2 jarige Stafford heropvoeden

Hallo,

ik heb een Stafford die net twee jaar is geadopteerd , nou wil ik haar graag heropvoeden want dat is door de vorige baasjes totaal niet gedaan, maar ik weet niet waar ik moet beginnen. 
ze blaft constant bij elk vreemd geluid van buiten af, de vorige baasjes hadden een blafband voor haar, waardoor ze super bang is voor de riem omdoen, snap dat dit een makkelijke oplossing is, maar er zal toch zeker iets beters moeten zijn?

ook met wandelen, ze luistert altijd heel goed. Maar ze is zojuist voor de tweede keer in het veld hier verdwenen , ze staard een tijdje de lucht in, en sprint vervolgens weg, en wacht een dikke 200 meter verderop tot ik haar kom halen, roepen , fluiten, niks helpt op dit moment

voordat ik haar geadopteerd heb is ze aangevallen door een andere Stafford, en is sinds dien heel beschermend, kan ik haar met andere honden laten spelen zonder erboven op te zitten?

tegen mensen is ze heel lief , maar zodra een vreemde in mijn huis komt is het ook grommen, ze bijt niet, of valt niet aan, maar ze blijft grommen.

graag zou ik willen weten wat ik aan deze puntjes kan doen. 

dankjewel,

Brian

Ik zou de hond sowieso nooit los laten.

Je hebt een stafford, dat zijn over het algemeen geen lieverdjes voor andere honden, dus neem dat risico dan ook niet met los laten lopen.

Dat is mijn enige tip.

Neem eens contact op met een hondenschool wat traint op een positieve manier....

Die kunnen de hond zien en je doelgericht hulp/tips bieden....

Een priveles kan ook gewoon buiten op voldoende afstand....

Wat fijn dat je dit hondje een veilige plek gegeven hebt. Dat het een veilige plek is, weet ze natuurlijk nog niet. Daarom zou ik nu niet aan heropvoeden denken, dat komt wel, eerst maar haar goed laten wennen, en elkaar goed leren kennen. 

Ik heb zelf het blaffen bij mijn herplaatser opgelost, door (het klinkt gek) haar even te "belonen", en het te benoemen waar ze op blaft. "Goed gehoord, dat is de buurman" en haar dan bij me roepen, en even belonen daarvoor, bleef ze blaffen, haalde ik haar uit de situatie door op te staan bijv. en kijken wat er aan de hand is en dan benoemen. Belangrijk is zelf rustig en positief te blijven.

Toen ze eenmaal gewend was en wist welk geluid normaal was hier is dat vanzelf over gegaan. 

Ik zou haar zeker nog niet met andere honden in contact laten komen, eerst maar kleine saaie rondjes maken zodat ze ook aan de omgeving kan wennen.

Loslopen zou ik ook nog niet doen, jullie moeten eerst een band opbouwen, en je kent haar nog niet goed genoeg om situaties in te schatten. Lekker aan de (lange) lijn laten voor nu.

En misschien heeft ze ook veel jachtinstinct. Mijn hond luisterde de eerste tijd ook heel goed, kon na een paar weken wennen ook los lopen, maar toen ze eenmaal goed gewend was en de omgeving goed kende, bleek dat ze heel veel jachtinstinct heeft en dan niet meer luisterde als ze een geur in de neus had om te volgen

Verder de gewone dingen als: stem en houding kalm naar de hond toe,  in alle rust laten eten en slapen, niet teveel ineens willen etc.

Grommen naar vreemden, misschien vindt ze het niet vertrouwd, ik zou haar even geruststellend toespreken, alles is goed en kijken of het helpt als je haar dan wat te kluiven geeft bijv. En die persoon niet bij haar in de buurt laten komen uiteraard.

Misschien is een tuigje dan fijner voor haar? Om de angst voor de riem te doorbreken?

