Terror pup

Wij hebben een puppy (teefje) van 9 weken en een mannetje van ruim 2 jaar. Zoals elke pups bijt en hapt ze er lekker op los. Mijn reutje heeft echt oprecht engelen geduld. Super trots op hem. Ze hapt vooral naar zn kont, poten en soms in zn... uhhh geen tepel iig..... hij geeft haar dan een kleine correctie. Pakt haar zachtjes bij haar oor en drukt haar beetje tegen de grond tot ze piept. Zij wordt dan alleen maar feller en feller. Ze is echt een druk pittig dametje. Mijn vraag is voornamelijk tot welk punt moet ik dit laten gaan? Ze lijkt weinig te begrijpen van de correcties. En blijft maar terug komen. 

We zijn nu bezig om haar te laten wennen in de puppyren zodat meneer ook gewoon even rust heeft. En zij ook wat meer tot rust kan komen. Dit gaat goed trouwens!

Dit is voor ons de eerste keer dat we 2 honden hebben dus vandaar de vraag.

Herkenbaar, ik heb een pup van 13 weken (een reutje) en een teef van anderhalf. 

Een pup heeft een soortement vrijbrief, mag erg ver gaan bij volwassen honden totdat er een correctie komt. Het engelengeduld is mooi om te zien, maar in mijn ogen kan het geen kwaad om zo nu en dan tussenbeiden te komen. 

Mijn oudste zag ik nu net voor het eerst echt waarschuwen toen de pup in haar zij hapte. Vanmiddag was het anders: zij lag naast mij op de bank en hij hing, met zijn voorpoten op de bank, in haar nek en bleef trekken aan haar haar. Ik zag haar naar mij opkijken (het leek op een soort van “help?”) en dat was voor mij de que om het gedrag te onderbreken. Ik zeg dan ‘nee’, haal ze uit elkaar en leid hem af. 


Lang verhaal kort: wanneer het te lang doorgaat en een waarschuwing vanuit de oudste uitblijft grijp ik in. Hier is het nooit zover gekomen dat de pup door bleef gaan, hij luistert en laat zich afleiden, maar ik kan me indenken dat iets te kauwen wel zal helpen. Daar wordt je pup rustig van en kan dan uit die staat van hoge energie komen. Ook een snuffelmat werkt vast goed. 

Persoonlijk heb ik het toen mijn jongste hond nog pup had, het niet mijn oudste laten oplossen. Maar vooral omdat mijn hond heel duidelijk is in haar signalen, waar mijn pup niet naar luisterde. Op zo'n moment besloot mijn oudste hond wel eens om bepaalde signalen over te slaan, want daar werd immers toch niet naar geluisterd door pup. Dus in plaats van dat mijn oudste hond eerst weg keek, weg liep, gromde, of een kleine correctie gaf, wat dus geen enkele invloed had, besloot zij maar meteen héél duidelijk te laten weten waar het op stond. Met gevolg een pup die op dat moment nogal schrok, en geen idee had wat haar overkwam. 

Zo ver zou ik het dus niet laten komen. Laat je volwassen hond weten dat jij het wel voor hem op lost zodat hij het niet hoeft te doen. Het is immers jouw pup, niet die van hem. Natuurlijk is het prettig dat een oudere hond wat dingetjes aan de pup aanleert, maar zodra jij ziet dat je pup de oudere hond belaagd, ben jij diegene die moet ingrijpen, want het is simpel weg niet zijn taak. 

Hier hielp het om de pup even een kleine time out in de ruime puppy ren te geven. Hond lastig vallen = even in de ren. En dit hoefde maar 5 minuutjes hoor. Daarna haal je haar eruit, speel je wat met haar, geef je een botje etc, zodat de aandacht niet weer opnieuw naar de oudere hond getrokken wordt. 

Overigens had mijn pup helemaal geen 'vrijbrief' bij alle honden niet overigens! Zij is ook enorm pittig en was ook de enige uit het hele nest die zich niet liet corrigeren door moeders, en ook de enige die nog 7 weken bij haar mocht / kon drinken. Ik denk dat mijn volwassen hond ook wel heel goed wist dat dit een pupje was dat duidelijkheid nodig had. En dit is nogsteeds het geval, anders neemt ze een loopje met je. Dit is wel iets waar ik vtv al rekening mee had gehouden, zij was de pittigste uit het nest, en toen bleek dat zij van mij werd, hield ik al een klein beetje mijn hart vast haha. 

Dat is een beetje een persoonlijk aanvoelen, afhankelijk van de situatie en de karakters van je honden.

Als je het gevoel krijgt dat het echt niet prettig is voor je reu of je pup echt te opdringerig en irritant wordt, dan kan je managen en begeleiden en op die manier aanleren wat je wenst qua onderlinge omgang met elkaar. 

Je zal zelf wel merken aan de 'vibe' wat okee is en ze zelf kunnen regelen, en waar er spanning of wrevel ontstaat waar je beter in kan begeleiden.

Ik zou het zelf afkappen en niet alleen door je honden laten oplossen.

Onze hond woonde vroeger bij een gezin waar een pup bij kwam en die pup wilde dolgraag stoeien met onze hond. Onze hond kon helemaal níks met de pup, die vond het vreselijk, dus die heeft de pup steeds weggejaagd en afgeblaft terwijl de pup bleef proberen. Uiteindelijk was de pup groter dan onze hond, en toen was het dus serieus ellende...

Het is nog altijd haat en nijd tussen die twee, al wonen ze het grootse deel van het decennium niet meer bij elkaar. Ze kunnen elkaar níet met rust laten en er is nog altijd risico op serieuze gevechten. Ik denk dat met meer begeleiding van de bazen, ze veel beter geleerd zouden hebben elkaar wel met rust te laten. Nu was de verwachting ook dat de oudere hond de pup wel zou weten te corrigeren (zoals bij hun vorige honden wel altijd het geval was), maar dat is dus nooit goed gelukt bij dit stel.

Bedankt voor de reacties allemaal. Alsof ze het aanvoelt, ik heb vandaag 2 x uh en/of nee gezegd toen ze begon met happen/bijten in de staart en ze ging er meteen bij liggen. Ze liggen momenteel allebei heerlijk te slapen. Ze gaat ook zelf naar de puppyren om te slapen. En meneer ligt lekker op te bank bij te komen. Wat een rust!