Advies nieuwe hond

Hallo daar!

Ik ben nieuw hier, als gebruiker dan, want de berichten volg ik al jaren. Ik heb al geprobeerd op zoveel mogelijk sites zoveel mogelijk informatie op te zoeken, met als resultaat dat ik veel te diep ben gaan graven en nu door de bomen het bos niet meer zie (help!).  Ik zal mezelf even kort voorstellen: 25 jaar, momenteel 2e jaars universitair student (dus veel "vrije" tijd), gek op sporten (fitness, fietsen, wandelen), gek op natuur (omgeving Nijmegen, mooier kan niet!), maar ook gek op bankhangen met een boekje. 

Mijn vriend en ik zijn van plan binnenkort (waarschijnlijk binnen een jaar) een hond te nemen. Ik heb sinds kinds af aan thuis altijd honden gehad, zowel uit het asiel als pups. Dit waren voornamelijk labradors of labrador-kruisingen, een greyhound, en een kruising heidewachtel/friesse stabij. Verder heb ik ook nog ervaringen met staffords, rottweilers en herders van nabije vrienden waar ik vaak oppaste, dus de ervaring is er bij mij wel genoeg. Ik ging als kind altijd al mee naar puppycursus, en trainde+wandelde altijd het meest met de honden. Mijn vriend heeft 0 ervaring met honden, maar is zeer bereid om mee te gaan naar puppycursussen en zich in te zetten voor een goede opvoeding van de hond.

Dan nu het dilemma (luxeproblemen meer). Welk ras!? Ikzelf vind het geen probleem om een asielhond te nemen, maar mijn vriend vindt het fijner om een pup te nemen als eerste hond, omdat we deze dan helemaal zelf kunnen opvoeden en we niet voor extreme "rugzak"-verrassingen komen te staan. Kan ik best begrijpen, als je geen honden gewend bent. Nu maakt mij het uiterlijk van de hond niet zoveel uit als het karakter, zolang het maar geen kleine hond is. Mijn vriend is echter iets meer gericht op uiterlijk: hij wil wel met een mooie stoere hond rondlopen (mannen ). Zijn favoriete honden zijn husky's, maar ik heb al aangegeven dat ik hier niet aan ga beginnen vanwege het niet kunnen loslopen, moeilijk alleen thuis kunnen zijn (mocht ik die ooit nemen, dan wil ik er direct 2 zodat ie zeker gelukkig is). Daarnaast is hij ook gek op Duitse herders, Mechelse herders, Hollandse herders, en laatst kwam hij helemaal verliefd thuis vanwege een ontmoeting met een Australische herder. Zoals je misschien al is opgevallen: hij is gek op honden met een pittig karakter. 

Nu ben ik niet vies van een uitdaging, en ik geloof ook zeker dat wij de hond veel te bieden zullen hebben. Wij zijn sowieso de komende jaren nog zeer flexibel qua werk en studie, wat ons veel ruimte geeft om te investeren in een goede opvoeding. Ook hierna zullen wij er alles aan doen om ons leven rondom de hond in te richten, daar zijn we beiden heel streng in om de hond alles te bieden wat hij nodig gaat hebben. Ik studeer zelf in een richting waar überhaupt geen fulltime werk in te vinden is, dus dit gaat sowieso goed komen. Ik ben zelf goed met honden, en zou ook het volgen van een hondensport in principe niet erg vinden (geen must, geen afwijzing, het is een optie ). Ik heb mezelf verdiept in de Mechelse en Duitse herder, ik vind het trainbare karakter geweldig, hoe deze hond zo op het baasje gericht is. Maar ik staar mezelf toch wat blind op de "negatieve" aspecten van deze rassen (is mijn negatieve karaktertrek: overal vooral de negatieve kanten van inzien). Het uitvallen naar andere honden, het felle zeg maar. In hoeverre is dit in goede/controleerbare banen te leiden? Kan ik de hond nog wel los laten lopen, zolang ik hem goed kan terugroepen? Ik vind het niet fijn continu met de hond aan de lijn te lopen, zowel voor mezelf als de hond. 

 Ik wil graag een hond waarmee we veel kunnen ondernemen: wandelen, fietsen, spelen, een hond die goed leert luisteren dus die goed te trainen is, maar ook een hond die thuis wel van een knuffel houdt. Vervolgens het volgende punt: we zijn van plan over enkele jaren (+-3 jr) aan kinderen te beginnen. De hond moet dus ook goed met baby's kunnen worden opgevoed, niet dat ik bang ga hoeven zijn dat er iets gebeurt (natuurlijk de standaard-regels rondom kinderen en honden in acht nemend). Nu neig ik voornamelijk naar Duitse herders, omdat ik weet dat zij gigantisch loyaal zijn naar het gezin. Alleen het uitvallen naar andere honden, laat me dan toch weer wat twijfelen. Hoe ervaren mensen hier dit, die Duitse herders hebben? Valt dit te controleren? Ik zag onlangs ook de Samojeed, compleet ander ras, ik weet het. Mijn vriend vond die ook geweldig, plus deze is goed met kinderen, alleen blijkt vrij lastig te trainen vanwege het eigenwijze karakter. Daarnaast lijkt het me wel fijn om met de hond ook naar warme vakantielanden te kunnen, zonder dat de hond moet afzien. Ik heb zelf de Schotse collie geopperd, wat een prachtbeest, maar mijn vriend vond die 100x niks (zucht).

