Ik denk dat je wel snel een keus moet maken. Hoe ouder de pup, hoe moeilijker hij het met de herplaatsing gaat hebben. Het is ook eerlijk naar het pupje toe dat je een keus maakt.
Hoi Martha.
Ik heb ook 2 herders, en heb mijn eerste herder aangeschaft toen ik 18 was. Iets ouder dus dan jij nu bent, maar nogsteeds jong. Ook ik was / ben hier verantwoordelijk voor.
Echter heb ik het nooit zo ervaren als jij nu doet. Ik deed álles voor en met mijn hond. Vond het heerlijk om met haar bezig te zijn, het liefst elk moment van de dag.
Jammer dat dit bij jou niet het geval is. Wat had je verwacht toen je de pup aanschafte? Is er iets vervelends aan hem? Hoe komt het dat jij voelt alsof hij je enorm belemmerd in je dagelijks leven?
Herders zijn ontzettend druk, willen graag met de baas bezig zijn, nieuwe dingen ontdekken en leren. Als jij hem dit niet kan / wil bieden, zou ik je pup terug brengen naar de fokker. Dan kan hij / zij een goed nieuw baasje voor hem vinden.
Of je gaat het nu 100% voor, waar je dus ook een hoop 'vrijheid' op geeft (het is maar hoe je het ziet, want ik voel me vrijer dan ooit met 2 honden)
Óf je brengt hem terug. Je moet denken in het belang van de hond, en daar zou ik dan niet al te snel mee wachten, ze hebben meteen vanaf het begin al aan duidelijkheid nodig, en een consequente opvoeding, hoe ouder hij wordt, hoe lastiger het gaat zijn om hem te herplaatsen.
Het was een boxer
Suzanne, meisje vijf jaar oud, 150 kilo aan de lijn en netjes in bedwang....
Ik vind het gek om een meisje van 15 volledig voor de opvoeding van een hond op te laten draaien. En volgens mij stonden de mensen die in dit topic zeggen dat ze dat ook deden, er toch echt niet zo alleen voor. Als je hier wat langer mee leest weet je dat de ouders van Suzanne boxers fokten en Pascale rustig voor langere tijd zonder hond naar het buitenland kon. Neem aan dat daar dus nog mensen omheen staan. Niet als verwijt hoor. Maar volgens mij help je het kind niet door het makkelijker voor te spiegelen dan het is. Ken helaas ook zo'n voorbeeld in mijn omgeving. Coronapup voor de kinderen, super leuk! Ik zie ze worstelen en heb ze al een paar keer geholpen met dingen. Ze doen echt hun best maar het blijven kinderen. En hun ouders werken gewoon en denken dat die hele opvoeding vanzelf wel goed komt. En ja ik had ook op jonge leeftijd een hond. Maar reken maar dat ik het niet alleen deed. Mijn ouders betaalden alles, sprongen bij als ik het druk had met school, deden het laatste rondje, hielpen mij bij het opvoeden en reden me naar de hondenschool. En toen ik ging studeren bleef ze op haar oude dag bij hen omdat dat veel relaxter was dan mijn hectische studentenleven.
Onzin natuurlijk. De hond loopt er lief naast, er loopt iemand achter en het is niet op de openbare weg. Doe hetzelfde in een druk hondenpark zonder toezicht en iedereen denkt dat je gek bent.
Het is ook onzin, maar meer voor suzanne, niet voor Martha, een kind kan je niet de opvoeding geven voor geen enkele hond, dat werd hier beweerd....suzanne beweerd dat ze met tien jaar alleen een boxer heeft opgevoed...iedere ouder heeft verantwoording voor de hond en kan dat niet aan een kind overlaten, dat er wel eens gewandeld wordt met een hond en onder toezicht tuurlijk dat dat kan...mij ging het om dat een herder toch iets anders is dan een gezelschapshondje...
Helemaal waar.... wanneer Martha het berichtje leest dat een kind van tien een hond heus zelf kan opvoeden krijgt haar vertrouwen nog meer een deuk.....en keer ermee wandelen tuurlijk....heb ik ook mogen doen toen ik klein was... maar wel onder begeleiding. En een herderpup is echt niet makkelijk zelfs niet voor degene die ervaring er mee heeft....daar moet met veel energie in stoppen, Martha zit nog op school...
Wij doen het niet voor onszelf, wel voor Nala. Nala pakt haar rust niet zonder bench. :) Ik begrijp dat er voor- en tegenstanders zijn, maar in ons geval is een bench erg gunstig. Nu hebben wij hier wel een ren aan gemaakt, maar ook dan brengen we haar soms nog terug in de bench, omdat deze kleiner van ruimte is waardoor ze dan echt wel lekker gaat slapen of lekker gaat liggen en gaat rondkijken.
Ik wilde nog on-topic reageren, maar volgens mij leest Martha niet meer mee?
Ik hoop heel erg dat ze inmiddels afspraken heeft kunnen maken.
Toch is dit wel iets wat hondeneigenaren al snel zeggen. De ruime meerderheid van de pups pakken namelijk wél hun rust, maar wel pas om het moment dat het hen uitkomt.
Ik zei het ook hoor, Willow was (en is) een enorme drukke pup, altijd bezig, en.. ook zij pakte haar rust niet. Na een wandeling, hersenspelletje, kluifje, wat spelen etc, liep zij nogsteeds even druk rond. En zodra ik haar in de ren zetten, ging ze uiteraard slapen (wat kan ze anders)
Toen hier de tip gekregen gewoon eens af te wachten wat ze doen. Ze moeten ook leren zelf hun rust te pakken namelijk. Willow kon echt uren na een activiteit nog wakker zijn, en kon ook gaan klieren, en wanneer ik vond dat ze moest slapen, had zij daar duidelijk een andere mening over. Maar toch afgewacht. Uiteindelijk ploffen ze echt wel ergens neer. En op deze manier heeft Willow (en mijn andere hond ook trouwens) beter haar grenzen leren kennen en op tijd en vaker zelf rustmomenten gepakt. Soms maar 10 minuten, soms 3 uur. Het is dus echt niet het geval dat pups niet weten hoe en wanneer ze moeten slapen. Ze bepalen het alleen liever zelf
En nu ben jij diegene die deze tip doorgeeft aan mij. Hoe oud was Willow toen je dit probeerde toe te passen? :)
3 maanden ongeveer, toen heb ik meteen de ren ook afgebroken. Sinds dien loopt ze los in huis.
Ah goed om te weten! We gaan volgende week eerst op vakantie, dus tot die tijd houden we het even zo. Al zal ze op vakantie ook sneller slapen, we merken dit ook wanneer Nala op een andere plek heeft gewandeld hier in de buurt (dus in de fietskar of met de auto ernaar toe, even wandelen en rondsnuffelen daar en dan weer naar huis).
En de week erna zou ik dit wel kunnen leren toepassen. Ik moet zeggen dat ik dat wel spannend vind, maar ik denk alleen maar ook dat het heel waardevol is om dit juist te doen. Ook voor Nala vooral, dat ze niet meer in de bench moet om haar rust te pakken. Als ze zelf in de bench gaat liggen slapen, is dat al heel anders.
Ja absoluut, het scheelt een hoop. Ze lopen waarschijnlijk even tegen zichzelf aan in het begin, want jij bent er niet om hen aan die rust te helpen, maar na een tijdje hebben ze wel door dat ze het zelf moeten pakken hoor! En zo niet, is haar bench of ren zo weer klaargezet natuurlijk. Het valt te proberen. Fijne vakantie volgende week!
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?