Uit huis en gedrag hond

Onze hond is nu 7. We hebben hem sinds pup en ik was altijd zijn beste vriend. We speelde veel samen en hij kwam vaak bij mij liggen. Sinds september zit ik op kamers en ben daardoor alleen nog in de weekenden thuis. Nu merk ik als ik weer thuis ben dat de hond zich anders gedraagt naar mij. Als ik hem roep om te aaien of spelen negeert ie me vaker. Net alsof ie me het kwalijk neemt dat ik er niet meer zo vaak ben. Kan ik hier zelf iets aan doen? Hoe kan ik het zo fijn mogelijk maken voor de hond (en mezelf)? Terug thuis wonen is overigens geen optie vanwege de afstand.

Leuke dingen met de hond ondernemen.

Ga lekker wandelingen maken, hardlopen, speuren, terras zitten, etc.

Dan komt ie vanzelf weer knuffelen. Niet afdwingen in ieder geval.

Volgens mij is het niet kwalijk nemen, maar letterlijk, ‘uit het oog, uit het hart’. Ik ben ook al jaren uit huis, en waar ik met de oudste hond, S., het héél goed kon vinden voordat ik uit huis ging (had evenveel heimwee naar mijn ouders als naar de hond in het begin XD ), vindt ze me nog steeds wel leuk, en zijn er dingen die ze herinnert volgens mij (dat ik vaak bij haar ging zitten als mijn moeder weg moest toen ze nog een pup was, ze kwam in het begin toen ik nog net uit huis nog steeds bij me slijmen en piepen als mijn moeder vertrok als ik bij mijn ouders was). Maar dingen veranderen en verwateren. Ik heb nu een eigen hond, en tsja, ik zie S. een stuk minder, dus voel ook niet meer dezelfde mate van affectie voor haar die ik ooit had. Ik vind S. nog steeds een schat, maar haar op schoot nemen urenlang tot mijn benen bijna schreeuwen van de pijn (hond van 20+kg op), doe ik niet meer. Ze mag op schoot, maar niet meer urenlang.

Ik denk dat je je er gewoon bij neer moet leggen. Vanwege de afstand kan je namelijk ook niet vaker langskomen geef je aan. Misschien kan je wel eens af en toe een paar dagen/week op de hond passen? Misschien dat dat de band weer iets versterkt, zonder dat je heel vaak op en neer hoeft te reizen?

Als het kan misschien ook naar een eigen hond kijken  Ik merkte sowieso al wel dat de band minder sterk werd met de hond toen ik uit huis ging, maar sinds ik een eigen hond heb, heb ik dus niet eens meer behoefte aan aandacht van hun honden  Ik geef ze wel aandacht, maar moet hier bewust bij na denken. Zolang ik maar goed voor mijn hond kan zorgen; mijn ouders verwennen dan ook weer hun eigen honden 
Of je kan kijken voor een hond in jouw buurt? Die je af en toe uit kan laten, of op kan passen? Mijn hond heeft verlatingsangst, dus ik ken heel veel van dat soort sites, mocht je tips willen hoe je een ‘part time hondje’ mogelijk kan vinden 

Een hond vergeet niets, en is jou echt niet vergeten, je komt ieder weekend thuis en dan is het echt ooo daar is ze weer, je hond vind het normaal dat je de hele week er niet ben en accepteerd het...wat al aangegeven is, ga als je het weekend thuis ben leuke dingen met de hond doen... en verwen hem een beetje.

Mijn ervaring. Div. Keren in het ziekenhuis gelegen en dan kwam ik na zoveel dagen thuis. De hond bekeek mij niet en na een paar dagen of na een halve dag, heel voorzichtig een neusje tegen mij aan, ohhhh je bent het echt! Kwispel kwispel.

Vooral niet dwingen, van kom dan, kom maar en noem maar op. Laat je hond zelf ontdekken dat jij, jij  bent, je ruimt nu anders, ieder huis heeft zijn eigen luchtje. Hoe meer je dwingt hoe verder je hond weg zal blijven, want iets moeten,,,  dat is niet leuk,. Komt je hond bij je buurten? Niet te enthousiast doen, een aai of een brokje, let eens op hoe je hond dan reageert. Waarschijnlijk verbaasd en dan, merkt hij op dat je toch leuk bent, misschien niet meer als zijn oude baasje maar wel als super leuke, visite en dan volgt van het een het ander en word je weer aangenomen als baas. Daj ga je weer leuke dingen doen, fijn wandelen of noem maar op. 

Misschien kan je je hond eens meenemen naar je nieuwe thuis? Zodat hij dat luchtje leert kennen?

Zou het aankijken, want de hond moet er ook aan wennen dat je uit huis bent.

M'n broer is een aaltal jaar uit huis, maar als hij komt dan is de hond extra blij om hem te zien. Dat gaat bij mij ook wel zijn denk ik eenmaal ik vaker op m'n kamer zit en langs kom.

Wat al in eerdere opmerkingen naar voren kwam: Kijk het aan en maak er geen groot ding van.

Mijn ouders hebben een tijdje bij mij in huis gewoond en onze hond Twisko was dikke maatjes met vooral mijn moeder. Toen ze weg gingen heeft hij heel erg moeten wennen aan een ander schema en minder aandacht op bepaalde momenten. Als mijn ouders weer op bezoek zijn doet hij ook anders tegen ze dan voorheen. Wel onthoudt hij dat bij binnenkomst mijn moeder altijd een lekker botje bij zich heeft. En mijn vader heeft een knuffeltje met een piepbal erin die alleen uit de kast wordt gehaald als hij er is. Omkopen heet dat :) Maar soms heeft onze hond daar ook geen zin in. Laat hem dan lekker met rust, als hij wilt komt hij toch wel. Ga lekker (mee) wandelen of bedenk een nieuw leuk spel om te doen met je hond.

Maak er ook geen ding van als je weer weg gaat. Mijn moeder heeft de behoefte om helemaal afscheid te nemen alsof ze voor altijd gaat emigreren naar Australië met kusjes, knuffels en een hoop gedoe. Dat deed je waarschijnlijk ook niet als je even weg ging toen je nog thuis woonde en nu weet jij zelf dat je langer weg gaat maar de hond niet.