Naar aanleiding van het topic van Danielle en ik het super interessant vind hoe vele honden reageren, open ik dit topic.
Hoewel ik mijn hele leven honden om me heen heb, merk ik dat ik toch vaker vanuit menselijk gedrag keek naar honden. En nee, een blinde kip ben ik ook weer niet ;).
Zoals ik al zei, altijd honden om me heen gehad bij mijn ouders, eenmaal samen met mijn man, zelf een hond en inmiddels hebben we er drie.
Onze eerste hond samen was een labrador, die uiteindelijk uitviel aan de lijn. Mijn interpretatie was dat hij als pup/jonge hond een aantal keren was gebeten (een keer door een jack russel en een keer in een roedel toen de eigenaar van een dominante reu aanlijnde en de hond toen meteen beet, en later nog een keer toen iemand twee honden uit de auto liet en die meteen bovenop onze hond doken). Echter mijn eigen rol zal zeker een grote rol hebben gespeeld als ik hem aangelijnd had denk ik.. iets onzeker.
Enfin, inmiddels is hij overleden en hebben we twee vizsla’s en een spaans hondje.
De vizsla’s zijn 1,5 jaar en een half jaar. Het zijn lieve honden die goed luisteren.
Onze Soof van 1,5 jaar is wat bang. Laatst trok een hond zich los en zij was helemaal in paniek. Ik had haar toen beter moeten beschermen, maar liet haar los omdat ik niet wist of de andere hond iets deed en ik vond dat zij de ruimte moest hebben iets terug te kunnen doen. Blijkbaar wilde de hond spelen, maar die van mij wilde dit dus absoluut niet en was zeer angstig.
Saar is inmiddels een half jaar en mijns inziens niet bang. Laatst werd ze gecorrigeerd door een andere vizsla en dat was correct (ze sprong op en de vizsla corrigeerde dit dus). Dit was overigens duidelijk en dus ook leerzaam voor Saar.
Echter Saar blaft bijna tegen iedere hond. Vanmorgen bv had ik ze aan de lijn omdat ik dus zie dat iemand mij tegenmoet komt met een hond. Saar begint meteen met blaffen.
Ik vind het irritant, maar wat geeft ze aan?
Als ik een stabiele hond tegenkom die we kennen, mogen ze los, maar pas als ik het zeg, dus geen gestorm.
Maar ze blaft op bijna iedere hond.
Zoals ik haar zie is ze een vrolijke hond die de hondentaal wel spreekt, maar ook een jeugdig enthousiasme heeft. Waar Soof wat afstand neemt, loopt Saar door.
Even voor de duidelijkheid: mijn honden stormen op niemand af, lopen naast me, maar lijn Saar nu aan als ik iemand tegenkom, nét om haar aan te leren dat ze rustig moet zijn.
Het blijft bijzonder hé, die verschillende karaktertjes die aan de andere kant van dat touwtje lopen
Geen verklaring voor Saar's gedrag, maar wel een vraag over de setting
Doet ze dit alleen aangelijnd of ook als ze los loopt?
Meestal is het blaffen een vorm van spanning/onzekerheid die ze er maar uitgooien voordat er iets gebeurd is (in onze ogen)
Als ze het echt alleen aangelijnd doet, zal de beperking die het haar oplecht teveel spanning geven en die gooit ze er dan maar luidkeels uit
Dat kan positieve spanning zijn van 'leuk...ik wil spelen maar er hangt iets wat me tegenhoudt' maar ook absoluut negatieve spanning omdat ze door de lijn niet zelf kan bepalen hoe de ontmoeting gaat verlopen.... krijgt ze de ruimte om om te lopen, om te draaien, te gaan snuffelen als of er geen andere wereld bestaat dan dat 1ne paardenbloemetje
En dat hoeft niet te betekenen dat jij die ruimte niet geeft....de lijn is gewoon een directe link naar beperking
Bij mijn blonde geval is het feit dat zij aangelijnd is DE hoofdreden voor haar om andere honden aan te blaffen (of in sommige gevallen volledig uit te kafferen )
Nu gaat zij maar beperkt los, dus als wij hier in de wijk wandelen ben ik erg op mijn qui vive met tegenliggers, omdat dat de situatie nog veel spannender/confronterender is voor haar.