Sorry voor het gigantische verhaal, zoals jullie merken heb ik veel te veel in mijn hoofd zitten om nog enigszins orde te kunnen scheppen. Hopelijk hebben jullie de vragen er doorheen kunnen vinden, en weten jullie wat te beantwoorden. Daarnaast nog een vraag: wat zouden jullie aanraden? Qua ras, karakter, opvoeding, tips, of een ander ras waar ik nog helemaal niet over gesproken heb, geef me alles. Plus: ervaringen! Die vind ik vaak nuttiger dan van die informatieve neutrale sites. Mensen met herders, hoe ervaren jullie je hond, kun je ermee loslopen, hoe zijn ze met kids, hoeveel tijd ben je per dag eraan kwijt, kun je er ook wel mee naar familie-bijeenkomsten zonder problemen, etc.

Ik snap dat een hond nooit compleet te voorspellen is, ik snap ook dat het grotendeels aan opvoeding en socialiseren ligt, en hoeveel uitdaging de hond krijgt. Echter, ben ik een controlfreak, en wil ik zo goed mogelijk voorbereid aan deze verantwoordelijkheid beginnen, zodat zowel wij als de hond een optimaal leven gaan hebben. Vandaar mijn 300 vragen .

Alvast bedankt voor het geduld dit door te lezen, en bedankt voor de reacties die gaan komen! 

Goed dat je je zo goed oriënteert in een hond! 

Hier een beetje een zelfde soort situatie. Ik had veel ervaring met honden maar mijn vriend helemaal niet. Wij hebben (mede daarom) gekozen voor een Leonberger. Dit is een heeel ander ras dan de rassen die je nu beschrijft maar het zijn ontzettend lieve gezinshonden. Ze hebben het stoere uiterlijk wat je vriend zoekt maar het zijn echte goedzakken. Ze zijn vrij groot maar in huis heel rustig mits je genoeg met ze doet. Een sport is geen must maar ik speur wekelijks met Maui en train ook op de hondenschool. Verder maken we twee boswandelingen per dag en het dametje is helemaal tevreden. 

Edit: het zijn ook een van de beste gezinshonden en ze luisteren best goed. Ze hebben wel een consequente baas nodig maar een hele zachte aanpak. 

Goed dat jullie je zo uitgebreid oriënteren op een toekomstig ras.

Ik heb zelf 2 Hollandse herders. 1 van 7 jaar, 1 van 10 maanden..

De oudste kan nogal uitvallen naar andere honden, maar dit is met de juiste begeleiding en heel goed opletten, te voorkomen. Zij kan los in het bos, al heeft ze wel een drijfinstinct. Mocht er iets voorbij rennen, wordt dat achterna gezeten. Wel is het bij haar constant opletten op andere loslopende honden. Ze heeft er nogal een handje van blaffend op een andere hond af te rennen, en dat schrikt mensen en honden af. Ze is niet agressief, en regelmatig wandelen we in grote groepen honden. Deze honden 'horen' er dan bij, en dan is het prima. Ze is tot een levensjaar van 5 jaar altijd enorm druk geweest, en we hebben verschillende workshops en cursussen gevolgd. Toen zij eindelijk wat rustiger werd, besloot ik me op de wachtlijst te zetten voor een tweede.

Mijn jongste komt uit een extremere werklijn. Ze is een ontzettend pittig dametje. We trainen in IGP, en pakwerk is dan ook iets waar ze heel gelukkig van wordt. We trainen 3 a 4 keer per week intensief. Dit heeft ze ook echt wel nodig. Als ik haar niet genoeg uitdaging geef, bedenkt ze zelf wel iets om te doen, wat meestal negatief uitpakt.

Beide dames houden er van actief bezig te zijn, lange wandelingen, fietstochten, mee met skeeleren of hardlopen, ze doen het allemaal maar al te graag. Gisteren hebben we een ochtendwandeling van 11 km gemaakt, met stukken hardlopen tussendoor. Ik plof dan uitgeput op de bank, maar mijn honden staan dan voor me met een flostouw 'gaan we nog spelen?' Dit is soms wel even lastig. Maar met een vast ritme, en het negeren van hun uitnodiging tot spel, leggen ze zich er bij neer, kruipen het liefst op je, of tegen je aan op de bank, en dan zijn het echte knuffelkonten.

