Hoe weer geniet en van wandelingen?

Soms heb ik van die periodes, waarin ik minder lekker in mijn vel zit. Die zal iedereen vast wel hebben.

Meestal probeer ik er gewoon mee te dealen en dan zien we wel weer, maar ik merk dat het steeds vaker voorkomt, wanneer ik minder lekker in mijn vel zit, ik de wandelingen ook niet meer zie zitten. Terwijl dit juist mijn fijne momentjes waren samen met Aedon.

Hoe zou ik dit het beste kunnen aanpakken? Zo blijft het namelijk niet leuk, terwijl Aedon er natuurlijk wel uit moet.

We doen al iets minder verschillende activiteiten op een dag en verder ben ik ook bezig met het niet lekker in mijn vel zitten.

Graag hoor ik van jullie!

Wat vervelend dat je minder goed in je vel zit. Ik ben hier zeker geen expert in maar ik probeer te helpen. Misschien een idee om een andere route te wandelen? Een route die je zelf ook leuk vindt? Ik loop met mijn hond ook regelmatig door een kinderboerderij. De interactie tussen de dieren en mijn hond maken het altijd toch weer grappig/leuk/spannend. Probeer de wandelingen niet als een 'moetje' te zien. Het lijkt er op dat je er nu zo wel naar kijkt, omdat je aangeeft dat Aedon er uit 'moet'. Dat is natuurlijk wel zo maar dan kijk je meer tegen de wandeling op. 

Goed dat je bezig bent met jezelf en met Aedon! Ik hoop dat je nu ook juist extra kunt genieten van het lekkere weer. Of ga onderweg lekker op een bankje zitten met Aedon, puur om van de omgeving te genieten en tot rust te komen. Vogels horen fluiten, de geur van de natuur ruiken, etc.. Succes!

Geniet je dan ook niet tijdens het wandelen? Of is het vooral het je er toe zetten?

Ik heb vaak geen zin om te wandelen, maar ga er dan toch ‘even’ uit, en dan zijn we alsnog al snel 1-2 uur van huis, want eenmaal aan de wandel geniet ik er wel van 

Misschien een idee om iets leuks voor jullie beide te zoeken? 

Ik heb bijvoorbeeld vanmorgen zelf mn eerste speurles gehad met Maui en ik merk dat me dat een enorme boost gegeven heeft. Dan krijgt Aedon ook zijn mentale uitdaging en wellicht kunnen jullie op die manier wat meer “leven” in de wandelingen blazen? 

Op mijn slechte dagen probeer ik in ieder geval een keer af te spreken met iemand om samen een rondje te lopen. Dat geeft mij een duwtje om op dat moment te gaan wandelen ook al heb ik geen zin, en na afloop geeft het een goed gevoel omdat ik ‘t gegaan heb en mijn hondje lekker voldaan ligt te slapen.

Als afspreken niet lukt dan probeer ik de wandeling een doel te geven. Bijv. wandelen naar de dierenwinkel of naar het tuincentrum. En daar koop ik dan altijd iets wat ik helemaal niet nodig heb maar wat ik wel leuk vind. 

En als ik 1 langere wandeling heb gedaan op een dag dan voel ik me minder schuldig als ik de rest van de rondjes wat korter hou. Gelukkig heb ik een hondje dat ook tevreden is met rust. Ik weet niet hoe belangrijk beweging is voor Aedon. Natuurlijk moet een hond uit, maar probeer niet te streng te zijn voor jezelf. Een korter rondje en thuis een lekker bot is echt niet erg. Leg er niet teveel druk op. Aedon vindt jou toch wel lief, ook als je af en toe wat minder wandelt. 

Oh en dingen verzamelen. Dat klinkt vreemd maar als mijn hoofd vol zware gedachten zit dan helpt het mij altijd als ik tijdens het wandelen allemaal dingetjes ga verzamelen. Mooie steentjes, schelpjes, bijzonder takje, botjes, bloempjes... Dat helpt mij af te leiden van het zware gevoel en soms maak ik thuis zelfs een leuk stukje van de gevonden spulletjes. In de herfst maak ik vaak poppetjes tijdens het wandelen van eikeltjes en takjes enzo. En die laat ik dan achter op bankjes. In de lente pluk ik bloempjes en wikkel er een lange grasspriet rond als touwtje. Kleine boeketje. Kortom, afleiding zoeken buiten. En dat terwijl de hond lekker kan wandelen. 

