat niet. Ik dacht in het begin ook: je gaat mijn hond verpesten!!!! Maar dat viel gelukkig mee. Ze was in het begin (toen ze jong was) alleen 10x zo irritant bij hem dan bij mij. Omdat ik het meest met haar om ging kwam het uiteindelijk goed met de opvoeding. Maar hij had geen rare opvoedmethodes, hij deed gewoon niet aan opvoeding. 
Ik vind jouw vriend wel zeer flauw overkomen.

Hoe ziet zijn opvoeding er eigenlijk uit?

Is het een idee om jouw vriend een boek te geven over de methode die jij aanhangt? Dat je tegen hem zegt dat hij misschien eerst even de motivatie achter jouw keuze moet lezen? Misschien zorgt dit voor meer begrip.

Als hij dit niet wil zal ik lekker doorgaan met wat jij fijn vind. Mijn vriend verheft ook weleens zijn stem tegen onze hond terwijl ik dat niet doe. Is ook iets persoonlijks denk ik.

Ik herken het deels wel, mijn man is niet opgegroeid met honden en heeft er niet veel mee. Hij accepteert ze maar heeft van het begin heel duidelijk aangegeven dat ze mijn verandwoordelijkheid zijn. Als ik ziek ben laat hij ze uit, ben ik niet thuis geeft hij ze eten, hij gaat een keer of 2 in de week mee wandelen etc maar al de rest is echt voor mij. Als je natuurlijk de hond voor samen gekocht snap ik dat je teleurgesteld bent.

Een hond of de onze toch zijn slim genoeg om te weten wat bij wie mag. Ze bedelen en stelen alleen eten bij mijn man omdat hij ze dingen van tafel geeft. Hij aait ze altijd als ze opspringen dus dat doen ze ook alleen bij hem, dan moet hij ook niet zeuren als ze zijn broek vuil maken. Ik ben ook meer van het negeren van gedrag en hij loopt ook soms op ze te mopperen. Ik denk niet dat het zo erg is. Moest hij ze ooit fysiek corrigeren dan is het natuurlijk een heel ander verhaal zijn en dat zou ik ook echt niet accepteren.

Succes hopelijk komen jullie eruit.

Ik kan me voorstellen dat het erg frustrerend kan zijn om niet op 1 lijn te zitten qua opvoeding.

Maar tegelijk ben ik ook van mening dat er niet 1 juiste methode of waarheid is. Ik bedoel: het is niet omdat de hondenschool een bepaalde manier van training aanleert dat dat de enige juiste is.

Dus misschien dat zelf ook een beetje loslaten, en allebei met een open mind in gesprek gaan?

Het hoeft namelijk niet zo zwart/wit te zijn tussen 'altijd negeren' of 'altijd stem verheffen', daar zit nog een hele middenweg tussen. Op zich is er niks mis met kordaat zijn of een ferme grens stellen, want dat kan ook op een duidelijke en vriendelijke manier, zonder de boeman te spelen.

Persoonlijk zie ik niks in een hondenschool die alleen maar in functie van belonen en negeren denkt, dat vind ik erg kortzichtig en dat zal voor heel wat honden in praktijk niet werken. Maar dat wil niet zeggen dat het enige alternatief dan meteen de andere richting uitslaat en je zou moeten straffen en roepen. Kijken dus naar wat voor jullie hond werkt. 

Misschien dat je vriend wel openstaat voor zo'n meer 'op maat'-aanpak die jullie onderling afspreken ipv 1 bepaalde theorie te moeten volgen?

Is het een idee om je vriend “als verrassing” in te schrijven voor een super leuke cursus zoals het speuren? Ik herken, zoals je weet, heel erg je verhaal. Hier zijn Maui en de toekomstige border ook echt mijn honden. Maar toen ik mijn vriend meenam naar het speuren werd hij ineens wel heel enthousiast door alles wat hij zag. Hij was ontzettend onder de indruk van wat Maui allemaal kan. 

