Als je even de rest van mijn posts leest, kun je dat vast zelf beantwoorden.
Overigens wandel ik zelden los met de honden. Ik wandel sowieso vermoedelijk minder dan de gemiddelde forummer (ojee) maar ik durf wel beweren dat mijn honden er fysiek een pak beter voorstaan dan de gemiddelde forumhond ;)
Je hebt helemaal gelijk! Als ze niks mogen kunnen ze ook niks leren
Bedankt voor de tip dit gaan we zeker weten gebruiken!
Hij rent alleen mee als hij de hond kent en hij loopt uiteraard een hoop aan de lijn. We doen dan ook een hoop spelletjes een sprongetje over een boomstam op een bankje springen etc.
Klopt hij wacht altijd eerst af tot de andere hond aan geeft ''kom maar''
Ontzettend bedankt voor deze reactie! Ja we gaan naar een hondenschool daar leren we ook steeds weer een hele hoop. Ik denk dat wij vooral tegen het feit aan liepen dat overal staat overigens de fokker ons ook vertelde, een aussie is trouw en loopt nooit ver van je vandaan. Echter is dit in de praktijk wel wat anders. Hij zal nooit weg lopen maar de hele tijd naast je is ook niet waar. Nogmaals ontzettend bedankt!
Aussie en pubertijd hoera inderdaad :) Het is gewoon een lastig ras om op te voeden en helaas onderschatten veel mensen dat. Hier train ik al vanaf 8 weken heel bewust op loslopen en hier komen. Ook het trekken aan de lijn probeer ik te voorkomen zodat je het later niet hoeft te fixen. Een aussie gaat altijd voor succes en wat hem het meeste oplevert en dat vraagt veel creativiteit en kennis van het baasje. Een goede hondenschool met kennis van het ras is echt een must. En ga op zoek naar de ultieme beloning.
300% mee eens, met deze quote...
En ik weet het, deze discussie heb ik op andere topics reeds gevoerd, ik kreeg toen heel wat commentaar over me heen, maar ik blijf erbij. Zoals Luz het hier verwoord is 300% juist, en we zullen dit moeten blijven herhalen vrees ik.
Ik zou het zelf nog straffer durven stellen: Mensen die hun hond afschermen, het allemaal voor hen regelen en hun hond nooit de kans geven om te leren omgaan met andere honden... maken van hun eigen hond gewoon "bijt- tot moordmachines" (ik weet het, zware schokkende woorden, maar laat het aub eindelijk eens tot jullie doordringen) omdat deze honden dus inderdaad hun plan gewoon niet kunnen trekken als er een andere hond komt aanrennen
En wat als het eens geen andere honden zijn, maar enthousiast spelende aanrennende kinderen die voor de hond heel bedreigend overkomen, maar nooit geleerd hebben om te ontwijken, boog maken, misschien een beetje te grommen,... dit soort dingen leren honden van elkaar (door op elkaar af te stormen, ook al heeft de andere hond dat niet graag), en dat kan ook in omgaan met vreemde mensen, kinderen, fietsers/steppers, joggers, enz... alleen maar nuttig en nodig zijn.
Mijn aussies lopen om echt niet naast me als ze los lopen en dat hoeft ook helemaal niet ze zijn immers niet voor niks los, kunnen ze lekker rennen, spelen, rollen, snuffelen enz. Daarbij is de ene aussie de ander niet.
Mijn oudste is zeer zelfstandig en weet heel goed hoe hij het moet doen, denkt hij zelf dus daar heb ik een flinke kluif aan hij luistert als de beste maar moet er wel het nut van inzien.
M'n jongste is enorm mensgericht en luistert met haar 14 maanden super goed is veel minder zelfstandig en wil heeeeeel graag samen met me werken dus vele malen makkelijker tot nu toe nog geen puberteit terwijl m'n oudste er volgens mij nooit uitgekomen is en die is nu 9.5.