Ze is van een kennis van ons geweest, speelde altijd heel leuk met andere honden en nooit een teken van agressie laten zien. Maar door het feit dat ze aangevallen is geworden, en ook heel erg, vind ik het wat eng, dat met vreemde mensen heeft gerust stellen geen zin, en afleiding door iets te knabbelen neemt ze op dit moment niet aan, ze is zo’n lieve hond en wil haar graag alles geven wat ze verdient

Sammy kan ook niet los daarom gaan we naar een hondenspeelveld met een hek er omheen zodat ze nergens naartoe kan....

Is er bij jou niet zoiets?

Dat is leuk tot zolang het goed gaat. Maar die knop kan ineens om gaan. Het is en blijft een stafford. Enorm leuke honden hoor. Echt waar.

Maar ik hoop dat je er echt rekening mee houd.

Helaas is er zoiets niet direct in de buurt, ze luistert normaal echt super goed , zodra ik fluit komt ze en krijgt ze een beloning, maar er zijn momenten dat ze iets ziet of ruikt en niet te stoppen is, weet niet of daar iets aan te doen is, en of het werkt als ik het over een tijd probeer als we wat meer aan elkaar gewend zijn

Een stafford neem je naar mijn mening ( uitzonderingen daargelaten ) voor je zelf/om er zelf mee te trainen,spelen,wandelen etc 

En niet om los te laten lopen en met andere honden te laten spelen....

Maar nogmaals ( uitzonderingen daargelaten )

wat sneu dat ze zo erg aangevallen is, dat kan best nog uitwerking hebben op haar, maar zowiezo totdat je haar echt door en door kent zou ik haar niet met andere honden laten spelen, tenzij het een bekende hond is waarvan je zeker weet dat het goed gaat.

Grommen is een teken van afstand willen hebben, ik zou de persoon die op bezoek komt dan ook zo ver mogelijk bij haar vandaan houden. Misschien vindt ze het fijn om ergens afgeschermt te liggen? Of voor haar plekje onder een tafel maken?

Niet los laten. Dan beter een lange lijn. Zodat je de hond kunt terug halen waar nodig maar toch op veilige plekken iets meer ruimte kan geven.

Ipv een halsband zou ik kiezen voor tuig dan neem je in elk geval de stress weg die er nu gekoppelt zit aan de halsband.

Hoe lang heb je haar?

Voor haar een hele nieuwe onvoorspelbare situatie en dat zorgt voor onzekerheid en stres. 

Het blaffen kan een stres reactie zijn.

Als ze de halsband omdoen spannend vind, zou je een handje brokjes voor haar neus houden en zo de halsband omdoen. Honden leren door associeren en zo zal ze de riem omdoen aan iets leuks koppelen.

Dat grommen naar bezoek, het grommen is een afstand vergrotend signaal. Grote klans dat ze bezoek spannend vind. Kan ook komen door onzekerheid en dat zorgt dus voor stres. 

Je zou haar bij bezoek kunnen aanlijnen een bij je houden, of in haar mand laten Geef haar een kluifje, zodat ze leert dat ze niets met bezoek hoeft en door dat kluifje, zal ze bezoek op den duur leuk gaan vinden.

Ik zou bezoek bij haar weghouden voorlopig.

Pups en jongen honden, staan lopen om de wereld te ontdekken. Dat is belangrijk om je eigen kunnen te ontdekken en weten hoe de wereld in elkaar zit.

Eenmaal volwassen (rond de 3 jaar) is dat niet meer nodig en dan wordt de eigen sociale groep belangrijk en alles daar buiten niet.

Rond die periode, kunnen een hoop honden (niet alleen de staffords) hond intolerant worden. dat is dan wat ze noemen de knop die omgaat.

Iedereen kent wel, vooral de kleine hondjes die uitvallen aan de lijn, dat is de hond intolerantie.

Daarom zou je je hond niet met anderen onbekende moeten laten spelen. Ze heeft al een vervelende ervaring en daarmee loop je de kans, dat ze een keer terug van zich af gaat bijten.

Voor een hond is de baas de allerbelangrijkste en samen met je hond aan de slag gaan, leuke dingen doen, vinden ze super leuk. Zo heb je ook geen andere honden nodig en bouw je aan een sterke band.

