Genieten van/met de hond

Hi iedereen, ik merk dat ik toch graag iets kwijt wil. Misschien zijn er adviezen of is er herkenning.

Mijn vriend en ik wilden al jarenlang een hond. In januari was het zo ver en haalden we onze Golden op (die nu inmiddels 7,5 maand oud is). Mijn vriend doet alles wat de hond nodig heeft qua verzorging, maar ook niet meer dan dat. Wat in principe helemaal niet erg is.

We hebben nog geen vakantie geboekt en in eerste instantie leek het ons leuk om eens in Nederland/Belgie/Duitsland met de hond op vakantie te gaan. Daar is mijn vriend nu vanaf gestapt. Hij wil liever zonder de hond op vakantie, omdat je met de hond wel beperkt blijft in wat je kunt doen. Mijn vriend vindt dat hij dan niet optimaal kan genieten/ontspannen. Je kan moeilijk een dagje weg zonder de hond, etc. Hond moet altijd mee. Ik vind het ook helemaal niet erg om dan maar zonder de hond te gaan, ik begrijp het ook enigszins wel. Wel vroeg ik me af waar hij wél van genoot om met de hond te doen. Ik stelde namelijk voor om dan een keer een dagje naar het westen naar het strand te gaan (we wonen in het oosten). Hij zag dat ook weer als een uitje voor de hond wat hij voor hem doet en waar hij zelf niet van geniet. Bovendien vond hij het ook onzin om zo ver te rijden, aangezien het voor de hond niet uitmaakt of we in de buurt iets leuks doen of verder moeten rijden. 

Het deed me allemaal beseffen dat zijn gevoel met de hond heel anders is dan bij mij. Ik krijg energie van leuke dingen doen met de hond, hem kost het energie. Ik zie de hond als een deel van de familie, hij ziet de hond als een aanhangsel van de familie. Momenteel volg ik met de hond een vervolgcursus, wat hij eigenlijk ook niet nodig vond. Hij had het liever bij enkel de puppycursus gelaten, maar hij vond het prima dat ik er wel mee verder wilde. Ik wil ook graag na deze cursus gaan speuren met de hond, en mijn vriend vind dat ook overdreven en vind dat ik wel 'extreem veel' met de hond wil ondernemen en dat de ruime meerderheid van de hondeneigenaar dat ook echt niet doen. 

Ik merk dat ik het heel jammer vindt dat hij er niet van geniet om dingen met de hond te doen. Ik had me juist voorgesteld om er lekker samen met de hond er op uit te trekken, maar dat zit er (voorlopig) niet in. Zijn er mensen die zich hierin herkennen? 

Jammer dat jullie niet op een lijn zitten, allebeiden water bij de wijn doen, jij gewoon lekker doorgaan met je hond waar je mee bezig bent, en een oppas zoeken voor een dagje uit als je vriend dat graag wil met jou zonder hond, vakantie ? Zoek dan ook een goede opvang, mot krijgen is het laatste wat je wilt, maar geef je plezier met je hond niet op...

Wat jammer, maar wel goed dat het uitgesproken is.

Ik snap ook je teleurstelling.

Mijn man vind de honden prima, maar ik ben degene die de honden wilde. Mijn man heeft twee kinderen. Misschien dat het hierdoor bij ons ‘makkelijker’ gaat mbt een dag gaan wandelen ergens anders.

Hij is niet zo van het wandelen. Ik wil graag erop uit met de honden, lekker hiken/klimmen etc.

We hebben er samen een weg in gevonden. Deze zomer gaan we eerst mijn zijn kinderen op vakantie, zonder hond. Tis ook een zon, zee, strand vakantie.

Maar we gaan ook een lang weekend naar Oostenrijk hiken met de honden.

Door de week ga ik voor voornamelijk met de honden wandelen etc

In het weekend doen we dat samen.

Mijn advies: probeer beide water bij de wijn te doen. Ga een dagje zonder hond weg, zodat jullie tijd voor mekaar hebben. Maar ga ook een dag met de hond weg en dan mag je vriend water bij de wijn doen.

Het gaat hier hetzelfde als bij Janine. Ook ik wilde het liefst een hond. Ik heb dan nog wel het voordeel dat mijn moeder dichtbij woont en ook gek is van de hond, dus ik onderneem ook veel met haar.

Ik zou inderdaad kijken voor een middenweg. Is er niet iets wat hij leuk vind, waar de hond ook meekan? Fietsen, zwemmen, steppen etc.? 