En ondanks de leeftijd blijf in inchecken belonen zodat ons contact buiten sterk blijft.
Lekker genieten van je jonge hond komt vanzelf wel goed.
Let er wel op dat je hond nooit aan de lijn speelt / snuffelt met andere honden!!’ (Tenzij losse sleeplijn). Zo gebeuren de meeste bijtincidenten!!! Ze kunnen oa minder uit de weg indien een andere hond stress signalen afgeeft en “ingrijpen” van baasjes aan de lijn kan nog meer stress oproepen
Beetje late reactie van me, wil hier even op ingaan.
Onze minister Schouten, heeft een uitgebreid onderzoek gedaan naar bijtincidenten. Er zou nl een lijst me HR honden komen, die er gelukkig niet komt. Er zijn een HR rassen
Honden worden geboren met bepaalde erfelijke eigenschappen en allemaal hebben ze prooidrift.
Bij de herders is het drijven versterkt, het vastpakken verzwakt. Bij de "vechthonden" is het vastpakken en schudden versterkt, het drijven verzwakt.
In onze genen ligt niet vast gesteld, wie we zijn. De onderzoeken van Lorenzt bevestigen dit. Zet je een pas geboren kitten in een nest pups, zal ze denken dat ze een hond is. Onze baby"s spiegelen zich aan ons, om zo te leren dat hij mens is.
Onze vijand ligt ook niet vast, dat kan ook niet, we weten nl niet wie we zelf zijn, laat staan dat er in je genen is vast gelegd, wie je vijand is.
Mooi om bij de stokstaartjes te zien ( leven in familie groepen ) dat de oudere jongeren de jongste van alles leren. Er komt een grote roofvogel aan, een jongste generatie ziet dat, blijft verwondert kijken, hij heeft geen idee. Komt een ouder jong er aan (die hebben als taak de opvoeding) en pakt hem beet, snel het nest in. Nu weet de jongste, daar met ik voor oppassen. Dat ligt niet in zijn genen vast gelegd.
Onze honden zijn dus niet hond intolerant geboren, dat kan dus niet.
Maar hoe zit het nu wel, kom ik op het onderzoek terug.
De invloed van de opvoeding en omgeving, maakt dat een hond hond intolerant kan worden
Ze hebben ontdekt, dat honden. die met fysiek geweld, positieve correcties en onderdrukken, een groot risico vormen op bijtincidenten.
Daarnaast is de omgeving, de ervaring die ze doen van zeer grote invloed. De erfelijke aanleg, komt pas tot uiting, als deze getriggert wordt
Honden, die in hun ontmoetingen, regelmatig een snauw, knauw, een beet krijgen, van andere honden, leren dat andere honden niet altijd leuk zijn. Als ze eenmaal volwassen zijn, dan accepteren ze niet meer alles en zullen dus, afhankelijk van de ervaringen die ze hebben op gedaan gaan reageren.
Pups en jonge honden, staan nog oen om de wereld te ontdekken, eenmaal volwassen is dat net meer nodig, vandaar een omslag rond volwassenheid. Dat is gemiddeld 3 jaar.
Heb je fijne ervaringen opgedaan, dan heb je geen negatief gevoel in het contact met andere honden. Heb je minder prettige ervaringen gedaan, grote kans dat een hond zelf gaan reageren door of vluchten bij het ontmoeten van andere honden.
Dus jou taak als baas om ter zorgen voor een veilige omgeving met positieve ervaringen.
Honden spreken uitstekend elkaars taal. kwa speel is dat ras gebonden. Er zijn honden die ruw spelen, de flink beuken en bijten, als die met een ras speelt, die liever rennen, dan botst dat, dan is spel niet leuk. Spel is plezier voor twee.
Door grenzen te stellen (en dat is niet de taak van vreemde honden onderling) leer je je hond wat er van hem verwacht wordt. Door selectief te zijn, met wie je hem laat Kens maken en spelen, doet hij positieve ervaringen op en dan krijg je een stabiele hond.
