Grommen/bijten bij iets terugpakken

Goedemorgen,

We zitten een beetje met een dilemma.
Het gebeurd wel eens dat Nouri iets te pakken krijgt thuis wat hij niet hoort te pakken. Denk aan iets van de was (t-shirt ofzo) of iets buiten.
Meestal gaat hij er dan lekker mee liggen en gaat hij er op zitten knauwen.

Nou is het zo dat hij behoorlijk 'vals' kan reageren als we bijv. het t-shirt willen terugpakken. We proberen hierbij ook het ruilen voor een stukje gekookte kipfilet of een ander speeltje maar niets werkt daarin. Het is zo erg dat als je het dan van hem afneemt hij zelfs naar je bijt.
Ik begrijp dat dit voor een hond normaal gedrag is en daarom zullen we ook nooit bijv. een pensstaafje van hem afpakken omdat we snappen dat hij dat niet accepteert.
Het commando 'Nee' kent hij al vrij goed maar dat heeft helemaal geen zin op dat moment.

Het moet wel zo zijn dat hij niet bijt of gromt doet als hij aan onze spullen zit en we dit willen terugnemen.
Nu begrijp ik, dat je ook moet voorkomen dat hij uberhaupt die spullen pakt maar het kan wel eens gebeuren dat er bijv. wat was valt.

Hebben jullie hier tips in? Hoe kunnen we hem dit afleren?

Ik zou een speeltje van hem pakken en dan met je rug naar hem toe gaan zitten. Doen alsof je het aller interessantste ooit vast hebt, maar dan ook echt overdreven. Als hij dan komt kijken natuurlijk wel even flink met hem spelen anders trapt hij er na een tijdje niet meer in. 

En geen spullen wat hij niet mag hebben laten liggen, het is ook erg verleidelijk voor ze. 

Dat is misschien wel een idee inderdaad! Of wellicht met een lekker snoepje/stukje kipfilet. Of wellicht moeten we juist voor deze momenten de beef jerky's/pensstaafjes/vishuid bewaren :)?

Nogmaals, we snappen heel goed dat het een hond is die zijn 'bezit' beschermd. En dit soort situaties komen eigenlijk zelden voor maar voor een aantal van die momenten moeten we een oplossing hebben.

(even los van dat onze Nouri sowieso een kleine piranha is :), maar dat hebben we inmiddels goed onder controle dmv weglopen of 'au' roepen).

Wat je wel kan doen is samen met hem kluiven. Jij houdt de ene kant van het kauwmateriaal vast terwijl hij op de andere kant mag knagen. Dan wordt het dus normaal dat jij daaraan zit en leert hij dat je het niet zomaar afpakt. Ik doe dit heel vaak met Maui en mag nu overal aanzitten 

Je kan beginnen met oefenen met ruilen op een rustig moment.

Eigenlijk hem iets geven wat hij mag houden, het afgeven van iets wat hij belangrijk vind, vind hij dus lastig. 

Een t shirt daar zit jullie geur aan, dat wil hij blijkbaar behouden.

Je zou met een oud t shirt kunnen gaan slapen en kijken of hij dan wel wilt ruilen.

Mocht hij nu iets verbodens hebben, zou ik het voorlopig niet afpakken of gaan ruilen. Daar krijg je alleen maar een strijd door.

Hij geeft geen idee dat iets niet mag, voor een hond heeft iets nut of niet. Zolang hij iets kan pakken, heeft dat nut

Dat doen we eigenlijk al vrij veel met de Churpy..Wellicht een idee dit een paar keer bij de beef jerky en/of pensstaaf te doen (neem ik de geur van de pens aan mijn handen voor een paar dagen wel voor lief :D).

We willen dit gewoon onder controle krijgen. Niet dat we dan te pas en te onpas dingen gaan afnemen maar die momenten dat het nodig is willen we het ook kunnen doen.

We zullen ook 'los' extra veel oefenen komende tijd. Dus met speeltjes en andere zaken en als hij dan los laat belonen. Hopelijk kunnen we dit dan ook op een gegeven moment doorzetten naar de momenten dat hij echt iets pakt wat hij niet mag.

Het idee van het oude shirt kunnen we ook wel eens proberen. Al denk ik dat dat niet direct effect heeft omdat hij 'toch al een shirt heeft'. 

Soms heeft het ook zijn nadelen dat een Corgi heel slim is. Die trapt helaas niet overal in haha

Ik zou geen textiel geven als hij erop gaat liggen kauwen. Er zijn gevallen genoeg bekend van honden met kluwen sokken, stukken kleding enz. in de maag die eraan geopereerd moesten worden omdat ze niet meer konden uitpoepen.

Ik vind dat dus link....