Nu is het feit dat ze blaft voor mij nog niet zo'n issue....maar andere mensen 'lezen' haar niet (begrijpelijk hoor) en vinden haar al snel erg spannend omdat er een hoop kabaal uit kan komen.
....terwijl dat haar 'ik vind het wel spannend, maar eigenlijk wil ik wel een rondje met je rennen' blaf is
Aan de andere kant kan ze ook echt heel fanatiek blaffen en zal die andere hond ook absoluut niet bij haar in de buurt moeten kunnen komen want dan zal ze zeker uitvallen/happen....
Omdat ik niet verwacht dat andere mensen mijn hond snappen of 'aardig' vinden, loop ik om, steek over, keer om....alles om haar de directe confrontatie niet aan te doen.
EN omdat ik niet verwacht dat de 'dat doet hij anders nooit'-hond of 'hij wil alleen maar spelen'-hond of de 'echte goedsul die alleen maar wil passeren'-hond, haar grote bek (de lieve of de niet zo lieve vorm) begrijpt en zich genoodzaakt voelt daar op te reageren, laat ik die honden ook niet in die situatie belanden..... ook niet als de baasjes vinden dat ze gewoon door kunnen lopen.
Terwijl als zij in de voortuin ligt, wat door een stoep, straatje en berm wordt gescheiden van een mooi wandel gebied, dus veel voorbijgangers trekt, ze de andere hond spot....soms haar neus beweegt of een oor optilt....soms zelfs helemaal op staat om bij het hek te snuffelen.....maar dan geen kik geeft
Er is voor haar dan schijnbaar geen spanning, zij kan weg als ze wil, ze kan er voor kiezen om als nog te kafferen als ze wil, maar ze kan er ook voor kiezen om de boel te negeren zonder dat er iets op haar pad komt.
Misschien maak ik niet helemaal duidelijk wat ik duidelijk wil maken, en misschien is dit ook wel helemaal niet de setting waarin Saar laat zien wat ze laat zien.....mocht je meer duidelijkheid willen roep je maar
Heel erg interessant!
Thnx voor je uitgebreide antwoord.
Saar is al vanaf ze binnen kwam wandelen een vocale pup zeg maar.
Ze waakt (denk ik he ;) maar blaft ook als ze bv slaapt en ze hoort iets: BAM.. meteen blaffen. Een beetje het idee: eerst doen dan denken.
Ik had ook het idee dat het wat onzekerheid danwel enthousiasme is, maar daar ben ik nog niet over uit.
Ze doet het ook als ze los loopt, maar volgens mij hoofdzakelijk als ze aangelijnd is. Aangelijnd wil ik ze naast me hebben lopen. Dit omdat ze 95% los lopen. Soof komt naast me lopen, maar die gaat op niemand toe, Saar nog wel, vandaar even aangelijnd (als er voetgangers of fietsers of wie dan ook langs loopt, haak ik mijn vinger onder de halsband, zodat mensen wat bang zijn zien dat ik ze echt vast heb).
Ik ga er dalijk nog eens op letten!
Zou het kunnen dat het een frustratie is omdat ze aan de riem zit en dan niet naar de andere hond kan om kennis te maken?
Daar twijfel ik een beetje aan, omdat ze het ook doet als ze los is. Ze blaft heel snel.
Haha.. is wel een verschil met Soof. Haar blaf hoorde ik pas toen ze ruim een jaar was.