Wat ik zelf doe, op een bankje laten klimmen, ergens omheen laten lopen, voertjes verstoppen en laten zoeken.

Dit kan je allemaal aan de lijn doen.

Ik zou haar sowieso niet loslaten, maar aan de lange lijn, ze is er twee keer vandoor gegaan en met de lijn hou je de controle.

Dat ze niet luisterde kwam omdat ze dan zo hoog in de opwinding ding zitten en niet meer bereikbaar zijn.

Over het heropvoeden, als je op een vriendelijke manier met je hond aan de slag gaat en speelser wijs wat dingen gaat oefenen, dan komt het vanzelf goed.

Ik zou eerst de tijd geven te wennen aan haar nieuwe situatie en zorgen dat ze helemaal gewend raakt.

Misschien in het begin elke keer wat lekkers geven tijdens het omdoen? Mijn hond heeft gewoon sowieso een hekel aan haar tuigje. Ze vindt het omdoen niet fijn, en volgens mij ook niet hoe in het in haar oksels zit. Elke keer wanneer ik hem omdoe, krijgt ze dus een beetje worst of frolic. Ik wacht tot ze niet meer voor me wegloopt. Sommige dagen duwt ze nog net niet zelf haar kop er door, andere dagen duurt het een kwartier. Soms met haast 'drijf' ik haar wel deels in een hoekje, maar ik wacht wel zo lang mogelijk tot ze zelf haar koppie er door doet. Wanneer ze dit echt niet wil doen, til ik haar op en doe ik het tuigje om, maar dan moeten we al naar werk of een trein halen ofzo, anders geef ik het op en wandelen we maar later of niet. Na het omdoen onder dwang moet ik namelijk de volgende paar keer weer extra slijmen om het tuigje om te krijgen.

Mijn hond luistert ook perfect; behalve als er afleidingen zijn. Ook is ze niet bepaald lief naar soortgenootjes (ze is een Chinese naakthond van 7kg trouwens, geen stafford). Soms ook wel hoor, maar ze heeft de hondentaal niet reuze onder de knie, en samen met het niet perfect luisteren, betekent dat dat ze bijna nooit losloopt. Alleen onder bepaalde omstandigheden. De laatste keer dat ze een wandeling los heeft kunnen maken, was denk ik begin 2019? Voor de rest heb ik haar altijd met tuig aan een flexi rollijn van 5 meter. Scheelt me zoveel stress En ja, dat betekent dat ik zelf meer moet lopen ook, want ze kan niet meters voor en achter me lopen of sprintjes trekken. De enige sprintjes die ze doet zijn in ons tuintje, of in het uiteinde van de lijn om mij heen. Ze slingert zichzelf dan nog net niet rond door de lucht XD Maar het extra lang wandelen heb ik er voor over. Vanwege haar formaat ben ik nog niet eens echt bang voor de schade die ze aan kan richten, maar meer dat ze het per ongeluk uitlokt en gegrepen wordt. Door eigenlijk haar eigen schuld, ik kan een andere hond het niet kwalijk nemen als ze zich bedreigd voelen en in de verdediging schieten. Dus we wandelen lekker saampjes.