Mijn jongste kan niet los. Ze heeft met 6 maanden een ree gevonden om achterna te zitten, sinds dien heeft ze de smaak te pakken en gaat bewust op zoek naar wild. Maar ze is een ontzettende puber nu, en wanneer ze is uitgepubert, gaan we hier hard mee aan de slag. Voor nu voldoet een 5 of 10 meter lijn ook, en zoeken we omheinde grote of overzichtelijke losloop gebieden uit waar ze kan uitrazen.

Ik ken een hoop Hollanders die geweldig zijn met de kinderen uit het gezin. Ik heb nog geen kinderen, en persoonlijk verwacht ik hier geen problemen mee. Wel vertrouw ik mijn honden niet met vreemde kinderen. Beide houden niet van het onvoorspelbare gedrag, de herrie, en de oudste durft dan ook best te snappen naar een klein kind. Maar mijn honden zijn er beide ook niet mee opgegroeid.

Hollandse herders ontzettend eigenwijs, en kwa karakter niet te vergelijken met de Mechelaar, wat veel mensen wel denken. Wat wij altijd zeggen, en wat ik ook zie bij de IGP vereniging, een Mechelse herder werkt vóór je, een Hollandse herder werkt mét je. Ze zijn enorm gevoelig en wanneer je niet lekker in je vel zit, wordt dit meteen op hen gereflecteerd. Niet altijd even prettig.

Verder zijn het de leukste honden die ik me kan bedenken. Enorme clowns, eigenwijs, maar heel slim, loyaal en kunnen knuffelen als de beste, echte schoothonden.

Dit is in ieder geval in het 'kort' wat ik je kan vertellen over de HH en mijn ervaring. Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust :)

Wellicht een Corgi? Heel goed trainbaar, slim maar toch eigenwijs en qua formaat wat handzamer?

Bedankt voor de reacties! @Britt&Maui, ik ken Leonbergers ook persoonlijk, ik vind het super geweldige beesten, grote knuffels, maar ik denk niet echt wat wij zoeken. Het zijn in mijn ervaring toch wat rustigere honden die rustig mee sjokken en zich niet veel van je aantrekken. Kan ook aan het baasje van desbetreffende hond liggen, natuurlijk . Het formaat vind ik verder geen probleem, hoe groter hoe beter, wat mij betreft.
 
Dat maakt meteen de reactie van @Ralf ook niet helemaal de juiste richting , al is iedere input natuurlijk welkom! 1. Ik vind kleine honden verschrikkelijk, loop er zelf altijd met een boog omheen met dat gekef en enkel-happen (ja, ik loop liever langs 3 duitse herders af, dan langs 1 maltezertje, haha). 2. Corgi's ben ik nooit over uit wat ik ervan moet vinden, met die korte pootjes en hamsterkontjes . Als aanvulling op mijn bericht: qua formaat zoeken we echt minstens kniehoogte, kleiner komt er echt niet in! Dacht dat dat wel bleek uit de rassen waar we ons oog op hebben, maar dan nu voor de zekerheid toch nog eens duidelijk middelmaat of groot formaat hond 

Dan @Pascale, Kahlúa&Willow: super bedankt voor de uitgebreide reactie! Heb ik super veel aan. Dat jachtinstinct is iets wat ik wel vervelend zou vinden, tenzij ze nog steeds goed reageren op terugroepen. Het blaffen naar tegenkomende mensen vind ik minder erg, zolang het te controleren valt en ze niet gaan uitvallen enzo. Ik las bij de Mechelaars ook wel dat onuitputtelijke: wat je ook voor uitdaging biedt, echt moe zullen ze nooit worden en bij iedere beweging staan ze weer klaar om te gaan. Wat betreft het niet tegen herrie en onrust kunnen, dat vind ik ook altijd een twijfelpuntje, omdat kinderen op een bepaalde leeftijd toch wat drukker zullen gaan worden. Nu denk ik ook: dat valt natuurlijk ook weer in goede banen te leiden door de hond echt zijn eigen ruimte te bieden, zodat het toch nog rust krijgt... 
Hoe bedoelde je het reflecteren bij niet lekker in je vel zitten? Worden ze hier onrustig van, gaan ze zich anders gedragen? Of komen ze dan gewoon vaak bij je kijken o.i.d.? 

Ja dat ligt er dus echt aan wat ze gewend zijn. Ze worden snel lui dus je moet er wel op letten dat ze genoeg beweging krijgen. Maar het kan dat het niks voor jullie is natuurlijk! 

Een Toller misschien?

https://www.tollertales.nl/de-toller

Oeps, even voor de duidelijkheid. Mijn honden blaffen beide nóóit naar tegenkomende mensen (tenzij het donker is en ze vertrouwen iets niet). Ze blaffen naar tegenkomende honden! Beide zijn erg vriendelijk naar mensen. De een wel eenkennig, de ander over enthousiast. 

