Zoveel twijfels

Toen ik bij mijn ouders woonde had ik een hond.  Dit was echt een schatje.  Nadien had ik geen hond meer omdat mijn man dit niet wou.  Ik heb er lang over nagedacht, veel dingen opgezocht over opvoeding en geschikte rassen, ervaringen gevraagd van mensen met een hond in dezelfde situatie als wij, ... en uiteindelijk mijn man overtuigd er toch voor te gaan.  Ik kon me geen leven voorstellen zonder hond en vond het ook heel goed voor onze kinderen van 11j (met een lichte vorm van autisme) en 14 jaar (hoogsensitief).  De zoektocht was niet eenvoudig.  Ik wou eerst gaan voor een herplaatser, maar er zaten geen geschikte honden in de asielen en er is ook een echte maffia aan de gang met honden uit het buitenland.  Ook de zoektocht naar een pup was niet gemakkelijk, want er zijn veel broodfokkers actief.  Uiteindelijk toch een goede gevonden en me op de wachtlijst laten zetten.  In mijn omgeving waren er voor- en tegenstanders die me advies gaven, maar dat heb je altijd.  Toen kreeg ik in het begin van de vakantie een berichtje van de kennel dat er een pupje van drie maanden oud was teruggekomen omdat de vorige mensen het teveel werk vonden.  Ik was op de hoogte van het werk en vond het tijdstip wel ideaal.  Ik had nu twee maanden vakantie en dus tijd voor het zindelijkheidsproces, de opvoeding, de socialisatie en het wennen aan het alleen zijn als ik in september terug moest gaan werken.  Dus hebben we hem in huis genomen.  Het is een maltezer en een reutje.  Hij is na een week bij ons te zijn ook een weekje mee op vakantie gegaan.  De dierenarts vond dat ook een goed idee om hem mee te nemen en hem niet al naar een opvang te doen.  Het pupje is echter geen simpel beestje en ik denk dat de vorige eigenaren daar niet helemaal eerlijk over geweest zijn.  Hij blaft naar alles wat hij hoort en ziet.  Hij bijt heel vaak.  Soms is dit om te spelen, maar vaak gromt hij ook en bijt hij harder en harder in je kuiten, handen, tenen, kleren, ... om je toch te hebben.  Hij lijkt dan boos te zijn.  Het is dus geen aangename pup.  Hij heeft duidelijk problemen met de rangorde en wil de baas zijn.  Ik heb al veel tips gekregen en gevonden, al naar de hondenschool geweest, hondentherapie opgezocht, ...  En het is al ietsje beter.  Ik sta er ook alleen voor, want door zijn gedrag zijn de kids er wat bang van en mijn man gaf van tevoren al aan dat hij geen hond wou en er dus ook niks voor ging doen.  Hij doet er wel meer voor dan dat hij zegt, maar het meeste komt op mij.  Ik ben dus stikop en heb heel vaak huilbuien.  Heb al vaak op het punt gestaan de pup terug te brengen, maar dan zegt mijn man "Het komt wel in orde".  Maar langs de andere kant krijg ik wel te horen dat hij toch gelukkiger zou zijn zonder pup, dat we het toch goed hadden en nu niet meer, dat hij toch liever de pup zou terugbrengen, ...  Ik begin nu zelf door deze situatie ook over alles te twijfelen.  Ik twijfel dan over het feit of ik wel het juiste ras heb gekozen en het juiste geslacht, dat ik het beter niet gedaan had, dat ik nu niets meer kan doen van leuke dingen en ook mijn huishouden niet, dat ik toch beter naar de tegenstanders had geluisterd, dat de pup beter af is bij mensen met ervaring en meer geduld, dat ik bang ben er niet genoeg van te houden, ...  Ik snap niet vanwaar die twijfels allemaal komen.  De pup is er goed doordacht gekomen en ik had alles goed gepland en geregeld.  Er zijn zoveel mensen die werken en hun huishouden doen en hobby's hebben en die ook een hond hebben en waar alles goed loopt.  Waarom zou ons dat niet lukken?  Nu heb ik via internet iemand leren kennen (dus nog niet live ontmoet) die de hond als ik het echt niet meer zie zitten wil overnemen.  Ze heeft al jaren ervaring met Maltezers en ook hun gedrag, er is altijd iemand thuis, ze leeft voor haar hond en zet er ook alles en iedereen voor opzij, ...  Kortom het ideale scenario voor een hond.  En dan twijfel ik tussen toch doorzetten en misschien na een tijd te zeggen "Wat ben ik blij dat ik doorgezet heb, ik zou niet meer zonder kunnen." of het hondje een baasje geven dat er meer van kent en waar hij   misschien gelukkiger is.  Maar ga ik er achteraf dan geen spijt van hebben.  Het is dan ook al zijn tweede herplaatsing en daar voel ik me ook slecht bij.  Ik vind mezelf dan ook geen goed voorbeeld voor onze kinderen, want een hond neem je voor het leven en niet voor even.  Ik doe 's nachts bijna geen oog dicht en pieker de ganse dag.  De ene keer wil ik er voor gaan en de andere keer ben ik bang.  Ben ik nu echt de enigste in deze situatie?  Wat zouden jullie doen?  Ik heb sowieso nog geen beslissing gemaakt, dus negatieve commentaar is niet nodig.  Ik wil alleen maar het beste voor het hondje.  En misschien wringt daar het schoentje en wil ik het te goed doen.  Of misschien is deze hond geen goede match met mij.  Als ik de hond zou wegdoen, betekent dat ook voor mij dat ik nooit nog een hond mag/kan hebben.  Daar ga ik ook niet licht over.  Bedankt alvast!