De hond van mijn ouders heeft met visite altijd een muilkorf om. Hij gromt niet, maar laat meer met lichaamstaal (oren, staart, borstelen, lip optrekken) zien dat hij het niks vindt, maar is hier voor de meeste mensen niet duidelijk genoeg in, en komt ook gewoon op hen af om te snuffelen, zodat mensen hem proberen te aaien. En hij bijt. Niet hard, het zijn vooral 'gniepers'; hij pakt een heel dun stukje vel héél hard vast. Hij heeft wel eens een gat in een broek gemaakt volgens mij, maar nog nooit echt door huid geprikt. Vandaar de muilkorf. Al wordt hij meestal in de bijkeuken gezet met de andere hond met kort bezoek. De muilkorf is meer voor verjaardagen en dergelijke, met bezoek dat langer dan een halfuur blijft. De andere hond is namelijk een slijmdoos, en vindt in de bijkeuken zitten met visite niks. Ze krijgen een kluif, en zodra die op is, begint ze te piepen. De andere hond trekt zich erg aan haar op, dus in zijn uppie in de bijkeuken werkt niet. Mijn ouders probeerden het eerst zonder muilkorf op te lossen, maar dat ging niet goed. Ze doen nu misschien een beetje 'overkill', als visite de hond de tijd zou geven en zou negeren, en rustig zou bewegen, zou er niks aan de hand zijn. De meeste visite is echter van de oude garde, en luistert hier niet naar. En mijn ouders vonden het moeilijk op hun strepen te staan. Het ging te vaak fout, en het was eigenlijk wachten tot hij wel eens zou doorbijten, dus daarom een muilkorf. Honden zijn trouwens labrador kruisingen.

Ik zou als je twijfelt over hoe de hond gaat reageren, kijken voor een muilkorf (en deze met de juiste training aanleren), of de hond een veilige plek geven, en hem daar naar toe sturen of daar vast zetten. En de visite de hond laten negeren. Misschien hem een kluif geven in de mand als hij geen voernijd heeft?

Met blaffen naar alles; hij moet waarschijnlijk nog aan alle geluiden wennen. Afhankelijk hoe mijn hond blaft 'bedank' ik haar voor het waarschuwen (eigenlijk een soort prijzen, maar net wat minder?), of blaas ik tegen haar hoofdje, of iets er tussen in. Het blazen vindt ze vreselijk, en leidt haar af Maar ik bewaar dit alleen voor de momenten dat ze besluit om midden in de nacht opeens luid te gaan blaffen naar niets. Het zorgt dat ze bijna meteen stil is. Voor de rest geef ik met mijn toon van mijn stem aan dat ik niet blij ben met het geblaf (ik praat vaak in zinnen tegen d'r), en als ze zachtjes begint te blaffen of te 'mompelen'/binnensmonds blaffen, probeer ik er nu het commando 'zachtjes' aan te plakken en haar hiervoor te prijzen. Echt werken doet het het volgens mij nog niet, het is meer de toon van mijn stem volgens mij waar ze beter op reageert. Maar ooit, ooit leert ze het hopelijk . Ze mag me voor alles waarschuwen als ze zou willen, ik vind dat ergens juist wel fijn. Ik woon alleen en wil eigenlijk wel graag op de hoogte gebracht worden bijvoorbeeld als er iemand in probeert te breken. Maar de buren hoeven niet mee gewaarschuwd :P

Ik zou haar niet loslaten. Ze luistert niet goed genoeg en mocht er een andere hond zijn is het niet handig dat je zelf dan 200 m verderop staat. Hier lopen ze als het druk is altijd aan een lange lijn. Mijn reu gaat uitdagingen niet uit de weg en niet iedereen heeft zijn of haar hond onder controle. Daarbij komt ook nog dat ik staffords geen honden vind om los te laten en bij andere vreemde honden te laten. Het kan 10 keer goed gaan maar de 11de keer kan het heel erg fout gaan.  

Ik heb familie die een grote tuin hebben waar ik kan gaan sporten met mijn Staffordshire bull terriërs. Zonder andere mensen en honden lekker ons ding doen. Geen idee of dat voor jullie ook mogelijk is. Mijn staffords vinden dat het aller leukste lekker met de eigenaar bezig zijn. Ga op een relaxte manier lekker met haar aan de slag. Ze willen het namelijk ontzettend graag goed doen voor de eigenaar. Ga bv op een rustige plek commando’s oefenen. Je zult zien als je dot heel positief aanpakt dat ze groeien en dit echt heel leuk vinden. Laat haar een speeltje zoeken zodat ze haar neus moet gebruiken. Vinden ze hier ook heel erg leuk. Dit zijn voorbeelden die je zou kunnen doen met je hond aan de lange lijn. Extra manieren om haar wat uit te dagen maar ook om aan jullie band samen te werken. Doe het wel stapje voor stapje en kijk goed wat de hond aan kan. 