Over dat reflecteren en het verschil tussen de hollander en mechelaar bedoel ik het volgende: bijvoorbeeld op het trainingsveld. De mechelaar zullen echt altijd voor de volle % alles geven. Een Hollander doet dit ook wel, maar als ik er bijvoorveeld niet helemaal bij ben met mijn gedachten, of kijk toevallig even naar een andere hond, dan zullen mijn honden zo iets hebben, als zij haar aandacht niet op mij vestigd, doe ik dat ook niet bij haar. Dan zoeken ze gewoon zelf iets om zich te vermaken, of hebben er gewoonweg 'geen zin meer in' 

Mijn beide honden zijn inderdaad 'onuitputtelijk' als in, zodra ik klaar sta om iets te doen, zullen zij dit áltijd ook zijn. Maar wanneer ik rustig op de bank zit, of met andere dingen bezig ben, zullen die van mij ook rustig zijn. Vooral bij de jongste heeft dit lang geduurd. Zij had echt een heel vast ritme nodig, anders pakte zij haar rust gewoon niet. Intussen is dit wel het geval. Maar nogmaals, ze zijn altijd klaar wakker zodra we iets doen. En als we te lang niks hebben gedaan, zullen ze dit ook echt wel heel duidelijk laten merken. 

Een Hollander 'hoort' geen jachtinstinct te hebben, wel drijfinstinct, wat zich ook kan uiten op andere honden, hardlopers, fietsers, dit was bij mijn oudste het geval en het heeft lang geduurd eer dat eruit getraint was. Alles wat bewoog moest achterna gezeten worden, en op zo'n moment hoor of zien ze niets meer. 

Bij mijn jongste is dat misschien ook wel het geval, al is zij helemaal niet van het drijven, nooit gedaan ook (want andere lijn) zij zet echt haar neus aan de grond, is áltijd alert, en zodra er iets beweegt is ze weg. Naar mijn mening is dit 'jachtinstinct'. Al haar 10 broers en zussen doen dit ook, en zo ken ik nog een aantal meer Hollanders die jagen, maar ook een hele hoop die het niet doen. Maar jagen / drijven lijkt op elkaar. Ze gaan in ieder geval de hort op. 

Overigens trainen er bij ons 2 duitse herders. 1 werklijn, en 1 oud duitse herder. De oud Duitse is een echte lieverd, en woont thuis ook met 3 kleine kinderen waar hij enorm goed voor is. Wel geeft hij álles tijdens de training, daar kan hij even zijn ei, en wellicht frustratie kwijt, en hij vind het heerlijk dat er individuele aandacht voor hem is. En dat is erg belangrijk. 

Ik heb me net even verdiept in 3 sites (als je het doet, moet je het goed doen enzo...), en dit is inderdaad totaal anders dan de Leonberger die ik ken! Die lag de hele dag als een tapijt op de vloer, en kwam met moeite mee naar buiten voor een plas, en sleurde zichzelf dan meteen weer terug naar binnen... Misschien is dat ook leeftijd? Dat is meteen ook het enige minpuntje: ze worden niet super oud, 10 is al knap? Ik heb natuurlijk mijn hond het liefst zo lang mogelijk bij me, maar ik houd m zeker in gedachten. Fijne beestjes!

Ah, kijk, dat is al helemaal een ander verhaal, haha. Blaffen naar honden zou ik in principe prima kunnen hebben, ik heb alleen geen zin om continu als ik buiten loop 'bang' te hoeven zijn dat mijn hond een andere aanvalt zeg maar. Het snel afgeleid zijn is misschien wel enig punt van aandacht, aangezien ik zelf altijd continu afgeleid ben van ieder geluid of iedere beweging (adhd misschien, wie weet? ). 

De oudduitse herder is eentje die ik zelf echt al jaren in mijn achterhoofd heb inderdaad, precies omdat het zo'n lieve en ontzettend mooie honden zijn. Ik weet alleen dat meneer hier thuis niet dol is op langharige honden, alhoewel hij wel weg was van de Samojeed en die heeft nog 20x zoveel haar, dus waarschijnlijk zou hij zich daar nog wel overheen kunnen zetten... Ik heb zelf ook zitten denken aan een kruising, omdat dan de scherpte van het ras er wat minder in zit. Bijvoorbeeld een kruising herder x retriever (sheprador vind ik ontzettend leuk, alleen zo'n stomme naam). Natuurlijk weet je nooit precies welk ras de boventoon gaat voeren, maar over het algemeen is het dacht ik wel zo dat het extreme wel wat vanaf gaat... 

Ik ben absoluut geen herderkenner maar ken een paar oud duitse herders van de hondenschool en wandelingen. Vind ze kalmer en milder in hun gedrag dan mechelse och duitse herders. Ken er eentje van dichtbij een heel lief teefje van 3 jr. Heel gericht op haar baasje en bal, traint leuk op de hondenschool. Woont samen met jonge kinderen waarvan 1 met beperking en is hier heel lief en zacht mee. Loopt makkelijk los en is neutraal en ongeintresseerd in vreemde mensen en honden.

Mijn eerste eigen hond was een duitse herder, al was ik wel herders van huis uit gewend. 