Ik zou die pup wel even een eerlijke kans geven. Hij is er nog maar net.

Een hond wil niet de baas zijn, een pup al helemaal niet. Ik zou wat privelessen nemen bij een goede hondenschool die een beetje van deze tijd is. 

https://www.hondenpage.com/hondenforum/226952/pup-en-agressief-gedrag.php

" Ik zou die pup wel even een eerlijke kans geven. Hij is er nog maar net.
 
Een hond wil niet de baas zijn, een pup al helemaal niet. Ik zou wat privelessen nemen bij een goede hondenschool die een beetje van deze tijd is. 
 
https://www.hondenpage.com/hondenforum/226952/pup-en-agressief-gedrag.php "

Kees

Mee eens. Zo lang is de pup er nog niet, ook lijkt me een vakantie best pittig voor de pup en daardoor ook voor jou.

Geeft he en de tijd, probeer een goed ritme samen te vinden en eventueel kun je nog met een GT contact zoeken. Samen ergens gaan zitten (het park bijvoorbeeld) en kijken, kan ook goed zijn voor jullie band. Geen druk erop.

En logo's worden echt niet boos, dit zou ik onderhand maar eens achterwege laten. Puppy's zoeken grenzen op of zitten veel in de spel modus. Daar kunnen ze knapperig van worden en als het "nee" nog niet helemaal duidelijk is dan gaan ze nog wel eens langer door dan leuk is voor ons. 

Als hij zo gaat bijten probeer dan een speeltje te geven of iets van kauwmateriaal waar hij wel in mag bijten. Sowieso is genoeg kauwmateriaal voor een pup vaak erg belangrijk zeker rond de tijd dat ze gaan wisselen.

Er zijn heel veel mensen die zich zo voelen als ze een pup in huis nemen. Het is niet raar hoe je je voelt. Pups kunnen gewoon onwijs veel energie kosten. Wel zal het met de tijd makkelijker worden. Het bijten stopt en je komt in een ritme met je hond, wat rust geeft. Bij mijn pup stopte het bijten rond de 5 maanden helemaal. Toen werd ze ook rustiger in huis, en kon ik gewoon van de bank opstaan zonder dat ze gelijk de aandacht weer opeiste ;) Als je besluit door te gaan met je pup zou ik willen adviseren een goede hondenschool te zoeken die traint op een positieve manier. Een pup wil zeker niet de baas over je spelen, en is ook niet boos. Je pup wil gewoon bij jou zijn en met je spelen. (Klinkt al veel positiever toch?) 
Als de pup ouder is kan je echt wel weer je hobby’s oppakken en aan het huishouden toekomen. Wel blijft het zo dat een hond een grote verantwoordelijkheid is. Je bent meer aan huis gebonden en wil ze niet te veel alleen laten. Ze moeten meerdere wandelingen per dag. Zie je dat zitten de komende 15 jaar? Dat is de vraag die je jezelf moet stellen. Dus ja je pup wordt langzaam volwassen en stukken makkelijker, maar de verantwoordelijkheid blijft. Trouwens het kan ook zo zijn dat je pup wat druk doet omdat hij al twee keer heeft moeten verhuizen in zijn korte leventje.

Vervelend dat je er alleen voor staat, dat maakt het voor jou niet makkelijk

Ik denk wel dat je je moet gaan inlezen over hoe honden communiceren, in je vorige topic noemde je je pup boos en agressief, en hier dominant. Hier nog wat leesvoer om e.a. te verduidelijken

http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

https://www.doghouserock.nl/training-opvoeding-main/leiderschap/48-wat-is-er-met-dominantie-1.html

Het lijkt me normaal gedrag voor een jonge hond die net in een volkomen andere omgeving is gekomen, bij hem volkomen vreemde mensen.

Het lijkt me ook normaal dat je nog geen band met hem hebt, of het gevoel hebt van hem te houden, je kent hem nog niet, en hij jou ook nog niet. En hij heeft blijkbaar toch al e.a. meegemaakt.

Je kan een paar simpele dingen doen als: je stem altijd rustig en kalm naar de hond toe, de hond met rust laten als hij eet of slaapt. Niet rechtstreeks op hem toelopen, niet over hem heenhangen. De uitlaatrondjes nog even kort en saai houden en dan langzaam aan uitbreiden. Wel kan je naar een natuurgebied gaan en hem daar zo lang als hij wil lekker laten snuffelen. 

Geen commando's onder druk gaan oefenen of wilde spelletjes doen. Misschien samen met de kinderen een rustig zoekspelletje doen, en later leuke hersenwerkjes als hij eraan toe is. 

Hij moet nu vooral gaan leren dat hij bij mensen terechtgekomen is waar hij veilig is, en begrepen wordt.

