Een van onze 2 Jack Russeltjes is agressief naar de ander

Hallo iedereen,

Bij mijn ouders thuis hebben we 2 Jack Russeltjes. Eentje ervan heet Robbie (reu, 9 jaar) en de andere heet Bickel (reu, 8 jaar). We hebben ze allebei sinds ze een pup waren en het is lang goed gegaan tussen de twee, tot zowat 1 tot 1,5 jaar geleden. Vandaag ging het weer mis, Bickel liep naar Robbie toe, met zijn kop hoog en begon te grommen. Robbie draaide zijn kop weg, totdat de twee elkaar plots aanvliegen, elkaar tot bloedens toe beten en niet meer loslieten. Uiteindelijk hebben we ze uit elkaar gekregen met een stevige schoen, want in hun waas van woede luisterde ze absoluut niet meer.

Robbie komt van een fokker en is als eerste bij ons in huis gekomen als een klein pup van 8 weken. Hij is speels, maar ook rustig. Hij doet normaal tegenover andere honden, blaft wel eens op katten en is soms vrij snel bang.

Bickel komt van een gezin en is een ongeveer een jaar later dan Robbie bij ons in huis gekomen als een pup van 8 weken. In tegenstelling tot Robbie is hij niet bij een hondentraining geweest. De laatste jaren keft hij steeds heftiger op katten, andere honden, fietsers enzovoort. Het enige waar hij eigenlijk niet op keft is alles wat stilstaat en ons gezin.

Nu valt het ons op dat Bickel vaak Robbie achterna loopt en regelmatig naar hem gromt, waarop Robbie meestal reageert tot zijn kop weg te draaien. Maar af en toe vallen ze elkaar aan. Zo'n hevige ruzie die ze vandaag hadden, hebben we ook één keer eerder meegemaakt. Mijn ouders, en ik zelf ook, zijn bang dat ze elkaar nog wel eens aanvliegen tot een ervan erbij neervalt.

Voor de rest behandelen we onze honden gelijk. We lopen er elke dag mee, zeker in deze tijd zijn wandelingen van ruim een uur geen uitzondering en hebben ze naar ons inzien alle ruimte op onze boerderij. Er is vrijwel altijd iemand bij ze, ze zitten vaak buiten en we spelen een paar keer per week met ze, naast het wandelen. Naar mijn idee hebben ze genoeg mogelijkheden om hun energie kwijt te kunnen en krijgen ze genoeg aandacht.

We zijn nog een keer terug gegaan naar waar Robbie hondentraining heeft gehad om advies te krijgen. Daar krijgen we te horen dat Bickel de aanstichter is tussen de ruzie tussen onze twee honden, dat hij vaak blaft omdat hij veel dingen wel kan zien vanuit ons huis, maar er niet bij kan en dat als hij meer problemen veroorzaakt, een muilkorf waarschijnlijk de beste optie is. Het gedrag kan volgens daar niet meer worden afgeleerd.

Voor nu zullen we de honden beide maar tijdelijk uit elkaar houden, om de beurt aandacht geven en daarna langzamerhand weer bij elkaar laten komen. We vrezen alleen dat een volgende ruzie niet te voorkomen is.

We zijn een beetje ten einde raad. We willen een van onze honden liever niet overplaatsen, Bickel de rest van zijn leven een muilkorf omdoen of beiden honden voor de rest van hun leven gescheiden houden. Is er een betere optie?

Groeten,
Chris

Is Bickel al eens goed onderzocht door een dierenarts?

Ik sluit me bij Kees aan.

Alleen zou ik beide honden denk ik laten checken. Met name of er verstopte medische problemen zijn of verstopte pijnklachten zijn. (Behalve als vrij zeker is dat het bij 1 ligt)Die oorzaak zijn dat de ene minder van de ander verdraagt. Het zijn bikkels en soms komen dingen pas na ineens afwijkend gedrag zoals onbegrijpelijke conflicten ineens aangaan. Terwijl er nooit problemen waren. Kunnen siganelen zijn dat er iets mis is. 

Dat kan van pijn klachten (bijvoorbeeld door t gebit) gaan tot doof slecht zien dementie etc. 