Daarnaast ben ik wel van mening dat het voor een hond fijn is om in een huishouden precies duidelijk te hebben wat wel en niet oké is. Wij hebben voor Maui haar komst een lijstje samen gemaakt met regels hoe we haar willen gaan opvoeden en hier houden we ons allebei aan. Geeft veel duidelijkheid, ook onderling. 

Mijn honden weten precies welke regels er bij welke personen horen.
Als ik thuis kom en ze hebben met z'n drieën bezit hebben genomen van mijn bed, weet ik dat mijn zoon ergens rondloopt  

Mijn eerste hond wist ook precies wie wat wilde. Van mijn ex mocht ze niet op de bank, en van mij wel bijvoorbeeld. Dan kon ze uren op de bank liggen maar als hij thuiskwam, ging ze zonder dat ik iets hoefde te zeggen van de bank af nog voordat hij binnen was en haar er af kon sturen. 

Het gekst wat ik meemaakte ivm bemoeizucht van anderen was een buurman met een bordercollie. In de loop de tijd waren er wat incidentjes waardoor bleek dat de honden elkaar niet mochten. Ik lijnde dus altijd mijn hond aan al hij eraan kwam, hij deed dat niet, en liet zijn hond gewoon op mijn hond afkomen, een keer echt lelijk aan het uitvallen en happen en blaffen, terwijl wij stoicijns doorliepen, ik dacht hij roept zijn hond wel terug. Maar wat doet hij ipv zijn hond weg te halen toen hij eindelijk bij ons in de buurt kwam...hij begint met zijn paraplu op mijn hond in te hakken, zo op haar rug, dus toen ben ik enorm boos geworden op hem. Zo iemand had ik ook graag een stroomband omgedaan 

Lastig als je niet op 1 lijn zit. Ik en mijn man kunnen het qua opvoeding gelukkig goed vinden, al is hij er soms wat onzekerder over, dit is zijn eerste hond, ik heb al eerder een Border Collie gehad. Soms is hij er ook iets 'ongeduldiger' in maar als ik hem uitleg hoe en wat en waarom neemt hij dit zeker wel van me aan. We vinden het gelukkig allebei heel interessant om te leren over hondengedrag etc dus dat scheelt ook al veel denk ik.

Verder heb ik wel mensen in andere omgeving die het soms nodig vinden om iets te zeggen over hoe ik mijn hond opvoed. Van wildvreemde mensen (iemands hond rende gericht op mijn pup af, die vond dit eng en de hond van deze mevrouw bleef hem najagen...) die zegt dat ik mijn hond geen aandacht moet geven na dit incident want dat zou hij bang worden van andere honden..... Bemoei je alsjeblieft even met je eigen niet luisterende hond mevrouw, ik bepaal zelf wel hoe ik mijn hond beloon voor het TOCH terugkomen bij me als hij wordt achterna gezeten door een hond die 4x zo groot is als hij...

Tot familieleden die het nodig vinden om hem weg te duwen als hij langs de bank loopt en zij niet willen dat hij in hun buurt komt en maar vinden dat hij dit moet weten bij wie hij wel mag komen en bij wie niet. Deze mensen zijn overigens hier thuis niet meer welkom

Doe wat goed is voor JOUW hond en hoe jij het wilt. Als jij het meeste met je hond bezig bent denk ik wel dat dat het meest leidend gaat zijn, en ik zou zeker je partner laten weten dat je dit als vervelend ervaart, ga erover in gesprek

Ga gewoon in gesprek. Wat willen jullie allebei graag zien op den duur bij de hond?

En dan is opvoeding iets heel anders dan trucjes leren. Bij opvoeding is het belangrijk dat jullie dezelfde grenzen stellen en die ook bewaken. En dan is nee ook nee, en dan is een welgemeend fors standje helemaal niet verkeerd. Hoe erg is het als je een hond fouten laat maken en niet aangeeft dat het fout is en wat je dan wel graag wilt zien.