Ook uitkijken met knuffelen en aaien, en het van hem laten afhangen of hij dat wil of niet. En ook de kinderen dit goed uitleggen.

https://www.youtube.com/watch?v=-cGDYI-s-cQ

Nala is hier een week bij ons, ook ik zit er soms doorheen en ben ook ontzettend moe. Hoort erbij, want alles is opeens (even) anders. Een pup kun je een beetje vergelijken met een baby, die vraagt ook veel aandacht.

Neem de tijd, gebruik die tijd ook om te kijken wat wel werkt bij jouw Maltezer en wat niet. Staar je niet blind op richtlijnen die worden meegegeven (bv. over de verplichte bench-rust is heel veel geschreven en zijn er altijd wel tegenstanders. Maar wij merken: Nala krijgt haar rust en wordt daardoor wat makkelijker).

Probeer te 'lezen' wat jouw pup nodig heeft, ook al is dat erg lastig. Je moet er vooral even doorheen. Maar... blijf vertrouwen op jouw gevoel en op jouw gezin uiteraard. Sterkte!

Zet je eerst eens van het idee af dat de pup moeite heeft met de rangorde en dat hij de baas wil zijn. Dit is absoluut niet het geval. Het enige wat een pup wil is liefde en duidelijkheid, en krijgt hij dit niet, kan hij vervelend gedrag gaan vertonen. 

Álle pups bijten. Ze hebben geen goede bijtrem, en ontzettend alles met hun mond. Bijten in je kleren, geeft hem aandacht. Dan wel negatief, maar dat maakt een pup niet uit, want elk beetje aandacht is leuk. Dit ligt dus niet aan deze pup, of aan het ras, of aan het geslacht. alle pups vertonen dit soort gedrag als het niet in goede banen wordt geleid. 

En dat is waarschijnlijk het stukje socialisatie wat hij gemist heeft bij zijn eerste eigenaren. Misschien lieten zij het wel toe, vonden ze het grappig of schattig. Jullie zitten er nu mee, maar dit is echt wel op te lossen. 

Elke keer wanneer je pup in je kleren hangt, haal je er hem zonder een woord te zeggen af, geeft hem iets waar hij wél op mag bijten, negeer hem even en speel daarna een beetje met hem. Zodat hij niet de associatie legt: bijten = aandacht van het vrouwtje.

Geef de pup een eerlijke kans. Hij heeft het verder toch prima bij jullie? Heeft weinig zin om nu een 3e baasje voor hem te zoeken, waar hij gewoon hetzelfde gedrag gaat vertonen, en wat zij hem gewoon gaat afleren, wat jij ook kan doen. 

Wat onderneem je dagelijks met je pup? Krijgt hij voldoende mentale uitdaging? Doe eens wat hersenspelletjes met hem en daag hem uit, laat hem werken. 

Krijgt hij voldoende te kauwen zodat hij aan zijn kauwbehoefte voldoet? Door de kauwen maakt het brein een stofje aan waardoor ze zich ontspannen en relaxed gaan voelen. (runderkophuid, runderoren, konijnenoren, bullepees, varkensneus, luchtpijp, zijn allemaal natuurlijke snacks waar je pup een tijdje mee vooruit kan)

Hetzelfde geldt voor een kong, lukken helpt ook relaxend, en tegelijk wordt je pup uitgedaagd het eten uit de kong te halen (likje pindakaas erin, wat yoghurt, sesampasta, een boterham met honing etc) 

Geef niet op, op een dag, sneller dan je denkt, ga je héél gelukkig zijn met deze kleine dondersteen. 

Ik wil iedereen alvast bedanken voor de tips!  Het geeft me telkens weer moed om ervoor te gaan.  Want dat is ook hetgeen ik het diepste in mijn hart wil.

Mijn excuses voor mijn taalgebruik.  Omdat ik een duidelijk verschil zie tussen het bijten als we spelen en het andere bijten.  Dacht ik dat hij dan meer boos was of wou aanvallen.  Maar dat is het dan dus niet.  Dat van die rangorde kreeg ik te horen van de fokster waar hij vandaan komt toen ik haar opbelde nadien.  Volgens haar wil hij de baas spelen en moet ik strenger zijn en hem (letterlijk) laten voelen wie de baas is.  Ikzelf vind dit niet zo ok.  Ik wil hem niet uit schrik/pijn laten luisteren.  Dus ik ga eens proberen om niets te zeggen en te doen dan en hem iets anders te geven.  Ik heb het al uitgeprobeerd om tegen hem boos te zijn en hem tegen de grond te duwen of bij zijn nekvel te nemen zoals ik aangeraden kreeg.  Maar ook hier voel ik me niet zo goed bij, omdat hij dit niet verdient.

Ik was twee keer met hem naar de hondenschool geweest, maar had er geen goed gevoel bij.  Ze waren zo heel ruw en onduidelijk.  Achteraf hoorde ik van vele hondeneigenaars uit de buurt dat ze er om die reden vertrokken waren.  Heb nu een andere hondenschool gecontacteerd die persoonlijker en vanuit een andere opvoeding werken.