Ik vind dat je best een duitse herder als eerste hond kan nemen. Wat wel een groot punt is, is dat de duitse herder een relaxed en zelfverzekerd karakter hoort te hebben. En dat ze een tijd lang heel populair waren en dus ook door veel broodfokkers en andere slechte fokkers gefokt zijn. Met als gevolg een nerveuze happerige hond met een niet zo goede gezondheid. Je zal dus echt op zoek moeten gaan naar een goede fokker.

Wat ook meespeelt is dat er nog steeds herderdrillers bestaan die van mening zijn dat herders met de harde hand opgevoed moeten worden. Je krijgt dan ook een nerveuze happerige hond die uitvalt naar andere honden.

Om bij mezelf te blijven, een buurman en ik gingen met ongeveer even oude pups naar de dh club voor de puppycursus. Met vier maanden moesten de honden al een slipketting om en de cursus leek Meer een drilkamp dan leuk met je hond bezig zijn. Ik ben daar toen weg gegaan. Buurman is gebleven. Mijn hond kon wel goed loslopen, zijn hond heeft dat nooit gekund.

Ik bedoel maar dat het van veel situaties afhangt en per hond ook nog eens verschillend is. Veel volwassen honden houden niet meer zo van andere honden.

Die van mij was wel een die zich graag bemoeide met andere honden wat niet altijd door elke hond leuk gevonden wordt dus moest ik haar dan bij me roepen. 

Met kinderen en volwassenen of het vreemden waren of eigen was ze altijd heel vriendelijk en open, nooit in haar hele leven heeft ze ook maar een hap of een grom gegeven naar een menselijk wezen. En zeer zeer zelden naar een andere hond.

Het fijne van een duitse herder vind ik de sterke band die je met hen opbouwd, elkaar in de ogen kijken en je weet wat de ander bedoeld. (uiteraard nadat je elkaar goed hebt leren kennen)

Succes met het zoeken naar een maatje voor jullie

Ik heb de reacties niet gelezen, maar je verhaal uit de beginpost is precies dat van ons 

Mijn man en ik zijn een jaar of 4 op zoek gegaan naar een hond. Twee rassen die we geweldig vonden: de Berner Sennen, maar deze vonden we veel te groot, en de Australische Herder, maar ik maakte me zorgen dat die misschien te veel energie zou hebben. Uiteindelijk vonden we een kruising tussen beide en zijn daarvoor gegaan.

Lang verhaal kort: Ziva is geweldig, neigt erg naar de AH in uiterlijk en karakter, maar ik weet wel dat ik met ons drukke leventje geen hond meer wil die zo veel beweging en uitdaging nodig heeft.

Dus ik ben ook op zoek naar een ras dat hij ons past. Het is inmiddels wel duidelijk dat ik 95% van het werk doe als het om Ziva gaat; uitlaten, lange wandelingen, verzorging en trainen/sporten. Mij gaat het voornamelijk om het karakter. Mijn vriend vind uiterlijk belangrijk en noemt de Duitse Herder, Australische Herder, Toller Retriever; allemaal honden met veel energie!

Nou, ‘t spijt me voor hem, maar hier heb ik toch mijn veto over uit geroepen. Karakter gaat vóór uiterlijk (hoewel uiterlijk niet helemaal onbelangrijk is hoor).

De rassen waar ik nu naar kijk zijn Schotse Collie, Old English Sheepdog en toch ook nog de Australische Herder en Toller Retriever. De Samoyeed heb ik ook bekeken maar valt voor mij om dezelfde reden af als bij jou, minus de vakantie: ook de Nederlandse zomers zijn veel te warm voor zo’n ras.

Aangezien je kinderen wilt zou ik de Mechelse Herder afraden, ze kunnen behoorlijk nerveus zijn. Lief naar eigen gezin, ja, maar er zullen ook vriendjes op bezoek komen op den duur en dat kan te druk en spannend worden. De Duitse Herder is dan al beter geschikt. 

De Australische Herder kan in mijn ervaring prima bij kleine kinderen. Ziva was enórm makkelijk in de opvoeding, maar ik denk dat de BS helft daar erg in mee gespeeld heeft. Wel merk ik (ze is nu 3,5) dat ze pas tevreden is bij standaard zo’n 2 uur wandelen per dag. En dan bedoel ik tevreden, niet moe. Loop ik minder (en helaas voor haar is dat meestal het geval) dan zal ze niet vervelend doen maar ligt ze zich wel enorm te vervelen. Maar, voor hetzelfde geld heb je een hond die dan gaat slopen, daar ben je ook niet blij mee.

Hou dus goed in de gaten hoeveel beweging en uitdaging je de hond kunt geven, niet alleen de komende 3 jaar maar ook daarna. Het kan je leven een stuk makkelijker maken als je het goede ras uit kiest.

edit: misschien heb je hier iets aan, het topic wat ik zelf een tijdje terug geopend heb: https://www.hondenpage.com/hondenforum/225919/welk-ras-past-bij-ons?-(lang-verhaal).php

Echt complimenten hoor dat je je zo verdiept! Doe je super. 

