Wel of niet steriliseren/castreren?

Hoi allemaal, 

Ik had eigenlijk in april een lezing over de voor- en nadelen van castratie en sterilisatie helaas is die door de Coronacrisis niet doorgegaan, dus vraag ik me af of jullie je ervaringen willen delen met mij omtrent castratie en sterilisatie bij teefjes. 

Als ik het volledig medisch bekijk zitten er super veel voordelen aan het steriliseren van Maui. Maar als ik kijk naar mijn ervaringen die ik gezien heb op de hondenschool ga ik toch twijfelen, ik heb bij veel teefjes gezien dat ze veel kattiger of onzekerder werden na de operatie. En ergens geloof ik ook wel dat die hormonen er niet voor niks zijn en dat zo’n lichaam dat ook gewoon nodig heeft. 

Ik zit dus een beetje in een tweestrijd omdat het medisch super duidelijk is maar ik heb zoveel veranderingen gezien in gedrag dat ik enorm ga twijfelen. 

Ik heb geen problemen met loopsheid (tenzij Maui er heel erg heftig op gaat reageren) en ik heb ook een dusdanige hekel aan oepsnestjes dat ik tijdens haar loopsheid super voorzichtig zal gaan zijn (bijvoorbeeld alleen los laten lopen op het omheinde veldje van de hondenschool). 

Maar goed, ervaringen en tips zijn welkom! 

Dubbel inderdaad. Ik heb Kahlúa laten steriliseren 3 maanden na haar eerste loopsheid, ze was toen iets ouder dan 1 jaar. Dit omdat Kahlúa een kruising is en ik niet met haar wil fokken. Ook hield Kahlúa zichzelf niet schoon. Ik kon constant met een dweil achter haar aan en het wat erg zichtbaar dat ze het vervelend vond. Ook het 3 weken aangelijnd wandelen was een ramp voor haar. Hoeveel hersenspellen, fietstochten en wandelingen we ook deden, ze had echt dat los rennen nodig.

Persoonlijk ben ik dénk ik van mening dat er meer voor, dan nadelen aan het castreren bij teven zitten. Het gedrag.. tsja, Kahlúa kan een enorme bitch zijn naar andere honden (volgens een GT onzekerheid) maar of dat door de castratie komt, geen idee.. 

Bij Willow heb ik een contract getekend dat ik haar niet laat castreren tot een leeftijd van 2 jaar. Dit om volledig uit te kunnen groeien en een stabiel karakter kan ontwikkelen. Na die 2 jaar zijn de voordelen van castratie er voor het grootste deel dan af (het voorkomt dan geen tepeltumoren, baarmoederkanker etc meer) heel misschien ga ik fokken met Willow ivm dat het een uitstervend ras is, zij uit erg goede lijn komt en, mocht ze alle testen doorstaan ze een verbetering voor het ras kan zijn, maar dit is nog niet zeker. Als blijft dat zij geen last van haar loopsheid heeft zal ze hoogstwaarschijnlijk intact blijven. Als dit wel zo is wordt ze gecastreerd. 

Ik volg even, want zit hier ook met een ongeholpen teef (al dan wel van 4.5).

Onze eerste 2 teefjes waren al geholpen, dat waren herplaatsers. Onze Wopper hadden we vanaf pup, zij had een gespleten loopsheid. Zij werd een kleine maand na de laatste loopsheid opnieuw loops. Op aanraden van DA steriel laten maken ivm baarmoederontstekingen. Zij was als pup, puber verschrikkelijk fel, maar met volwassenheid echt een tophond. Nooit heb ik problemen met haar gehad, zelf niet, maar ook niet met andere honden. Onze reu waarmee ze samen  leefde heeft haar enkele keren aangevallen, zij deed niets terug. Alle confrontaties ging ze uit de weg, zowel thuis als buiten.

Ik zeg niet dat ze zo geworden is door de castratie, maar het verschil als hele jonge hond en volwassen hond was groot. Ze is geholpen op de leeftijd van 10 maanden.

En dan de pluspunten van de baarmoederontsteking + melkkliertumoren, waarbij de kans daarop aanzienlijk afneemt.

