Pitsende Aussie

Hey iedereen, graag had ik jullie mening/hulp gevraagd voor mijn Aussie. Een gedragsconsulente raadplegen, is op dit moment nogal moeilijk door onze lieftallige COVID-19 virus. Dus hoop ik hier al enige info/tips te verschaffen.

Toby is een 9 maand oude Australische Herder.

Het is een zeer zelfzekere hond, maar verder heel lief en vriendelijk. Ik heb hem nog nooit weten uithalen en kan perfect met iedereen spelen.

Wij zijn onlangs bij mijn partner komen inwonen. Maar plots begint hij sinds vorige week naar mijn partner te pitsen als die bij mij staat. Hij geeft geen waarschuwingssignalen voor zover ik kan zien (likken, pootje heffen, geeuwen, ...) maar komt meteen op hem afgelopen met een klein grommetje (alsof hij gefrustreerd is) en pitst dan in zijn been.

Hebben jullie enig idee waarom hij dit zou kunnen doen? Want wij zijn hier al vaker over de vloer geweest en blijven slapen en toen is dit nog nooit voorgevallen. 

En hoe kan ik hier het beste mee om gaan? Ik weet dat een hond corrigeren niet altijd een goede methode is en dat je ongewenst gedrag moet negeren. Maar je kan toch moeilijk een pitsende hond negeren en zijn gang laten gaan?

Alvast bedankt!

Hoe lang woon je bij je partner in?

9 Maanden is een onzekerheid fase. Sowieso de verhuizing maakt de situatie anders en onzekerder. Je hond heeft nl geen idee. Zijn voorspelbaarheid is weg, het zal een paar weken nodig hebben, eer hij zich helemaal thuis voelt 

Je partner vind hij gezien zijn gedrag op dit moment spannend, als hij bij jou in de buurt is.

Zijn gedrag corrigeren is iets wat je absoluut niet moet doen. Wat je wel kan doen, zorgen dat je hond vertrouwen krijgt in de partner en zijn nieuwe situatie.

Dit kan je heel goed doen, door in de voor je hond spannende situaties, voertjes te geven. Honden zijn nl emotie eters, net als wij en door voertjes te geven werk je aan een goed gevoel en dat gevoel zal je hond dan gaan koppelen aan je vriend.

Als je dit blijft doen, je vriend kan dit ook doen, dan zal je zien, dat je hond zal stoppen met het snappen (in NL noemen wij dat zo) en zelf een voertje komt vragen bij je vriend.

Gedrag ombuigen heeft wel altijd even tijd nodig.

Het lijkt mij een kwestie van claimen. Doet hij het alleen als je partner dicht bij jou staat? En plast hij ook over andere dingen heen (en zo ja, van wie zijn die dingen)?

Plassen zou ik in dit geval absoluut niet negeren, maar corrigeren. Er is heel goed een middenweg te vinden tussen de hond alle hoeken van de kamer laten zien, of helemaal niks doen en het maar laten gebeuren. 

Ik denk dat je hond erg moet wennen dat hij jouw aandacht moet delen met een ander. Ik zou hem er (meer) bij betrekken, zodat je duidelijk maakt dat hij nog steeds genoeg aandacht krijgt. Het is misschien ook een goed idee dat je partner wat meer met hem onderneemt, zodat hij besef krijgt dat 1+1 nu 1+1+1 is geworden.