Wij bepalen alles voor de hond, je bepaald het ras wat je koopt, (misschien past het ras niet bij je) halsband of tuigje, de lijn legde, los of aan de lijn. We bepalen wat hij eet, hoeveel en wanneer, ook de plek waar hij eet. We bepalen zijn slaapplek, sluiten hem om in de bench, we bepalen zijn speeltjes, wanneer hij mag spelen, zijn kluifjes, wel of niet naar de da en enten of niet, vlogen druppels, we bepalen waar hij naar buiten mag, wanneer en hoela. Wij bepalen of we fysiek corrigeren en hoe. Wij bepalen zijn regels, we bepalen dus alles uit het leven van de hond.
En dan het aller moeilijkste, de ontmoeting met andere honden, dan laten we ze in de steek, dat moet hij maar zelf regelen.
Buiten met andere honden, die niets met elkaar hebben, die enorm verschillen in leeftijd, grootte, kracht, type spel en als er geen band is, is er geen grens.
Tja..........ik vind dat niet normaal
Juist als mijn hond het het meest nodig heeft, dan ben ik er voor haar.
Geen eén hond is het zelfde, geen éen hond, zal uit zich zelf, strak naast de baas lopen.
Een hond leeft in een geur wereld, met wandelen zijn ze met die neus bezig. Jonge honden onderzoeken de wereld en die gaan op andere honden af.
Het verschil met een herder en een jachthond, de herder werkt in het zicht van de baas, de jachthond gaat verder weg om prooi op te halen. Tijdens het werk van een jachthond, moet hij zelf beslissingen nemen. Stel er is een hek waar hij achter moet zien te komen, een sloot door en prikstruiken, de baas kan hem o die afstand niet begeleiden.
Terwijl herders honden in het zicht van de baas werken. Daarom blijven ze meer in je buurt. Een jacht hond, wat sommige zeggen, eigenwijzer, ik noem dat zelfstandig werkend.
Maar een aus is een aus, die werkt wel in jou zicht, maar toch op zijn eigen manier. Stel je wilt de schapen naar links hebben en er loopt een schaap net buiten de kudde, een border zal ook gelijk de schapen naar links sturen, als je dat vraagt. Een aus zegt, oké baas, ik ga eerst even dat schaap halen en dan doe ik wat je vraagt.
Ik ging wel eens mee met een aus naar de schapen, die is van vrienden. JJ range, die was top met aussen. De aus vond het leuk eerst dwars door de schapen te gaan, ze uit elkaar te jagen, daarna weer bij elkaar te drijven.
Dat is echt aus. Steeds grenzen uittesten, zijn leven lang.
Daarom is het geen makkelijk ras om op te voeden en te trainen, wel sper leuk.
Doe vooral leuke en gekke dingen samen met je aus, dat vinden ze geweldig.
Het naast Loen, de ik alleen tijdens gg lessen, of korte stukjes, bij oversteken. Als je wandelt, geef dan lijn lengte, zodat hij kan snuffelen en die vrijheid ook heeft.
Luca en ik, samen. klimmen en klauteren
"Er voor je hond zijn", is uiteraard goed! Maar het is niet hetzelfde als "je hond steeds afschermen".
Ik kan je verhaal deels volgen (ik heb er enkel het laatste zinnetje uitgepikt voor de quote), En je zegt zelf (terrecht) wij bepalen alles voor onze hond (wat, wanneer en waar hij eet, wanneer hij mag spelen en met wat, wanneer hij moet plassen enz... enz....) we geven hem met andere woorden maar héél weinig ruimte om keuzes te leren maken en dat is jammer voor je hond, toch? Als we nu ook al zijn sociale contacten gaan reguleren, van met welke hond hij wel en niet mag spelen... dat is niet mijn standpunt.