Sterilisatie/castratie kan het beste plaatsvinden als de hond volledig is uitgegroeid. Hormonen zijn nodig voor sterke spieren en goede botdichtheid en niet te vergeten een stabiel volwassen karakter.

Het is dat ik met Lucie de Smous nog geacht wordt te gaan fokken, anders had ik haar zeker laten helpen. Ik heb echt al zo vaak gehoord dat teefjes met spoed geopereerd moesten worden vanwege bmo. 

Maar jij hebt een groot ras, geen idee hoe t dan met de botgroei gaat.

Soof hebben we laten steriliseren na haar eerste loopsheid. Ze was ook echt ziek van de loopsheid.

Plus de medische pluspunten erbij was voor ons duidelijk.

Vooralsnog merk ik 0 verandering aan haar. Ze was en is nog heel erg lief. Beetje bangig was ze al, maar is hetzelfde gebleven.

Zodra Saar voor het eerst loops is geweest wordt ook zij gesteriliseerd.

Het kan ook zomaar gebeuren dat als je een jonge hond laat steriliseren dat ze na de ingreep incontinent zijn....

Bij reutjes vind ik persoonlijk dat als het medisch niet nodig is dat het dan niet nodig is om te castreren....

Die mening deel ik. Bij teven denk ik daar anders over. Voor mij wegen de voordelen op tegen de nadelen. Maar dan wel wanneer je de teef 3 maanden na de eerste loopsheid laat casteren. Na die tijd neemt het voorkomen van bmo etc af.

Bij mij zijn/worden ze allemaal gecastreerd. Bij Joep vond ik dat belangrijk omdat ik niet wilde dat hij loslopend ergens per ongeluk een teef zou dekken. Bij Lizzy en Bam vanwege de medische voordelen. Lizzy is gecastreerd na een een eerste loopsheid (was niet de bedoeling) maar een net niet meer intacte reu en een loopse teef in huis, dat is geen feest. Dat is af en toe echt letterlijk een gevecht. 

Zolang er mensen loopse teven los in het bos laten rennen is het helaas nodig om mijn reu te laten castreren. En ik zou ze de kost niet willen geven hoor, de mensen die niet aangelijnd lopen en roepen “pas op hoor, ze is loops”. 

Leonberger groot ras, eerst goed uit laten groeien tot volwassenheid....hormonen zijn nodig voor een sterk skelet, wanneer je castreerd voor die tijd dan kunnen de botten broos worden en op latere leeftijd problemen geven.... volwassen en een mooie methode is zeker bij een grote hond, kleine ingreep, laparoscopie, bij de hond laten doen....lees je daarover in.....wel is de kans op een castratievacht aanwezig, en incontinentie, zeker bij langharige vachten veroorzaakt het een castratievacht, en incontinentie bij grote honden, wanneer de hond volwassen is en een stabiel karakter heeft zal het karakter echt nietveranderen hoor....

Bij mijn huidige teef is enkel de baarmoeder verwijderd, hormonaal is ze nog intact. 

Ik vind het zo ideaal. 

Ik zit ook in dubio, Aila heeft net haar laatste nest gehad. Ik zou het puur doen om de hormonen... 2 maand voor de loopsheid is het een draak, daarna is ze 2 maanden schijnzwanger en is ze niet vooruit de branden... daarna 2 maanden redelijk normaal en dan begint het riedeltje opnieuw... zou liever zien dat ze continue haarzelf is en niet zulke schommelingen. 

ben alleen zo bang voor gedragsverandering in de negatieve zin (energie kwijt raken bijv). 

Ik heb beide honden laten steriliseren. Ik merk bij beide geen karakter verschil. Beide zijn pas geholpen toen ze volledig uitgegroeid waren, 3 maanden na de 2e loopsheid. 

Marijke, energie kwijt raken is in het geheel niet nodig, wat op haar gewicht letten en zorgen voor een goede conditie dan is er geen energie beperking...meestal krijgen gecastreerde honden wat meer buikvet, en de baas ziet dat wat te laat, Zorgen voor een goed gewicht dan is er geen energie gebrek, zeker niet als je een extra wandeling inlast.

Allereerst bedankt voor alle uitgebreide reacties! 

