Dag Peppertje

Het is alweer een tijd geleden dat ik hier actief ben geweest, misschien dat sommige mij nog kennen. De reden dat ik terug ben is een verdrietige. Ik moet het gewoon even van me af schrijven.

Mijn meisje, mijn maatje, Pepper, is plots heel ziek geworden. Woensdag 19-02-2020 begon ze vanuit het niets heel veel te drinken en in huis te plassen. Verder at ze goed, was alert, wilde spelen, normale ontlasting. Maar het was raar en voelde meteen helemaal niet goed. 

Direct de dierenarts gebeld. Ik kon vrijdag in de ochtend langskomen, moest meteen even ochtendurine meenemen. In de tussentijd was Pepper gewoon zichzelf. Wel leek ze wat te zijn afgevallen. Ook merkte ik een subtiel verschil in haar lichaamsgeur. En dat baarde mij zorgen. Een weeïge zoetige lucht. Die lucht ken ik van terminale mensen. 

Vrijdag hebben ze meteen de urine onderzocht, na aanleiding van mijn verhaal bloed afgenomen en ook meteen een echografie uitgevoerd. Op de echo waren wat vlekjes op de milt te zien. Maar we moesten nog wachten op de andere uitslagen voor we meer konden doen. Ook maakte ze zich geen zorgen over wat vlekjes op de milt. Het zou van alles kunnen zijn. Verder was ze inderdaad afgevallen, van 34.5 (een maand eerder) naar 31.9. Hartslag, ademhaling en temperatuur waren normaal. 

Ben diezelfde dag nog gebeld over de urine, de pH was iets uit balans maar niet zorgelijk, zo goed als geen eiwit, geen bloed, alleen erg verdund. Wat niet zo raar was met dat vele drinken. Dinsdag zou ik de bloeduitslag krijgen.

Tijdens de echo had ze zich in haar lip gebeten, klein ongelukje, maar het stopte maar niet met bloeden, ook was ze erg misselijk. Zondag naar de spoedkliniek gegaan, daar aangekomen was het bloeden gestopt. Waarschijnlijk door de adrenaline. Ze heeft een prik voor de misselijkheid gekregen en een tablet voor de volgende dag. Maar meer kon de arts niet doen zonder de bloeduitslagen. Pepper voelde zich wel duidelijk beter na dat prikje dus ik ben blij dat we wel gegaan zijn.

Eenmaal thuis begon Pepper weer en daarna steeds meer te bloeden, nu ook uit de slijmvliezen in haar mond, dus had maandag weer de dierenarts gebeld voor advies. Ze konden niets doen totdat ze de uitslagen hadden. Dus weer wachten. In de tussentijd het zo comfortabel mogelijk gemaakt voor Pepper, die nog steeds alles deed zoals normaal maar trager. 

Dinsdag een telefoontje van mijn dierenarts die mij doorverwees naar een kliniek met meer apparatuur. Naar aanleiding van mijn verhaal wilde ze toch een stollings test laten doen, röntgen foto laten maken en een nieuwe echo. Diezelfde dag nog naar de nieuwe kliniek gegaan. Daar is opnieuw bloed afgenomen en een röntgen foto gemaakt. Bloed was niet goed, stolde helemaal niet. Als ze zich hard zou stoten zou ze mogelijk doodbloeden. Er was niets te zien op de röntgen.

Er was alleen de volgende ochtend ruimte voor de echo. Ze vonden opname nodig. Ze heeft die nacht vitamine K gehad in de vorm van injecties en daarna pillen om het bloeden wat te verminderen. Ze zouden mij nog bellen met de uitslag van de echo.

Woensdag middag werd ik gebeld. Slecht nieuws. Hoogst waarschijnlijk een agressieve vorm van kanker. Op de echo was te zien dat er op elk orgaan in de buik vlekken zaten. Door de stollings afwijking was er geen verder onderzoek mogelijk. Er waren nu biopten nodig. Maar dan zou ze hoogstwaarschijnlijk doodbloeden. Dan kan je gaan kloten met een bloedplasma infuus en extra vitamine K maar wat dan? In 5 dagen tijd was ze van een vlekkerige milt naar overal uitzaaiingen gegaan. Dan moet je, als ze het nemen van een biopt al overleeft, wachten op de uitslag. En heeft chemo dan nog zin als het zo agressief is? 

Ze vertelden mij dat er altijd wel ergens een dierenarts is die nog wat wil proberen. Maar ik had zelf al besloten dat het klaar was. Ik wilde haar mee naar huis. Ik zou per dag bekijken hoe het ging en als het tijd was de dierenarts bellen om langs te komen. 

Ze huppelde bijna naar de auto. Die avond zijn mijn vader, zusje en haar hondje Pom langs geweest om afscheid te nemen. Pepper leek het erg naar haar zin te hebben. Iedereen was bij elkaar, ze kreeg lekker veel aandacht, en hapjes die ze normaal niet mocht. Ze heeft regelmatig even een rondje gelopen in de kamer om haar koppie op iedereens schoot te leggen. Ik heb de hele avond naast haar op de grond gezeten. Op de bank klimmen ging bijna niet meer.