En wat die bezitterigheid betreft: vaak helpt het om hem dan van de 'plaats delict' weg te lokken: stel hij heeft n shirt. Ligt ermee in zn mand. Lok hem dan naar de keuken of voordeur met een belofte van lekkers of uitgaan, net wat ie het leukste vind.

Meestal laten ze hun 'bezit' dan liggen in hun mand; dan moet je razendsnel zijn en eerder terug zijn bij de mand dan je hond en kun je het shirt weggrissen.

Soms moet je daarin vér gaan, bv echt naar buiten lopen. Maar dat shirt gaat ie op een zeker moment achterlaten; heus.

Dat is de manier zonder strijd....

En daarom leer ik honden dus niet met ruilen los te laten. 

Naarmate de hond in de puberteit komt is dat gene wat hij heeft dermate belangrijk dat hij niet meer wil ruilen al hou je een biefstuk voor z'n neus. 

Vaak leren we "los" aan met spel als ze pup zijn, voertje voor de neus pup laat los voertje erin en speeltje is weg. 

Ik leer ze uit zich zelf los te laten, daar koppel ik het commando "los" aan en beloon gelijk weer met spel. 

Mijn ervaring nu is dat honden veel beter het los beheersen in alle situaties omdat de verwachting van het terug krijgen heel hoog is. 

Waarom niet gewoon afpakken? Ruilen is als je iets gegeven hebt en je het terug wilt, een botje dat je weer wilt opbergen of zo. Maar verder is alles in huis van jou, niet van de hond. Je hoeft niet te ruilen voor de spullen die van jou zijn. En een hond die gaat bijten uit bezitsdrang zou ik echt niet gaan betuttelen met ruilen. Bij ruilen is de hond die beslist of hij het wil afgeven, hij heeft het initiatief. En m.i. ligt zoiets niet binnen de privileges van een pup die grenzen aan het opzoeken is.

Jij bent het baasje, jij neemt de leiding en jij neemt het initiatief om hem duidelijk te maken wat hij wel een niet mag pakken. Dus: afpakken wat hij gepakt heeft en daarna iets geven waar hij wel op mag kauwen. 

Overigens, je schrijft dat hij het commando 'Nee' al kent. Het dus dus niet een stukje onwetendheid dat hij iets niet mag pakken. Het is bezitsdrang. Door ruilen leert hij niet dat de spullen van jou zijn. Hij leert alleen dat hij dingen mag pakken en zichzelf toe-eigenen. En dat hij nog lekkers ervoor terugkrijgt ook ... 

Sorry hoor....maar is dat niet een achterhaalde opvatting.....'gewoon maar afpakken' 'alles in huis is van jou, niet van de hond' en zo meer.

De hond is je huisgenoot en heeft ook rechten: lekker een eigen plekje waar hij niet gestoord wordt bv. De hond heeft ook zekerheid nodig dat hij veilig is en niet op elk moment van van alles beroofd kan worden....

Als een hond in bijtgedrag vervalt bij afpakken dan moet je echt even stappen terug doen en  wat anders verzinnen; iets anders dan bot geweld.

En als dat dan gelukt is, ga je op rustiger momenten weer flink oefenen op het nee en ruilen voor iets anders en lossen.

Dat we door de jaren heen andere inzichten hebben gekregen betreft het opvoeden van honden betekent niet dat alles maar achterhaald is. Soms moet je gewoon streng en duidelijk zijn, en dat heeft niks met bot geweld te maken, meer met duidelijk grenzen stellen. Ik ben van mening dat ruilen niks anders is als omkopen, en waarom zou een hond in zijn gedrag veranderen als het uiteindelijk een beloning oplevert.

Met afpakken maak je het alleen maar spannender en interessanter wat op de lange termijn volgens mij alleen maar averechts werkt omdat je er juist de nadruk op legt. 

Afpakken kan dan achterhaald zijn en alles moet zo positief mogelijk aangeleerd worden maar als mijn hond bv iets gevaarlijks in zijn bek heeft, en een lap stof is gevaarlijk,  ben ik degene die hem op dat moment  moet beschermen.

Moet ik dan eerst een ruilobject gaan zoeken, dan is gevaar misschien werkelijkheid geworden. 

Positief dingen aanleren ja, zeker te weten.

Maar ik zal nooit van een hond accepteren dat deze iets pakt van mij en het vervolgens wil houden door snauwen en grauwen. Vandaag ben ik het waarnaar hij bijt morgen een voorbijganger die te dicht bij komt.

Als de hond iets heeft wat niet mag, dan pak ik het af. Krijg ik daarbij een gerichte  hap dan weet ik dat de hond wel heel veel ruimte heeft gekregen om zichzelf  dit gedrag aaan te leren. 