Ik geloof ergens dat als je een hond actief houdt, hij dan ook ouder zal worden aangezien de spieren veel opvangen. Maui haar oma is nu 12 en loopt nog altijd actief mee in een groep van 4 Leonbergers waarvan de jongste nu 2 is. Ze heeft uiteraard een grijs snuitje en het gaat iets langzamer maar ze doet het wel! Nu moet ik wel zeggen dat ik Maui expres gekozen heb omdat zij wel het pittigste van het nest was. Echt een teefje met een eigen mening en visie. Ze is dan ook zeker een uitdaging geweest. 

Maar er zijn ook momenten dat ik me rot voel en dat ze dr kop op m’n schouder leg. Ze is het liefste overal bij en is een plussize schoothond. Ondanks dat het af en toe een enorme draak kan zijn (nu 7 maanden oud dus dat is logisch) is ze de afgelopen 5 maanden echt mijn beste vriendinnetje geworden waar ik mee kan lezen en schrijven. 

Goede tips inderdaad... Berner sennen vinden wij beide ook zo ontzettend leuk, alleen ze hebben wel wat gezondheidsklachten en dan heb je weer de korte leeftijd. De Australische Herder vind ik zelf echt too much, ook omdat ik zag dat deze snel overprikkeld raakt van chaos en drukte, dit lijkt me dan niet handig als er over een paar jaar kinderen in huis rondhobbelen... Daarnaast kan ikzelf soms ook even mijn gekke 5 minuten hebben, waarbij ik niet wil dat de hond meteen overstuur wordt haha. 

Dit is ook precies de reden dat ik me zo verdiep in alle rassen en echt alle voors en tegens tegen elkaar afweeg, ik wil niet 15 jaar lang met een hond zitten die eigenlijk niet optimaal gelukkig is, dan ben ik dat ook niet. Alhoewel ik natuurlijk er alles aan zal doen om mijn leven naar de hond en zijn behoeften te vormen... 

" Mijn eerste eigen hond was een duitse herder, al was ik wel herders van huis uit gewend. 
Ik vind dat je best een duitse herder als eerste hond kan nemen. Wat wel een groot punt is, is dat de duitse herder een relaxed en zelfverzekerd karakter hoort te hebben. En dat ze een tijd lang heel populair waren en dus ook door veel broodfokkers en andere slechte fokkers gefokt zijn. Met als gevolg een nerveuze happerige hond met een niet zo goede gezondheid. Je zal dus echt op zoek moeten gaan naar een goede fokker.
 
Wat ook meespeelt is dat er nog steeds herderdrillers bestaan die van mening zijn dat herders met de harde hand opgevoed moeten worden. Je krijgt dan ook een nerveuze happerige hond die uitvalt naar andere honden.
 
Om bij mezelf te blijven, een buurman en ik gingen met ongeveer even oude pups naar de dh club voor de puppycursus. Met vier maanden moesten de honden al een slipketting om en de cursus leek Meer een drilkamp dan leuk met je hond bezig zijn. Ik ben daar toen weg gegaan. Buurman is gebleven. Mijn hond kon wel goed loslopen, zijn hond heeft dat nooit gekund.
 
Ik bedoel maar dat het van veel situaties afhangt en per hond ook nog eens verschillend is. Veel volwassen honden houden niet meer zo van andere honden.
Die van mij was wel een die zich graag bemoeide met andere honden wat niet altijd door elke hond leuk gevonden wordt dus moest ik haar dan bij me roepen. 
Met kinderen en volwassenen of het vreemden waren of eigen was ze altijd heel vriendelijk en open, nooit in haar hele leven heeft ze ook maar een hap of een grom gegeven naar een menselijk wezen. En zeer zeer zelden naar een andere hond.
Het fijne van een duitse herder vind ik de sterke band die je met hen opbouwd, elkaar in de ogen kijken en je weet wat de ander bedoeld. (uiteraard nadat je elkaar goed hebt leren kennen)
 
Succes met het zoeken naar een maatje voor jullie
 
 
 
 
 
 
  "

Dobry

Bedankt voor je reactie! Ik ben zelf, en mijn vriend ook, ontzettend gek op Duitse Herders. Dan zou ik vanwege de 'mildheid' eerder voor Oudduitse gaan. Ook vanwege die band met de baas inderdaad, prachtig vind ik dat. Ik ben sowieso van mening dat iedere hond een zachte, maar duidelijke opvoeding nodig heeft. Zeker een herder, denk ik zo... 

Ohhh, mijn hart smelt hier toch wel echt van hoor, het idee van zo'n grote beer op je schouder... Kan ik best vaak gebruiken hoor, haha! Klinkt allemaal wel heel goed, ik ga hem eens een keer subtiel voorleggen aan de man in huis, kijken wat hij vindt (behalve erg groot, waarschijnlijk). Vind het knuffelgedeelte inderdaad wel heel belangrijk zelf.