Ik wil gerust mijn verantwoordelijkheid opnemen en met hem meerdere keren per dag gaan wandelen.  Dat doe ik graag en dan heb ik gezelschap.  Ik wil ook tijdelijk alles op een laag pitje zetten (is nu met corona toch al het geval) nu hij pup is, maar ik was even paniekerig omdat ik precies in huis ook niets meer gedaan kreeg.  Maar andere hondeneigenaren zullen ook wel eens de grote kuis en opruim doen zeker :-).  Het kan toch niet zijn dat je met een volwassen hond de hele dag bezig moet zijn? Ik wil zeker met hem spelen en zoekspelletjes/hersenwerkjes doen.  Ik zie deze woorden echter vaak verschijnen, maar ze worden niet verder uitgelegd.  Wat doen jullie dan juist met jullie honden hiervoor?

Er werd me door de fokster ook aangeraden om er toch al grote wandelingen mee te maken (10 minuten per maand, dus maximum ca 40 minuten) om hem moe te maken.  Kan ik dit dan beter niet doen?  Misschien heb ik hem ook al wel te veel ineens willen leren en is hij overprikkeld.

Ik heb van die kleine botjes uit de action en daar kauwt hij veel op.  Alsook op zijn speelgoed.  Heb ook al andere dingen gezocht, maar daar is hij vaak nog te klein/jong voor.  Ik had vandaag varkensoren gekocht omdat daar opstond geschikt voor kleine honden, maar ze vielen groot uit en hij is er bang van.  Iemand nog tips voor pups om op te kauwen?  Zo'n kong ga ik me ook nog aanschaffen.

Hij voelt zich echter toch al wel goed bij mij denk ik.  Als ik sta of aan tafel werk, komt hij rustig op mijn voeten liggen slapen.  Dat zou hij toch niet doen als hij zich nog niet goed voelt denk ik.

Hij heeft inderdaad al vele grote veranderingen meegemaakt.  Zijn nestje verlaten om bij andere mensen te gaan wonen, dan terug naar de kennel, dan naar ons en met ons ook op reis.  Ze hadden me aangeraden om hem voor zijn socialisatie overal mee naar toe te nemen.  Dat heb ik ook al gedaan en dan is hij meestal ook heel flink.  Maar dit is voor hem dan misschien ook wat veel?

En dan dat blaffen naar alle geluiden en bewegingen?  Iemand tips om dit af te leren zonder weer meteen boos te moeten worden.  Want dit is echt wel storend voor ons en voor de buren.  Gelukkig hebben we een losstaande woning.

Hopelijk komt alles goed en gaat mijn man ook nog van hem houden.  Dan gaat hij automatisch er ook mee voor zorgen.  Want dit vind ik echt wel heel vervelend om geen steun van hem te krijgen.

" Ik wil iedereen alvast bedanken voor de tips!  Het geeft me telkens weer moed om ervoor te gaan.  Want dat is ook hetgeen ik het diepste in mijn hart wil.
Mijn excuses voor mijn taalgebruik.  Omdat ik een duidelijk verschil zie tussen het bijten als we spelen en het andere bijten.  Dacht ik dat hij dan meer boos was of wou aanvallen.  Maar dat is het dan dus niet.  Dat van die rangorde kreeg ik te horen van de fokster waar hij vandaan komt toen ik haar opbelde nadien.  Volgens haar wil hij de baas spelen en moet ik strenger zijn en hem (letterlijk) laten voelen wie de baas is.  Ikzelf vind dit niet zo ok.  Ik wil hem niet uit schrik/pijn laten luisteren.  Dus ik ga eens proberen om niets te zeggen en te doen dan en hem iets anders te geven.  Ik heb het al uitgeprobeerd om tegen hem boos te zijn en hem tegen de grond te duwen of bij zijn nekvel te nemen zoals ik aangeraden kreeg.  Maar ook hier voel ik me niet zo goed bij, omdat hij dit niet verdient.
Ik was twee keer met hem naar de hondenschool geweest, maar had er geen goed gevoel bij.  Ze waren zo heel ruw en onduidelijk.  Achteraf hoorde ik van vele hondeneigenaars uit de buurt dat ze er om die reden vertrokken waren.  Heb nu een andere hondenschool gecontacteerd die persoonlijker en vanuit een andere opvoeding werken.
Ik wil gerust mijn verantwoordelijkheid opnemen en met hem meerdere keren per dag gaan wandelen.  Dat doe ik graag en dan heb ik gezelschap.  Ik wil ook tijdelijk alles op een laag pitje zetten (is nu met corona toch al het geval) nu hij pup is, maar ik was even paniekerig omdat ik precies in huis ook niets meer gedaan kreeg.  Maar andere hondeneigenaren zullen ook wel eens de grote kuis en opruim doen zeker .  Het kan toch niet zijn dat je met een volwassen hond de hele dag bezig moet zijn? Ik wil zeker met hem spelen en zoekspelletjes/hersenwerkjes doen.  Ik zie deze woorden echter vaak verschijnen, maar ze worden niet verder uitgelegd.  Wat doen jullie dan juist met jullie honden hiervoor?
Er werd me door de fokster ook aangeraden om er toch al grote wandelingen mee te maken (10 minuten per maand, dus maximum ca 40 minuten) om hem moe te maken.  Kan ik dit dan beter niet doen?  Misschien heb ik hem ook al wel te veel ineens willen leren en is hij overprikkeld.
Ik heb van die kleine botjes uit de action en daar kauwt hij veel op.  Alsook op zijn speelgoed.  Heb ook al andere dingen gezocht, maar daar is hij vaak nog te klein/jong voor.  Ik had vandaag varkensoren gekocht omdat daar opstond geschikt voor kleine honden, maar ze vielen groot uit en hij is er bang van.  Iemand nog tips voor pups om op te kauwen?  Zo'n kong ga ik me ook nog aanschaffen.
Hij voelt zich echter toch al wel goed bij mij denk ik.  Als ik sta of aan tafel werk, komt hij rustig op mijn voeten liggen slapen.  Dat zou hij toch niet doen als hij zich nog niet goed voelt denk ik.
Hij heeft inderdaad al vele grote veranderingen meegemaakt.  Zijn nestje verlaten om bij andere mensen te gaan wonen, dan terug naar de kennel, dan naar ons en met ons ook op reis.  Ze hadden me aangeraden om hem voor zijn socialisatie overal mee naar toe te nemen.  Dat heb ik ook al gedaan en dan is hij meestal ook heel flink.  Maar dit is voor hem dan misschien ook wat veel?
En dan dat blaffen naar alle geluiden en bewegingen?  Iemand tips om dit af te leren zonder weer meteen boos te moeten worden.  Want dit is echt wel storend voor ons en voor de buren.  Gelukkig hebben we een losstaande woning.
Hopelijk komt alles goed en gaat mijn man ook nog van hem houden.  Dan gaat hij automatisch er ook mee voor zorgen.  Want dit vind ik echt wel heel vervelend om geen steun van hem te krijgen. "