We hebben ook een herplaatser gehad die in het begin flink kon blaffen. Dat heeft hier vooral tijd nodig gehad omdat ze moest wennen aan de geluiden. Maar omdat zij dit bij de vorige eigenaar blijkbaar ook al deed zou je misschien beter eens contact opkunnen nemen met een hondenschool/gedragstherapeut. 

De halsband zou ik alleen omdoen als je iets leuks gaat doen dus wandelen ect. Zodat ze hem hopelijk over een tijd gaan associëren met wat leuks. Geef haar iets wat ze heel lekker vind bij het omdoen en ga dan direct iets leuks met haar doen. Hier betekend de halsband namelijk yes, we gaan wat doen. 

Ook voor het stukje met visite zou ik eens contact opnemen met een hondenschool/gedragstherapeut. Misschien is het omdat ze het spannend vind maar dat valt niet te beoordelen vanachter een computerscherm. Zoek iemand die op een positieve manier werkt. 

Niet alleen door het aangevallen zijn, je hond wordt volwassen en gaat dan dit gedrag vertonen. Laat hem aub nooit los, denk aan andere honden en katten.

Houd de halsband voorlopig overdag om en raak die halsband regelmatig even aan, verder niets.

Doe je de halsband om, kan je bij hem in de buurt komen als hij eet? Paar brokjes op de grond, niets doen, weer paar brokjes, aai over zijn nek, weer paar brokjes langere aai, weer paar brokjes, riem laten horen, niet rammelen hoor maar gewoon halsband vasthouden en dat hoort hij, paaar brokjes. Dit opbouwen tot je de halsband weer tegen de hond kan aanhouden, en vervolgens omdoen, weer afdoen,  dus niet gespje dicht enzv, tot gespje dicht kan doen en dan de jackpot. Trek hier rustig een aantal dagen en maaltijden voor uit? Misschien een idee.

Zo kan je natuurlijk ook het tuig aanleren, mocht dit ook eng zijn.

oh ja, de blafband gelijk wegooien. Ze stoppen met het gedrag, uit angst voor de nare prikkel.

Alleen de oorzaak van het gedrag zit er nog. Als hij blaft als hij alleen zat, dan zorgt de band dat het blaffen stopt, alleen waarom blaft de hond als hij alleen is? Heeft hij moeite met alleen zijn? Want dan heeft hij dat nog steeds, alleenkan hij dat niet meer uiten.

Wie weet werd hij ook gecorrigeerd met de blafband als er bezoek was, dan is bezoek niet leuk, omdat bezoek betekend een fysieke correctie.

Maar met bezoek lijkt het me waarschijnlijker, omdat hij pas kort bij je is, dat het voor hem een onvoorspelbare situatie is en dat betekend stres en als stres hoop oploopt, krijg je grommen, of snappen.

https://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/stress-signalen-bij-honden/

Hier een artikel over stres, om het te leren herkenen. Zo kan je zien of een situatie moeilijk is voor je hond.

Allereerst echt top dat jullie dit lieve Staffordje hebben geadopteerd en een fijne thuis geven. Zo te lezen gingen de vorige baasjes wel behoorlijk in de fout en zullen jullie hem ook eerst de tijd moeten geven om zich aan te passen. Niet teveel druk op zetten van in het begin, laat hem eerst volledig aan jullie wennen en de nieuwe omgeving, ga werken aan een band.

Teveel mensen beginnen te snel met "opvoeden", de hond moet natuurlijk leren wat de bedoeling is, maar dat gaat met kleine stapjes. Van zodra hij zich echt op zijn gemak voelt, gaat dit snel volgen. De blafband was iets dat de vorige eigenaar nooit had mogen gebruiken, de arme duts werd daar niet beter van. Ook was het de baas zijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat zijn hond niet werd aangevallen. Want nu is het vertrouwen naar andere honden toe weg.