Ik wandel sinds kort met een aussie...zelf heb ik een newfoundlander.....de aussie spitse bij mijn hond, naar de poten, doorbijten deed die niet, ik heb een teef en de aussie is een reu...wij zijn er bij gekomen, bij het baasje en een boxer, we horen er niet bij, het gaat steeds beter als we er aan komen, het gedrag is er de aussie is een drijver van dat baasje, maar mijn hond wordt toch steeds meer en meer geaccepteerd, mijn hond is steeds vriendelijk en laat de hond met rust...gaat niet in in het gedrag van de aussie...nou is dat een spel tussen honden en niet tussen mensen...de hond negeerd mij volkomen.....wel is het zo als er wat lekkers wordt gegeven dat de aussie, ik doe dat dan, ook komt en het heel voorzichtig aanpakt.....mijn advies, jouw vriend, eens alleen met de hond op stap, iets ondernemen, en laat je vriend eens het eten klaar zetten, geen druk er op uitvoeren, je vriend is er bij gekomen, en jouw aussie moet dat accepteren, het heeft even tijd nodig, maar dat zie ik hier ook....

Met pitsen bedoel je happen, denk ik? Bij een Aussie is dat vaak regelgedrag. Een middel om controle te krijgen over een situatie waarin ze vaak wat onzeker zijn. Ik zelf corrigeer dat wel bij mijn Aussies op die leeftijd. Niet in de zin van straffen maar ik pak op zo'n moment wel even duidelijk de leiding. Vinden ze alleen maar fijn want dan hoeven ze het zelf niet meer te regelen. Wat ik dus in zo'n situatie doe is een een duidelijke nee en de hond naar zijn plaats sturen.  Dit alles met een rustige stem. Negeren van ongewenst gedrag is totaal niet handig bij een Aussie. Ze hebben echt wel duidelijke regels nodig. En met belonen moet je altijd heel goed kijken wat je aan het belonen bent. Zorg dat je vriend de hond ruimte geeft en tijd. Ze zijn op deze leeftijd vaker wat angstiger en eenkenniger en het is zaak dat goed te begeleiden. Mocht je hulp nodig hebben zou ik eens mailen naar https://www.happytails.nl/ 

" Ik wandel sinds kort met een aussie...zelf heb ik een newfoundlander.....de aussie spitse bij mijn hond, naar de poten, doorbijten deed die niet, ik heb een teef en de aussie is een reu...wij zijn er bij gekomen, bij het baasje en een boxer, we horen er niet bij, het gaat steeds beter als we er aan komen, het gedrag is er de aussie is een drijver van dat baasje, maar mijn hond wordt toch steeds meer en meer geaccepteerd, mijn hond is steeds vriendelijk en laat de hond met rust...gaat niet in in het gedrag van de aussie...nou is dat een spel tussen honden en niet tussen mensen...de hond negeerd mij volkomen.....wel is het zo als er wat lekkers wordt gegeven dat de aussie, ik doe dat dan, ook komt en het heel voorzichtig aanpakt.....mijn advies, jouw vriend, eens alleen met de hond op stap, iets ondernemen, en laat je vriend eens het eten klaar zetten, geen druk er op uitvoeren, je vriend is er bij gekomen, en jouw aussie moet dat accepteren, het heeft even tijd nodig, maar dat zie ik hier ook.... "

Willemijn _ baasje van Bams ¥ _ en Ozjin.

Ik zelf laat mijn Aussies absoluut niet zo spelen. Spel moet voor beide honden leuk zijn. Zodra ze dit gaan doen breek ik spel af en gaan ze lekker aan de lijn. Dat snappen ze gelukkig dondersgoed en inmiddels weten ze dat drijven geen spelen is. 

Happytails eens mailen/bellen!

En wat Klara al aangeeft! 

Goede hondenschool én zelf fokker van Aussies. Heeft heel veel ervaring! (Is ook erkend gedragstherapeut)