Honden kunnen heel goed schakelen tussen verschillende mensen. Ze doen dat uberhaupt altijd. Mijn hond gedraagt zich bij mij anders als bij mijn partner en ze is weer anders als we samen met haar lopen. Dat zal altijd zo zijn, en ook bij iedereen. Ik ben strenger, want ik heb minder fysieke kracht dus ik moet de hond mentaal echt wat korter bij me houden, daar waar mijn partner de hond wat makkelijk fysiek kan controleren als dat nodig is (en dat weet ze dondersgoed).

Probeer over de basis te praten. Wat zien jullie allebei graag, zowel in huis als buiten. En wat perse niet.

En verkeerd gedrag negeer ik nooit, en mijn partner ook niet, alleen reageren we er wel verschillend op. Ik vind negeren van verkeerd gedrag echt triest voor de hond, zeggen dat het fout is en aangeven wat je wel wilt is voor de hond duidelijkheid bieden en dat is nu precies waar een jonge hond behoefte aan heeft.

En stemverheffing, mhaw, als het geen nutteloos geschreeuw is maar een welgemeende duidelijke verbale terechtwijzing.. die van mij krijgt ze ook af en toe, en ze weet precies wanneer het is gemeend, dan is er dus een grens overschreden waarvan wij vinden: daarover heen vinden wij onaanvaardbaar. En ja, dat gaat weleens behoorlijk hard tegen hard. Ze is een nogal pittige dame, heel lief, maar ook fel en veel drive. Dat moeten we begrenzen anders gaat ze steeds verder en gebeuren er ongelukken.

Dank iedereen voor de reacties! Ik ga het nog even doorlezen en inhoudelijk op reageren. 

Wat ik wel even wil zeggen: ik negeer de hond natuurlijk niet als hij bijvoorbeeld graaft of iets eet wat niet mag. Dat is niet wat ik bedoel.

Ik negeer hem als hij bijvoorbeeld blaft of tegen mij opspringt. Als de hond blaft, kijk ik de andere kant op en krijgt hij pas weer aandacht als hij gestopt is met blaffen. Mijn vriend ergert zich direct als de hond blaft en dan zegt hij gelijk 'Ssssst! Nero, stil!' etc. 

Ja.. ik moet zeggen dat ik dat ook doe. Ze mogen best blaffen, als ze maar stoppen wanneer ik dat zeg. Wanneer Willow naar mij blaft (wat ze nogal vaak en uitdagend kan doen) zeg ik 'nee' sta op, doe haar even in de tuin en laat haar daarna naar binnen. Juist negeren helpt bij haar niet want hoe meer in negeer hoe vaker zij blaft. 

Dat is ook een manier, bij Nero werkt negeren juist wel. Hij blaft namelijk om aandacht, en door er op te reageren heeft hij succes met het blaffen. 

Maar als jouw aanpak werkt, waarom zegt je vriend dan dat het niet werkt? Hij ziet dan toch zelf het resultaat?

Of begrijp ik het nu niet..?

" Maar als jouw aanpak werkt, waarom zegt je vriend dan dat het niet werkt? Hij ziet dan toch zelf het resultaat?
Of begrijp ik het nu niet..? "

Alaska's Finest!

Je moet natuurlijk wel consequent blijven... als hij af en toe wél succes boekt met blaffen (aandacht dus, al is het negatieve aandacht), dan moet je nog harder je best doen om hem weer te negeren en het hem alsnog op die manier af te leren. 

Als het gaat om het negeren van blaffen, dan wíl mijn vriend het ook niet proberen te negeren want hij vindt dat er sowieso wat van gezegd moet worden. Ik werk bijvoorbeeld heel veel beneden zodat ik bij de hond zit. Als hij blaft is dat natuurlijk ontzettend irritant, maar dan negeer ik hem en dan gaat hij slapen.

