Corgi of beagle voor seniorenpaar

Hallo iedereen, mijn schoonouders willen graag een pup, hun voorkeur gaat uit naar een beagle. Onze ervaring met beagles is dat het ontzettend leuke honden zijn, maar nogal moeilijk op te voeden en dat ze, zeker als pup, nogal destructief kunnen zijn. Hun tweede keuze zou een corgi zijn. Wij hebben precies het idee dat een corgi geschikter zou zijn, maar gezien we zelf geen ervaring met corgi's hebben kunnen we hier ook mis zijn. Wat raden jullie aan? Schoonvader is niet meer zo goed te been, wil vooral gezelschap en korte wandelingen (ook om zo zijn eigen conditie terug op te bouwen), schoonmoeder is wel tiptop. Ze hebben vroeger steeds honden gehad, grote tuin, park en hondenweide is vlakbij.

Allebei niet zou ik eerlijk gezegd denken. Het zijn allebei werkhonden met bakken energie en behoefte aan mentale uitdaging. 

Hebben ze geen leuk ras gezien bij de rassengroep “gezelschapshonden”? 

Ik zou een ander ras uitzoeken.

Beide rassen hebben nood aan de nodige uitdaging en beweging.

Nu moeten alle honden voldoende beweging hebben natuurlijk. 

Ik zou eens binnen de rasgroep gezelschapshonden kijken.

Of bij het asiel kijken naar een oudje die het prima doet met minder lange wandelingen.

seniorpaar, hoe oud zijn ze ?  Een kleine hond zou een uitkomst zijn voor je schoonvader die nu nog moeilijk te been is....een hond die graag gezelschap wil en lekker vertroeteld wil worden, een mathees leeuwtje bijvoorbeeld, zijn heerlijke gezelschapshonden....en zo zijn er meerderen....

als je schoonmoeder fit, sterk en gezond is, en ze weet waar ze aan begint en kan de hond goed uitdaging geven kan ze natuurlijk elke hond nemen die ze graag wil

het hangt er ook vanaf wat reeel is en eerlijk naar de hond toe, hoe ouder hoe meer risico op aftakeling en kans op gebreken, dus iemand van 60 heeft daar minder kans op dan iemand van 80 bijv.

Beagles hebben veel energie en beweging nodig.
Jachthondjes die lange afstanden afleggen in meutes. Heel eigenzinnig.
Niet mijn eerste gedachte voor ouder echtpaar.

Corgi's hebben we gehad. Hele pittige karaktervolle honden zijn dat. Energieke drukke veedrijvers. Werkers.

Ik zou ook zeggen kijk bij de gezelschapshonden.

Bedankt voor jullie reacties! Ze zijn allebei rond de 70. We gaan proberen ze om te praten richting gezelschapshond, hopelijk lukt dat.

Ik ben nu 60, heb 40 jaar jacht en herdershonden gehad. Dat gaat niet meer, ik kan ze niet de nodige beweging geven en optillen ed lukt ook niet.Dus uitgeweken naar een lhasa apso. En ohhh wat hebben we samen een schik. Ze kan uren lopen, doet het goed op de gehoorzaamheids en snuffelcursus, kan ook behendigheid, maar dat kan ik dan weer  niet. Een heuse grote hond in kleine verpakking. En ben ik ziek of kan ik  wat minder dan is de tuin ook goed en een paar spelletjes binnen huis. Dagje liggen op de bank, gezellig, ze komt bij mij liggen. Het heeft zijn voordelen een kleine hond.

 Ga je zoeken richting gezelschapshond let op, er zijn div. Rassen die echte keffers en hyper zijn. 

Nog een waarschuwing, bij kleine gezelschapshond wordt vaak de boomer genoemd. Dit is een zeer geliefde kruising hond.....echter heel veel br00dfok, ziektes, en problemen , worden met massa,s tegelijk ingevoerd uit buitenland, ziek en wel en als in nl gefokte hond verkocht waar de moeder net even afwezig is als je komt kijken,

Een beagle en corgi  zijn hele actieve rassen, maar ook behoorlijk vocaal. Een beagle heeft ook snel problemen met alleen zijn. Het is niet het lieve zachte hondje zoals hij er uit ziet maar heeft heel veel opvoeding nodig, kan moeilijk loslopen door zijn enorme jachtpassie en snuffelneus

Als je moeder nog heel actief is met sporten en wandelen zou dit kunnen. Ook eventueel cursus ed. 

Wat misschien meer een optie is, is het adopteren van een oudere beagle of corgi die het met heel wat minder kan?

Maar dit zijn idd geweldig actieve rassen die wellicht klein verpakt zijn, maar met tonnen energie.

Ik denk ook eerder aan de gezelschapsrassen zoals de York, Maltheser, Havanezer, Lhasa Apso, chihuahua, Petit Brabanconnetje enz... 

Je schoonmoeder is nu nog fit, maar op die leeftijd kan dat zomaar voorbij zijn.