P

Hij verdient het inderdaad niet om hard aangepakt te worden. Het enige wat je hiermee creëert is angst, terwijl vertrouwen toch echt de basis zou moeten zijn. 

Wat zoekspelletjes betreft kun je heel makkelijk beginnen. Strooi gewoon wat brokjes uit in de tuin, of verstop ze achter bloempotten etc. Je kunt eens een snuffelmat aanschaffen! Intensief snuffelen voor een hond staat gelijk aan een eindje wandelen. De snuffelmat kun je ook zelf maken, een hoop werk, maar scheelt aardig wat kosten. Op internet staat duidelijk hoe je dit moet doen. 

Een langere wandeling kan gerust. Echter hoef je niet stevig door te wandelen hoor. Trek er een uur uit het bos in, laat hem geurtjes ontdekken, ga tussendoor lekker op een bankje zitten en strooi wat snoepjes op de grond. Kilometers wandelen is nog niet zo slim, maar een uur of langer naar buiten is heerlijk. 

Train je met een clicker? Als hij blaft naar voorbij gangers of voorbij rijdende auto's, kun je eens naar buiten gaan, ga met hem langs te weg zitten, en elke keer als er een auto voorbij komt en hij heeft aandacht voor jou (in het begin vraag je hier om) klik en beloon je hem. Na een tijdje weet hij dat zodra er iets voorbij komt, hij bij jou moet zijn voor iets lekkers. Dit kun je zo ook thuis oefenen. 

Edit:  ik weet niet of je Facebook hebt? Maar er is een fb pagina: 'Hersenwerk voor honden' hier staan hele leuke spelletjes op. Ook voor jongen honden en pups. Vaak erg leuke zelf bedachte ideeën van mensen met materiaal dat je meestal al in huis hebt. 

En, een volwassen hond hoef je écht niet de hele dag bezig te houden hoor. Pups ook niet. Maar ze weten nog niet hoe ze zichzelf moeten vermaken, en dus moet jij dit nu nog even voor hem doen. Mijn honden gaan na een lange wandeling lekker liggen slapen, of scharrelen wat rond in de tuin, spelen wat met elkaar. De jongste is 11 maanden en heeft er soms nog wat meer moeite mee. Maar na een spelletje, speelmomentje en een snackje is ook zij voldaan en gaat lekker relaxen. 

