Bij Penny heb ik nooit gemerkt dat ze meer uitviel naar honden met een zwart masker. Ze reageert wel sneller op honden met rechtop staande oren (herders, husky's, wolfshonden) en hele grote honden, maar ook dat verschilt heel erg per hond. Sommige grote honden en herders vind ze juist helemaal geweldig terwijl ze voor de andere heel erg bang is (zonder dat ze met die hond verder ervaring heeft).
Bij Penny ligt het denk ik meer aan de houding van de hond, van hele onzekere honden die over de grond kruipen word ze fel en die wil ze hard corrigeren en van hele zelfverzekerde honden die over haar heen hangen wordt ze bang en gaat ze in paniek naar ze snauwen of vluchten. Hele grote honden of honden die veel naar haar staren, gaan liggen of verstijft stil gaan staan vind ze ook vervelend. Ze reageert er niet meer op omdat dat van mij niet mag en ik haar ook niet de kans geef, maar ze vind het wel moeilijk om mee om te gaan.
Moet er stiekem om lachen pampus is een puber reu en maui een puber teef
Het was gisteren inderdaad erg opvallend. Terwijl maui echt de rust zelfe was op die momenten. De uitvallende honden zagen pampus niet eens staan en richtte hun pijlen meteen op maui (echt zo knap want zij reageerde niet eens terug) Tja geen idee waar het precies aan ligt, dat het aan het masker zou kunnen liggen klinkt best aannemelijk.
Ik heb heel bewust geen zwarte hond genomen omdat die afschrikt en dat voor het werk niet geschikt is.
Gewoon uit nieuwsgierigheid: zagen jullie zelf een gemeenschappelijke factor in die uitvallende honden?
Bijvoorbeeld: geagiteerd, hyper,...
Van de andere honden bedoel je?
Hmm nu moet ik wel even opnieuw de filmpjes in mijn hoofd afspelen hoor..
Kiki mag mij verbeteren als ik dingen een beetje vergeten ben wellicht maar bij de Bordeaux dog:
BD (Reu) stond stil naast zijn baasje terwijl hij aangelijnd was aan een slipketting. Wij liepen op 3/4 meter afstand langs aangezien we aan de andere kant van de parkeerplaats moesten zijn. Hij trok eerst zijn baas half omver om Pampus te besnuffelen. Vervolgens werd hij teruggetrokken door zijn baas maar trok hij vervolgens weer heel hard om Maui te besnuffelen en toen begon hij direct (?) uit te vallen. Kan dus zijn dat hij gefrustreerd was door de strakke lijn bijvoorbeeld.
Pyreneese Berghond:
We liepen de duin op vanaf het strand met Maui en Pampus die beide zichtbaar moe waren van de wandeling. Ze liepen rustig mee en waren niet opgewonden of iets aangezien we toen al 1,5 uur bezig waren geweest. Vanaf de top van de duin kwam een man met die PB, ik denk reu aan zijn grootte te zien, aan een flexilijn tegemoet. Aangezien Maui dus een uitval verleden heeft probeer ik automatisch altijd de afstand zo groot mogelijk te houden en ik liep als het ware tussen Maui en de PB in. Pampus passeerde de PB als eerst maar de PB bleef maar naar Maui staren. En toen begon hij toen wij passeerde dus ook met uitvallen.
Ik weet dat Maui zelf totaal niet uitviel op dat moment maar aangezien ik ook een beetje geschrokken ben na die aanvallen, let ik vooral op de tegemoetkomende honden als ik zie dat ze een bepaalde vorm van spanning hebben. Ik heb dus eerlijk gezegd niet de lichaamstaal van Maus goed kunnen zien..
Ik merk wel dat vreemde honden makkelijker naar Timmy gaan dan naar Black.
Maar of dat komt omdat Timmy wit is of omdat hij klein is, dat weet ik niet.
Timmy vindt ook alles even leuk, dus vreemde honden ook.
Sommige baasjes zeggen over hun hond, ze vinden zwarte honden een beetje eng.
Dat zeggen ze dan omdat hun hond duidelijk argwanend naar Black toe is.