Allemaal alvast enorm bedankt voor de reacties!

@Danielle, ik zie de wandeling inderdaad als een 'moetje'. We lopen al veel verschillende routes, omdat Aedon het anders saai gaat vinden haha en ik trouwens ook. Even op een bankje zitten is nog wel een goede, deze hebben we net ook even uitgeprobeerd en Aedon kon leuk naar voertjes zoeken. Dat gaf zeker wat meer rust, dankjewel.

@D, het 'er toe zetten' gaat gelukkig erg goed. Als ik eenmaal voor mezelf een moment heb gekozen om dan te gaan wandelen, lukt dat erg goed. Ik geniet dus niet meer van de wandeling zelf.

@Britt, Helaas is zoiets voor ons geen optie. Aedon woont 2/3e van het jaar bij mijn moeder, dus ik heb hem af en toe een paar weken tot een maand.

@Hilde, bedankt voor je uitgebreide reactie. Hier heb ik zeker wat aan!

Met iemand samen wandeling doen we gelukkig regelmatig en dan gaat het inderdaad ook beter tijdens het lopen. Dan kan ik minder in mijn hoofd zitten. Een doel zoeken is ook nog een goede om eens te proberen. Ik zal eens kijken of dit misschien nog iets regelmatiger kan.

Voor Aedon is de beweging wel erg belangrijk. Voor een schotse collie heeft hij best een werkhonden karakter en dat is af en toe flink pittig. Nu doen we bijvoorbeeld al iets minder dan eerst en dit is ook meteen te merken in huis (en dan hebben we alsnog 2 tot 2,5 uur aan uitdaging fysiek en mentaal per dag). Dan is hij onrustiger en komt veel vaker om aandacht zeuren/speeltjes aanbieden.

Dingen verzamelen ga ik ook eens proberen! als kind was ik een enorme verzamelaar (ik had 3 zakken met eikeltjes voor de eekhoorntjes in de winter), dus misschien dat dit ook nog kan helpen.

Af en toe ben ik wel bang dat ik hem tekort doe als ik niet lekker in mijn vel zit. Dit merkt hij meteen hij lijkt dan ook minder gelukkig.

Heb je wel eens gehoord van Freestyle Clickeren? Dat kan je ook thuis doen en vraagt veel energie van ze omdat ze zelfstandig moeten nadenken. Dit kan je dan tijdens de wandeling ook doen met objecten die jullie tegenkomen (bankje/boomstam/betonblok)

Voor mij is dat een kwestie van aanvaarden dat leuke dingen gewoon 'niet leuk' kunnen zijn. En dan voer ik ze uit met verstand-op-nul, zoals wij dat zeggen 

Me slecht voelen, moeilijke tijden doormaken, ziekte, zorgen en verdriet, het hoort er allemaal bij.

Ik doe niet mee aan het idee dat alles altijd leuk moet zijn. Soms is het leven niet leuk, maar dikke shit. 

Dus ik weet niet of dit voor jou zo werkt, maar zo doe ik het op moeilijke momenten: het idee loslaten dat prettige dingen altijd prettig horen te zijn, mezelf een schop onder de kont geven en hup: handelen. Niet omdat ik dat prettig vind, maar gewoon omdat het moet. 

Deze dagen vermijd ik het nieuws op radio en TV.  Als de radio aanstaat zoek ik een rustige muziekzender op, zonder gesproken woord of reclames.

Ik vind het juist heerlijk om te wandelen, want dan spreek ik toch vaak andere mensen, met of zonder hond. Ook probeer ik de natuur in mij op te nemen en soms mooie foto's te maken van de bloesems (die zijn nou zowat uitgebloeid hoor!)

Als je van lezen houdt, ga je dan eens verdiepen in de straatbiebs.  Ik rijd mijn hele woonplaats af op de fiets om te kijken of er nog iets leuks te scoren is. Sommige boeken gaan daarna weer terug in de biebs, andere houd ik zelf of geef ik aan andere mensen om te lezen.

Genieten van kleine dingen, het is een kunst.

Bij mij helpen de volgende dingen:

Andere omgeving opzoeken die ik zelf ook nog niet ken

Ziva de route laten kiezen, dan lopen we opeens heel andere routes! 