Tot ze medisch zijn gecheckt zou ik ze eem beetje uit elkaar houden. En beiden rust gunnen. Te veel op elkaars huid zal nu mogelijk enkel stress verhogend werken waardoor makkelijker weer een conflict ontstaat.

Gezien ze elkaar tot bloedens toe hebben gebeten neem ik aan dat er sowieso door een arts gekeken gaat worden. Ivm beetwonden zeer makkelijk geinfecteerd kunnen raken?

Nu je het zegt, Bickel heeft wel veel last van waarschijnlijk jeuk. Hij schuurt hier regelmatig met zijn achtereind over de grond, met zijn achterpootjes een beetje omhoog. Het is zielig om te zien.

Hier zijn we al voor voor langs de dierenarts geweest en hier krijgt Bickel tabletten voor. De dierenarts weet ook niet wat het precies is, behalve waarschijnlijk een allergie voor iets. Ik weet niet precies welke tabletten hij krijgt, maar het lijkt wel alsof het zijn jeuk verminderd, aangezien hij minder over de grond wrijft, maar het wil nog wel eens gebeuren.

Ik zal het hier met mijn ouders nog wel over hebben, bedankt voor het snelle antwoord!

Zijn de anaalklieren ook gecheckt.

En ff ontlasting laten checken op wormen of eitjes. Voor zekerheid.

Zoals je het omschrijft doet het denken aan het sleetje rijden wat onder andere word gezien bij volle of ontstoken anaalklieren.

Ook allergie kan, maar het is wel handig dingen uit te sluiten.

En jeuk is vreselijk. Soms erger als pijn. En dergelijke dingenkunnen onverklaarbare conflicten veroorzaken wat zich eerder zal uiten naar een honde maatje dan naar een mens. Maar naar mate de ernst kan ook afwijkend gedrag naar de mens getoont worden. 

Maar vaak als het altijd goed is gegaan en ineens niet meer is er vaak iets aan de hand. 

Weet je ook wat voor tabletten de dierenarts heeft voorgeschreven.

Toevallig iets van prednoral? Voor hoe lange tijd hadden jullie tabletten meegekregen?

Symptoombestrijding

Als de jeuk daar doorheen komt moet je echt terug. En met symptoombestrijding alleen word niets opgelost.

En die 1 a anderhalf jaar geleden dat het ook mis ging. Had ie toen ook jeukproblemen? Zo ja wat was daarvan toen de oorzaak?

Als het niet de anaal klieren zijn.

Kunnen er meer singen aan de hand zijn. Zoals reactie op het voer.

Maar ook reactie op gras e.d. 

Bij voer probleem word vaak eerst granen uitgesloten. Daarna kip. Komt daar niks uit dan vaan speciaal voer en uiteindelijk een iluminatie dieet.

In geval van allergie op dingen van buiten.

Gras, mijt e.d. daar zijn wel testen voor al zullen ze vast niet goedkoop zijn.

En dan heb je de eerder genoemde optie voor bijvoorbeeld wormen. Parasiet. Huidmijt. Vlooienallergie.

Maar ik denk wel dat het nodig is echt terug te gaan naar de dierenarts.  En echt met de dierenarts samen ook door zelf terug te blikken op veranderingen. En echt te gaan zoeken samen naar die oorzaak. Want veel jeuk is niet alleeb echt heel erg vervelen maar geeft heel veel stress. Maakt het verdragings leven heel laag. Dus de andere hoeft alleen maar verkeerd te kijken bij wijze van spreke.

En hoe langer het aanhoud hoe meer het t vertrouwen dat tussen de 2 was stuk maakt plus de onrust in huis verder oploopt.

Pijn, een fysiek ongemak kan een trigger zijn

Ik heb het nagevraagd en onze hond krijgt inderdaad prednoral mee. Hoe lang precies weet ik niet, maar het is al wel een ruime tijd, ik denk al wel een jaar. De jeuk is ook al minstens een jaar bezig.

Verder zien de wonden er een stuk beter uit. Robbie heeft niet echt ergens last van, Bickel loopt wel nog steeds scheef met een oor. Robbie had hem er flink in gebeten. Ze kunnen elkaar nog steeds niet verdragen, dus we houden ze nog steeds maar uit elkaar.

M'n ouders zijn waarschijnlijk van plan om na Pinksteren langs de dierenarts te gaan.