Ik heb die avond besloten dat ik de volgende dag de dierenarts zou bellen zodra die open was. Er was geen meerwaarde om haar langer bij me te houden. Ze zou niet meer beter worden en alleen maar meer gaan lijden. Ik wilde haar in haar waardigheid laten. 

Die laatste nacht heeft ze het toch nog voor elkaar gekregen om op de bank te klimmen (met wat hulp van mij) en is ze bovenop mijn borst in slaap gevallen. Totdat dat te heet voor haar werd en ze op de grond naast me ging liggen op haar kussen. Ik moest haar wel aanraken anders wilde ze niet slapen. 

Om 5 uur maakte ze me wakker. Ze had honger. Dus naar de keuken, lekker zacht eten voor haar gepakt. Helmer had daar ook geen bezwaar tegen. En daarna even naar buiten voor een frisse neus en een plasje. 

Toen de dierenarts open was heb ik ze gebeld. Ze zouden in de middag iemand sturen. Ze wisten alleen niet precies hoe laat. 

Rond 10.00 wilde Pepper nog een laatste plasje doen. Daarna had ze de kracht niet meer om op te staan. Ze wilde nog wel wat drinken en lekkers eten. Maar het ging nu heel hard achteruit. 

Ik heb de hele dag bij haar op de grond gezeten en haar koppie vast gehouden. Ze viel veel weg maar maakte nog regelmatig oogcontact met me. 

Om 15.00 was de dierenarts er. Pepper wilde opstaan om die vreemde vrouw even weg te blaffen maar ik heb haar vast gehouden. Zodra de dierenarts haar hand uitstak om haar te laten snuffelen begon ze meteen likjes te geven. Grote mond klein hartje. 

De dierenarts gaf haar het eerste spuitje om in slaap te vallen. Ze had, zoals we al hadden verwacht, meer nodig. Ze wilde ook al niet in slaap vallen voor haar sterilisatie. Na 10 minuten was ze in slaap. Toen kreeg ze het laatste spuitje. Ze is op 27-02-2020 om 15.20 in mijn armen overleden. Helmer legde zijn koppie nog in mijn nek, hij is heel lief geweest. Ik heb haar daarna gewassen en we hebben haar die avond naar het crematorium gebracht. 

Ik ben er kapot van, maar ik heb er vrede mee dat het geen lange lijdensweg is geworden voor Pepper en dat ik bij haar was. Ik heb de laatste nachten beneden geslapen en ben constant bij haar geweest. Het was zwaar maar ik ben blij dat de tijd die ik nog met haar had zo hebben kunnen doorbrengen. Ze is Pepper gebleven tot het laatste moment. 

Ze zou op 16 april 9 zijn geworden.

Vanochtend is ze gecremeerd, ik wilde daar graag bij zijn. Morgen haal ik haar as op.

Heel veel sterkte hoor leef erg met je mee 

Heel veel sterkte. Wat verdrietig. Ze is voor altijd in je hart.

Agosss, veel te jong maar je hebt haar een fijn waardevol en ook liefdevol einde gegeven.

Je zult haar ontzettend missen maar je hebt het goed gedaan.

Heel veel sterkte voor nu en in de toekomst.

Heel veel sterkte.

Bedankt allemaal. 

Liedeke...wat ontzettend moeilijk is dit geweest voor je, maar je hebt een goed besluit genomen en niet verder gedokterd, zo verdrietig je verhaal, heb het met tranen gelezen, wat is het snel gegaan....probeer het een plekje te geven en neem daar de tijd voor.....mooi dat je haar hebt begeleid, en morgen thuis, heel veel sterkte..

Wat een verdrietig einde en dat bij je hond van nog geen 9 jaar. Er zat niets anders op dan Pepper in te laten slapen en uit haar lijden te verlossen. Wat is dat snel bergafwaarts gegaan.

Heel veel sterkte voor nu en de komende periode. Het gemis zal groot zijn.

Heel veel sterkte met dit grote verlies

Heel veel sterkte met dit grote verlies

Ik lees dit met tranen in mijn ogen gecondoleerd met het verlies van jullie mooi hond 

Wat een ontzettend verdrietig verhaal. 

Je hebt een juiste keuze gemaakt door haar niet langer te laten lijden, maar wat zal dit zeer doen.

Heel veel sterkte met de verwerking van dit grote verlies.

veel sterkte...

wat een mooie hond was ze

Veel sterkte , weet hoe het voelt, 9 jaar is eigenlijk veel te jong, maar koester de jaren die je met haar had.

Ach tranen in mijn ogen, wat fijn dat je er zo voor haar kon zijn die laatste periode. Was is dat snel gegaan zeg, heel verdrietig. Sterkte komende tijd !

Heel veel sterkte.

Heel veel sterkte.

Bedankt voor alle steun.

Het is inderdaad heel snel gegaan. Heb eigenlijk pas sinds gisteren de tijd gehad om te laten bezinken dat ze er niet meer is. Zodra ze ziek werd ben ik meteen aan het zorgen geslagen. Het is echt veel te stil en leeg in huis. Gelukkig heb ik Helmer nog, maar het is niet compleet meer. 

Ik heb net haar as opgehaald, dus ze is weer thuis. 

Heel veel sterkte met het verlies van Pepper.