" Ik wandel sinds kort met een aussie...zelf heb ik een newfoundlander.....de aussie spitse bij mijn hond, naar de poten, doorbijten deed die niet, ik heb een teef en de aussie is een reu...wij zijn er bij gekomen, bij het baasje en een boxer, we horen er niet bij, het gaat steeds beter als we er aan komen, het gedrag is er de aussie is een drijver van dat baasje, maar mijn hond wordt toch steeds meer en meer geaccepteerd, mijn hond is steeds vriendelijk en laat de hond met rust...gaat niet in in het gedrag van de aussie...nou is dat een spel tussen honden en niet tussen mensen...de hond negeerd mij volkomen.....wel is het zo als er wat lekkers wordt gegeven dat de aussie, ik doe dat dan, ook komt en het heel voorzichtig aanpakt.....mijn advies, jouw vriend, eens alleen met de hond op stap, iets ondernemen, en laat je vriend eens het eten klaar zetten, geen druk er op uitvoeren, je vriend is er bij gekomen, en jouw aussie moet dat accepteren, het heeft even tijd nodig, maar dat zie ik hier ook.... "

Willemijn _ baasje van Bams ¥ _ en Ozjin.

Daar heb je een heel goed punt om de vriend met de aus dingen te laten doen zo als gaan wandelen en eten geven, zodat hij gaat leren dat de vriend erbij hoort en zodat ze een band opbouwen.

De aus, met 9 maanden hebben alle honden (niet alleen ausen) een onzekerheids fase. Dan de verhuizing dat is sowieso wennen voor een hond, de vriend, die nog geen onderdeel van de sociale groep is, voor de hond spannend allemaal.

De aus heeft idd tijd nodig om te leren dat ook de vriend er bij hoort.

Gedrag corrigeren is eigenlijk nooit handig, je doet zo niets aan de oorzaak voor het gedrag.

Dit gedrag, onder die omstandigheden en gezien de leeftijd, komt vrijwel zeker door onzekerheid bij de aus.

Bovendien honden leren door associeren, de correctie en weg sturen, maakt niet dat de vriend er leuker door wordt.

Het snappen, betekend ik wil je weg, uit de buurt

Gedrag corrigeren is eigenlijk nooit handig, je doet zo niets aan de oorzaak voor het gedrag.
Dit gedrag, onder die omstandigheden en gezien de leeftijd, komt vrijwel zeker door onzekerheid bij de aus.
Bovendien honden leren door associeren, de correctie en weg sturen, maakt niet dat de vriend er leuker door wordt.
 
Het snappen, betekend ik wil je weg, uit de buurt "

Suzanne en Luca

Maar hoe leer je een hond dan wat je wel wil zien? Mijn Aussie wil het heel graag goed doen maar als hij je niet begrijpt raakt hij super gefrustreerd en gaat hij het zelf wel regelen. En dan krijg je dus dat gegrom en gehap van TS. Zeker op die leeftijd hebben ze structuur nodig. Ik corrigeer niet fysiek of met schreeuwen maar ben wel heel duidelijk. Dat wegsturen zorgt bij bij mijn hond voor enorm veel rust (ik doe het goed, ik snap waar ik aan toe ben, degene die ik lastig vind is uit mijn buurt, ik voel me fijn). En vanuit die rust en positieve emoties kun je dan weer verder werken. Bijvoorbeeld aan een band met een nieuwe huisgenoot. Dat leuk worden komt vanzelf wel en is gewoon een kwestie van tijd en ruimte geven. En dat vraagt inderdaad ook van de vriend dat hij de hond die tijd en ruimte geeft. Mijn jongste Aussie heeft ook moeite met andere mensen, zeker mannen. Dat hoort ook wel een beetje bij het ras. Maar je kunt zijn hart echt wel winnen alleen duurt dat wat langer. Forceren werkt dan ook niet.

Als je duidelijk bent, doen ze wat je vraagt.

Als ik met behendigheid, niet duidelijk ben, dan hangt Luca in mijn arm. Ik heb geen schade, zelf met blote arm niet. Zo verteld ze me, dat ik niet duidelijk ben.

Nou is het naar vreemde anders, de herders zijn wantrouwend naar vreemde, je moet je eigen roedel beschermen, dat hoort idd ook bij de aus.

Naar mensen, die bij jou horen, zal je dus moeten werken aan een goede band met je aus.