Ja. De honden die uitvielen naar Maui, of zij iets in hun emotie/lichaamstaal hadden dat gemeenschappelijk was.
De BD had idd heel kort interesse in Pampus maar daarna vrij direct niet meer (zal waarschijnlijk aan die man gelegen hebben die hem terug trok).
De PH ging eigenlijk precies zoals je beschrijft.
Ik vond beide honden staren voordat ze wat deden, alsof ze het van ver al besloten hadden, maar dat kan mijn interpertatie zijn natuurlijk.
Dus als ik het goed begrepen heb, vielen beide vreemde honden uit naar Maui nadat ze eerst Pampus waren gepasseerd/hadden ontmoet?
Het kan ook te maken hebben met de dynamiek tussen Pampus en Maui. Is Maui een teef die graag controleert, beschermt, of overzicht houdt? Het feit dat Pampus als eerste met de vreemde honden te maken kreeg, kan voor Maui een reden geweest zijn om de situatie te willen overzien (zeg maar the big sister rol op zich nemen), wat de vreemde honden dan misschien weer anders hebben geïnterpreteerd...
Het is jammer dat we sommige situaties gewoon niet opnieuw kunnen overdoen en uitproberen, he, anders had je bijvoorbeeld eens kunnen zien wat er gebeurde als Maui als eerste langs de vreemde honden liep, hoe dat zou gaan.
Maar er kunnen zoveel dingen spelen: de rol van de baasjes vd vreemde honden, wat die honden vooraf al hebben gedaan of ervaren hebben, de dynamiek van 2 honden tegen 1, enz, enz.
Ik denk dat je hiermee de spijker op z’n kop slaat. Maui loopt al vanaf 8 weken oud met mij op de hondenschool mee tussen de pups. Al een half jaar lang leren we haar gecontroleerd om tijdens de puppyspeelmomenten op te komen voor de schuwere pups of de pups die “gepest” worden door andere pups. Dit doet ze echt fantastisch en hebben we haar bijna niet hoeven te leren. Alsof ze een “geboren moeder” is. Ik zie vaak ook, als we incidenteel een keer in een losloopgebied lopen, dat Maui dan tussen twee honden in gaat staan als eentje aangeeft het spel niet zo leuk meer te vinden. Dit vond ik eigenlijk altijd een prachtige eigenschap van haar maar wellicht is dat juist “gevaarlijk”.
Twee weken terug waren we op vakantie met vrienden en hun reu van 5 jaar oud. Maui was met haar 8 maanden wel degene die bepaalde wat er gebeurde in het vakantiehuisje. Dit deed ze absoluut niet op een dominante manier en ze heeft ook niks gedaan om die positie te krijgen verder maar het was aan de reu te zien dat hij het wel prima vond zo.
Pampus en Maui hebben nu zo’n 4 wandelingen samen gelopen en het zou wellicht kunnen dat die andere honden al een dreigende houding hadden en dat Maui Pampus wellicht wilde beschermen en dus ook een bepaalde houding aannam. Ze kan als we in het donker wandelen ook best beschermend over mij zijn namelijk. Maar hier had ik nooit op deze manier bij nagedacht.
Denken jullie dat ik hier iets mee moet?
Wow super knap dat je dat uit onze verhalen kan halen, maar het klopt precies! Pampus liep eigenlijk altijd voorop of was de eerste ter plekke en Britt en ik hadden het al met elkaar erover dat maui het met regelmaat voor pampus opneemt.
Dat is op zich een zéér mooie eigenschap, maar het is wel iets waar je mee moet opletten naar onbekende honden toe. Want zij kunnen dit ook als te controlerend, intimiderend, bazig beschouwen. Dat hangt dan weer van hun eigen persoonlijke ervaringen en karakter af. Er zullen situaties zijn waarin honden gebaat zijn met een Big Mama die de boel komt regelen of sussen, maar er zullen andere honden zijn die dit niet pikken.
