zoektocht naar mogelijk eerste hond

Hi iedereen!

Ik hoop dat ik deze vraag hier mag stellen en dat jullie me willen helpen.
Het wordt mogelijk een lang verhaal; hopelijk willen jullie de tijd en aandacht hiervoor vrijmaken.
Al een tijd zijn we op zoek naar een leuke hond, maar ik kom er maar niet uit of het mogelijk is voor ons en welke hond dan het best zou zijn. Liefst wilde ik een therapiehond, maar dit is onbetaalbaar voor ons helaas (hierover later meer).

Ik zal ons even voorstellen: Wij zijn een gezin met twee jonge kinderen van 3 en 5. Mijn man werkt onregelmatig en ik werk parttime, wat betekent dat op 1 werkdag na er altijd iemand thuis is.
We hebben een tuin (geen super grote) en wonen aan de rand van een woonwijk op korte loopafstand van park en wandelgebied.
We zijn graag actief: ik wandel veel, loop 3x per week hard en met de kinderen fietsen we graag een stuk.

Nu eigenlijk het grootste probleem. Ik kamp met depressie en angststoornis (waarvoor ik intensieve therapie volg). Om deze reden wilde ik eigenlijk het liefst een therapiehond die me helpt om te gaan met stress, angst en overprikkeling. Helaas moet je aanschaf en opleiding dan volledig zelf betalen en dat zijn dusdanige bedragen dat het niet te doen is voor ons. Belangrijk is dat de hond een maatje voor mij gaat worden, dat ik zoveel mogelijk met de hond train en dat de hond zoveel mogelijk bij mij zal zijn.

Als ik dus een ideaalplaatje voor een hond zou mogen schetsen:
- baasgericht
- stabiel karakter
- graag op de bank knuffelen maar ook graag een groot stuk wandelen/hardlopen/fietsen
- kindvriendelijk
- goed opvoedbaar
- kan 1 werkdag alleen blijven uiteindelijk (of we zoeken oppas/uitlaatservice misschien?)
- geen overmatige blaffer of extreem druk/ zenuwachtig (in verband met overprikkeling)
- middelgrote hond (liefst iets kleiner dan iets groter)

Ik ben bereid om:
- puppycursus en aanvullende cursussen te volgen
- veel tijd en energie voor de hond vrij te maken
- eventueel een hondensport te beoefenen samen 

dit is dus een ideaalschets, ik snap echt dat een hond niet een designtas is die je even naar wens in elkaar zet! Ook valt en staat natuurlijk alles met training/opvoeding/socialisatie etc. Wij hebben als gezin nooit een hond gehad, wel zijn mijn man en ik opgegroeid met honden.

Nu is mijn vraag aan jullie: 
Denken jullie dat het voor ons mogelijk is een goede hond te vinden die bij ons gezin en ons leven past?
En is er een bepaald ras wat goed bij ons zou passen?

dankjewel voor het meedenken!

Hallo Selina, een kleine kanttekening, onderschat de combi kleine kinderen en puppy niet. Puppies zijn schattig en lief maar zijn het eerste jaar heel veeleisend. Over depressie en angst kan ik niets zinnigs zeggen maar is er een partner die de zorg van de hond opzich kan nemen op je mindere dagen?

Is een volwassen herplaatser geen idee? Mijn eerste hond een franse bulldog heb ik overgenomen van mensen vanwege een scheiding. Hij was een al goed opgevoede makkelijke hond. Hij was al zindelijk beet niets stuk etc. Ik promoot geen franse bulldogen want de gezondheid is bagger en hij past niet in de omschrijving van een sportieve hond maar is wel super gemakkelijk en lief met kinderen. Een dag 3 keer een blokje rondje is goed net als een paar uur bos. Een buitenlandse hond die al in nederland in een opvanggezin zit en te bezoeken is is wellicht een optie?

zeker! mijn man zal ook voor de hond zorgen wanneer ik me niet goed voel of als ik aan het werk ben. We doen dit samen als gezin.