Ik zie je edit nu pas, sorry! (Te veel reacties, error)
Die heb ik laatst inderdaad helemaal doorspit, omdat ik me er zo in herkende, haha! Staan inderdaad nuttige dingen in die ik ook al mee heb genomen in overwegingen, thanks

Al eens naar de Oost Europese herders gekeken ?

Erg baas gericht ,overal voor in ,wel groter als de duitser ,ook stabieler als de duitser ,en met een rechte rug .

Oei... Uiterlijk is belangrijk, maar karakter nog meer... Toen ik nog thuis woonde, kregen wij een kruising Appenzeller Sennen met Stabij. Onze eerste hond en achteraf totaal ongeschikt voor onze situatie. Dobber was heel pittig... De combinatie van die beide rassen is echt heel vervelend en als mijn ouders doorgezet hadden, was ze voor haar 1e jaar al in het asiel beland. 

Wij vielen indertijd op uiterlijk. Mijn vader had Appenzellers gezien toen hij jong was en toen bleken kennissen een nestje met Apennzellers te hebben. Die Stabij hebben we er maar op de koop toe gekomen en nooit gerealiseerd dat zowel de vader, als de moeder hun karaktereigenschappen meegeven ;). Wij hadden maar twee eisen: het moest een teefje zijn en ze moest vier bruine pootjes hebben. Van de twee pups die daaraan voldeden, hebben we op de bonnefooi eentje uitgekozen. 

Wij namen dus echt een hond op uiterlijk, maar man... wat heeft het veel gekost. Dobber is heel zelfstandig, heeft heel veel jachtinstinct, is erg dominant en doet graag wat haar zelf uitkomt. Een schitterende hond om te zien (vind ik hihi), maar qua karakter een ontzettende kluif. Nu ze wat ouder is, zijn we wel enorm goed op elkaar ingespeeld. Maar dat is pas sinds pakweg 3-4 jaar. Ik heb dus 2/3e van haar leven heel veel moeite van haar gehad.

Uiterlijk is mooi, maar een prachtige hond die je appartement sloopt omdat hij teveel energie heeft, of continue blaft omdat hij niet alleen kan zijn is niet ideaal. Dan is een hond die 'minder' mooi is veel passender. Ik zou dus ook echt meer focussen op karakter dan op uiterlijk. Er zijn vast honden met een prachtig karakter en die qua uiterlijk ook goed passen. Maar laat uiterlijk niet de belangrijkste factor zijn. 

Mijn broer heeft overigens een Mechelse herder gehad. Een hele mooie hond, maar kon niet alleen zijn en heeft al eens zijn hele appartement onder een laag van 10 cm water gezet, omdat hij tegen de kraan opgesprongen was. Een hele lieve hond, maar veel energie en erg dominant. Kon prima met teven, maar reuen pakte hij (groot of klein). Mijn zwager heeft ook een mechelaar gehad, zij had ook enorm veel energie. Luisterde goed, maar was gewoon te veel voor een normale 'huis-tuin-keukenhond'. Een pup van deze hond kwam bij mijn zwager zijn broer terecht. Deze hond had ook heel veel energie, maar was daarnaast erg bang. De hond is uiteindelijk ook weggegaan. 

Ik heb dus niet echt hele goede ervaringen met Mechelse herders en m.i. is het echt een ras waar je van te voren serieus over na moet denken of je ze echt gelukkig kunt maken. Of je ze echt genoeg beweging kunt geven etc. 

Goed dat je je zo verdiept in alle opties!

Misschien past een schotse collie korthaar wat beter bij het plaatje van je vriend? Anders een mudi (hongaarse herdershond) of een middenslag/grote keeshond? Ik ben zelf niet echt bekend met poolhonden maar misschien die rashondengroep eens doorspitten (voor zover ik weet zit er vaak wel veel jachtinstinct in...) 

Wat betreft de duitse herder, houd er rekening mee dat dit ras niet heel gezond meer is.  

" Al eens naar de Oost Europese herders gekeken ?
Erg baas gericht ,overal voor in ,wel groter als de duitser ,ook stabieler als de duitser ,en met een rechte rug . "

Heleen

Oeh, hier had ik nog nooit van gehoord (hoe is dit mogelijk!?), maar wat een mooierd! Ik kan alleen niet veel over ervaringen vinden, neem aan dat ze in NL nog niet super bekend zijn ofzo? Heeft u daar toevallig meer over, wat karakter betreft? Vooral in vergelijking met de Duitse herder, wat is dan precies het verschil enzo?

Sinds eind 2018 zijn ze erkend in Nederland en de laatste jaren is het aantal in Nederland al flink gestegen .

Wij hebben er zelf vijf ,

Iedereen die dit ras kent vindt ze veel stabieler als de Duitse herder en minder neurotisch ,

Als ze genoeg beweging krijgen zijn het in huis rustige honden ,Ze zijn waaks maar niet overdreven ,Slaan alleen aan als er echt wat is ,Ze kunnen wat gereserveerd zijn naar vreemde  Twee van onze vijf zijn dat ,De andere willen graag op schoot ,wat ze afkijken van onze jacks volgens mij .

