Onzeker

Hopelijk mag dit hier staan. Binti is onze 2de hond en ik ben zo vreselijk geschrokken van mijn eigen onzekerheid. Ik liep op eieren, was doodop en, misschien nog wel het ergste, is googlede me suf.

Hoe vaak er niet tegen mij is gezegd dat ik het los moet laten en rustig moet worden. Ik doe zo mijn stinkende best en het gaat de goede kant op. Ze slaapt een stuk meer dan een paar weken geleden. Eindelijk. Ik durf me nog steeds niet helemaal vrij te bewegen in huis, bang dat ze wakker wordt. Daarnaast blijf ik bang dat ze het nooit gaat leren om alleen te zijn. Ik vergeet voor het gemak even dat het samen met mijn oudere hond best redelijk gaat. Ze geeft eigenlijk best goed aan dat ze moet ontlasten. Behalve in de nacht. Wat dan weer een bewuste keuze is omdat we nu beide doorslapen. Ze plast en poept op een handdoek. En iedere morgen kijk ik op de camera hoe laat. Ik wil namelijk uiteindelijk opstaan om haar buiten te laten. Er is alleen nog geen pijl op te trekken, wat het beste tijdstip is. Maar ik weet dat ze herstellende is van een blaasontsteking, dus moet ik blij zijn met wat ze al goed doet. 

We komen er wel, maar ook dat vergeet ik nog wel eens. Alles op haar tijd.

Sorry voor mijn betoog, maar het lucht mij op. Thanks.