Een herplaatsbare hond is zeker een optie, maar dat vind ik juist met kinderen wel lastig. De zoektocht naar een herplaatsbare hond is dus mogelijk nog moeilijker, omdat deze meestal al een geschiedenis hebben van negatieve ervaringen. Het is me tot nu toe niet gelukt een goede hond te vinden op deze manier

Is een leuke herplaatser niet ook een optie? Dan is het karakter van de hond ook al een stuk duidelijker en kun je beter kijken of het in jullie gezinssituatie past.

Zoals bovengenoemd is een pup kind combinatie best pittig. Zeker niet onmogelijk, maar het 1e jaar zal de pup heel veel aandacht en vooral training nodig hebben om uit te kunnen groeien tot een stabiele hond. ( zo weet ik dat mijn moeder, als ze had geweten wat voor uitdaging het was, geen pup genomen had bij 2 kinderen van 6 en 4).

Zou je misschien iets meer kunnen vertellen over wat je precies zoekt qua ras? Wil je bijvoorbeeld een grote/middel-grote/kleine hond? Kortharig, langharig, krulvacht, ruwharig? Is namelijk heel veel keus (wat het helaas niet makkelijker maakt).

Misschien is de puppy test van Gekophonden een leuke om te doen? 100% accuraat is het niet, maar dit is (vind ik) een van de accuratere tests met een breed scala aan keuzes waar je o.a. rekening mee kunt houden in je zoektocht. Deze kunnen jij en je vriend bijvoorbeeld allebei invullen en dan kijken welke rassen veel overeenkomen

https://www.gekophonden.nl/honden-rassentest/

Alleen jacht passie word hier niet vermeld, geloof ik.

Mag ik vragen waar je tot nu toe hebt gezocht? Het klopt dat veel herplaatsers een rugzakje hebben, maar gelukkig zitten er zeker ook honden bij die niet vanwege gedragsproblemen/angst/onzekerheid etc. af zijn gestaan

vooral op alle mogelijke websites van asiels die ik maar kon vinden haha. als je tips hebt voor een andere plek, wil ik er zeker kijken!

bedankt voor je reactie! dit is zeker een optie, alleen lukt het mij dus niet om die te vinden.

Reactie op de rest van je bericht: 
fijn om ook ervaringen te lezen over de combinatie van pup en kleine kinderen.

Over het ras: liefst kortharig. niet te lang in ieder geval. geen krullenvacht!
Graag een middelgrote hond. en liefst geen actieve jachthonden

Heb je al eens op Verhuisdieren gekeken?

Daar staan regelmatig leuke, probleemloze (gezins)honden op die door omstandigheden herplaatst moeten worden. 

Eeven kijken, ik ben zelf niet super thuis in de herplaatsingssites, maar een paar ken ik wel 

http://www.collie-in-nood.com/

https://ikzoekbaas.dierenbescherming.nl/zoek-asieldieren/honden

Verhuisdieren is idd ook een goede

https://hhin.nl/

En er zijn nog vele sites die honden uit het buitenland ter adoptie aanbieden, maar daar zou ik niet weten welke echt goed zijn en welke niet

bedankt voor de ideeen! ik kijk bijna dagelijks op de site van ikzoekbaas. verhuisdieren was ik inderdaad wel vergeten en collie in nood kende ik nog niet. ik ga eens kijken!

Ik ben altijd een beetje bang dat er maar een halve waarheid staat en we er later achter komen dat het dier nog meer problemen heeft. We staan er dus zeker voor open maar het blijft wel een gok.

Een hond uit het buitenland hebben we ook overwogen maar daar weet je niks over de achtergrond of socialisatie van een hond en dat vinden we dus niet betrouwbaar genoeg. Als we met ons tweeën waren was het een ander verhaal, maar met kleine kinderen moet het gewoon echt betrouwbaar zijn

Als ik dit zo lees, zou ik een puppy afraden. Een puppy heeft echt een stabiel baasje nodig en als je zelf niet stabiel bent, is een puppy opvoeden héél zwaar. Voor dat de hond stabiel is en jou kan geven wat jij nodig hebt, ben je zo 2 jaar verder. Ik zou kijken naar een herplaatser waarvan het baasje de hond al enigszins getraind heeft. 