Zeker als Maui volwassen wordt, is het opletten dat ze haar rol niet te ver gaat drijven en te veel gaat willen bepalen voor andere honden. (waarmee ik niet zeg dat ze dit zal doen, gewoon dat je zelf de evolutie in de gaten houdt)
Dat zijn wel goede tips ja! Al zal het wel lastig worden om dit te begrenzen aangezien op de hondenschool natuurlijk ook verwacht wordt dat ze het bij onbekende honden cq. Pups doet. Maar het is inderdaad wel een goede om in de gaten te houden. Nu vraag ik me alleen af of er ook iets veranderd als Maui bijvoorbeeld voorop loopt i.p.v. achteraan?
Bij een volgende vergelijkbare situatie op jullie gezamelijke wandeling: probeer het eens uit.
Het kan de hele dynamiek veranderen, ja. Dat zij eerst kennismaakt en de vreemde hond inschat, en daarna de ruimte aan Pampus laat.
Honden zien helemaal niet de kleuren zoals wij ze zien, en zeker niet in detail. Een hondenoog is zo niet gebouwd en zijn hersenen zijn daar ook niet op ingesteld. Dus ik geloof er niet in.
Mijn ervaring: neem een zwarte hond, en vrijwel elke hond valt uit.
Oorzaak: 9 van de 10 de baas, want die vindt die zwarte hond eng want die baas kan die zwarte hond niet goed inschatten, de honden onderling wel hoor.
Daarbij komt wat Alaska noemt: de persoonlijkheid van de hond zelf. Ik kom honden tegen die over de kop slaan van woede als ze mijn hond zien. Ze zegt niks, ze is niet erg geinteresseerd en ze is zeeeer zelf bewust. Er is geen hond waar ze van onder de indruk is. Dat irriteert andere honden mateloos.
Grappig genoeg valt ze zelf nooit uit, behalve naar 1 hond, een teefje wat haar straal negeert, en ze kan het niet uit staan.
Ik geloof niet dat het iets met kleur of masker te maken heeft, dat is te menselijk gedacht. Het zijn de honden zelf, en de input van de baasjes op hun honden (die heel groot kan zijn, al probeer je het nog zo goed te doen, de hond prikt overal doorheen)
Ja dat zou ook nog een extra oorzaak kunnen zijn uiteraard. Maui is nu met haar 73 cm best wel een grote verschijning. Terwijl mijn beeld juist daardoor verpest is en alle andere honden klein zijn nu haha.
Maar het zou dus best kunnen dat de eigenaren daardoor ook spanning gevoeld hebben, al hadden zij honden die qua formaat toch wel bijna hetzelfde waren. Maar ik geloof best dat Maui voor sommige mensen eng is. Hier in de wijk heb ik ook altijd de hele stoep voor mezelf aangezien iedereen oversteekt.
Wat ook kan, is dat Pampus minder of geen interesse toont in de andere honden en dat Mauri, ook al is ze rustig, toch naar de andere honden kijkt, er dus een interactie is.
Op de hondenschool, leert ze ook interactie aan te gaan, te regelen en oplossen.
Luca wilde ook altijd regelen, op de hondenschool, maar ook buiten met wandelen, honden splitsen, afremmen, uit elkaar halen.
Ik heb dan toen gestopt, vind dat haar taak niet en merkte dat ze te veel met andere honden bezig was.
Ja maar dat is ook juist haar taak, dat is de reden dat ze met me meegaat naar de hondenschool. Die pups leren meer van haar dan van mij.
Als we dan in een roedel lopen, is ze juist erg weinig met die andere honden bezig. Ze vindt het gezelliger om tussen de mensen te lopen dan bij de andere honden.
En het feit dat we nu van uitvallen aan de lijn naar rustig kijken en daarna aandacht voor mij gegaan zijn in een kleine twee maanden tijd, ben ik eigenlijk alleen maar blij mee. Ik beloon haar juist als ze rustig kan kijken. Ik wil namelijk dat ze leert om rustig om te gaan met voorbij komende honden. Maui heeft ook niet het karakter om continu met mij bezig te zijn, daar is ze echt veel te zelfstandig voor. Maui is het gelukkigste als ze gewoon vrij is van commando’s en hond mag zijn.
Ze heeft nou eenmaal die enorme Will to Please niet, hoort ook bij het ras. Dan heb ik liever dat ze wel gewoon rustig leert te kijken zonder volledig uit haar stekker te gaan.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?