Op zichzelf vind ik ook dat ik alles moet kunnen afpakken van mijn hond op welk moment ik dat wens of noodzakelijk vind.

Echter........ dat kan niet zomaar. Je moet geen gevecht aan gaan, als de hond gaat uithalen, jou pijn doet en ook nog zijn zin heeft is dat heel schadelijk voor het vertrouwen. En dat is precies waar het om draait met loslaten, de hond moet vertrouwen hebben dat hij wat hij zo geweldig vindt, best kan delen met zijn baas.

Op het moment dat de hond verstart heeft geen zin meer, zijn spieren staan stijf rondom zijn kaken en hij heeft positie in genomen. Ga leren loslaten met dingen die hij niet interessant vindt en beloon hem daarna, dat kan met iets lekkers maar niet iedere hond is daar gevoelig voor. Mijn hond helemaal niet, haar beloning voor loslaten van iets wat zij geweldig vindt, is een trekspel. Dus zoek de ultieme beloning en oefen met heel makkelijke dingen, maak er een feestje van, loslaten en delen is leuk (met de baas) en zorg voor nu dat hij zo min mogelijk succes kan hebben.

mijn vorige hond sloeg helemaal vast op zijn stalen staafje (beloning bij de cannabis training), dan riep de trainer, ga maar rondje rennen met hem, holde hij vrolijk mee, vergat de spanning op zijn kaken, liet vallen en dan was het "knappe geweldige hond, kijk eens wat ik voor lekkers/leuks ik heb"

Kortom : haal de spanning eraf, oefen met heel makkelijke dingen, zal wel even overheen gaan, maar hij zal ervaren dat loslaten oke is, hij vaak iets gewoon weer terug krijgt of dat je er samen mee kunt spelen.

Maar mijn hond moet ook lossen hoor, als ik zeg "los", ongeacht wat er in haar bek zit (een jute mouw of een kauwbot, maakt me niks uit) dan laat ze los, en waarom ook niet. Ik ga haar echt niet lopen pesten, als ze lekker ligt te kauwen zal ik haar echt niet storen, maar als ze buiten een afgekloven sparribpakket te pakken heeft wil het toch echt uit haar bek hebben.

@Chanel: Ben het met je eens dat het gevecht aangaan niet verstandig is. Vandaar zoek ik ook naar een goede oplossing.
Het typische is dat het 'los' goed werkt als we met hem spelen, dus met een flos of knauwbotje (die simpele witte)/olijfstok gaat dit prima. Bij pensstaafjes of iets dergelijks proberen we het gewoon niet omdat we al weten dat het niet werkt.
Bij spullen waarvan wij vinden dat hij ze niet mag, willen we gewoon dat hij los laat.

Blijkbaar heeft hij niet he vertrouwen nog dat als hij iets op zo'n moment los moet laten we dit voor zijn bestwil (of onze spullen) doen.

Nou moet ik wel zeggen, Nouri is een eigenwijze donder soms, want als hij op zo'n moment iets echt heeft en wij gaan 'bij rondrennen' kijkt hij ons aan met een blik van 'wat een malloot' en gaat rustig door met, in dit geval, het t-shirt!
Corgi's zijn ontzettend leuk door die eigenwijsheid, maar soms is het ook lastig haha

Oefen ook echt het woord "los" (of wat je ook wilt gebruiken), elke keer als je wilt dat hij iets loslaat. Zodat hij er automatisch op gaat reageren. Net zoiets als zit, je begint in je huiskamer, dan in de tuin etc. En uiteindelijk gaat de hond automatisch zitten als je "zit" zegt. Mijn huidige hond lost heel moeilijk (tennis) ballen, die heeft ze dus ook jaren niet gekregen, je komt daar niet bij in die bek, in krachtmeting ben ik kansloos, en dus was een bal een no-go, en eigenlijk nog steeds (tennisballen zijn ook killing voor het gebit). Maak er i.i.g. nooit een boze krachtmeting van, loop dan weg en laat hem lekker houden wat hij heeft (mits het geen gevaar kan)

Oh, maar ik ging niet zomaar rondhollen, ik lijnde de hond dan wel aan, zo vrijblijvend is het leven niet.

Maar misschien is dit een goede vraag voor op een hondenschool, want meekijken door een instructeur kan heel handig zijn omdat die ziet wat er nu precies gebeurd, zowel bij de hond als bij de baas.

Eens met Chanel.

Zeker moet je in echte noodgevallen heel resoluut iets uit die bek kunnen halen. Maar jouw resolute gedrag op dat moment zal er ook voor zorgen dat de hond het, beduusd, toelaat.

Verder blijf ik erbij dat wegleiden van de 'crime scene' (inderdaad aangelijnd, het moet geen spelletje worden) je de beste kans geeft om het zo begeerlijke voorwerp te laten loslaten.