Mocht een staffordachtige hond jullie aanspreken, dit lijkt me een ontzettende lieverd: Klik

Dat begrijp ik zeker. Maar besef je wel dat je een hond nooit alleen laat met je kinderen, ook niet als je alsnog voor een puppy zou kiezen. Onthoud dat puppy's in het begin ook ontzettend veel bijten! De eerste maanden heb ik continu bloedende enkels en polsen gehad (waar ik nu littekens van heb) van mijn puppy. Dit kan een pup dus ook bij je kinderen gaan doen. En natuurlijk kun je niet hebben dat een herplaatste hond agressief wordt of uitvalt naar je kinderen. Maar veel herplaatsers worden weggedaan om andere redenen. En dan zal ik alsnog een cursus met hem of haar volgen, want jij als baasje leert daar ook veel van. Je leert als baasje namelijk ook lichaamstaal van je hond. Want elke hond kan uiteindelijk agressief worden of uitvallen, maar met een cursus leer je wanneer het te veel wordt voor een hond en kan uitvallen. Als je de lichaamstaal van je hond kent, kun je tijdig ingrijpen en voorkomen dat die uitvalt. 

Ohja, en ik heb een Golden Retriever. Zou ook érg goed in je gezinsleven passen. En ondanks dat ze dus als een ideaalhond worden geschetst voor een gezin, heb ik dus die littekens overgehouden aan de puppytijd en moeten ook de Goldens de eerste twee jaar echt opgevoed worden. 

Bij bepaalde herplaatsingen is dat inderdaad zo, dat er weinig van het dier zelf, zijn afkomst en zijn leefomstandigheden geweten is. Maar dat is lang niet altijd het geval.

Fokkers krijgen soms een hond terug. Niet omwille van gedragsproblemen van de hond, maar door omstandigheden: bijvoorbeeld omwille van scheiding, ziekte, mensen die zich verkeken hebben en niet langer wensen te zorgen voor het dier, omdat er nog andere honden in het gezin waren waar het niet mee klikte, enz. 

Ook via een rasvereniging worden herplaatsers aangeboden.

Dan kan je eerst uitgebreid kennis maken, al je vragen stellen, meer over de hond te weten komen, zijn voorouders zijn dan gekend alsook de reden van afstand en de omstandigheden waarin ie geleefd heeft.

Kortom, je krijgt een duidelijk beeld van de hond. Je kan je tijd nemen om hem in te schatten, te bekijken hoe hij zich gedraagt, hoe hij omgaat met je kinderen, enz. 

Tweedehands.net kun je in de gaten houden voor belgie. Goed opletten zit ook wel louche tussen maar zo heb ik indertijd mijn herplastser gevonden. Heb nog steeds leuk contact met eerste eigenaar.

Vergis je niet: een pup kan ook heel anders uitpakken dan je voor ogen had. Bij een volwassen herplaatser is al bekend wat voor vlees je in de kuip hebt, o.a. of hij van kinderen houdt (lang niet alle honden vinden kinderen leuk) en of hij alleen thuis kan blijven. Bij een pup is dat allemaal nog maar afwachten. Bovendien lijkt een pup (en ook: een puber!) me persoonlijk ontzettend zwaar in combinatie met zulke jonge kinderen. Ik zou veel eerder een volwassen hond (van minimaal 2,5-3 jaar) adviseren, vooral ook vanwege de problemen waar je zelf mee kampt. Kies voor een vrolijk, stabiel type dat niet snel onder de indruk is. 

Je mag uiteraard kritisch zijn in je zoektocht, en je hoeft niet alles klakkeloos aan te nemen. Maar over het algemeen willen organisaties die honden herplaatsen en/of de vorige eigenaars van de hond ook graag dat de hond goed terechtkomt. En het is vooral belangrijk dat die basis goed zit; dat het een prettige, stabiele hond is. Aan de opvoeding kun je zelf nog ontzettend veel bijschaven. 

