Pup 6 maand en lopen aan de riem

Penny was al van toen we haar kregen heel onzeker tijdens het wandelen buiten. In het begin moesten we haar vaak voorbij 'enge dingen' zoals een brievenbus of geparkeerde auto tillen omdat ze anders echt niet verder wou. Na lange tijd met korte, voorspelbare wandelingetjes waarbij ze naar believen mocht snuffelen of rondkijken, is ze nu gelukkig al heel wat zelfzekerder. Enkel blaffende honden blijven een dingetje, daar is ze tijdens haar allereerste wandeling echt vreselijk van geschrokken en dat blijft ze zeer eng vinden, maar andere dingen wekken meestal haar nieuwsgierigheid op en wil ze aan snuffelen.

Nu merken we dat ze soms erg aan de riem begin te trekken. Een en ander over opgezocht, maar de meeste methodes komen terug op hetzelfde: blijven staan tot de riem ontspannen is. Het probleem is dat Penny daardoor weer helemaal paniekerig/opgewonden wordt. Ze begint te piepen en probeert zich zelfs uit haar tuigje te wringen om weg te raken. Het trekken doet ze ook vooral als we op de terugweg naar huis zijn, dus volgens mij is het wel nog steeds geworteld in onzekerheid en een 'ik wil naar huis'-gevoel?

We verwachten zeker niet dat ze op 1, 2, 3 braafjes naast onze knie komt wandelen, maar ze trekt zo hard dat haar ademhaling begint te piepen, dat kan voor haar ook geen pretje zijn. 

Zijn er mensen die tips hebben voor het wandelen met een onzekere hond?

Ik denk dat je eerst moet achterhalen of dit echt onzekerheid is, of eerder snel in de opwinding schieten en doordrammen.

Heeft je hond op andere gebieden het ook moeilijk met kalm blijven, verliest ze snel haar zelfbeheersing, wordt ze makkelijk wat drammerig?

Stel dat je hond gaat trekken omdat ze snel naar huis wil: elke keer dat jij stilstaat, bouwt bij haar de frustratie op want stilstaan = niet naar huis kunnen. En dus hoe meer jij stilstaat omdat ze trekt, hoe meer opgewonden en gefrustreerd zij wordt en dat uit zich dan in protestgedrag: willen losrukken, opspringen, happen, blaffen,... alles behalve kalmeren. 

Moest dit hetgene zijn wat er aan de hand is, zou ik vooral inzetten op 'leren beheersen'. Niet enkel tijdens een wandeling, maar dagdagelijks in verschillende omstandigheden. Leren wachten, leren geduldig zijn, rust leren bewaren. 

Kies rustige wandelgebieden, loop op rustige momenten en bouw pauzes in. Niet alleen op je terugweg naar huis, maar op meerdere ogenblikken tijdens je wandeling. Ga zelf ook es in het gras zitten, even een zen-momentje voor jullie beiden.

En bekijk of je voor nu langs een andere route naar huis kan lopen, waarbij je regelmatig pauzeert, even een zoekspelletje inlast, even op een bank gaat zitten. Zodat je de link 'naar huis lopen' = 'trekken aan de lijn' kan doorbreken.

"Heeft je hond op andere gebieden het ook moeilijk met kalm blijven, verliest ze snel haar zelfbeheersing, wordt ze makkelijk wat drammerig?"

Alaska's Finest!

Dat is inderdaad welherkenbaar, als er bijvoorbeeld aangebeld wordt of er komt bezoek binnen, kan ze ook helemaal 'flippen'. Onlangs was er een kindje in huis dat bang is van honden dus hadden we haar even in haar ren gezet (waar ze normaal gezien zonder problemen in blijft met een kluifje), maar leek het wel alsof het een helse marteling was omdat ze naar dat kind toe wou.

Aan de andere kant heeft ze wel heel snel geleerd om te 'blijven' en bv. te wachten op haar eten of om een zoekspelletje te beginnen tot ik haar toestemming geef, dus als deel van een oefening kan ze zichzelf dus wel beheersen. De vraag is dan hoe we dat overbrengen naar een andere context.

Dat inbouwen van pauzes en zoekspelletjes tijdens de wandelingen, is een goeie tip, dat doen we! Over een andere weg naar huis is moeilijk, we wonen midden in een woonwijk en ze kent ondertussen alle invalswegen op haar duimpje  Misschien dat we maar eerst een kort stukje moeten gaan rijden, zodat het begin- en eindpunt niet voorspelbaar is.

1. De basis is eigenlijk steeds hetzelfde: je hebt een hond die emoties op een snelle en felle manier lichamelijk uit, en je wenst zelf dat ze leert dat het allemaal niet meteen zo dramatisch hoeft en ze ermee leert omgaan.

Dus in theorie: of dat dan gaat over eten, wandelen, bezoek,... de boodschap die je wil overbrengen blijft gelijk: zij wil iets, zij mag dat ook, alleen vraag je haar om dit op een kalme manier te doen.

Bijvoorbeeld bij het eten: zij wil haar eetbak krijgen, die krijgt ze van jou ook, maar je wenst dat ze niet staat te drammen en te gillen, je wil dat ze geduldig is en dan krijgt ze haar bak.

Hetzelfde voor bezoek: zij wil bij het bezoek, dat mag ze ook, maar alleen op een beheerste en respectvolle manier.

Hetzelfde voor huiswaarts keren tijdens de wandeling: zij wil naar huis, dat mag ook, maar niet door als een gek in de lijn te gaan hangen, je wenst dat het op een normale en aangename manier verloopt.

Dus het basisidee is in alle situaties gelijk, bekijk zelf wat voor jou en je hond het best zou werken.

Bekijk hoe je het hebt aangeleerd met de eetbak of met de zoekspelletjes en zie of je die manier kan overhevelen naar het wandelen of het bezoek. Wat werkt voor haar? Bij de ene hond kan dat een begrenzing zijn (voet op de lijn), bij de andere hond afleiding (een spelletje doen), bij nog een andere hond een commando,... Dus test gerust enkele dingen uit en zie wat voor jullie werkt. Het stoppen en wachten bij het lijn-trekken heeft voor jullie niet gewerkt, maar misschien wel de afleiding (onderweg een leuk spelletje doen), of een commando geven (onderweg een 'zit' of een 'kijk'  of een 'zoek' vragen). Elke hond is anders, er is nooit 1 manier die voor iedereen werkt. 

2. Als je de mogelijkheid hebt om met de auto even andere gebieden op te zoeken en de cirkel te doorbreken: zeker doen! Kies rustige gebieden om te wandelen, hou het leuk maar op een kalme manier (dus haar niet te hoog in de opwinding laten gaan), kies voor lusvormige routes (dus geen heen-terug langs hetzelfde pad), en wissel af: momenten dat ze haar eigen ding doet (snuffelen, kijken, scharrelen,...) en interactie tussen jullie beide (samen iets leuks doen onderweg, hoeft niet altijd actie te zijn ook samen naar de wereld kijken en een appeltje delen is fijn)