Ja er zijn Staffies die absoluut niet met andere honden kunnen, maar er gaan er hier weer een boel kort door de bocht door te verkondigen dat geen enkele Staffie dat kan. Toevallig ken ik er een 8 tal die dat perfect kunnen, allen herplaatsers en maatjes van mijn Freya. Dan heb je er ook die hun voorkeuren hebben, de ene hond wel, de andere absoluut niet. Net zoals mijn Golden vroeger, die kon met bepaalde hondenrassen niet door de deur. Dus ik keek uit.

Ben trouwens van mening dat de honden best aan de leiband blijven, ongeacht ras. Krijg wat van de lui die hun honden maar loslaten van wel ras die dan ook zijn. Vrienden van mij met een Staffie gaan hen wel vaak eens laten rennen op een plek waar het rustig is, dat doe ik ook.

Staffies zijn heel trouwe, lieve en vooral erg gevoelige honden. De harde aanpak is met geen enkele hond de juiste, maar zeker niet met hen. Consequent zijn ja, hard neen.

Nogmaals, ga eerst je hond leren kennen en vice verca, dan pas stap per stap trainen. Hij moet zich goed voelen bij jou en dan doen ze zoveel voor hun baasjes. Wat Suzanne en Luca hierboven schreef is zo waar.

Veel succes en nog veel plezier met jullie nieuwe maatje !!! Hierbij een bewijs dat sommige Staffies wel degelijk samen kunnen spelen....toevallig drie asiel Staffies...die een reuzelol hadden samen. Maar als jouw hond is aangevallen geweest, is het uitkijken, dan moet je hem eerst heel goed leren kennen en dan zie je zelf hoe hij reageert, houdt hem aan de leiband en wil je hem in kalme gebieden wat vrijheid geven, dan bijv aan de lange 10 meter lijn ofzo. Deze foto deel ik enkel, omdat het niet zo is dat automatisch alle Staffies asociaal zijn omdat het Staffies zijn.

@Marie-Rose & Tibootje (RIP) + Freya'tje

Ja er zijn Staffies die met andere honden kunnen, ik ken ze ook, meestal bekende honden van de andere sexe.

Maar als ze een andere hond niet 'motten kan je dat niet vergelijken a la golden retriever.

Mijn Jojo kan absoluut niet met reuen, wel met teven, zijn beste vriendin is husky Donna, en met Tessa.

Lola (brindle) kan niet met de meeste teven, Donna wordt "getolereerd" en sommige opdringerige reuen worden al dan niet hardhandig op hun nr gezet.

Lola is geen 'staff' maar een mix van American-bulldog x Presa de Canario.

Ook positief om te weten zijn de game bred Apbt's van Micheal Vick, die sommige organisatie's wilden euthanaseren, maar toch zijn herplaatst, let wel deze honden hadden al 'pitfights' achter de rug of waren 'game tested'

En niet te vergeten de erbarmelijke omstandigheden, en gruwelijkheden, die deze honden hebben ondergaan.

https://barkpost.com/good/vicktory-dogs/

En om het af te maken deze nog, GR.CH Virgil 5xw ROM, Bulldog Revelation Dog of year 1998 & 1999, SDJ DOY 1999, AGDT Dog of the decade, samen met kat.

Heb ook een filmpje gezien dat die met een hond speelt.

En wat hebben we aan voorbeelden zoals de foto gr ch Virgil? En foto's van 3 spelende staffords? Niks, want TS zit in een andere situatie en er zijn nog steeds heel veel staffords  en kruisingen die absoluut níet met andere honden te vertrouwen zijn. Dus TS, wees een beetje verstandig: je hond is gebeten en heeft daardoor moeite met andere honden, ze luistert niet als ze losloopt en je hebt dus geen controle over haar op een afstand als ze niet aan de lijn loopt. Ze kan schade aanrichten aan een andere hond, dus houd haar aub apart van andere honden. Niet alleen voor je eigen bestwil maar ook voor dat van je hond én andere honden...    Ja er zijn succesverhalen en er zijn uitzonderingen maar ga er niet meteen vanuit dat je een uitzondering in huis hebt. Wees blij met je hondje en ga met haar aan de slag, daar heeft ze heel veel aan. 

och wat een verhalen, hoe kunnen mensen toch zo diep zinken 

TVP

2 Jaar, mooie tijd voor de omslag, zeker na een negatieve ervaring...

Helaas geen tijd nu om uitgebreid te reageren, morgen!