Een jonge golden opvoeden, is ook vermoeiend. 

Mensen denken altijd dat het een makkelijk ras is, klopt, als ze volwassen zijn. Doordat ze alles en iedereen leuke vinden, super enthousiast zijn en zelfstandige werkhonden zijn, eigenwijs dus, heb je je handen vol aan de opvoeding.

Ik snap je vriend op zich wel.

Mijn man vond het prima toen Luca er kwam, (na veel zeuren) alleen hij is liever lui, dan moe, hij deed niets met haar.

Inmiddels gaat hij ook zelf met haar wandelen als ik er niet ben en hij weet, dat we niet op vakantie gaan zonder haar.

Kijkt altijd eerst of ze mee mag.

De eerste vakantie, was Luca 9 maanden, naar Engeland. 

Dit was zo goed bevallen, ja je bent beperkt, maar er gaat ook een wereld voor je open.

Je krijgt de hele andere kant van een land te zien.

Als je ergens niet in mag met de hond, gaan we om de beurt, of gewoon niet.

Inmiddels zijn we met Luca dwars door Londen, Barcelona enz geweest. Luca is sowieso gewend aan de drukte met mensen, ik gaf haar altijd super veel voertjes, waardoor ze nu super blij door de menigte wandelt.

Ik denk dat je vriend gewoon tijd nodig heeft.

Ik zou er niet te veel strijd om gaan maken, begin klein, met een dagje weg, met je hond, naar een mooi gebied. 

Bij mannen, land iets meestal pas veel later. Ze houden van hun vaste veilige leventje en alles wat anders is, kost tijd.

natuurlijk is het niet zo zwart/wit

ik herken het wel, al heb ik geen vriend en zijn het echt alleen mijn honden. Maar merk het wel bij vrienden en familie. Een vriendin die absoluut niet begrijpt dat ik na een dag werken, niet lekker met haar op een terrasje wil zitten, maar een lange wandeling met de honden wil maken, trainen, en gewoon bij hen wil zijn. 

Ik krijg ook regelmatig opmerkingen naar m'n hoofd: 'jij doet echt niet normaal veel met je honden'.. er is zelfs een periode geweest dat ik me gewoon schaamde wanneer ik weer ging trainen of naar de bossen ging.. elke dag is belachelijk namens velen, 2 keer per week is meer dan genoeg.. maar ik geniet er van, en mijn honden ook, al maakt het hen denk ik niet perse uit of we nu door het bos, of park lopen. 

Daar ben ik intussen overheen. Ik heb 2 werkhonden die beide strontvervelend worden wanneer ik niet genoeg met ze onderneem. We genieten er allemaal van, en ik heb niet alleen een hond gekozen voor gezelschap, waarvan je wel eens weet dat ie bestaat omdat hij altijd zo braaf in z'n mand ligt te slapen. 

Maar het is inderdaad jammer dat mensen het niet altijd zo zien. Iemand op het forum hier maakte ooit de opmerking: sommige mensen zijn hondenmensen, en sommige mensen hebben gewoon een hond.. en dit klopt, en moeten we maar accepteren. 

Ik herken het gelukkig helemaal niet. Er wordt hier heel weinig gedaan zonder de hond. 

Vakanties gaat hij sowieso mee, als het mooi weer is en we gaan ergens een hapje eten gaat hij ook mee. 

Visite komt meestal hier vanwege de hond. Wat betreft lange wandelingen maken, vinden we allebei leuk, klein flesje wijn + wat Franse kaas mee voor de tussenstop onderweg, voor de hond uiteraard ook wat te snacken en water (geen wijn )

Gaan we heel vroeg, dan wordt het een thermoskannetje koffie en broodjes. 

Wat betreft de verzorging doe ik vrijwel alles, maar mijn man wandelt en onderneemt net zoveel als ik met de hond.

Voor ons beide is een hond ontspanning, nu nog niet helemaal met zijn 9 maanden , maar dat is een beetje de dwarse periode, iets te vaak poep in zijn oren, maar die gaat ook weer voorbij.