Mijn teefje (uit Spanje) zou trouwens goed bij jullie passen (maar die doe ik voor geen goud weg, haha). Zij zat al in Nederland in een opvanggezin. Op die manier kun je kennismaken en kun je al veel meer over het karakter van de hond te weten komen. Ik zou het in ieder geval niet uitsluiten.  Er zijn ook opvanggezinnen met jonge kinderen. Direct uit het buitenland zou ik ook niet doen in jullie geval. 

zeker! daar ben ik me van bewust. Hond en kinderen mogen niet alleen zijn.

Is het voor een hond niet veel moeilijker om echt aan een gezin of baasje te binden als hij/zij al een ander baasje heeft gehad? Ik heb in die zin nog te weinig kennis over honden om te weten hoe dit zit. Ik zoek heel graag een hond die echt gericht is op mij als baasje. Natuurlijk zal ik met elke hond, pup of volwassen, een of meerdere cursussen gaan volgen

Klopt, daar heb je gelijk in. Het is voor ons echt moeilijk te bedenken wat nou echt een goed idee is.
Ik zie in beide wel voordelen, in pup en volwassen honden. Maar ook zie ik in beide nadelen.

Ik vind die wel heel lief inderdaad! Op die manier kan ik bijna alle honden wel zo adopteren haha. 

Maar een Stafford heeft niet onze voorkeur helaas. Ik ga wel eens rondkijken op die site

Met het dik gedrukte zou ik een beetje oppassen in je zoektocht. Een eenkennige hond is heerlijk (ik spreek uit ervaring), maar in een gezinsituatie is het niet ideaal.

Als jij absoluut alles gaat doet met een heel eenkennige hond, dan kan het zomaar zijn dat hij/zij dus minder goed gaat luisteren naar bijvoorbeeld je vriend en misschien ook je kinderen.

Een hond die iets meer open staat voor (o.a. Vreemde) mensen lijkt mij iig in een gezin prettiger, ook met het oog op de toekomst als vriendjes en vriendinnetjes van je kinderen over de vloer komen.

Dit is ook niet helemaal wat ik bedoel. Ik zoek niet een eenkennige hond, wel een hond die gericht is op zijn baas en graag iets wil doen voor zijn baas. Ook mijn kinderen (uiteindelijk) en man moeten met de hond kunnen lopen en de hond moet ook lekker met de kinderen kunnen spelen enzo, maar ik wil wel dat een hond bij het buitenlopen bijvoorbeeld gericht is op mij en niet mij overal mee naartoe sleept (vroeger een hond gehad die mij overal mee naartoe trok, was niet fijn). Dat is waarschijnlijk puur een kwestie van opvoeden maar misschien ligt het ook wel aan het soort hond?

Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit echt niet het geval is. Honden hebben een gigantisch groot aanpassingsvermogen en met een herplaatser kun je net zo'n goede band opbouwen als met een pup. Natuurlijk is dit wel iets dat moet groeien en waar je in moet investeren als baasje.  Net als bij een pup. Een leuke cursus volgen kan daarbij zeker helpen. 

Mijn teefje heeft voordat ze bij ons kwam op vier (!) verschillende plekken gewoond, maar ze is juist enorm op ons gericht. 

Dat is inderdaad een kwestie van opvoeden. 

dit is wel fijn om te horen!

Ik zou ook de tijd nemen om te zoeken naar een stabiele herplaatser. Zoals eerder aangegeven zou je het via een rasvereniging kunnen proberen, deze honden hebben doorgaans een goede socialisatie gehad bij de fokker. De oude eigenaren hebben meestal eerst op een wachtlijst gestaan waardoor het niet snel om verwaarloosde impulsaankoop zal gaan, met de bijbehorende gedragsproblemen. Daarnaast worden er dacht ik ook afgekeurde hulphonden aangeboden ter herplaatsing, die hebben dan (een deel) van de opleiding doorlopen maar komen op een bepaald aspect net wat te kort waardoor ze niet volledig inzetbaar zijn. Ik kan me alleen voorstellen dat het aanbod schaarst is en dat deze honden erg gewild zijn. 