Als mijn vriend beneden werkt, bijvoorbeeld omdat ik op kantoor zit, reageert hij gelijk om het blaffen/aandacht en zegt hij dat hij niet gáát negeren omdat hij het daarvoor te irritant is. Gevolg is dus dat hij niet kan werken ik weer snel thuis moet komen om hem 'af te lossen' (:

Wat is zijn manier dan om het blaffen te stoppen? Ik zou je vriend het wel op zijn manier laten oplossen. Dan hoeft hij jou niet meer de schuld te geven als de training niet lukt. Ik zie ook voor me dat jouw vriend nu wel het blaffen negeert, maar er dan met zo’n gestresste houding bij zit dat jouw hond daar alsnog op reageert haha. Maar dat is mijn fantasie.

Soms moet de manier van opvoeden ook bij een persoon passen. Laat ik mezelf als voorbeeld nemen. Ik ben dus heel rustig en zachtaardig naar mijn honden toe. Nou zit het niet in mij om ze een felle correctie te geven. Nu heb ik wel eens een trainer gehad die zei dat ik dat wel moest doen. Dus ik probeerde mijn hond heel boos toe te spreken, maar die nam mij toen totaal niet serieus. Waarom? Omdat de opvoedingsmethode helemaal niet paste bij hoe ik “ben”. En de hond had haarfijn door dat ik op dat moment niet zelfverzekerd was. Terwijl die manier van opvoeden wel doeltreffend kan zijn als dat gewoon is hoe je bent.

Dus als je vriend gewoon zijn eigen maniertjes heeft zou ik het zo laten. Het is moeilijk anders te doen dan je bent.
Behalve als zijn opvoeding schadelijk is voor het welzijn van jouw hond. Dan moet je een hartig woordje met hem spreken.

Dank voor je reactie. Maar het is gewoon heel lastig, mijn vriend vindt het daardoor moeilijk om alleen te zijn met de hond. Vooral als hij moet werken. Ik word dan tijdens mijn werk op kantoor geappt of ik niet zo snel mogelijk naar huis kan komen omdat hij niks kan doen vanwege de hond. Dan denk ik, doe relax. Laat hem blaffen en dan stopt ie wel. Als je gefrustreerd naar hem schreeuwt/roept dat hij stil moet zijn, maak je het jezelf ook wel heel lastig. Vervolgens ben ik de 'dupe' want ik moet naar huis komen zodat hij lekker ergens anders kan werken en ik met de hond zit, die hem vervolgens wel gewoon moet/gaat negeren. 

Je vriend lijkt, ook uit vorige topics niet echt een hondenliefhebber, maar ook iemand die jou verantwoordelijk houdt als hij gefrustreerd raakt.

Ik zou het zelf niet prettig vinden als er tegen een dier waarvoor je als mens verantwoordelijk bent  gefrustreerd geschreeuwd gaat worden (tenzij er iets echt heel ernstigs aan de hand is). 

Als een hond blaft om aandacht, zou je je ook kunnen afvragen hoe je zoiets zou kunnen voorkomen. Krijgt de hond genoeg uitdaging zowel geestelijk als lichamelijk, en krijgt de hond daarnaast genoeg rust, genoeg kauwmateriaal etc.

Als een hond om aandacht vraagt lijkt noch negeren me goed, noch de hond toeschreeuwen. Ik ga ervan uit dat iemand die om aandacht vraagt dat ook nodig heeft. Doe even een klein spelletje, of oefenigetje met rustige vriendelijke stem en houding, laat de hond weten dat je hem geweldig vindt.  En dan klaar (oefening om aan te leren)

De hond voelt het dat er irritatie is naar hem toe en dat is ook niet echt bevorderlijk voor een goede band tussen je vriend en de hond. 

Maar goed dat zou  dus mijn manier zijn, zo min mogelijk boosheid, irritatie en negativiteit, en soms ook eens de humor ergens van inzien. Het blijft per slot een dier en geen ding.

Lastige situatie voor je, ik hoop dat jullie erover kunnen praten op een goede manier zonder elkaar af te kraken.