Daarom zou ik niet zo snel voor een energieke werklustige hond gaan.

Mijn moeder is 74 en super fit. Helaas heeft ze pas haar golden retriever moeten laten inslapen. En hoe graag ze het ook wil, ze gaat niet aan een nieuwe hond beginnen, behalve als een ouder hondje haar pad zou kruisen.

Ze loopt nu vaker met ons kleine spaanse hondje, maar de vizsla’s zijn haar te druk, ook al luisteren ze erg goed.

Ook moeten ze nadenken waar het hondje naartoe gaat, mocht je schoonouders iets overkomen.

Wij hebben drie honden, dus nog ene erbij zou ik niet willen. 

Helemaal eens

Ik vind het altijd zo dubbel. Ik ken mensen van 70 die een stuk actiever zijn en meer doen met hun hond dan sommige mensen van 25. Dus puur op leeftijd een ras afraden vind ik kort door de bocht. Mijn ouders passen vaak op die van mij en kunnen dat prima aan. En als ze dol zijn op Beagles kunnen ze toch met fokkers gaan praten om te kijken of er qua energie een goede match is. Wel vind ik dat je op die leeftijd een plan B moet hebben voor als het met de gezondheid achteruit gaat. Een fokker die de hond dan terug neemt bijvoorbeeld, of dat jullie hem dan overnemen. Ik ken trouwens ook hele luie Beagles met werkende baasjes die dol zijn op bankhangen. En ik ken pittige stuiterballen. Maar fokkers weten vaak prima welke ze bij wie kunnen plaatsen.

Eens, uit mijn meest recente nest hebben twee 65+ huishoudens van mij een pup gekregen. 
Zijn ook mee geweest op een grote wandeling met ons in het midden van het land. Kon een prima inschatting daardoor maken  Ga er van uit dat deze mensen gezond oud worden, en de hond wordt met hen mee oud. 
En anders is er idd een prima back-up van (al volwassen) kinderen of ik als fokker. 
Denk dat deze pups een stuk meer aandacht / beweging gaan krijgen per dag dan een gemiddeld huishouden met werkende ouders / kinderen 

Maar idd, er moet goed naar de situatie en personen op zich gekeken worden. Mijn schoonouders zijn ook rond de 65 en die bewegen echt niet meer zoveel 

Je moet inderdaad bedenken dat het vlug mis kan gaan op die leeftijd.

Als eentje een versleten knie heeft en de andere een rugprobleem, zit je vast met de hond.

Ook moet je 14/15 jaar verder kijken, want zolang leven de meeste honden.

Dus een makkelijk ras, dat in noodgevallen opgevangen kan worden door anderen.

Ik was net geen 65 toen ik mijn dwergpoedel Casper ophaalde. Ik vond de puppytijd heftig. Nu zou ik geen pup meer willen, omdat het te zwaar voor mij zou zijn. Ik heb een auto-immuunziekte en daardoor complexe aandoeningen.

Casper komt niets te kort: wij wandelen de eerste en laatste uitlaatrondjes. Per dag ook 2 rondes met e-bike van ieder 40-60 minuten. Casper loopt in draf naast de fiets tot we bij losloopgebieden arriveren. Dan mag hij los. Onderweg veel snuffelen en met soortgenoten rennen en spelen. Verder doe ik hersenwerkjes, apporteren en speurspelletjes met hem. Als we onderweg een laag hangende band, betonnen buis en 10 geschikte lage fietsrekken tegenkomen, worden Casper en ik enthousiast en doen wij behendigheid. Eén van mijn vorige honden liep behendigheidswedstrijden op landelijk niveau. Dus ik weet hoe je dat aanleert.

Inmiddels ben ik al lang 70 + en heb met iemand afgesproken, dat zij Casper onder haar hoede neemt als ik ziek word of overlijd. Casper heeft al eens proef geslapen en hij vond het fantastisch om in een roedel van 8 honden te mogen verblijven. 

En Casper is waarschijnlijk niet veel alleen omdat je niet meer werkt. Het klinkt alsof hij een heerlijk leventje heeft. 

Super!

Casper is zo af en toe alleen.

Hij is niet het type hond om in een bench te stoppen. Als hij in de bench als pup alleen gelaten werd,  gilde hij als een mager speenvarken. Dan los in de woonkamer. Geen protest en relaxed als ik weg ga. Hij is gelukkig geen sloper. Ik heb alleen de bench nog staan voor time-out als hij bezoek te enthousiast begroet; gillen, hoog springen en happen; nu nog terwijl hij al 7 jaar is. Ik weet hoe ik dat af moet leren, maar bij Casper helpt dat niet. Zelden laat hij zich afleiden van zijn drukke gedoe en gaat dan wel met een grote floss grommend sjouwen en gooien.

Casper is een stoere dwergpoedel met zeker clowneske trekjes. Veel mensen zijn gek op hem; ook mijn dierenarts.