Ik blijf er bij, geef je hond toch wat ruimte om zelf te ontdekken, om met soortgenoten te kunnen en te leren omgaan. En dat heeft niets te maken met hem "aan zijn lot overlaten" of "er niet zijn voor je hond". Want je ben er wel, je bent in de buurt, en je hond weet dat, hij ziet dat, hij voelt dat, hij ruikt dat. Zelfs al kiest hij ervoor om even wat verder te gaan rennen met een andere hond, je hond weet waar je bent en hij leert jou vertrouwen, hij weet dat hij altijd terug bij jou kan komen om bescherming te zoeken als het wat te spannend wordt. Wat jij als baasje moet doen is enerzijds dat vertrouwen geven maar uiteraard ook wel de bescherming geven als hij daar om vraagt. Maar nogmaals, dat is echt iets héél anders dan je hond steeds (preventief) afschermen voor andere honden.
En akkoord, natuurlijk moet je "extreme toestanden" wel gaan mijden, en moet je dus geen dwergkeesje gaan loslaten in een wei of veld vol met loslopende Rottweilers en Mechelaars, om maar een voorbeeld hiervan te geven. Of als je aan het wandelen bent met jou dwergkeesje (is maar een voorbeeld om het duidelijk te maken hoor), en je passeert een veld waar Rottweilers en Herders vrolijk aan het ravotten zijn, dan kan je inderdaad best je dwergkeesje eventjes optillen tot je dat veld voorbij bent... Maar dat lijkt mij gewoon een kwestie van gezond verstand te zijn, toch?
We bedoelen het zelfde, ik zeg niet, dat je alle contact moet vermijden. Natuurlijk kan je je hond laten spelen en contact laten maken met andere honden, maar wees daar selectief mee.
Het allerbelangrijkste is, dat je hond positieve ervaringen opdoet.
Let wel, spel is vooral voor jonge honden belangrijk, om te leren wat je mogelijkheden zijn. Eenmaal volwassen, is de eigen groep belangrijker en vooral de baas.
Ik ben een baas, die mijn hond haar eigen keuzes maken, geen bench dus. Ze mag thuis zelf weten waar ze is, waar ze slaapt, als ik iets lekkers eet, vraagt ze ook om lekkers en zelf met wandelen, heeft zij de keus, waar we gaan wandelen. Naar links is losloop gebied, rechts is de wijk in en weer andere rechts, rondje stad.
Ze is 7 en erg sociaal. Ze maakt contact met honden die op een rustige manier even willen snuffelen, angstige honden benadert ze voorzichtig, laat aan haar snuffelen, zonder dat ze terug snuffelt en loopt door, honden die geen contact willen, die laat ze.
Ongeleidde projectielen, die leert ze een lesje door als ze op haar afdenderen, heel hard voor ze uit te rennen. De ander kan haar niet bij houden en druipt dan zwaar gefrustreerd af, of ze stopt, draait om en trekt haar lip op, tot hier en niet verder.
Leert de andere hond hier iets van? Nee, helaas niet, die valt gewoon weer de volgende hond lastig.
Hij zal genoeg successen behalen met zijn najaag en grens overschreidend gedrag, ondanks de correctie van mijn hond.
Dus zal je als eigenaar je hond moeten bijbrengen, dat je grens overschrijdend gedrag niet tolereert.
Dat heet opvoeden en dat is mijn verantwoording, als eigenaar
Om even op de oorspronkelijke vraag terug te komen. Als je hem gaat vangen en teruggaat maak je er een heel leuk spel van ;) Bij mijn aussies loop ik als ze jong zijn stug door. Zeker als ze klein zijn raken ze dan echt wek even in paniek. Ik sta dan ergens verstopt achter een boom zodat ik hem wel zie naar hij mij niet. Mijn ervaring is dat je dat maar 2 keer hoeft te doen en dan zijn ze genezen. Want een baas die niet wacht en die je zelfs even niet kan vinden is niet leuk. Jouw hond heeft nu geleerd dat hij zijn eigen feestje kan vieren en dat jij hem toch wel komt halen. Dat is lastig om er weer uit te trainen. Ik zou dit soort situaties proberen te vermijden en hem even vast doen bij andere honden. Eerst maar eens terug naar de basis. Ga je tijdens het wandelen als hij wel los is een paar jeer verstoppen. Dan gaat hij vanzelf meer op je letten.