Qua ras zou je eens bij rasgroep 8 (retrievers, spaniëls en waterhonden), of rasgroep 9 (gezelschapshonden) kunnen kijken, dat lijken me de meest passende rasgroepen. 

Wat Accalia zegt kan ik slechts beamen, hier een ex-straathond die bij verschillende gastgezinnen heeft gezeten maar ze is ontzettend aan ons gehecht, en wij aan haar natuurlijk.

Wat ik wel vooraf zou bedenken is hoe het voor jou zou zijn als de hond bijvoorbeeld meer op jouw man gericht is. Soms sluit het karakter simpelweg meer aan bij de één of de ander, ongeacht wie het meeste met de hond doet, als speelt dat wel een rol natuurlijk. Is dit voor jou dan ook oké of zou dat een enorme teleurstelling zijn?

Hoi Selina, 

Wat leuk dat je op zoek gaat naar een geschikte hond voor jullie. Er zijn al heel veel reacties geplaatst over herplaatsers (klinkt mij als een goede optie in de oren, hoor) maar ik wil graag een licht werpen op de combinatie pup en depressie en overprikkeling. Met een angststoornis heb ik zelf weinig ervaring (ten minste, in combinatie met honden), dus daar zal ik niet teveel op ingaan. 

Mijn eerste hond, een Schotse Collie (past wat mij betreft heel goed in wat je vraagt, behalve het vocale, maar bear with me) kwam er toen mijn moeder middenin een burn-out zat, 8 jaar geleden. Ik was toen 18 en zat in mijn examenjaar, mijn zusje zat in groep 8 van de basisschool en mijn vader werkte fulltime. Wij hebben toen die overweging gemaakt omdat ik al oud genoeg was om voor de hond te zorgen en me er enorm in verdiept heb. Het trainen van de pup nam ik voor een heel groot deel voor mijn rekening. De hond kwam er óók zodat mijn moeder een reden had om naar buiten te gaan. Dit heeft voor ons bijzonder goed uitgepakt. Onze Marley is nooit een piranha geweest. Hij beet zoals alle puppy’s bijten, maar leerde heel gauw dat enkels en handen een no-go waren. De bijtrem zat er erg snel op. Hij heeft in de puberteit een periode van ongeveer een maand gehad dat hij, onafhankelijk van wat we aan het doen waren maar meestal als we aan tafel zaten of tv aan het kijken waren, enorm ging zitten blaffen. Gewoon echt aandacht vragen zeg maar, en niks werkte. Negeren niet, corrigeren niet, afleiden niet. Uiteindelijk kreeg hij een time-out op de gang, dat werkte het beste en toen was het gauw over. Nu is hij wel wat waaks in de tuin dus dan blaft hij soms en daarnaast zingt hij graag een lied of kletst hij wanneer hij geknuffeld wordt door mensen die hij lief vindt of wanneer we thuiskomen. Vocaal is hij dus wel, maar als hooggevoelig persoon is het niks wat ik niet kan handelen qua overprikkeling. Dat kan wellicht bij jou met een depressie en een angststoornis natuurlijk anders zijn, maar dan weet je hoe het voor mij was. Voor mijn moeder pakte het erg goed uit, zij leefde op van een pup in huis, een nieuwe verantwoordelijkheid, een nieuw gezinslid. Als zij het niet meer trok pakte ik het op en dat ging  goed. In jouw geval kan dat je partner zijn. Lees je eens in over de Schotse Collie, ze klinken als de perfecte hond voor jullie (als je dus een manier weet te vinden om te gaan met het vocale). 