Wandelen met een doel, dus idd ergens naar toe. Of kijken naar wandelknooppunten en zo een mooie route uitstippelen van knooppunt naar knooppunt (daar is een website voor maar ik ben hem even kwijt)

En inderdaad met iemand afspreken!

misschien gek, maar bij mij helpt het vaak om diep adem te halen, omdat ik nogal eens de neiging heb om in tijden van spanning mijn adem te vaak in te houden en niet goed door te ademen.

Bewust de wind voelen, bomen en planten proberen te herkennen of alleen maar van genieten tijdens het diep ademhalen.

Mooie steentjes verzamelen doe ik ook, ik heb nog van wandelingen met Inga en Lola mijn vorige honden een hele schaal vol, en nu met Jenna probeer ik ook op elke mooie lange wandeling een steentje wat me bevalt te zoeken en mee te nemen.

Endjes joggen tussendoor vind ik ook altijd leuk om te doen, en foto's maken natuurlijk, van Jenna maar ook van de mooie omgeving, bloem, plant, vogel of insect.

The best theraphist has fur and four legs Een regel die zeker voor mij geld.

Ik ben al 2 jaar met mezelf in gevecht en mijn kleine pluizenbal Sky is de reden dat ik nog overeind sta. Hij is mijn alles en een soort onofficiële therapie hond voor me, ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten. Ik heb goede dagen dat ik gewoon plezier heb in mijn leven, neutrale dagen dat ik gewoon alles met verstand op 0 doe en slechte dagen dat het voor mij allemaal niet meer hoeft. Sky heb ik gekregen toen ik 11 was en hij heeft me echt al door heel veel zware periodes heen gesleept dus ik ben er zeker van dat ik hier ook uitkom samen met mijn maatje

Soms huil ik even flink tijdens een wandeling omdat ik gewoon niet meer kan en er alles uit komt. Maar dan is het nou juist fijn om er even met hem alleen uit te zijn. Hij begrijpt me als geen ander, oordeelt niet en troost me.

Ik lul af en toe ook heel wat tege hem aan. Over dingen waar ik mee zit, maar ook dingen als waar wil je naartoe(dus hem laten kiezen) zullen we straks gaan puzzelen als we thuis zijn, ohh kijk daar eens enz. Of ik vraag of mama mee gaat en we gaan bv een ijsje halen waarvan hij een klein likje krijgt en een stukje koekje, samen een visje halen bij de viskraam die hij thuis met Malaika mag delen. Hebben ook wel eens bloemetjes gezocht die ik later tussen een pers gedroogd heb en er een fotolijstje mee heb gevuld enz. Heb nieuwe gebieden met hem opgezocht en mooie foto's gemaakt. Je kan van alles doen, even kijken wat het beste voor jullie werkt

Goed dat je bezig bent met het niet lekker in je vel zitten. hulp vragen is soms ook het moeilijkste wat er is. Ik heb er te lang mee gewacht en ben mentaal nog niet 100% beter maar je maatje kan je zoveel helpen

Ik ben echt enorm blij met jullie reacties, door het openen van dit topic en het lezen van jullie reacties en tips heb ik mijn mindset in ieder geval al iets kunnen verzetten. 

@Britt, daar heb ik inderdaad van gehoord. We hebben het ook eens geprobeerd, maar volgens mij deed ik toen iets niet helemaal goed waardoor Aedon erg gefrustreerd raakte. 

Ik zie bij jullie allemaal het letten op de kleine dingetjes terugkomen. Dit ga ik zeker meenemen in  de wandelingen. Gisteren bijvoorbeeld eenden veren verzameld. Niets bijzonders, maar het leid wel af.

@Dobry, diep ademhalen ga ik ook eens proberen. Af en toe wil ik nog wel eens gaan hyperventileren, dus hopelijk helpt een paar keer diep ademhalen tijdens de wandeling daar een beetje tegen.

@Manon, bedankt voor je reactie. Ik vind het heel mooi te lezen hoe Sky jou helpt en hoe je met hem omgaat tijdens de wandelingen. 

Een podcast of luisterboek luisteren tijdens het wandelen? Vind ik zelf heerlijk! 

Bedankt voor de tip, echter is het in mijn omgeving zo druk dat het aan de gevaarlijke kant zou zijn om iets van oortjes in te hebben. We moeten dikwijls langs het fietspad oplopen of komen om de haverklap mensen/honden tegen.