Oh en TS, neem aub het advies aan van mensen die al jaren een of meerdere staffords hebben, ipv mensen die een boekje hebben gelezen en als bij meneer a iets kan, dan moet dat bij meneer b ook kunnen. Je wil niet in de krant komen. Advies voor nu, leer elkaar kennen en bouw vertrouwen op, dat is nu het aller belangrijkste!!

Beste Brian,

Er zijn een aantal stappen te maken, maar vraag niet te veel in te korte tijd! Krijg een beetje de indruk dat je veel te veel ineens wil.

Begin eerst een met een goeie band op te bouwen. Lekker samen lopen, aan de lijn. Zo kan ze eerst aan je wennen en zien wat jij doet in bepaalde situaties. Zo kan je haar bv beschermen als er weer zo'n loslopend projectiel op der af komt stormen, laat haar zien dat jij dat oplost en zij niets hoeft te doen. In zo'n geval, zorg je dat jij tussen haar en de andere hond gaat staan. Als ze het vertrouwen heeft dat jij haar beschermt zal zij in de toekomst afwachten wat jij zal doen ipv zelf reageren.

Ik ben er geen voorstander van om staffords los te laten lopen. De meeste hebben daarvoor een te grote jachtdrift (als in als ze iets ruiken en/of zien, hebben ze bananen in de oren en luisteren ho maar), zoals je schrijft lijkt dat helaas ook bij jou het geval te zijn. Zeker in de bewoonde wereld waar je kans heb om andere honden tegen te komen is loslopen simpelweg geen goed idee, want als het mis gaat loop jij de kans dat je hond word afgespoten, zelfs als jou hond slachtoffer is. Wat ikzelf gebruik in buitengebieden is een longeerlijn (BV https://www.agradi.nl/paarden/longeerlijnen/?size=10m&gclid=CjwKCAjw7LX0BRBiEiwA__gNw4k4cDI17a1rgAcJOS3sBue6NzhFKqTfOW8j1vZkBAqh9OIEalB5YRoCYjYQAvD_BwE ), heb er 2 van 8 meter aan elkaar geknoopt. Wat hebben ze wel de ruimte, maar blijf je ten alle tijden hun onder controle houden.

Het blaffen op de manier die je beschrijft, zal grotendeels onzekerheid zijn, waaks zijn de meeste staffords zeker niet. Het aanblaffen is dan ook het enige wat je van een staffy mag verwachten. Helaas heb je nu te maken met het resultaat van de vorige eigenaren, die ipv te werken aan een oplossing, een hulpmiddel hebben gebruikt die meestal maar kort werkt. Pijnprikkels gebruiken bij dit soort gedrag, verergerd veelal het ongewenste gedrag. De beste resultaten die ik geboekt heb bij dergelijk gedrag, is het blaffen aanleren op commando. Klinkt vreemd, maar het werkt. Genoeg youtube filmpjes te vinden om voorbeelden te hebben hoe dit aan te leren. Maar dit is echt zo'n ding dat vaak in het begin erger lijkt als dat het word, want alles is nieuw voor der. Ze zal moeten wennen aan de geluiden om je heen, die zullen anders zijn als bij de vorige eigenaren, dus een stuk geduld is noodzakelijk, hoe vervelend ook. Hier keek ik dan vaak even mee als ze blafte en dan kregen ze een aai over de bol en met zachte stem zei ik dan iets van het oke, kom kroelen.