Lijkt mij heel moeilijk als je er niet hetzelfde in staat. Je kan wel wat met iemand anders doen samen met de hond, maar met zijn tweeën vind ik toch leuker. Maar goed, als hij daar anders over denkt, valt er niet veel aan te veranderen vrees ik, al vind ik het wel een beetje geven en nemen. En dan graag wel een beetje enthousiast   

Voor 1 dag naar de kust rijden zou ik ook niet snel doen, maar er zijn zat leuke hotelletjes waar de hond mee mag. Boek een weekendje kust voor 2 nachten, dat moet toch te overzien zijn voor vriendlief lijkt mij. Kan hij lekker een uurtje kitebuggyen of zo als hij dat leuk vindt. Een weekendje is de moeite om dat stuk te rijden, maar ook niet te lang dat hij zich gaat ergeren dat hij nergens heen kan zonder hond.

Succes! 

Toen ik mijn man leerde kennen had ik mijn vorige Border Collie. Ik deed superveel met hem qua uitjes en sport. Mijn man was dat toen niet gewend want had geen hond, hij moest er wel aan wennen maar vond wel veel plezier in meegaan.

Nu wonen we samen en zijn getrouwd en de hond die ik toen had hebben we helaas moeten laten inslapen.. daarna hebben we samen besloten weer samen een hond te nemen. Hij is enorm betrokken en ondanks dat ik de trainingen en cursusen voornamelijk doe gaat hij, als dat kan, zeker wel mee! Hij laat veel dingen in die zin aan mij over maar de zorg doen we zeker samen. Ook uitjes met Fenrir doen we echt wel leuk samen en zover ik weet vind hij dit net zo leuk als ik.

Ik snap echter wel dat niet iedereen dit zo voelt of beleefd. Andere mensen in mijn omgeving vinden mij en mijn man soms ook wat 'overdreven' veel met de hond bezig. Er zijn nou eenmaal veel mensen die een hond zien voor erbij. En voor ons is de hond een deel van.

Lastig wel denk ik als je eigen partner niet zo op 1 lijn zit maar ik denk dat je iemand daarin niet echt kan veranderen. Geniet vooral zelf lekker van je hond zoals je zelf wilt en misschien gaat je vriend het zelf ook nog wel zo beleven als jij

Haha.. idd dat onbegrip!

Net zoals zij graag op een terras zitten, loop ik graag met onze honden. Maar dat snappen ze idd niet.

Overigens houden mijn man en ikzelf ook van een terrasje pikken. We combineren het nu.. eerst lekker wandelen, een tussenstop met speciaal bier voor mijn man en na de wandeling op terras wat eten en drinken. Hondjes zijn dan ‘moe’ (vizsla’s worden niet moe ;) en mijn man geniet en ik geniet dubbel!

" Haha.. idd dat onbegrip!
Net zoals zij graag op een terras zitten, loop ik graag met onze honden. Maar dat snappen ze idd niet.
 
Overigens houden mijn man en ikzelf ook van een terrasje pikken. We combineren het nu.. eerst lekker wandelen, een tussenstop met speciaal bier voor mijn man en na de wandeling op terras wat eten en drinken. Hondjes zijn dan ‘moe’ (vizsla’s worden niet moe en mijn man geniet en ik geniet dubbel! "

Janine

Oh ja, ik vind het ook heerlijk om op een terrasje een wijntje te drinken, dit doe ik ook wel, soms met hond, soms zonder. Maar dit is wanneer ik vrij ben, of alleen een ochtend heb moeten werken.. wanneer ik langer werk, wil ik de rest vd dag bij de honden zijn :) 

Hier een beetje dezelfde situatie Danielle. Mijn vriend vindt Maui heel leuk om ‘s avonds mee knuffelen en af en toe mee te wandelen maar echt het fanatieke speuren enzo hoeft van hem niet zo. 

Ik denk dat het ook wel een stukje verwachtingen bijstellen is. Toen Maui nog als puppy bij de fokker was, was hij ook heel enthousiast en dat is steeds minder geworden en dat vond ik in het begin heel moeilijk. Maar sinds ik dat ben gaan accepteren merk ik wel dat ik er minder teleurstelling om voel. 

Hier gaat Beer altijd mee op vakantie, 2-3 weken Frankrijk met de caravan, en in de kleinere vakanties mee naar huisjes. Nee voor de hónd maakt het inderdaad niet uit of je op een kwartier rijden iets leuks gaat doen of op 500+ km, dus in dat geval kun je net zo goed een vakantie uitzoeken op een locatie die jullie zélf leuk vinden. De hond past zich wel aan hoor. Natuurlijk is het even uitzoeken waar je hond wel en niet mee naartoe mag en het zal heus voorkomen dat je een museum of andere ruimte niet in mag, maar wij hebben er nooit problemen mee. In ieder restaurant is hij wel welkom. Alleen een dag naar het strand zit er niet in, omdat de meeste grotere stranden in de zomermaanden niet toegankelijk zijn voor honden, maar het is maar net of je dat erg vindt of niet. Als het voor de hond toch niet uitmaakt dan kan hij net zo goed met jullie mee, zolang een hond bij zijn mensen is, is het al gauw goed. 