" Ik wil iedereen alvast bedanken voor de tips!  Het geeft me telkens weer moed om ervoor te gaan.  Want dat is ook hetgeen ik het diepste in mijn hart wil.
Mijn excuses voor mijn taalgebruik.  Omdat ik een duidelijk verschil zie tussen het bijten als we spelen en het andere bijten.  Dacht ik dat hij dan meer boos was of wou aanvallen.  Maar dat is het dan dus niet.  Dat van die rangorde kreeg ik te horen van de fokster waar hij vandaan komt toen ik haar opbelde nadien.  Volgens haar wil hij de baas spelen en moet ik strenger zijn en hem (letterlijk) laten voelen wie de baas is.  Ikzelf vind dit niet zo ok.  Ik wil hem niet uit schrik/pijn laten luisteren.  Dus ik ga eens proberen om niets te zeggen en te doen dan en hem iets anders te geven.  Ik heb het al uitgeprobeerd om tegen hem boos te zijn en hem tegen de grond te duwen of bij zijn nekvel te nemen zoals ik aangeraden kreeg.  Maar ook hier voel ik me niet zo goed bij, omdat hij dit niet verdient.
Ik was twee keer met hem naar de hondenschool geweest, maar had er geen goed gevoel bij.  Ze waren zo heel ruw en onduidelijk.  Achteraf hoorde ik van vele hondeneigenaars uit de buurt dat ze er om die reden vertrokken waren.  Heb nu een andere hondenschool gecontacteerd die persoonlijker en vanuit een andere opvoeding werken.
Ik wil gerust mijn verantwoordelijkheid opnemen en met hem meerdere keren per dag gaan wandelen.  Dat doe ik graag en dan heb ik gezelschap.  Ik wil ook tijdelijk alles op een laag pitje zetten (is nu met corona toch al het geval) nu hij pup is, maar ik was even paniekerig omdat ik precies in huis ook niets meer gedaan kreeg.  Maar andere hondeneigenaren zullen ook wel eens de grote kuis en opruim doen zeker .  Het kan toch niet zijn dat je met een volwassen hond de hele dag bezig moet zijn? Ik wil zeker met hem spelen en zoekspelletjes/hersenwerkjes doen.  Ik zie deze woorden echter vaak verschijnen, maar ze worden niet verder uitgelegd.  Wat doen jullie dan juist met jullie honden hiervoor?
Er werd me door de fokster ook aangeraden om er toch al grote wandelingen mee te maken (10 minuten per maand, dus maximum ca 40 minuten) om hem moe te maken.  Kan ik dit dan beter niet doen?  Misschien heb ik hem ook al wel te veel ineens willen leren en is hij overprikkeld.
Ik heb van die kleine botjes uit de action en daar kauwt hij veel op.  Alsook op zijn speelgoed.  Heb ook al andere dingen gezocht, maar daar is hij vaak nog te klein/jong voor.  Ik had vandaag varkensoren gekocht omdat daar opstond geschikt voor kleine honden, maar ze vielen groot uit en hij is er bang van.  Iemand nog tips voor pups om op te kauwen?  Zo'n kong ga ik me ook nog aanschaffen.
Hij voelt zich echter toch al wel goed bij mij denk ik.  Als ik sta of aan tafel werk, komt hij rustig op mijn voeten liggen slapen.  Dat zou hij toch niet doen als hij zich nog niet goed voelt denk ik.
Hij heeft inderdaad al vele grote veranderingen meegemaakt.  Zijn nestje verlaten om bij andere mensen te gaan wonen, dan terug naar de kennel, dan naar ons en met ons ook op reis.  Ze hadden me aangeraden om hem voor zijn socialisatie overal mee naar toe te nemen.  Dat heb ik ook al gedaan en dan is hij meestal ook heel flink.  Maar dit is voor hem dan misschien ook wat veel?
En dan dat blaffen naar alle geluiden en bewegingen?  Iemand tips om dit af te leren zonder weer meteen boos te moeten worden.  Want dit is echt wel storend voor ons en voor de buren.  Gelukkig hebben we een losstaande woning.
Hopelijk komt alles goed en gaat mijn man ook nog van hem houden.  Dan gaat hij automatisch er ook mee voor zorgen.  Want dit vind ik echt wel heel vervelend om geen steun van hem te krijgen. "

P

Bij z’n nekvel pakken en op de grond duwen is zeer slecht advies geweest. Zo deden ze dat vroeger toen er nog weinig bekend was over hondengedrag. Nu zijn er gelukkig nieuwe inzichten die duidelijk maken dat fysiek geweld nergens voor nodig is. Steekwoorden voor een goede opvoeding vind ik toch wel vriendelijk, kalm en helder/duidelijk. Blijf je gevoel volgen want die zit wel goed! Je gaat nog heel veel slechte adviezen krijgen want daar hebben mensen wel een handje van. Ik krijg nog wekelijks ongevraagd advies in het bos of park. Dat laat ik lekker langs me heen glijden. Op dit forum hebben mensen wel veel kennis over honden dus je zit hier wel goed. Soms verschillen de meningen, maar dan moet je er gewoon uithalen wat bij je past. Goed dat je naar een betere hondenschool op zoek bent.

De richtlijn voor wandelen is inderdaad 10 min per maand dat ze oud zijn, per wandeling. Als jouw hond 3 maand oud is mag hij meerdere keren op een dag 30 min wandelen. Maar eigenlijk doe ik zelf niet veel met deze richtlijnen, ik kijk meer naar de hond zelf. Sommige hebben meer nodig en andere weer minder. Zolang je je hond maar niet overbelast.

Bij het socialiseren is er ook de kans dat je perongeluk te veel doet. Je hoeft echt niet elke dag op pad. Ikzelf ging meestal twee keer per week iets speciaals doen. Kort naar de stad en rustig op een bankje zitten, naar de mensen kijken. Of even langs een weiland met paarden lopen. Zo simpel kan het zijn. Vooral zorgen dat je pup niet helemaal overwhelmed raakt. Op een afstandje dingen meemaken is genoeg. Zodra die in de stress schiet is het waarschijnlijk te veel geweest. Je hoeft ook niet iedereen je pup te laten aaien. Op internet staat overal dat het extreem belangrijk is om je pup overal mee naar toe te nemen in de eerste weken. Maar naar mijn idee is dat een beetje onzin. Ik heb ook honden gehad waar ik werkelijk niks speciaals mee heb gedaan om te socialiseren, en toch zijn ze uitgegroeid tot stabiele honden. Het gaat er meer om dat je pup de wereld als veilig ervaart en een paar positieve ervaringen heeft opgedaan. Stapje voor stapje grenzen verleggen zodat de wereld steeds minder spannend wordt. Maar dit hoeft dus echt niet extreem. Beter te langzaam dan te snel.