En wat doe je daarnaast aan zijn motivatie?
Wat je oppert is eigenlijk symptoom bestrijden.
Het werkt wel.
Maar als je daarnaast ook zorgt, dat het bij jou zijn een feestje is, is dat voor je hond een grote motivatie om met plezier bij jou te blijven.
Nu zijn andere honden en bazen een grotere motivatie, die leveren plezier op.
Doe leuke gekke dingen samen met je hond, dan blijft hij bij jou
Het spreekt voor zich dat ik daarnaast het allerleukste baasje ooit ben met stukjes long in mijn binnenzak, een heel arsenaal van denk en zoekspelletjes in de aanbieding, en een hoge blije kirrende stem. Maar voor mijn puber zijn andere honden soms toch net iets leuker en dat vergt wat training. In de situatie die TS beschrijft helpt stug doorlopen dan toch het beste. Tenminste hier dan. Want als ze me niet meer zien krijgen ze toch spijt (ik ben tenslotte de leukste). Dat je daarnaast moet werken aan de motivatie om in je buurt te blijven lijkt mij logisch. Verstop spelletjes zijn daar een onderdeel van en mijn Aussies hebben dan de grootste lol. (de oudste is 12). Overigens lijn ik ze in principe aan als ik een hond zie maar soms ben ik te laat.
Sommige motivaties zijn gewoon niet tegenop te boksen; die zijn leuker dan de leukste baas ooit, ever kan zijn.
Hier is dat; schapen. Het enige dat mijn losse BC kan weerhouden om te gaan drijven is het commando dat dat niet mag (lie down). Maar dat moet ik dan wel constant herhalen want die schapen zijn zoooooooooooooooo aantrekkelijk! Dus gaat ze gewoon vast aan het hek als ze niet hoeft te werken.
Honden met een iets mindere werk-drive zie ik wel soms met andere dingen bezig rond de lessen, maar de echte diehards moeten allemaal vast gelegd worden.
Voor jou logisch, voor mij ook.
Hoevaak ik niet bazen al bellend aan het wandelen zie, samen met iemand kletsen of gewoon zonder interactie met de hond wandelen.
Dan kan je ook niet verwachten dat je hond bij je blijft.
Daarom is het wel handig te benoemen dat je juist met pubers samen aan de slag zou moeten gaan buiten.
Dat houd hij je zeker weten in de gaten
Ipv stug doorlopen en verstoppen, kan je ook heel hard weg rennen en je hond roepen.
Dan komen ze heel snel aangerend, want dat is een leuk spelletje
Heb je hem veel losgelaten als pup? Mensen gaan dan vaak op de hurken zitten en je pup vertroetelen, dan leren ze dat ze veel aandacht krijgen en dat zoeken ze dan op. Ik zou daarom oefenen met focussen op jou. Leer het commando “kijk” aan bv, waarbij de hond naar jou moet kijken. Dan vestig je de aandacht op jou en niet op die ander/de andere hond.
Verder zou ik gewoon aanlijnen wanneer je iemand aan ziet komen, dan kan je hem meetrekken en om zijn aandacht vragen met een commando, speeltje of snoepje.
Ik neem aan dat je niet alleen maar tussen de schapen staat met je border, maar ook gewoon wandelt?
Het gaat hier nl niet om een hond die op een veld aan het trainen is, maar gewoon tijdens het wandelen.
Een totaal andere situatie
Zeker als pup liep hij al los, toen ging het super en kwam hij meteen ook al speelde hij. Nu is het alleen even die pubertijd waar we doorheen moeten
Als we wandelen zijn we bezig met hem alleen ik kan wel wegrennen als hij aan het spelen is maar dan is het ren spel met de ander toch echt een stukje leuker. Gelukkig gaat het al weer beter!