Jeuk is heel naar. Kans dat het zich niet lekker voelen de trigger was.

Ze kennen elkaar zo lang en nu dit gedrag.

Bij plotseling verandering van gedrag raden wij altijd aan een medische oorzaak uit te sluiten.

Heel goed om ze uit elkaar te houden voor nu.

Ik er al gekeken of er sprake is van voedselallergie?

Dat kan je nl uitsluiten door over te gaan op voer met gehydroliseerde eiwitten of als  je vers voert, een soort die ze nooit eerder gegeten hebben. 

Het kan geen kwaad een paar weken te proberen.

Mijn hond verdraagt geen enkel dierlijk eiwit meer, ik voer deze. Ik geef de worst en brok.

https://www.medpets.nl/sanimed-skin-sensitive-hond/

We zijn een aantal weken geleden met Bickel naar de dierenarts geweest en die denkt dat het een allergische reactie op vlooien is. We wonen op een boerderij met buiten wat boerderijkatten, dus de kans is groot dat die zo nu en dan wel eens vlooien meenemen. Vlooienbanden verdraagt hij Bickel niet, dus hij had al eerder medicijnen gekregen waardoor vlooien sterven als ze hem bijten. Helaas krijgt hij al een reactie zodra ze op hem zitten. Nu heeft hij andere medicijnen gekregen en we zijn hem 2 keer per week gaan wassen, wat al een heel stuk beter lijkt te werken tegen de jeuk.

Helaas is er ook slecht nieuws. Twee weken geleden ging het eten, poepen en plassen heel moeizaam voor Robbie. Hij at niets meer, zelfs botjes en kleine stukjes kip gingen er niet meer in. De dierenarts heeft toen een urinemonster onderzocht en daaruit bleek dat hij een blaasontsteking had. Hij heeft toen een ontstekingsremmer en pijnstiller meegekregen, maar hij werd er nog zieker van. Op aanraden van de dierenarts zijn we toen gestopt met de ontstekingsremmer en zijn we de week erop, afgelopen dinsdag, langs geweest voor een echo van zijn buik. Hij nog steeds nauwelijks en was toen nog meer afgevallen en at nauwelijks en kwam z'n mandje niet meer uit, zelfs niet om te blaffen op "vreemde" mensen, wat hij altijd zo fel deed. Ook braakte hij regelmatig en lag hij vaak te rillen en te kwijlen. Uit de echo bleek dat er een tumor bij zijn prostaat zat en dat zijn nieren waren uitgevallen. De dierenarts had toen aangeraden om hem in te laten slapen, omdat genezing onmogelijk was. We hebben hem dezelfde dag thuis in laten slapen door de veearts die altijd bij ons langskomt (van hetzelfde bedrijf van de dierenarts), in z'n eigen mandje, omdat hij elke dag er echt alleen maar slechter op werd. Daarna hebben we Bickel er nog bij gelaten, zodat hij afscheid kon nemen en weet dat Robbie er niet meer is. Robbie is 9 jaar geworden en zou in oktober 10 worden.

Bickel is nog steeds van streek. Hij lijkt regelmatig nog naar Robbie op zoek te zijn. Als we met een touw gooien, rent hij er achter na, pakt het in zijn bekje, kijkt eventjes rond en laat hem vallen. Normaal gesproken kwam Robbie er achter aan en begonnen ze touwtje te trekken. Bickel heeft (tijdelijk?) vrede gesloten met de katten en loopt er tegen aan te kroelen in plaats van te blaffen.

Ik had gehoopt met een beter sluitstuk voor dit verhaal te komen, maar dat mocht het helaas niet worden. De afgelopen dagen zijn vreemd geweest. Het is een stuk rustiger in huis en iedereen is zo wel verdrietig. Maar we zullen ons best doen om er doorheen te komen en nog goed te zorgen voor onze Bickel.

Ach wat een verdrietige ontdekking zeg. Heel veel sterkte.

Ontvlooien jullie de katten wel? Dat kan nogal wat schelen.

sterkte met het verlies van Robbie

Ja duurt even (paar weken)voor de ander bijkomt van het verlies

Hoe gaat het met de jeuk?

Heel veel sterkte met het verlies van Robbie.

Ach sterkte met dit verlies!