2 reuen óf 1 reu en 1 teef bij elkaar?

Hallo allemaal, vraagje:

Bij ons thuis hebben we een Mechelse Herder van 11 maanden, het is een reu! We wilden ook nog altijd graag een klein hondje erbij, een boomer!

Nu weten we niet of het het beste is om een boomer reutje erbij te doen óf een teefje.

Ik heb al heel internet afgezocht wat nou het beste is en ik weet het nog steeds want het ligt vooral aan het ras en het karakter, ook is het bij iedereen natuurlijk verschillend...

Nu is onze Mechelaar erg dominant, zelfverzekerd, aanhankelijk, lief en speels. Hij is ook ontzettend lief en (soms iets te) enthousiast bij andere honden/hondjes en doet zover niets verkeerd.

Maar dus even samengevat: is het het beste om bij een dominante maar lieve Mechelaar een boomer reutje óf een boomer teefje in huis te hebben? 

Ik ben benieuwd naar jullie meningen, alvast bedankt!!

Ik zou eerst nog een jaartje wachten totdat de herder volwassen en stabiel is.

Pas dan een 2e hondje erbij.

Vooral omdat je schrijft dat de herder dominant en te enthousiast is, dat is dan nu niet echt een goede combi met een klein hondje.

Wij hebben 2 reuen, dat gaat onderling prima, maar dat komt ook omdat beide honden heel tolerant naar elkaar zijn.

De grote hond was 5 jaar toen de kleine pup erbij kwam.

De volwassen hond was stabiel, goed opgevoed en gesocialiseerd toen de pup erbij kwam.

De kleine jonge hond mag het voerbakje uitlikken, terwijl de grote hond water drinkt.

Persoonlijk zou ik ook zorgen dat de Mechelaar eerst is uitgegroeid en zo stabiel mogelijk is qua karakter/gedrag.

Met een reu/teef combinatie heb je de grootste kans op succes, maar als jullie graag een 2e reutje erbij willen en daarvoor willen gaan kan dat ook. 

Dan moet je er alleen wel rekening mee houden in de keuze voor een pup. Bij een hond met een hoog energie niveau ga je geen hond zetten met een eveneens hoog energie niveau. Dus proberen om honden te kiezen qua karakter die elkaar niet gigantisch gaan versterken.

Ook zou ik er dan rekening mee houden, dat ze elkaar misschien niet mogen en of je de tijd en ruimte hebt om ze dan allebei te geven wat ze nodig hebben qua aandacht/uitdaging.

Het kan wel, wij hebben ook jarenlang een reu/reu combinatie gehad. Rond de puberteit werd dit wat uitdagend, maar ze zijn uiteindelijk de beste maatjes geworden. 

Wel heb ik een ras wat qua karakter wat minder pittig is dan een mechelaar.

Vrienden van mij hebben ook ze hebben 3 honden 2 reu en 1 teef en ik merk aan de honden als ik binnen kom dan gaat 1 reu knuffel met mij 

Eerst even de herder stabiel en volwassen laten worden en daarna opzoek gaan naar een leuk verantwoord gefokt hondje waarbij de fokker samen met jou kijkt welk hondje in jullie gezin past.

Dat zou mijn plan van aanpak zijn. Dan hoef je ook niet te kijken naar welke geslacht combinatie past gezien je ze matched op karakter.

Ik zou een teefje doen van een ras dat matcht met je herder. Een boomer is meestal van niet geteste ouders, daar zou ik niet aan beginnen.

Kies een ras waarvan je de karaktereigenschappen wel ongeveer kent, en anders zou ik kiezen voor een kruising uit het asiel als het dat moet zijn.

Reu/teef werkt meestal het best. Maar zou toch even afwachten of je huidige hond stabiel is binnen een klein jaar. De mijne was dat echt nog niet op die leeftijd. 

Als de karakters bij elkaar passen, kun je in principe prima de combinatie reu/reu of teef/teef nemen. Hier heb ik twee teefjes, de ene is heel stabiel, maar wel dominant en wil de baas zijn. Het opvangertje daarentegen is onderdanig en doet het juist erg goed met mijn andere hond, omdat ze een soortgenootje nodig heeft dat laat zien hoe het moet en dat ze niet bang hoeft te zijn. M.a.w.: karakters en gedrag passen bij elkaar, en dus zijn er geen onenigheden. 

Verder ga ik met de rest mee: het is beter om je herder eerst uit te laten groeien, vooral omdat hij dan ook mentaal volwassen is. En een boomer met een herder is nogal een grootteverschil. Als je herder erg onbesuisd is en heel energiek, dan kan het kleinere hondje gemakkelijk geblesseerd raken. Dit is iets dat je in gedachten moet houden. 

Verder zou ik niet kiezen voor een boomertje, maar voor een rashond uit geteste ouderdieren (de ouderdieren zijn dan bewezen vrij van aandoeningen aan het skelet e.d.). Boomertjes zijn kruisingen die door iedereen maar wat gefokt worden. Meestal zonder de ouderdieren te onderzoeken op aandoeningen.

Rassen zijn ontwikkeld met inteelt, daarom komen bij elk ras aandoeningen voor die van de ouderdieren overgegeven worden op de pups. Denk aan HD (heupen) of ED (ellebogen). Dit zijn serieuze aandoeningen die de hond zoveel pijn kunnen bezorgen, dat hij al vroeg ingeslapen moet worden.

Ook bij kleine hondjes komen veel aandoeningen voor, maar de meest voorkomende is patella luxatie. Er zit dan ruimte op het kniegewricht, waardoor de kop als het ware uit de kom kan schieten. Het hondje huppelt dan even op 3 poten, om het gewricht weer op z'n plek te krijgen. Voor de aardigheid zou je er eens op kunnen letten als je een klein hondje ziet lopen, als je goed oplet kun je zien of het hondje een of meerdere stappen een achterpoot omhoog houdt. 

Het probleem met deze aandoeningen is dat het heel pijnlijk kan zin. Bovendien gaat genetica heel ver... Zelfs als bijvoorbeeld het teefje nergens last van heeft, maar de reu wel, kunnen alle pups in het nest deze aandoening hebben. Of misschien had alleen een oma de aandoening, ook dan kan het zich voordoen in het nestje. De meeste gelegenheidsfokkers hebben hier geen weet van. En omdat ze zonder stamboom fokken, weten ze ook geen voorouders. En belangrijker nog: welke aandoeningen deze voorouders hadden. Het is geen fokken wat ze doen, maar gokken. 

Enfin, allemaal informatie waar je niet om gevraagd hebt, maar ik hoop toch dat je erover na wilt denken. Ik ben niet tegen kruisingen, maar helaas weten de meeste mensen niet waar ze mee bezig zijn. En tsja, dan is de koper uiteindelijk degene die honderden of duizenden euro's kwijt is om z'n hond te laten opereren. Of je kunt 'm laten inslapen, dat is goedkoper. Maar de meeste mensen nemen geen hond om 'm na 2 jaar in te laten slapen vanwege pijnlijke gewrichten. Dus voorkomen is beter dan genezen :).

Een asielhond is natuurlijk ook altijd een optie. Dan is veel meer bekend over het karakter en kun je beter inschatten of de beide honden bij elkaar passen. Zo heb ik indertijd mijn opvangertje uitgezocht op karakter, zodat het zou passen bij mijn eigen hond. En beide honden hebben nog nooit ruzie gehad.