Fijn dat de tips je opweg helpen. 

En vergeet vooral ook niet te streng te zijn voor jezelf. Op sommige dagen lukken dingen gewoon niet zo goed omdat je niet lekker in je vel zit. Daar kun je niet 1, 2, 3 iets aan veranderen. Dat kost tijd. 

Maar als je dan ook nog boos wordt op jezelf of teleurgesteld  dan wordt je zware gevoel alleen maar erger. 

Wij als nuchtere Hollanders hebben geleerd: ‘Gewoon jezelf een schop onder je kont geven!’ En als dat niet lukt voelen we ons schuldig waardoor er nóg minder lukt. Het is heel lastig dat denkpatroon te doorbreken. 

Wij als nuchtere Hollanders hebben geleerd: ‘Gewoon jezelf een schop onder je kont geven!’ En als dat niet lukt voelen we ons schuldig waardoor er nóg minder lukt. Het is heel lastig dat denkpatroon te doorbreken.  "

Hilde & Twinko

Je kan 'jezelf een schop onder de kont geven' ook anders bekijken, namelijk als het durven ongelukkig zijn en loslaten dat de dingen steeds leuk moeten wezen. 

Naar mijn idee wordt de druk van het geluk soms te groot. Er moét invulling komen, er moét betekenis zijn, we moéten de dingen prettig vinden. Natuurlijk willen we het allemaal leuk en fijn hebben en doen we daar ons best voor, ieder op zijn manier.

Maar af en toe is er niks mis met de schop onder de kont van: Nee, dat moet niet. De wandeling moét niet altijd leuk zijn, ik moét er niet altijd van genieten. Hup, komaan! Ik doe dit omwille van mijn hond, maar zelf voel ik me ongelukkig... ja, en dan?

Noem het: de kunst van het ongelukkig zijn. 

Liefst niet te veel, haha, maar het durven en kunnen toelaten om je ook slecht te voelen, en er niet steeds aan het moeten 'werken', dat kan ook bevrijdend zijn.

Tenminste, zo ervaar ik dat. 

Helpt hey om fototoestel mee te nemen en bewust ook bewust tussendoor wat fotos te maken van de hond bijvoorbeeld.

Ikzelf heb destijds ervaren dat t dan toch even helpt anders te kijken. En het op de een of andere manier toch soms kan helpen weer even iets te doorbreken.

Of het wandeltype veranderen en bewust op onderzoek gaan wat de hond wil. Wat meer de hond volgen qua wandel richting enzo.  (Als je dat niet al wel eens deed) maar soms kunne. Hele kleine dingetjes net ff helpen doorbreken. Het is alleen de kunst te vinden wat op dit moment helpt.

Verder weet ik zelf dat in moeilijke tijden juist het met de hond lopen hielp niet helemaal mijn draai kwijt te raken. Doordat de hond dan uit moest kwam ik in zo'n periode toch mijn bed uit. Had ik toch iets wat me me hielp overeind te blijven al realiseerde ik me dat op het moment zelf niet altijd

 Sterkte 

@ Alaska: Eens hoor. Accepteren dat niet alles geweldig hoeft te zijn en dat je soms mindere dagen hebt is belangrijk. Ik doelde op het schuldgevoel dat mensen zichzelf (laten) aanpraten als het ze dus even niet lukt. Dingen als ‘je moet beter je best doen dan lukt het wel’ zijn op sommige momenten hetzelfde als tegen een diabeet zeggen dat ze beter hun best moeten doen om insuline aan te maken. 
Soms heb je gewoon een slechte dag en mag je al tevreden zijn als de dingen die je moest doen gelukt zijn. Dat je er op dat moment geen plezier aan beleefd is geen gebrek aan inzet of interesse.   

Heb je al eens geprobeerd om met een muziekje op te lopen?

ik doe dat wel eens Als ik met Harley wandel en dan vooral op momenten waarop ik me aan mezelf irriteer en Harley t op pikt en dus ook irritant gedrag gaat vertonen. Zodra ik muziek opdoe ontspan ik, hij ook en kunnen we gewoon wandelen zonder dat er gekke dingen gebeuren. 

of gewoon recht toe recht aan lopen, op het strand bijvoorbeeld. Ik loop zover ik wil en loop precies de zelfde weg terug.

Een soort van je verstand op nul zetten en gewoon lopen.

Oh nee, dat is niet handig!