Dan, mijn eerste eigen hond. Zij kwam ruim anderhalf jaar geleden ongeveer, toen het niet zo goed ging met mij. Ik was inmiddels al geruime tijd uit huis en woonde (en woon) samen met mijn verloofde. Ons meisje kwam als een soortement redder in nood. Dat was niet de reden dat we haar kochten, hoor, maar ze heeft me ontzettend veel goed gedaan. Ook in mijn geval gold: ik had een reden om naar buiten te gaan, een reden om op te staan en te zorgen. Ze troostte me wanneer ik dacht ontroostbaar te zijn en was een heerlijke, vrolijke, jonge pup. We kregen haar met 10 weken en ze was al prima gesocialiseerd dus ook bij haar hebben we met bijten maar heel weinig problemen gehad. Ze is een sheltie (shetland sheepdog) en die staan er om bekend erg gevoelig te zijn. Ze wist me altijd op te vrolijken en ik geloof oprecht dat ze mij voor een groot deel eigenhandig uit dat dal getrokken heeft. Tot slot hebben we nu weer opnieuw een pup, inmiddels is hij 19 weken oud. Een beetje een bijtertje en je moet ‘m goed in de gaten houden, maar ook hij had gauw in de gaten hoe hard hij kon bijten. Ik neem mijn honden altijd met me mee als ik ga ontprikkelen, ofwel in de natuur, ofwel in een donkere slaapkamer in bed. Dan zijn ze toch bij me, maar ze kosten me geen energie.

Dat ik drie hele positieve ervaringen met relatief makkelijke pups heb hoeft niet te betekenen dat het bij jou ook zo gaat, maar ik wil je vooral meegeven dat pups niet altijd maar kommer en kwel zijn. Ze zijn jong, energiek, ze hebben op tijd hun rust nodig en als ze ziek worden is het heel spannend, maar je kunt je hondje precies zo opvoeden als jij het wil en je kent hem/haar vanaf het begin. Ik heb dat altijd als heel prettig ervaren. Lees je goed in, ga met goede fokkers praten en ga eens kijken voordat je koopt of het ras je aanspreekt. Ik denk dat ook een sheltie goed zou kunnen passen. Beide rassen zijn werkrassen en hebben genoeg beweging en uitdaging nodig. Het klinkt alsof je dat kunt bieden. Ik ken ook shelties die als therapiehonden werken. 

Als je nog vragen hebt mag je die altijd stellen! Schroom niet. Ik wens je veel succes met het vinden van je droomhond, of dat nou een herplaatser of een pup is!

Ik ben het niet helemaal eens met dat een collie een goede match zou zijn

Niet omdat het geen heerlijke (o.a. gezins-) honden zijn, maar meer omdat ze echt enorm gevoelig zijn, dit maakt dat ze iets sneller nerveus kunnen (dus niet perse een stabiel karakter hebben zo is angst voor aledaagse voorwerpen veel voorkomend)zijn en echt vocaal, natuurlijk in verschillende gradaties, maar het is zeker niet iets wat eruit te trainen is (en geloof me zelf heb ik het bij Arran en Aedon beide geprobeerd). Dit kan erg pittig zijn als je zelf al niet goed in je vel zit. Ook kun je (als je het toevallig niet treft) een flink pittige pup krijgen. Nu is dit natuurlijk met meer rassen zo, maar toch. Zo deed ik meer met mijn Schotse collie dan ik van veel andere eigenaren met een actief ras hoorden.

Er zit wel nog verschil in de korthaar en de langhaar, en misschien kleurt dat mijn eigen oordeel ook wel, want ik heb geen ervaring met de langharen maar het is wel iets om rekening mee te houden.

Je hebt zeker gelijk. Ik lees nu dat ik de shelties wel als gevoelig heb benoemd en de collie niet. Ik ben het eens met wat je zegt: die gevoeligheid kan ook negatief uitpakken in deze situatie. In mijn geval deed het dat niet, maar dat zegt natuurlijk niks over een andere hond in een andere situatie en dat had ik er wel bij moeten benoemen. Dank voor je aanvulling! 

bedankt voor je ervaringen. Dit is precies ook het soort ervaring wat ik hoop te vinden. Wel heb ik ook gelezen dat zowel een collie als sheltie veel beweging en uitdaging nodig heeft. Als ik me goed voel geen probleem, maar als ik me slecht voel moet het ook oke zijn ietsje rustiger aan te doen snap je? Maar dit is precies wat ik zoek in een hond!

Probleem is dat ik nu nog steeds geen flauw idee heb wat een goed ras voor ons zou zijn haha.. lastig