Als hij gaat blaffen zou ik niet boos worden. Vaak gaan honden dan alleen maar harder blaffen en denken ze misschien wel dat baasje meeblaft haha. Lukt het om hem af te leiden met iets dat hij super leuk vindt? Speciaal speeltje? Stukje worst? In ieder geval is het noodzaak om zo snel mogelijk het blaffen te doorbreken. Dus zodra hij z’n eerste blafje doet gelijk alles uit de kast trekken om zijn aandacht te trekken en af te leiden. Dat is hoe ik het zou doen. 

Socialisatie wordt heel vaak fout uitgelegd, waardoor je het idee krijgt dat je hond zoveel mogelijk nieuwe dingen moet ondergaan in zo kort mogelijke tijd.

Maar de nadruk moet vooral liggen op: hoe voélt mijn hond zich, in elke nieuwe situatie. 

Om het even praktisch uit te leggen:

Je kan op 1 uur tijd je hond meenemen naar een treinstation, vervolgens over een drukke markt lopen, dan langs een bouwwerf en een weide vol paarden en zeggen: zo, hij is vandaag weer met veel nieuwe dingen gesocialiseerd.

Maar hij is helemaal niet met die dingen gesocialiseerd, hij heeft ze alleen maar waargenomen.

Socialisatie gaat namelijk een niveau dieper.

Dan ga je naar het treinstation en je let op je hond: voelt ie zich ontspannen of is ie wat nerveus? Als ie wat nerveus is, neem dan een rustpauze. Ga bijvoorbeeld samen -op afstand- op een bankje zitten en naar de vertrekkende treinen kijken. Spreek je hond geruststellend toe. Let op zijn lichaamstaal. Voelt ie zich daar lekker, aan het station? Is hij ontspannen? Kijkt ie kalm, zelfzeker of nieuwsgierig naar de treinen? Prima, hij heeft een positieve connectie gemaakt: treinen = ik voel me lekker in mijn vel. Dat is socialisatie.

En zo gaat het elke keer weer. Socialisatie gaat ook niet alleen over drukke dingen, maar ook over: wandelen tijdens een onweer of in een donker bos, een eenzame figuur op de hei, kennismaken met verschillende ondergronden onder de voetjes, enz.

En in tegenstelling tot wat er vaak beweerd wordt: er staat geen tijdsdruk op, het werkt veel beter als je het kalm aanpakt en er ruim je tijd voor neemt. 

Eigenlijk kan je hetzelfde basisidee vd socialisatie ook toepassen bij je andere 'problemen': steeds werken vanuit het gevoel, de stemming waarin je hond zich bevindt.

Als je pup baldadig wordt, en je steeds feller en feller bijt (ik vind boos trouwens geen fout woord, boos zijn is een normale emotie) dan wordt ie niet kalmer of meer tevreden als je hem tegen de grond gaat spijkeren. Integendeel, daar wordt ie alleen maar opstandiger van.

Dus ga na waarom ie boos of te fel (opwinding) is. Wat is eraan vooraf gegaan.

Dat kan vanalles zijn: hij voelt zich genegeerd, hij is gefrustreerd omdat ie iets niet kon bereiken, hij is gespannen en opgwonden door een training, te veel drukte en lawaai, te intensief spelletje,... Kortom, kijk altijd naar waar het voor jouw hond om draait. Dat is dus iets persoonlijk, elke hond is anders, elke hond reageert anders. De ene voelt zich lekker voldaan na een spelletje in de tuin, de andere wordt er hyper van en gaat happen, opspringen, klieren,... 

Je zal zien, hoe meer je naar oorzaken en verbanden kijkt, hoe makkelijker het wordt om erop te anticiperen.

Praktisch voorbeeld: als je hond in je broek gaat hangen, lijn gaat bijten, grommen en blaffen nadat je met hem langs een drukke weg hebt gewandeld, dan is de kans groot dat die drukte hem opgewonden heeft gemaakt en hij dit gevoel ventileert. Daarop kan je anticiperen door bijvoorbeeld een andere route te lopen, een rustige landweg te kiezen, meer pauzes in je wandeling in te lassen door gewoon es wat rond te kijken en je tijd te nemen om indrukken te verwerken. De hond zijn hoofdje loopt niet zo vol, en dus hoeft ie ook niks af te reageren.

Heel jammer dat je zulke achterhaalde tips kreeg.

Ik sluit me aan bij bovenstaande reakties

Wb het blaffen naar auto's en vanalles en nog wat herken ik wel van mijn eigen herplaatsers die deden het ook allebei. Vandaar in het begin nog even niet drukke situaties opzoeken. En als er dan een auto langskwam stond ik stil, hield de hond kort naast me en praatte met haar, benoemde even wat er gebeurde. Verder maakte ik in het begin bogen om andere honden/mensen. Recht op iets of iemand aflopen kan in hondentaal bedreigend overkomen, bogen breken de spanning, vandaar.