Als ik het dus zo lees is het voor alle rassen, maar zeker zulke joekels, belangrijk dat ze volledig uitgroeien i.v.m. Het skelet. Maar het is echter wel zo dat de Leo’s pas zijn uitgegroeid rond de 2 jaar, is het dan niet zo dat het dan te laat is en alle medische voordelen al een beetje voorbij zijn? 

Ik merk dat hier veel mensen zijn die dezelfde twijfels hebben en dat is in elk geval wel fijn, het blijft een lastig iets. 

Dit had mijn 1e hondje ook, na castratie en een fijne stabiele hond zonder karakterschommelingen. Het was al een draak voor andere honden en dat is niet veranderd.

Mijn 2e hond een heel onzeker hondje, ging op en neer met de loopsheidscyclus, na castratie een fijne stabiele hond. Geen held, maar wel veel stabieler.

Diki is ook gecastreerd, nooit enig nadeel ondervonden. Ze was terughpudend (zit ook in het ras) is het nog. Zeker niet kattig geworden.

 Over incontinentie, ja, bij grote honden heb je daar meer kans op. Mijn drie geholpen dames hebben er nooit last van gehad. Op 1 x na, bleek een blaasontsteking tja. Kan gebeuren.

Ook ik werd ooit aangesproken door reu eigenaren, je mag hier niet lopen met een loopse teef lopen. Pardon.... buitengebied, rustig....Tja ook een loopse homd moet uitgelaten worden. En ohhh wat irritant als er dan loslopende reu niet wil luisteren en baasjes alleen maar op afstand staan te schreeuwen,, ik had mijn teefje dan aangelijnd. Honden hebben is accepteren dat er van twee kanten rekening met elkaar wordt gehouden.

Ik heb mezelf voorgenomen om mijn pup (reu) niet te castreren, maar alleen als het medisch noodzakelijk is (als hij is volwassen is). Maar ik kan je helaas niet verder helpen, de echte voor en nadelen heb je je al ingelezen. Daar heb ik niets aan toe te voegen :) De keuze ligt dus uiteraard bij jou. 

Je hond is volwassen, karakter al gevormd, dan zal je weinig merken door de castratie.

Als je lekker actief blijft, blijven zij dat ook.

Ik vind de invloed van hormonen een goede rede om te castreren, is voor haar zelf ook niet fijn, zo te schommelen en humeurig te zijn.

Fijn om te lezen dat een hond na castratie niet per definitie veranderd van karakter 

scheelt idd dat mijn hond al hartstikke volwassen is en al helemaal gevormd 

Reuen castreer ik overigens niet, ze hebben hun ballen nodig voor de sport (wordt gecontroleerd en genoteerd) en ze worden gebruikt voor de fok.

Ik volg ook even. Hier een reutje dat niet gecastreerd is, maar als mijn tweede hond een teef wordt, weet ik ook niet zo goed wat ik loet doen. Ik steriliseer liever niet ivm castratenvacht en incontinentie maar wacht ook niet echtbop een oepsnest en een doorgedraaide reu. Verder denk ik idd ook dat die hormonen wel nodig zijn.

Dat van de baarmoeder laten weghalen heb ik ook overwogen, maar heb ook gelezen dat weinig dierenartsen dit kunnen/willen doen en als ze het verkeerd doen, er een stompje (?) achterblijft vannde baarmoeder. Deze kan ontsteken en is moeilijk terug te vinden bij een operatie. Hierdoor twijfel ik enorm. Verder zit ik dan uiteraard nog steeds met een reu die mss gaat willen dekken want het teefje behoudt wel haar hormonen. 

Iemand heeft ooit eens een artikel gepost op HP, met de voor en nadelen in het Engels goed uitgelegd. Op basis daarvan wilde ik mijn hond laten helpen na haar eerste of tweede loopsheid. Haar schijndracht was zo’n drama (hele dagen slapen, nergens meer in geïnteresseerd zijn, niet meer eten zodat ze een wandelend skeletje was, en dat voor bijna 3 maanden), dat ik haar na haar eerste loopsheid heb laten helpen. Een hond die als ze twee x per jaar loops zou zijn, de helft van het jaar zo zou zijn, dat vond ik zo zielig voor haar.