Zonder gevecht.

En daarna weer flink oefenen op loslaten: echt alles moet ie kunnen lossen en dat kun je zelf steeds spannender maken door te beginnen met on interesante dingen tot en met het lekkerste stukje, De beloning kan zijn dat hij  het, na succesvol afgeven aan jou, gewoon terugkrijgt.

En toch doe ik het ook zo.

Alles positief hier, maar er zijn grenzen.

Zonder gedoe of drama neem ik het gewoon af. Van grommen of boos worden ben ik niet onder indruk.

Ik wel hoor, Sam is zo beschermen over een botje, of iets wat hij echt wil hebben, binnen, buiten niet.

Ik ruil, want het geeft zoveel stress, zowel voor mij als voor Sam, en Sam zou me bijten.

Ik ben aan langzame training bezig, eerst mochten we niet een in de buurt komen als hij een botje had, nu kan ik op 1 meter afstand staan, in het begin houd hij me angstvallig in de gaten, maar tegenwoordig gaat hij daarna gewoon lekker botje kauwen.

Ik was wel zo, er word niet gegromd, niet gehapt, en dan krijg je een hond die van angst dat dus doet, daar sta je dan met je mening, zo zou ik het nooit toelaten.

Alles gaat hier heel langzaam en met veel geduld, en dat werkt ook, alleen het duurt lang, het heeft alles met vertrouwen te maken in het geval van Sam dan.

Buiten heb ik wel een keer van schrik gewoon mijn hand in zijn bek geduwd om er een kippenbotje uit te halen, dan zijn we beide heel verbaasd, en zo is het buiten in ieder geval veilig.

Ik zeg dus nooit meer, zo zou ik het echt niet doen.

Ook met naar de dierenarts gaan, met mijn vorige hond ging ik gemakkelijk, Faro was zo makkelijk bij de dierenarts, Sam is zo vreselijk bang, dat ik echt een inschatting moet maken of het echt wel nodig is, bij waterkak was ik normaal al bij de dierenarts, nu wacht ik even, tenzij het echt nodig is natuurlijk.

Ik had zo'n duidelijke mening over dat soort dingen, ik dacht, dat zou ik niet pikken, of hoezo bang voor de dierenarts, totdat je er zelf 1 hebt, nu ben ik blij dat Sam niet bij een baas is gekomen die maar 1 manier van opvoeden heeft, en ik ben blij dat ik toch wel fexibeler ben dan ik dacht wat betreft mening.

Sam heeft mij geleerd, het is allemaal niet zo zwart/wit, wij ruilen gewoon, en langzaam leer ik hem dat ik echt niet zomaar zijn botje of speeltje af pak.

Bij gevaar, dan natuurlijk wel.

Super   gebeurd hier ook vanaf kleinsaf aan......vanmiddag had ze een bot, Ogin, er bleef nog een klein stukje over, ga naar haar toe...commando..los, en ze laat het direct los zonder problemen, wat je vanaf kleins aanleert, pluk je de vruchten van als ze ouder worden....na het loslaten....ga ik iets leuks doen met dr....zo ook buiten, iets oppakken wat niet vertrouwd is, commando los ...en ze laat het los...pup zijnde aanleren gelijk, de lekkerste dingen laat ze los, en het is een hond die heel graag eet...nimmer experimenteer ik met haar eten hoor....

Overigens hebben mijn reacties niet eens te maken met het 'positief opvoeden' wat door diverse mensen blijkbaar afgekeurd wordt.

Mijn methode heeft ermee te maken dat het domweg veel makkelijker is zo. Veel makkelijker (en dus stressvrijer) voor mens en hond.

Als ik tegenover een grommende en bijtbewegingen makende hond sta, heb ik echt geen zin om mijn zin door te drijven , met alle gevolgen van dien. Dan zorg ik eerst dat de hond uit dat spanningsveld gehaald wordt. De pin moet weer in de granaat als het ware.....Dan pas ga ik kijken hoe ik de situatie onder mijn controle krijg.

Mijn trucendoos is veel groter dan mijn confrontatie behoefte 

Het gaat hier om een pup en niet over een Roemeens rugzakhondje, dus dan is al dat omslachtige gepamper helemaal niet nodig. Het is ook geen niet je zin door drijven maar simpelweg grenzen stellen voor een pup, een pup moet nog veel leren maar dat betekent niet dat een pup dom is.

Verder wordt hier altijd heel makkelijk het argument stress genoemd, dit terwijl stress niet per definitie iets slechts is.

Als het inderdaad om een jonge pup gaat dan heb je gelijk.

Ik stelde mij om een of andere reden een forse reu midden in zn pubertijd voor

Inderdaad.

Ja bij een pup is dat inderdaad anders.