Jenna blafte ook binnen op geluiden van buiten, belangrijk is om zelf kalm te blijven, ik "beloonde" haar door te zeggen "goed gehoord dat is de buurman", riep haar dan bij me (als ze zelf niet kwam haalde ik haar uit de situatie) en deed dan even een klein spelletje of ze kreeg een lekkertje. Toen ze eenmaal de normale geluiden herkende is dat blaffen vanzelf opgehouden.

https://hersenwerkvoorhonden.nl/wat-is-hersenwerk/

We hadden ooit ook een topic over hersenwerk, begin in elk geval makkelijk en zorg voor succes

https://www.hondenpage.com/hondenforum/166781/het-hersenwerk-topic!.php

Zelf denk ik ook dat daar inderdaad iets fout is gegaan.

Heeft die fokker wel iets aan socialisatie gedaan met zijn pups, hebben die vorige eigenaren wel iets ondernomen met die pup...

Lijkt me een heel onzekere pup en daar nog eens 2 verhuizingen bij.

Tijd en een goede gedragstherapeut die jou kan leren hoe je met hem om moet gaan en hoe honden echt in elkaar zitten.

Zelf zou ik de hondenschool volledig links laten liggen als ik jou was. Tot je raad hebt gekregen van die therapeut.

" Socialisatie wordt heel vaak fout uitgelegd, waardoor je het idee krijgt dat je hond zoveel mogelijk nieuwe dingen moet ondergaan in zo kort mogelijke tijd.
Maar de nadruk moet vooral liggen op: hoe voélt mijn hond zich, in elke nieuwe situatie. 
Om het even praktisch uit te leggen:
Je kan op 1 uur tijd je hond meenemen naar een treinstation, vervolgens over een drukke markt lopen, dan langs een bouwwerf en een weide vol paarden en zeggen: zo, hij is vandaag weer met veel nieuwe dingen gesocialiseerd.
Maar hij is helemaal niet met die dingen gesocialiseerd, hij heeft ze alleen maar waargenomen.
Socialisatie gaat namelijk een niveau dieper.
Dan ga je naar het treinstation en je let op je hond: voelt ie zich ontspannen of is ie wat nerveus? Als ie wat nerveus is, neem dan een rustpauze. Ga bijvoorbeeld samen -op afstand- op een bankje zitten en naar de vertrekkende treinen kijken. Spreek je hond geruststellend toe. Let op zijn lichaamstaal. Voelt ie zich daar lekker, aan het station? Is hij ontspannen? Kijkt ie kalm, zelfzeker of nieuwsgierig naar de treinen? Prima, hij heeft een positieve connectie gemaakt: treinen = ik voel me lekker in mijn vel. Dat is socialisatie.
En zo gaat het elke keer weer. Socialisatie gaat ook niet alleen over drukke dingen, maar ook over: wandelen tijdens een onweer of in een donker bos, een eenzame figuur op de hei, kennismaken met verschillende ondergronden onder de voetjes, enz.
En in tegenstelling tot wat er vaak beweerd wordt: er staat geen tijdsdruk op, het werkt veel beter als je het kalm aanpakt en er ruim je tijd voor neemt. 
 
Eigenlijk kan je hetzelfde basisidee vd socialisatie ook toepassen bij je andere 'problemen': steeds werken vanuit het gevoel, de stemming waarin je hond zich bevindt.
Als je pup baldadig wordt, en je steeds feller en feller bijt (ik vind boos trouwens geen fout woord, boos zijn is een normale emotie) dan wordt ie niet kalmer of meer tevreden als je hem tegen de grond gaat spijkeren. Integendeel, daar wordt ie alleen maar opstandiger van.
Dus ga na waarom ie boos of te fel (opwinding) is. Wat is eraan vooraf gegaan.
Dat kan vanalles zijn: hij voelt zich genegeerd, hij is gefrustreerd omdat ie iets niet kon bereiken, hij is gespannen en opgwonden door een training, te veel drukte en lawaai, te intensief spelletje,... Kortom, kijk altijd naar waar het voor jouw hond om draait. Dat is dus iets persoonlijk, elke hond is anders, elke hond reageert anders. De ene voelt zich lekker voldaan na een spelletje in de tuin, de andere wordt er hyper van en gaat happen, opspringen, klieren,... 
Je zal zien, hoe meer je naar oorzaken en verbanden kijkt, hoe makkelijker het wordt om erop te anticiperen.
Praktisch voorbeeld: als je hond in je broek gaat hangen, lijn gaat bijten, grommen en blaffen nadat je met hem langs een drukke weg hebt gewandeld, dan is de kans groot dat die drukte hem opgewonden heeft gemaakt en hij dit gevoel ventileert. Daarop kan je anticiperen door bijvoorbeeld een andere route te lopen, een rustige landweg te kiezen, meer pauzes in je wandeling in te lassen door gewoon es wat rond te kijken en je tijd te nemen om indrukken te verwerken. De hond zijn hoofdje loopt niet zo vol, en dus hoeft ie ook niks af te reageren. "

Alaska's Finest!

Wat een mooie uitleg!