Onze oudste doet aan zoekwerk van vermiste personen en is daar erg goed in ,onze reu vindt dat dus helemaal niets ,Zijn aandacht ligt snel ergens anders ,Het is nu al te zien dat een van de pups van vijf maanden de speur aanleg van haar moeder bezit ,In Rusland werden -worden ze nog ingezet bij het leger  ,politiehond ,bewaking 

Als er nog meer vragen zijn hoor ik het wel ,Ik heb bij de rassen op hp ook foto's en een rasbeschrijving geplaatst .

deze reactie is van een nep profiel

en kan ook zijn dat mensen pb krijgen van dit nep profiel

Let op het hartje achter mijn profiel naam als je wil weten of ik het echt ben

Misschien is de West Siberische Laika iets?

Zijn niet heel groot, maar wel heel stoer!

Voor zover ik ze ken, ook trainbaar en vriendelijk naar anderen honden. 

Wauw, ik had alleen van een de yakut laika gehoord, en deze was nog best pittig naar andere honden vooral. Heb me net kort even ingelezen over de west-siberische, trekt me tot nu toe heel erg aan!
Heeft iemand hier toevallig ervaring met deze en zou me hier wat meer over kunnen vertellen?

Ik weet dat er wel een paar baasjes van de Laika lid zijn van het forum.

Maar Chris is de echte kenner, trouwens ook fokker van de West Siberische Laika.
Dit zijn haar websites:
https://www.lafaye.info/dieren-1
http://www.spineusart.be/westsiberischelaika/?page_id=56
https://www.facebook.com/westsiberische.laika

Misschien zou je haar eens kunnen contacteren :)

Ik moet zeggen, heb niet alle reacties gelezen, dus geen idee of dit al gezegd is, maar...

Gezien je zelf al de schotse voor hebt geopperd (ik ga even uit van de lang haar), is een kortharige schotse collie misschien nog een optie?

De kort haren zijn ietsje pittiger dan de langharen, maar absoluut geschikt voor samen activiteiten en eens een keertje samen bankhangen.

Misschien voldoen ze ook wat meer aan het uiterlijk waar je vriend voor valt?

Qua fokkers is het wel even goed uitpluizen. Maar bij interesse kan je me altijd een pb sturen voor wat opties.

Vizsla uiteraard ;)

Mooi uiterlijk, nog mooier innerlijk!

Zeer goed op te voeden, jachthond, maar in goede banen te leiden, zeeeeeeeer actief ;)

ik heb 2 duitse herders, sem is echt een schat, valt niet uit naar andere honden. maar wel wanneer een andere hond niet lief naar hem is.
maar in zijn situatie zou ik dan ook hetzelfde doen.
Sem vind aaien fijn, maar niet extreem aanhankelijk dat hij je op komt zoeken om geaaid te worden.
Sem is een goedzak, hij vind kinderen leuk, en doet er altijd heel zacht naar. Hij is ook wel dol op kinderen.
Sem is wel een zeer waakse hond, en blaft soms iets langer door. En hij is wel wat sneller afgeleid.

Onze andere duitse herder yinz, is nog jong.
Is naar andere honden wanneer hij aangelijnd is nog onzeker. los gaat wel goed.
Hij is nog jong dus dat kan nog veranderen.
Yinz is wel heel erg aanhankelijk, echt dol op aaien. hij is heel vrolijk, en heeft veel concentratie. Hij vind trainen echt helemaal geweldig om te doen. En dol op eten.

Wat ik er mee wil zeggen, als je voor een bepaald ras kiest, verwacht niet dat ze dan precies aan dat lijstje voldoen.
Want mijn beide duitse herders hebben allebei een ander karakter.
Maar zeer trouw zijn ze allebei zeker.
Sem kon dingen wel goed leren, maar is altijd al meer afgeleid geweest. Yinz daar in tegen vind het geweldig om dingen te leren en heeft echt aandacht voor je.

Wij zijn gek op de herders, maar hebben een duitse herder gekozen uit de kynologische lijn. Dit omdat deze honden wat rustiger zijn.
De werklijn duitse herder heeft veel meer uitdaging nodig. En hoewel we dit aan onze honden wel geven, is een extreem gedreven hond niks voor ons.
Mechelse herders en hollandse herders zijn best pittige karakters. erg drukke en energieke honden.
Daarmee moet je echt weten waar je aan begint!

Misschien kan mijn ervaring je helpen bij je keuze.
En wanneer je aan de kids begin, vergeet dat de hond ook dan net zoveel aandacht en beweging nodig heeft dan voor de kids.
(ik merk vaak dat mensen dan wat minder met de hond bezig zijn wanneer ze aan kids beginnen, wat zich dan uit in probleemgedrag bij de hond)