Verder heb ik gelukkig geen vriend of man, ik woon nog thuis, maar heb wel 2 broers die het vaak allemaal gedoe vinden met "die hond". Heb het ze wel eens uitgelegd in een normaal gesprek, niet tijdens een verhitte discussie, dat mijn hond echt mijn hobby en "leven" is en dat ik hoop dat ze dat begrijpen. Werkte wel. 

Ik heb in der tijd toen mijn jongste kind ongeveer een jaar of vier was een hond aan mijn ex gevraagd. De hond is er gekomen (als cadeautje voor mij) maar hij was helemaal mijn verantwoordelijkheid mijn ex deed er weinig mee maar dit maakte hij voor de komst van de hond al duidelijk. Ik vond dit geen enkel probleem en problemen rond de vakantie hadden wij ook niet, we hadden een stacaravan dus de hond ging gewoon mee. Ik heb gewoon veel meer met honden dan mijn ex en laat er graag dingen voor staan maar ik begrijp goed dat er mensen zijn die ook zonder hond dingen willen ondernemen.

Ai, dat lijkt me wel lastig als de verwachtingen zo uit elkaar liggen. Soms verwacht je van elkaar dat je er hetzelfde in staat maar blijkt het in realiteit, achteraf, anders te liggen. Zo heb ik me vergist in het vroeg opstaan voor de hond; blijkbaar heeft mijn vriend een voorwaarde gesteld toen hij, na lang aandringen van mij en kids, 'toegaf' aan een hond: ' ik sta er niet voor op'. En dat voert vriend dan ook bijna altijd uit, behalve als hij toch vroeg moet opstaan voor werk. Ik ben dus bijna altijd de sjaak. 

Maar soms verbaast hij me juist omdat hij leergierig is over andere hondenrassen die we bij het uitlaten tegenkomen. Hij leert veel van mij en dat hoor ik soms ook terug in wat ik hem tegen andere hondenbaasjes hoor zeggen. Grappig om te horen hoe enthousiast en dus leergierig hij is geworden over honden etc. Hij includeert de hond eigenlijk ook juist vaak met uitstapjes daar waar ik eerder wel eens denk; we laten de hond even thuis ;-) 

Ik denk ook dat je het beste voor nu even wat dingen gescheiden moet doen, hopelijk zijn de hondenpuberstreken snel voorbij en wordt het makkelijker om samen op pad te gaan. 

Pascale, wat goed omschreven: je hebt honden mensen en mensen net een hond.

Dat klopt zeker weten.

Bedankt voor alle reacties! En wat fijn dat er toch veel herkenning is.

Bij ons was trouwens niet het geval dat ik 'liever' de hond wilde dan mijn vriend, we wilden het allebei heel graag en hebben er volledig samen voor gekozen. Misschien dat de teleurstelling juist daardoor extra groot is, ik had me er niet op voorbereid dat het kon gebeuren dat mijn vriend het allemaal toch niet zo geweldig zou vinden en hij toch liever zonder hem op pad gaat. Hij geeft ook toe dat hij het zwaarder vindt dan verwacht etc en dat ik meer van de hond hou dan hij. 

Wat sneu, ook voor hem zelf.

Maar probeer het idd wat leuker te maken voor hem. Zoals ik al schreef: mijn man kan ik goed ‘paaien’ met een speciaal bier ;).

Zonder flauwekul: ik hoop dat jullie er samen uitkomen!

Mijn man is dol op honden,hij wilde Rox ook heel graag zal er ook alles voor doen maar actief met haar bezig zijn is toch mijn ding,nu heeft hij meer tijd zou helpen met Rox haar opvoeding,vergeet het maar....ik kan dat veel beter volgens hem is wel makkelijk zo ontloopt hij wel zijn belofte om haar te helpen opvoeden(is wel waar ik kan het beter)

Maar iedere ochtend mag hij de eerste uit bed als hij thuis is om de hond uit te laten en s'avonds laat en als het regent mag hij haar ook uitlaten in zover zijn bijdrage aan haar opvoeding.