Is het een echte stafford (dus met stamboom of iig herleidbaar) of niet? Want het gedrag naar vreemde is niet oke! Is niet bepaald stafford eigen om zo te reageren!! Normaal gesproken word elk mens begroet met net iets te veel enthousiasme en heb je je handen vol om ze rustig te houden. Heeft ze een eigen plek, mand/kussen/bench enz? Maak een routine aan die bij je past, dus als bezoek binnenkomt, dat ze dan standaard naar der eigen plek moet. Gasten de instructie geven de hond geen aandacht te geven!! Als iedereen dan zit en rustig is roep je der bij je en zo went ze vrij snel aan dat ook hier geen actie van haar gewenst is en dat zij niets hoeft te doen. 

Ik wil je een verzoek doen, namens je hond. Een stafford voed je niet op met harde hand, daar zullen ze hun vertrouwen in je door verliezen. Een stafford is een gevoelige hond, die je het beste niet kan corrigeren, maar begeleiden. Als ze bv niet op de bank mag en ze doet het toch, dan stuur je haar naar der plek en dus niet van de bank afsturen. Ze kunnen behoorlijk koppig zijn, dus je zal een lange adem moeten hebben. Maar uiteindelijk zal je geduld worden beloond.

Ik zie weer mensen blaten, dat staffords ook zo leuk echt wel met andere honden kunnen spelen en dat dat echt wel kan:

Hier mijn 3 etters, ziet er toch uit alsof het prima kan.... Maar helaas schijn bedriegd! Gooi hier een brok/bal iets noem maar iets l*lligs een veertje en ja kan je plafon gaan dweilen. Veel meer als elkaar tolereren is het niet. Het zijn geen honden die als functie moesten samenwerken in oorsprong, het zijn van oorsprong PITDOGS!! Ze moesten tegen elkaar knokken in de pit/kooi. Die eigenschap bezitten de goed gefokte staffords nog heel erg sterk. Veelal zie je bij het opgroeien van pups af aan de verandering in gedrag, van leuk spelen, naar overheersen, naar domweg er direct vol op klappen. Veelal is een negatieve ervaring met een andere hond, genoeg om de knop om te zetten en dan moet alles op 4 poten dood. Gezien je hond dus nu een negatieve ervaring rijker is, zou ik dus bijzonder goed oppassen met andere honden. Als jij contact met andere honden echt wil behouden, zoek dan eigenaren met stabiele honden op, die daar open voor staan. Mocht het dan misgaan, dan is het genomen risico een bewuste keuze geweest van jou en de andere eigenaar. Scheelt hopelijk veel gedoe met politie enz enz…  De combinatie teef/teef en reu/reu is veelal vragen om problemen (nogmaals logisch als je de oorspronkelijke functie in acht houd). Als het voor jou zo belangrijk is, zou ik opzoek gaan naar een reu, liefst wat onderdanig, maar stabiel van vergelijkbare grote. Een aantal simpele regels: geen speelgoed, geen voedsel en geen aandacht geven aan de andere hond, dan heb je de grootste triggers iig niet.

Wat ik je ook aan wil raden is als ze bv gespannen is door een situatie bij het buitenlopen of het blaffen, is een fijne relaxerende massage geven, zowiezo vinden ze aandacht geweldig, maar dit kalmeert ze, waardoor ze terug zakken in hun energie niveau.

Als ze niet te zwaar is en goed gebouwd, zou ik ook lekker met der gaan fietsen. Die van mij (op de kleine draak na) vinden dat geweldig! Zo kunnen ze lekker hun energie kwijt en het is minder belastend als bv flirtpole of achter balletjes aan. 

Trainen op gehoorzaamheid doe je bij een stafford niet als ze nog vol energie zitten, ga eerst lekker lopen/fietsen voordat je aan gehoorzaamheid begint. Dat scheelt je heel wat ergernis 

Succes en als je vragen heb, stel ze aub! Ik loop al heel wat jaartjes in staffordland rond en heb al heel erg veel voorbij zien komen. Bijna overal kan je aan werken, met veel liefde en geduld, kan je heel erg ver komen!