Nog niet aan ander huisdier toe

Hallo allemaal.4 jaar geleden (4 maart 2016) is mijn hondje Roxy plotseling overleden ik heb haar voor mijn ogen weg zien glijden op haar kussen.Ze was zo'n 14 jaar dus acceptabele leeftijd maar ik was kapot van verdriet ook omdat ik haar in huis heb genomen (eind 2012) nadat mijn moeder veel te jong overleed.Ik heb in mei 2016 even een pup gehad maar ik vond het te zwaar een pup en misschien was het ergens ook iets te snel.Ik ben er niet trots op maar heb de pup toen na een paar weken herplaatst.Was ik ook wel even verdrietig om maar de pup is weer goed terecht gekomen.Nu denk ik wel eens na over een herplaatser maar voorlopig ben ik er nog niet aan toe dat voel ik aan alles. Woon alleen dus het is erg stil in huis maar dat is geen goede reden om een hond te nemen.Ik kan het soms nog moeilijk hebben met het verlies van mijn oudje Roxy. En ben bang dat ik nooit weer zo'n band krijg met een hond. Tuurlijk werd ik ook wel eens gek van haar ouderdomskwaaltjes al deed ze het goed en was ze sterk maar ze was gewoon alles voor mij.Ik wil ooit wel weer een hondje maar wel als ik er echt klaar voor ben.Is het raar dat ik na 4 jaar dit gevoel nog heb?

Veel sterkte nog als je er niet aan  toe  bent  misschien beter te wachten mijn  liefje is 5j geleden ingeslapen ook ik heb het nog erg moeilijk  maar  blij dat lilly er is hoewel ze nooit queenie zal vervangen ik wens je nog heel veel sterkte 

Dankjewel Nadine Lilly,Queenie.R.i.p. Jij ook nog veel sterkte. Fijn dat je steun hebt aan Lilly maar het is inderdaad nooit een vervanging. Wat een gemis is het toch he.Inderdaad bij twijfel niet doen zeggen ze wel eens.De vreugde maar uit andere dingen halen.En ben blij dat ik een mooi gedenkplekje in huis heb zo is Roxy nooit helemaal weg. En Queenie en Roxy zitten sowieso altijd in ons hart.

Ja Cindy heb een  ketting met haar foto en overal staan haar foto  s hartelijk dank ook 

Nee cindy dat is niet raar, een hond is een levend wezentje waar je heel veel van gehouden hebt...die is niet verdwenen ondanks dat je hond niet tastbaar meer is is ze toch dicht bij je...een nieuwe hond kan voor afleiding zorgen en je ritme weer een doel in je leven  geven, voor weer een lieve hond te moeten zorgen ..en ook daar als je je er voor open steld ga je er ook weer van houden en ook een stevige band mee opbouwen.....een kleine herplaatser is een optie, een kleine gezelschapshondje, alleen als je er echt aan toe bent en er niet over twijfelt....ga eens kijken in asiels, neem iemand mee, en niet zomaar een hondje mee nemen, goed over nadenken, maar dat doe je wel....een hond nemen als je er echt aan toe bent....ook er goed over nadenken dat de hond als je werkt niet te lang alleen zit, een herplaatser heeft veel aandacht nodig in het begin....

Het is niet raar, maar voor iedereen is dat anders.  In mijn geval wist ik al, toen mijn vorige hond zieker werd, dat er snel weer een andere zou komen. Ik wilde niet meer zonder hond zijn, omdat ik veel vrije tijd heb. En het was veel te stil in huis.

Tussen mijn eerste en tweede hond zat maar liefst 22 jaar zónder hond, dat kon niet anders en dat vind ik nog steeds erg.

De derde hond (Pepijn) kwam ongeveer 6 weken na het overlijden van de tweede (Friso).

Iedere hond heeft zijn eigen karakter en ze waren allemaal lief.

Je moet doen waar je 'goed' bij voelt. Misschien komt er toch weer een lieverd op je pad.

Nadine zo is Queenie dus ook nog altijd bij je. Willemijn dat klopt je hebt toch zoveel jaren gedeeld samen en veel meegemaakt samen. Ja een klein hondje uit een asiel zit ik ook wel eens over na te denken maar moet je snel bij zijn want zijn zo weg vaak. Er komt zeker ooit weer een hondje in mijn leven maar als ik er echt klaar voor ben. En inderdaad daar kun je ook weer van gaan houden en een band mee opbouwen al denk je soms dat het nooit zoals met je andere hond wordt. Jantien dat hoor je inderdaad veel dat mensen snel weer een andere hond nemen. 22 jaar zonder hond is inderdaad een hele tijd. Fijn dat je nu weer een hond hebt om van te houden. En dat klopt elke hond heeft een eigen karakter en bouw je weer een band mee op door de jaren heen. We gaan het zien.Voorlopig niet maar in de toekomst komt er vast weer een hondje. 

Zeker Cindy als je er klaar voor bent ik mis ook queenie en iedereen op hp die een lieverd verloren heeft je mag altijd van je afschrijven doe ik ook 

Nee ik vind dat niet raar. Te meer daar je niet echt zelf voor Roxy had gekozen. Je hebt haar liefdevol opgenomen maar je had er niet echt voor gekozen.

Misschien past een ander dier wel beter bij je. Weet ik niet hoor, zou kunnen.

Wie weet wat de toekomst je nog gaat brengen!

Nee, dat is zeker niet raar. Iedereen verwerkt verlies op zijn eigen manier en de een is eerder aan een ander maatje toe als de ander.

Ik wilde eigenlijk na het overlijden van mijn hond er geen hond meer bij, ik wilde terug naar 1 hond maar mijn alleen achtergebleven hond was zo van slag dat ik voor hem er een pup bij heb genomen. Ik heb geen seconde spijt van deze beslissing gehad, ik ben gek op mijn duo. Ik heb wel momenten gehad dat ik bang was mijn overleden hond te kort te doen met mijn liefde voor de pup. Maar ik weet dat mijn overleden hond diep in mijn hart zit en ik koester de vele mooie herinneringen aan haar en mijn andere overleden honden, net zoals ik nu mooie herinneringen maak met mijn huidige honden.

Kees daar heb je ook weer gelijk in.Toen ik eind 2010 op mezelf ging wonen zei ik tegen mijn moeder Roxy kan beter bij jullie blijven want dan heeft ze lekker een tuin enzo.Ik woon op een flatje. Roxy was eigenlijk ook niet van mij we hebben als gezin voor haar gekozen maar ben altijd heel gek met haar geweest dat wel.Nooit verwacht dat ze alsnog bij mij zou komen wonen dat was heel onwerkelijk maar deed het met liefde een hond van zo'n 10 jaar herplaatsen...nooit. Ik ben wel echt een honden liefhebber maar inderdaad nu past het even niet in mijn leven.Marga inderdaad wel fijn voor je andere hond dat je er toch weer een hondje bij hebt genomen en ja dat gevoel herken ik gevoel je overleden hond te kort te doen maar dat is inderdaad onzin want je overleden hond heeft ook mooie jaren bij je gehad en ook veel liefde gehad. En idd de herinneringen blijven soms voel ik me verdrietig maar soms moet ik ook lachen als er weer een leuke herinnering boven komt. Veel mooie jaren nog gewenst met je twee trouwe viervoeters en daar maak je idd ook weer mooie herinneringen mee.