Niet gewoon weg rennen, heel hard roepen, juichen, springen, in de handenklappend, dat mensen zich afvragen of je wel goed bij je hoofd bent.
Een aus, een herder heeft ook ze zorg dat schapen zich gedragen. Als ze gek doen, trekt dat rovers aan en zullen ze ze stoppen. Als je heel druk en lawaaiig weg rent, rekenmaar dat hij heel snel naast je staat.
Wat ik doe als spelletje, gek lawaaiig weg rennen, Luca staat dan binnen no time naast me, pakt mijn arm. Dan. stop ik en beloon haar. Dat is ons spelletje.
Fijn dat het al beter gaat.
Het gaat sowieso met ups en downs. De ene keer zullen ze beter luisteren dan de andere dag. Kan best dat het weer een keer minder gaat
Ja we rennen gillend en springend weg haha. Pas wilde hij achter een reiger aan gaan maar koos uiteindelijk voor ons dat is al een hele vooruit gang. Reken maar dat hij 3 weken geleden gewoon uit het zicht was gerend.
Het idee dat je altijd voor je puberhond leuker kunt zijn dan wat dan ook is een sprookje. Het enige wat daar tegen helpt is gewoon onder appel staan en luisteren. Dat is net zoals jij zegt in de puberteit even doorbijten.
Dat soort uitspraken doen me altijd denken aan ouders van mensen pubers die bij hoog en laag zweren dat zij precies weten wat hun pubers uitvreten. Echt niet.
Het nadeel van deze uitspraken is dat jij als puberhondeigenaar dan aan jezelf gaat twijfelen. Denken dat jij het niet goed doet. Gewoon negeren dat soort sprookjes dus.
Ik loop altijd gewoon verder als hij niet luistert (de mijne heeft ook zo'n periode gehad, nu soms nog). Hij komt mij dan altijd achterna en dan beloon ik hem. Als hij direct moet komen, (als het eens snel moet gaan), dan loop ik wat sneller en doe ik mijn rugzak af waarvan hij weet dat er iets lekkers in zit en dan komt hij direct.
jaaa goed zo, het werkt echt
Honden maken keuzes en als ze moeten kiezen, tussen een vreemde hond, of de baas die maf doet en gek geworden is, dan is die keus zo gemaakt. jij bent dan veel leuker om naar toe te gaan.
'Honden zijn en blijven zoooo leuk
Probleem met pubers, dat ze soms alles kwijt zijn in dat koppie, dat ze impulsief zijn en dus regelmatig niet luisteren, laat staan onder Apel staan.
De bestaande hersenverbindingen, (door iets te leren, komt er een nieuwe verbinding in de hersenen, door herhalen wordt die verbinding steeds dikker, totdat er een brug is gevormd, dan is het gedrag bevestig),
worden bij pubers, afgebroken om plaatst te maken voor nieuwe stevigere verbindingen, vandaar dat ze ook echt even niet meer weten wat je bedoelt met hier, of af, of zit.
'Een puber kan daarom nog niet volledig onder appel staan en altijd goed luisteren.
Daarom zal je iets andere moeten verzinnen en soms gewoon de (lange) lijn eraan
Overigens, ook je oudere hond komt gelijk als je maf wegrent en gek doet.
Het idee dat je altijd voor je puberhond leuker kunt zijn dan wat dan ook is een sprookje. Het enige wat daar tegen helpt is gewoon onder appel staan en luisteren. Dat is net zoals jij zegt in de puberteit even doorbijten.
Dat soort uitspraken doen me altijd denken aan ouders van mensen pubers die bij hoog en laag zweren dat zij precies weten wat hun pubers uitvreten. Echt niet.
Het nadeel van deze uitspraken is dat jij als puberhondeigenaar dan aan jezelf gaat twijfelen. Denken dat jij het niet goed doet. Gewoon negeren dat soort sprookjes dus.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?