Weg sturen is een best pittige straf, je zet ze uit de groep en de stres wordt idd minder, je leert ze ook dat ze niets met bezoek hoeven. Ausen gaan idd graag regelen en dat is niet zijn taak. Dat heeft mijn Luca ook.

Maar ik zou ze dan voor dat het bezoek binnen is, op een kleedje leggen met iets lekkers, en niet pas als je bezoek er is. Zo koppelen ze het weg sturen niet aan je bezoek, maar doordat ze op afstand zijn en iets lekkers hebben, laat je zien, dat jij best zelf het bezoek kan regelen en voorkom je dat je ze weg stuurt

Luca snapte naar mijn moeder als ze bij mij was. Mijn moeder hoort bij mij mijn sociale groep, daarvan is het fijn als ze die leuk vind, dus Ik gaf mijn moeder een pot voertjes als ze binnen kwam, ze moest Luca laten zitten, met voer doet Luca dat netjes en ze gaf haar voertjes. Na een paar keer, ging Luca gelijk zitten als mijn moeder en aan kwam. In het begin als mijn moeder had gezeten en opstond, wilde Luca nog snappen, dan strooide ze wat voertjes en al vrij snel, was het goed als mijn moeder er was en rond liep.

Zo ben je bezig met emotie te veranderen, waardoor het gedrag vanzelf stopt.

Een aus is een aus, die blijven hun leven lang jou regels uittesten, niet om de baas te willen zijn, maar om te kijken of je wel oplet. Daarom zijn ze zeker niet geschikt voor iedereen.

" Daar heb je een heel goed punt om de vriend met de aus dingen te laten doen zo als gaan wandelen en eten geven, zodat hij gaat leren dat de vriend erbij hoort en zodat ze een band opbouwen.
 
De aus, met 9 maanden hebben alle honden (niet alleen ausen) een onzekerheids fase. Dan de verhuizing dat is sowieso wennen voor een hond, de vriend, die nog geen onderdeel van de sociale groep is, voor de hond spannend allemaal.
De aus heeft idd tijd nodig om te leren dat ook de vriend er bij hoort.
 
Gedrag corrigeren is eigenlijk nooit handig, je doet zo niets aan de oorzaak voor het gedrag.
Dit gedrag, onder die omstandigheden en gezien de leeftijd, komt vrijwel zeker door onzekerheid bij de aus.
Bovendien honden leren door associeren, de correctie en weg sturen, maakt niet dat de vriend er leuker door wordt.
 
Het snappen, betekend ik wil je weg, uit de buurt "

Suzanne en Luca

Deze hond is ruim volwassen...we wandelen al een poosje met elkaar op, dagelijks gaat het leuker worden.....mijn hond wordt steeds meer geaccepteerd door deze hond, het ras drijft graag, dat is het karakter van het ras, en als het gaat zoals nu, ....uitstekend, zonder dat er flink ingegrepen is accepteerd de aussie steeds meer mijn hond, en gaan ze zelfs zij aan zij.....   mijn hond leert ook van deze hond....allen maar leuk, het ras is leergierig dat is een newfoundlander niet, maar die van mij neemt dingen over van de aussie...moet altijd blijven staan op een kruising, baas zegt....over ...en dan mogen zijn honden...Ogin blijft ook dan staan, en gaat met ze over....ik zelf vind het niet zo raar dat een hond als er iemand bij komt het even raar vind, ga je daar goed mee om, accepteerd de hond echt de nieuweling wel.....