Saar is sowieso een clown. Ik dacht dat ze heel stoer was (nét door dat blaffen), maar dat valt volgens mij wel mee. Toen ze ca 3 mnd was, liep ik langs twee kleine hondjes, waarvan eentje razendsnel uithaalde naar haar. Ze raakte haar niet, maar ze schrok wel en had ook meteen de staart tussen de poten.
En toen ze laatst op haar nummer gezet werd, is ze opeens heel onderdanig.
Vandaar dat ik het blaffen niet goed kan plaatsen. Ik ga nóg meer hierop letten.
Om te weten wat ze aangeeft, ga je op meerdere zaken moeten letten. Zoals bijvoorbeeld:
Is je andere hond (die angstiger is) er ook bij? Hoe is de dynamiek tussen hen beiden in deze situatie?
Hoe klinkt de blaf (je hoort een verschil tussen een onzekere blaf, een oprot-blaf, een drammerige blaf,...)
Hoe is de rest van haar houding (fixatie, spanning, zich inhouden of net voluit willen gaan, protest, frustratie,...)
Hoe reageren de andere honden (die je tegenkomt) op haar blaf?
Het is pas door het in een groter geheel te bekijken dat je kan zien wat er speelt.
Ik ga er op letten.
De andere hond is er overigens bij, maar zij is heel rustig. Straalt ook nog geen onzekerheid uit, omdat het al van heel ver weg is.
Maar ik heb niet op al je vragen antwoord. Ik ga er nu eens echt op letten. Ze doet het nu ook meer dan eerst. Eerst sporadisch, nu al meteen een ‘grote waffel’ (even in mensen taal met een gekke slag, aangezien ik het even niet weet).
Interessant ja
Jenna is een herplaatser die op ongeveer zesjarige leeftijd bij me kwam. In het begin blafte ze op ongeveer alles zowel buiten als binnen, maar met wennen en begeleiden blaft ze binnen niet meer.
Wel nog buiten op andere honden, heel kleine kinderen en rolkoffertjes. Daar maak ik dus grote bogen omheen of keer desnoods terug. Ik heb altijd gedacht dat ze niet van andere honden houdt door misschien slechte ervaringen, maar ik ken haar verleden niet, wel heeft ze een scheur in haar oor, dus het zou kunnen dat het meespeelt.
Pas sinds kort weet ik dat ze niet goed ziet, en wie weet zag ze nooit heel goed, ik denk dat dit bij haar de hoofd oorzaak nu is. Ze weet niet waar ze aan toe is of wat ze verwachten kan door haar slechte zicht. Maar ook als we het met een andere hond probeerden waarvan de eigenaar zei dat zijn hond met alle honden kan, ging het niet goed. Dus ik neem aan dat ze gewoon ook slechte ervaringen heeft.
Het op alles blaffen in het begin was gewoon een kwestie van onbekend en spannend, eenmaal gewend hielt dat op.
Even een snelle reactie....ben druk ;)
Maar eigenlijk zou je eens het verschil moeten gaan ervaren tussen een wandeling met beide en een wandeling alleen meet de blaaskaak.
Hier maakt dat een wereld van verschil of ik met ze samen loop of alleen met Aysa.
Alleen is ze veel relaxter..... of tenminste, minder snel geneigd om al op 100 meter een tegenligger aan te blaffen.
Ik loop dan nog steeds om hoor, ik wil die van mij zo laag mogelijk in de spanning houden.....maar het maakt echt veel verschil.
En dat terwijl onze zwarte dame de meest relaxte hond is die ik ken, ziet en hoort van verre al of een hond 'goed is' en of ze vindt dat we beter kunnen ontwijken....aan de lijn of los, zij geeft naar mijn geen reden voor Aysa om te doen wat ze doet.....en toch is er schijnbaar IETS wat haar heftiger doet reageren als ze samen zijn.
Thnx voor de tip.
In het begin liep ik idd vaker apart, maar nu nagenoeg niet meer.
Dus ik ga inderdaad heel binnenkort eens met haar alleen wandelen.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?