" Deze hond is ruim volwassen...we wandelen al een poosje met elkaar op, dagelijks gaat het leuker worden.....mijn hond wordt steeds meer geaccepteerd door deze hond, het ras drijft graag, dat is het karakter van het ras, en als het gaat zoals nu, ....uitstekend, zonder dat er flink ingegrepen is accepteerd de aussie steeds meer mijn hond, en gaan ze zelfs zij aan zij.....   mijn hond leert ook van deze hond....allen maar leuk, het ras is leergierig dat is een newfoundlander niet, maar die van mij neemt dingen over van de aussie...moet altijd blijven staan op een kruising, baas zegt....over ...en dan mogen zijn honden...Ogin blijft ook dan staan, en gaat met ze over....ik zelf vind het niet zo raar dat een hond als er iemand bij komt het even raar vind, ga je daar goed mee om, accepteerd de hond echt de nieuweling wel..... "

Willemijn _ baasje van Bams ¥ _ en Ozjin.

Wat mooi, ook dat gedrag afkijken. 

Het wennen aan elkaar heeft gewoon tijd nodig.

Ogen reageert er ook goed op, dan merkt de aus dat die van haar niets te vrezen heeft.

Wel een leuk groepje zo met zn drieën

Dat klopt, Ogin is syberisch, tegenover de aussie....wanneer we aankomen dan fixeert de hond, en Ogin, denkt...ja ik zie ze denken,   Halloooo doe gewoon, hahaha.....het happen naar de achterpoten gebeurd niet weer, Ogin heeft een dikke vacht die interesseerde het niet, keek niet eens, hahaha.....ik ben niet voor belonen met eten, maar heb wel eens wat bij me, en dat zagen die twee ook, als ik dan Ogin riep, kwamen deze twee ook, zitten en alledrie krijgen ze dan wat, zo assoceer ik Ogin bij de aussie...en andersom......de aussie is een heerlijke hond en zacht, als ze een brokje wil, heel voorzichtig....dit is best wat offtopic, ik wil er mee zeggen dat er geen echte berispingen zijn gegeven aan deze hond...door goed te handelen en ook wat toegeven gaat de hond nu aardig om met mijn hond, het ras is anders dan een newfy...en dat zal ook zo blijven, hiermee wil ik zeggen tegen topic opener, geef je vriend de ruimte om met de hond om te gaan....dan zal ook je vriend door jouw aussie geaccepteerd worden.

Wat fijn van de vele reacties en tips! Hartelijk dank hiervoor!

Had nog niet echt de tijd om te reageren, maar ben alvast wel aan de slag gegaan met wat hierboven omschreven werd.

Toby doet nooit in huis en stelt zich niet claimerig op, al is hij wel een tikkeltje jaloers, vooral naar de kat. Maar ik heb hem nog nooit iets anders weten doen dan jammeren als ik een ander aandacht geef.

Ik heb mijn vriend de opdracht gegeven om ook af en toe alleen met hem te gaan wandelen en eten te geven. Hiervoor gebeurde dat niet, niet omdat hij dat niet wil, maar omdat ik het liefst alles zelf met Toby doe. Haha. Ik ben zo'n moedertje dat haar kleintje niet goed kan afgeven zeg maar. Dus nu probeer ik mij wat "afzijdiger" te houden en mijn vriend spelletjes en trucjes te oefenen met Toby en ik moet toegeven dat Toby op een paar dagen al niet zo aan mij hangt en af en toe ook aandacht gaat vragen aan men partner en tot nu toe is er nog geen snapping geweest. Dus hopelijk is het hiermee opgelost. Dus, bedankt voor jullie tips! :D 

wat leuk dat je al resultaat hebt, ik herken het van je, wil het ook niet aan een ander overlaten,  maar als een hond in een gezin met meerderen samen komt en leeft, heel goed dat je het toch een beetje ietsie pietsie, hahaha, uit handen kan geven, geloof me de hond blijf jou echt heel trouw hoor, maar accepteerd dan ook je vriend....

Super leuk om te horen!

Je partner hoort er nu ook bij.

Het is sowieso handig als iemand anders je hond ook kan uitlaten, eten geven, ed, stel dat je ziek bent, dan kan iemand anders je hond doen.

Je weet nooit.